Σήμερα, οι άνθρωποι του Ρίο ντε Τζανέιρο, που κατοικούν στην περιοχή του γηπέδου Μαρακανά για το Παγκόσμιο Κύπελλο, ξύπνησαν και ανακάλυψαν ότι έχουν τοποθετηθεί πύραυλοι στις ταράτσες των διαμερισμάτων τους. Όχι μόνο πύραυλοι, αλλά πραγματικές στρατιωτικές βάσεις έχουν στηθεί μέσα σε μια νύχτα στα σπίτια τους. Το Πολεμικό Ναυτικό της Βραζιλίας «τοποθετεί εξοπλισμό για την επιτήρηση του εναέριου χώρου και της αεράμυνας» στην ταράτσα ενός κτιρίου με 15 ορόφους και 90 διαμερίσματα στο Tijuca βόρεια του Ρίο, 600 μέτρα από το Μαρακανά. Οι κάτοικοι του κτιρίου «Chateau Grenoble» είδαν στρατιώτες στην οροφή τους. Ο συνταξιούχος οικονομολόγος Almir Gomes Cardoso, 72 ετών, λέει ότι ήταν συγκλονισμένος βλέποντας πεζοναύτες στην οροφή. «Αυτοί (ο στρατός) επιβεβαίωσαν ότι θα εγκαταστήσουν πυραύλους στη στέγη», δήλωσε ο Cardoso, ο οποίος ζει στον τελευταίο όροφο. Έτσι απλά. Κανείς δεν τον ρώτησε τίποτα: “Η ιδιοκτήτρια δεν ανάφερε τίποτα. Ήταν ένα τετελεσμένο γεγονός. “
Οι στρατιωτικοί λένε, ότι οι πύραυλοι έχουν στόχο να υπερασπιστούν τον «εναέριο χώρο» σε μια έκταση 13 έως 15 χιλιομέτρων γύρω από το γήπεδο Μαρακανά, καθώς και γύρω από τα άλλα 12 γήπεδα, όπου θα λάβουν χώρα τα παιχνίδια για το κύπελλο. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι από τις στέγες του κτιρίου, θα κατασκοπεύουν και θα παρακολούθουν τους διαδηλωτές, αυτό είναι το κύριο μέλημά τους.
Δεν αποτελεί έκπληξη, ότι το διοιητικό κέντρο επιχειρήσεων της FIFA είναι ένα αντίγραφο του δωματίου των παλαβών του πυρηνικού πολέμου του ‘Dr.Strangelove, όπως επεσήμανε ξεκαρδιστικά και ευφυέαστατα ο John Oliver σε μια αντί –FIFA δήλωσή του.
Το δωμάτιο του κέντρου επιχειρήσεων της FIFA
To δωμάτιο πυρηνικού πολέμου του Δρ Strangelove.
Ένας στρατός με 200.000 ένστολους έχει συγκροτηθεί, το ένα τρίτο των οποίων είναι στρατιώτες, για να προστατέουν ένα από τα πιο ακριβά show της FIFA- και μία από τις μεγαλύτερες κλοπές από τους δημόσιους προϋπολογισμούς της Βραζιλίας:
«Θα πραγματοποιηθεί μια γιγαντιαία κλοπή των δημόσιων πόρων. Για εμάς αυτό ήταν σαφές από την αρχή. Αλλά δεν είχαμε προβλέψει ότι η απάτη θα είναι τόσο μεγάλη όσο είναι τώρα! Ξεκινώντας ειπώθηκε είχε υπολογιστεί ένας προϋπολογισμός 2.000.000.000 δολαρίων για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Τώρα έχουν δαπανηθεί, πάνω από 10 δισεκατομμύρια δολάρια! Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι είναι εξοργισμένοι!¨»
«Αυτές είναι περιουσίες που διοχετεύονται σε κατασκευαστικές εταιρείες , για την κατασκευή νέων περιττών σταδίων, με τη βίαιη έξωση των φτωχών κοινοτήτων, έτσι ώστε η γη να παραδοθεί στους επιχειρηματίες. “Με λίγα λόγια, αυτό που ενοχλεί τους διαδηλωτές είναι η κραυγαλέα κλοπή, η ιδιωτικοποίηση των κερδών και κοινωνικοποίηση του κόστους, που αποτελεί το βασικό επιχειρηματικό μοντέλο της FIFA και της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής – δύο ιδιωτικοί οργανισμοί που δεν είναι υπόλογοι σε κανέναν και ταξιδεύουν στον κόσμο πουλώντας πακέτα επενδύσεων κατά προτίμηση σε αντιδημοκρατικά και πεινασμένα έθνη, πραγματοποιώντας ό, τι είναι αναμφισβήτητα το πιο νικηφόρο παράδειγμα του δόγματος σοκ του καπιταλισμού ».
