Οταν ο «καμικάζι» Έλληνας αεροπόρος Μαρίνος Μητραλέξης κατέστρεφε τα ιταλικά βομβαρδιστικά

 

Πόσες φορές να κοροϊδέψεις τον Μαύρο Θεριστή; Πόσες φορές μπορεί να αστοχήσει ενώ σου έχει πάρει την ουρά; Πόσες φορές να απλώσει ο Χάρος το παγωμένο του χέρι, να κάνει ότι σε ακουμπάει και να το πάρει πίσω;

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ… 02 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1940 – Το πρωί της ημέρας αυτής ένα Breguet Bre 19 της 2ης Μοίρας Στρατιωτικής Συνεργασίας με παρατηρητή τον Ανθυποσμηναγό Δημ. Καρακίτσο και χειριστή τον Σμηνία Ιωάννη Κατσούδα, απογειώθηκε με αποστολή την αναγνώριση της Πίνδου. Το αεροπλάνο κατήλθε σε χαμηλό ύψος, καθώς διέκρινε συγκέντρωση στρατευμάτων στην οδό Σαμαρίνας-Διστράτου.

Οι Ιταλοί, θεωρώντας το αεροπλάνο δικό τους, άπλωσαν το κόκκινο ημικυκλικό πλαίσιο αναγνώρισης. Η επίλεκτη Μεραρχία «Julia» είχε εντοπιστεί. Η πληροφορία αξιοποιήθηκε κατάλληλα από το Στρατηγείο Κοζάνης, με αποτέλεσμα η Μεραρχία Ιππικού να προωθηθεί ταχέως και να καταλάβει τη στενωπό του Μετσόβου, εμποδίζοντας την προέλαση του εχθρού.

Το απομεσήμερο τρία Breguet της ίδιας Μοίρας βομβάρδισαν και πολυβόλησαν από χαμηλό ύψος την Ιταλική Μεραρχία, πράγμα που κατά τους στρατιωτικούς παρατηρητές απέτρεψε πιθανό τερματισμό του πολέμου στο σημείο εκείνο. Έξι ελληνικά P.Z.L. της 22ης Μοίρας Διώξεως συναντήθηκαν πάνω από το Λαγκαδά με 15 ιταλικά βομβαρδιστικά και επτά καταδιωκτικά που κατευθύνονταν προς τη Θεσσαλονίκη.

Ο χειριστής ενός P.Z.L. Υποσμηναγός Μαρ. Μητραλέξης, μετά την εξάντληση των πυρομαχικών του, «έκρουσε» με την έλικα του καταδιωκτικού του το ουραίο πηδάλιο ενός τρικινητήριου ιταλικού βομβαρδιστικού. Το Savoia Marchetti εισήλθε σε περιδίνηση και συνετρίβη στο έδαφος, με αποτέλεσμα το θάνατο του χειριστή. Τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος διασώθηκαν.

Ο Μητραλέξης, πραγματοποίησε αναγκαστική προσγείωση κοντά στο καταρριφθέν ιταλικό αεροσκάφος και με το περίστροφό του συνέλαβε αιχμαλώτους τους τέσσερις Ιταλούς, παραδίδοντάς τους στη Στρατιωτική Διοίκηση Θεσσαλονίκης. Το γεγονός προβλήθηκε από τον ελληνικό και ξένο τύπο.

Μαρίνος Μητραλέξης

Ο Μαρίνος Μητραλέξης, γεννήθηκε σε ένα χωριό της Μεσσηνίας, τον Μιλά, κοντά στην Κυπαρισσία, το 1916. Το 1938 αποφοίτησε από τη Σχολή Αεροπορίας με τον βαθμό του ανθυποσμηναγού. Εκείνη την αποχή, το να υπηρετείς στη Μίκρα της Θεσσαλονίκης, ενώ η οικογένειά σου είναι στην Πελοπόννησο ήταν αντίστοιχο της υπερορίας! Αλλά έτσι είναι η αίσθηση του καθήκοντος. Σε πάει σε μέρη που ούτε το αεροπλάνο σου δεν μπορεί να σε πάει. Κι ενώ η πτήση με το αεροπλάνο μπορεί να σε κουράσει, τα ταξίδια με την αίσθηση του καθήκοντος είναι παραδόξως ξεκούραστα.

Το ξέσπασμα του πολέμου τον βρήκε στην πρώτη γραμμή, να υπηρετεί στην 22η Μοίρα Διώξεως, εξοπλισμένη με το PZL P.24- αν θέλουμε να παραλληλίσουμε τα δεδομένα, από άποψη αριθμών, το PZL ήταν το F-16 της τότε ΕΒΑ, καθώς αποτελούσε τη ραχοκοκκαλιά των καταδιωκτικών της. Η διαφορά είναι ότι ενώ το F-16 σήμερα είναι ένα φονικότατο εργαλείο στα χέρια των χειριστών της ΠΑ, το PZL ανήκε σε μια κατηγορία πολύ αξιόλογων καταδιωκτικών που είχαν μόλις καταστεί παρωχημένα από τη νέα γενιά μαχητικών τύπου Bf-109, Hurricane κλπ.

Στις 2 Νοεμβρίου, λιγότερο από μία εβδομάδα από την εκπνοή του Ιταλικού τελεσίγραφου, δίνεται εντολή για άμεση απογείωση έξι PZL, καθώς δεκαπέντε ιταλικά βομβαρδιστικά Ζ.1007bis της 50 Gruppo, συνοδεία 7 καταδιωκτικών της 150 Gruppo, πλησίαζαν στη Θεσσαλονίκη. Τα ελληνικά PZL εντοπίζουν τα ιταλικά αεροσκάφη και αρχίζει σφοδρή αερομαχία.

Mια αρχικά άνιση (αριθμητικά) μάχη μετατρέπεται σε εποποιία. Από τα 15 βομβαρδιστικά καταρρίπτονται 3 και άλλο ένα καταγράφεται ως πιθανό. Από τα 7 μαχητικά συνοδείας τα 2 είναι επιβεβαιωμένες καταρρίψεις και άλλα 3 πιθανές.

Σε αυτό συνέβαλλε τα μέγιστα η πράξη του- τότε ακόμη υποσμηναγού- Μητραλέξη, ο οποίος αφού έχει καταρρίψει ένα βομβαρδιστικό, έχει “αδειάσει” τα πυρομαχικά του πάνω στο δεύτερο τρικινητήριο ιταλικό βομβαρδιστικό που γεμίζει τα σκοπευτικά του, αλλά καθώς αυτό δεν πέφτει, το εμβολίζει. Καταστρέφει έτσι το κάθετο σταθερό του ιταλικού ιπτάμενου θηρίου με την έλικά του. Το Z.1007bis μπαίνει σε περιδίνηση και συντρίβεται. Όταν οι Ιάπωνες θα ανακάλυπταν τους καμικάζι πιλότους κάτι χρόνια μετά, ο Μητραλέξης είχε ήδη διδάξει…

Ο Μητραλέξης προσγειώνει το αεροσκάφος του σε ένα χωράφι και αργά το απόγευμα, ενώ όλοι τον θεωρούν νεκρό, επιστρέφει στη Μοίρα του. Το γεγονός λαμβάνει τεράστια έκταση τόσο από τα ελληνικά όσο και ξένα ΜΜΕ. Το ηθικό του ελληνικού λαού και της Αεροπορίας εν γένει εξυψώνεται, ο Μητραλέξης γίνεται ο ήρωας της στιγμής και οι Άγγλοι μιλούν για νέες ελληνικές εποποιίες και σύγχρονους αρχαιοέλληνες πολεμιστές. Ο νεαρός και θαρρετός υποσμηναγός όμως δεν επιτρέπει στον εαυτό του να γίνει ένας διάττων αστέρας και συνεχίζει με τη Μοίρα του, το καθήκον που υπηρετούσε και πριν τη 2α Νοεμβρίου.