Κλοπή του δημόσιου χρήματος: Υπάρχει ένα σχέδιο εδώ, το οποίο δεν έχει διερευνηθεί. Ιδιωτικά συμφωνητικά από τον κρατικό προϋπολογισμό καταλήγουν να κοστίζουν μέχρι και 100 φορές περισσότερο, κατά τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Αυτή η κλοπή βυθίζει τις χώρες σε κρίση με χρέη που επωμίζεται η εργατική τάξη. Οι αριθμοί λένε αρκετά … «Το 2007, το τμήμα του ΟΗΕ για το Δικαίωμα στη Στέγαση και τις Εξώσεις (COHRE) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι κατά τα τελευταία 20 χρόνια, οι ολυμπιακοί αγώνες, οδήγησαν σε δύο εκατομμύρια εξώσεις. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες αναφέρονται ως ένα από τα κορυφαία αίτια της μετατόπισης και του real-estate πληθωρισμού στον κόσμο.
5.000 εργαζόμενοι φτωχοί βίαια εκδιώχθηκαν από το Telerj από την στρατιωτική αστυνομία. Είναι άστεγοι.
Η FIFA έσπασε ένα ακόμα ρεκόρ, όταν υποστήριξε ότι οι κατηγορίες για διαφθορά, που είναι γνωστές ως το Quatar-gate, είναι “ρατσισμός”, ειδικά αφού στη Βραζιλία, ο πόλεμος ενάντια στους φτωχούς δικαιολογείται από τον οικονομικό ρατσισμό, παρά τα όσα λέει ο πρόεδρος τους.
Έχουν θεσπιστεί νόμοι, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να συλλαμβάντοναι προληπτικά, δηλαδή αν είναι «ύποπτοι » ως προς την πρόθεση να διαμαρτυρηθούν ενάντια στην αδικία και τις καταχρήσεις που υφίστανται λόγω του Παγκοσμίου Κυπέλλου της FIFA. Οι 200.000 ένοπλοι αποδεικνύουν πόσο σκληρός είναι ο πόλεμος της FIFA έναντια στην εργατική τάξη.
130.000 φτωχοί εργαζόμενοι που ζούσαν στη Mare δέχτηκαν εισβολή και κατέλαβε την περιοχη ο στρατός του κράτους και της αστυνομίας. Βρίσκονται στο δρόμο των νέων εγκαταστάσεων που θέλει η ΔΟΕ, να χτίσει για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016.
Η καταστολή έχει αυξηθεί και έχει γίνει όλο και πιο αιματηρή και βάναυση, από την βίαιη καταστολή του περασμένου έτους στις διαδηλώσεις, καθώς εκατοντάδες χιλιάδες εκδιώχθηκαν από τα στάδια της FIFA και τους χώρους στάθμευσης. Άρματα μάχης και ελικόπτερα του στρατού εισέβαλαν και κατέλαβαν τις εργατικές φτωχές κοινότητες, φτωχά παιδιά δολοφονήθηκαν από την αστυνομία γιατί διαμαρτυρήθηκαν ή απλά γιατί έπαιζαν στο δρόμο. Η αστυνομία κατέλαβε ακόμα και ένα ολόκληρο ξενοδοχείο απειλώντας να πυροβολήσει τους τουρίστες και τους διαδηλωτές.
Αστυνομικοί επιτίθενται σε τουρίστες και διαδηλωτές καθώς εισέβαλαν σ’ ένα ξενοδοχείο κατά τη διάρκεια μιας διαμαρτυρίας.
Πριν από ένα χρόνο, ενώ ο εθνικός ύμνος της Βραζιλίας ηχεί στους δρόμους, οι αστυνομικοί κηνυγούν με μανία ανθρώπους, τους επιτίθενται με σφαίρες από καουτσούκ και δακρυγόνα, και τους χτυπούν με κλομπ. Ένα χρόνο αργότερα, υπάρχουν περισσότεροι αστυνομικοί, και είναι όλο και πιο βίαιοι.
Μικρές ιστορίες από την τρομακτική ιστορία του πραγματικού Παγκοσμίου Κυπέλλου
“Νομίζω ότι το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 είναι μία από τις πιο βαθιές πληγές της αργεντινής κοινωνίας.” – Norberto Liwski, πρώην πολιτικός κρατούμενος
Την ίδια εποχή που η Αργεντινή φιλοξένησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978, οι δικτάτορες της χώρας διεξήγαγαν έναν «βρώμικο πόλεμο» με καταστολή, οι απαγωγές και βασανιστήρια. Καθώς το τουρνουά βρίσκεται πάλι κοντά άθλιες μνήμες αναδύονται.