Λίγους μόλις μήνες αργότερα, στις 9 Φεβρουαρίου, η 22η ΜΔ εμπλέκεται στην περιοχή της Πρεμετής με Ιταλικά μαχητικά και η ιταλική αεροπορία πλήττεται σκληρά. Ο Μητραλέξης πιστώνεται με τρεις επιβεβαιωμένες καταρρίψεις και άλλη μία πιθανή ενώ άλλη μία κατάρριψη για την 22η ΜΔ πιστώνεται ο επισμηνίας Δάγγουλας Επαμεινώνδας. Την επόμενη μέρα, στην ίδια περιοχή, ο Μητραλέξης καταρρίπτει άλλο ένα ιταλικό καταδιωκτικό, ένα FIAT G.50bis

Αυτή είναι και η τελευταία κατάρριψη του Μαρίνου Μητραλέξη ο οποίος έχει φτάσει σε σύνολο τις 5 επιβεβαιωμένες και άλλη μία πιθανή.

Ο Μητραλέξης μαζί με τόσους άλλους ιπτάμενους ιππότες της Πολεμικής, διαφεύγει στη Μέση Ανατολή και εντάσσεται στην αναγεννημένη εντός των κόλπων της RAF, Πολεμική Αεροπορία. Διακρίνεται σε όλες τις επιχειρήσεις της Βορείου Αφρικής για το θάρρος και την τόλμη του. Παράλληλα, γίνεται αγαπητός σε όλους γιατί παρά το γεγονός ότι η φήμη του προηγείτο αυτού, εμφανιζόταν πάντα ένας χαμογελαστός και ευδιάθετος νέος με την πτήση και την φιλευσπλαχνία στο αίμα του.

Ο Μαρίνος Μητραλέξης είχε πολλά επιτεύγματα και κατορθώματα στη ζώνη του. Παρ’ όλα αυτά, είχε μείνει στην κοινή συνείδηση ως ο θαρραλέος εκείνος νέος που εμβόλισε το ιταλικό ιπτάμενο θηρίο. Ήταν αμοιβαία αποδεκτός από όλους και αποτελούσε μία μορφή υπεράνω πάσης επιρροής. Τιμήθηκε με πλήθος ηθικών διακρίσεων για την προσφορά του στο Έθνος την πενταετία 1940-1945.

Το 1948 όμως, είχε κοροϊδέψει τον υπέρτατο ιπτάμενο θεριστή ήδη πολλές φορές. Είχε αποφύγει το παγερό του άγγιγμα πολλάκις, τη 2α Νοεμβρίου του 1940 δε, τον είχε κοιτάξει κατάματα με τόσο παγωμένο βλέμμα περιφρόνησης που και ο ίδιος ο Χάρος στάθηκε κοκκάλα. Σε μία εκπαιδευτική πτήση με ένα AS.10 Oxford όμως, λόγω βλάβης που παρουσίασε ο κινητήρας, ο Χάρος βρήκε την ευκαιρία που ήθελε και δεν του χαρίστηκε. Το AS.10 βούτηξε στη θαλάσσια περιοχή της Τήνου και το τριμελές του πλήρωμα βούλιαξε στα λημέρια του Ποσειδώνα.

Για τις ενέργειές του τη 2α Νοεμβρίου 1940, ο υποσμηναγός- τότε- Μητραλέξης, τιμήθηκε με το Χρυσό Αριστείο Ανδρείας και είναι ο μόνος Αεροπόρος στον οποίο απονεμήθηκε η ηθική αυτή διάκριση κατά τη διάρκεια του πολέμου (ο Αναστάσιος Μπαρδαβίλιας παρασημοφορήθηκε με την ανώτατη αυτή διάκριση μετά θάνατον για την ενέργειά του στις 11 Φεβρουαρίου 1941).

Μετά θάνατον, ο Μητραλέξης προήχθη στον βαθμό του Αντισμηνάρχου. Χρόνια αργότερα, ο εμβολισμός του ιταλικού και ο αντισμήναρχος Μητραλέξης έγιναν γραμματόσημο, συνεχίζοντας την επικρατούσα εικόνα για εκείνον, δηλαδή του θαρραλέου υποσμηναγού που εμβόλισε το τρικινητήριο βομβαρδιστικό του φασίστα εισβολέα.

Αντισμήναρχος Μητραλέξης Μαρίνος!

Έπεσε Υπέρ Πατρίδος!

ΑΘΑΝΑΤΟΣ!