“Αξιωματικοί του στρατού τον έβαλαν σ΄ ένα θάλαμο βασανιστηρίων, το ρεύμα του καίει τα σωθικά, τον βιάζουν με ηλεκτρική ενέργεια. Θυμάται τον απότομο αλλά διαχειρίσιμο πόνο, ακολουθούμενο από το φόβο για το τι μπορεί να ακολουθήσει, τότε ο πανικός, τότε η έκρηξη της φωτιάς. Η στρατιωτική δικτατορία της Δεξιάς τον είχε συλλάβει τον Απρίλιο του 1978, επειδή ήταν αριστερός και επιθυμούσε να βοηθήσει τους φτωχούς για να πάρουν υγειονομική περίθαλψη. Αξιωματικοί διέρρηξαν το σπίτι του, τον πυροβόλησαν στα πόδια και τον οδήγησαν στο κρυφό στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Μπουένος Άιρες. Τον έσυραν από το αυτοκίνητο κατευθείαν στο δωμάτιο βασανιστηρίων, όπου μερικές φορές οι στρατιώτες έπαιζαν δυνατά ηχογραφήσεις του Χίτλερ. Οι φρουροί έγδυσαν τον Liwski . Ήθελαν ονόματα. Για τις επόμενες λίγες μέρες, τον χτυπούσαν με ρεύμα στα ούλα του, στις θηλές του, στα γεννητικά του όργανα, στο στομάχι και τα αυτιά του.
Ο καθένας δεχόταν ηλεκτροσόκ, συνήθως κατά την πρώτη ώρα της αιχμαλωσίας, όχι ως τιμωρία, αλλά ως ένα σαδιστικό καλωσόρισμα. Στους άνδρες έβαζαν το καλώδιο στον πρωκτό. Στις γυναίκες στον κόλπο. Οι νεαροί στρατιώτες φαίνονταν γοητευμένοι με τη γυναικεία ανατομία και προχωρούσαν με χαρά σε οδυνηρή εξερεύνηση. Σε μία τουλάχιστον περίπτωση, έκαναν ηλεκτροσόκ σε ένα μωρό, για να πιέσουν τους γονείς του να μιλήσουν .
Κατά την πρώτη εβδομάδα φυλάκισης του τον Liwski, οι βασανιστές του τον χτύπησαν με ξύλινα ραβδιά στην πλάτη του, στις πλάτες των μηρών του, στις μασχάλες και στα πέλματα των ποδιών του. Το δέρμα του άνοιξε διάπλατα και έχανε πολύ αίμα, οι στρατιώτες έσκισαν το πουκάμισό του για να του κάνουν εκ νέου ηλεκτροσόκ πάνω στις πληγές. Κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων, κρεμόταν από γάντζους σε ένα κελί. Τον έδειξαν ένα ματωμένο κουρέλι και του είπαν, ότι ήταν τα εσώρουχα της γυναίκας του. Είχε απαχθεί και εκείνη. Τον έδειξαν ένα κουρέλι ματωμένο και του είπαν, ότι ήταν τα εσώρουχα της κόρης του. Τον έκαψαν με κάτι που νομίζει ότι ήταν ένα καυτό καρφί. Πήραν ένα ξυράφι ή ένα νυστέρι και έβγαλαν το δέρμα από τα πόδια του. Εκείνος ούρλιαζε σαν ζώο. Οι άνδρες βασάνιζαν τις όρχεις του, και ήταν σαν πρόκειται να πεταχτούν έξω τα σωθικά του. Έβαλαν την μεταλλική ράβδο στον πρωκτό του και άναψαν το ηλεκτρικό ρεύμα.
Ο στρατός δεν κατέλαβε απλά την εξουσία. Του ζητήθηκε να την καταλάβει. Δύο χρόνια πριν, το έθνος είχε ζήσει σύγκρουσεις, που στις χειρότερες μέρες τους, έμοιαζαν με εμφύλιο πολέμο: δεξιές παραστρατιωτικές ομάδες, συγκρούονταν με κομμουνιστές αντάρτες, προσπαθώντας να καλύψουν του κενό της εξουσίας που είχε αφήσει ο θάνατος του Προέδρου Χουάν Περόν, ο οποίος ορίζει την μεταπολεμική πολιτική της Αργεντινής. Η βία εξαπλώθηκε στους δρόμους. Δολοφονίες και απαγώγές.. Οι άνθρωποι ήθελαν το στρατό να παρέμβει, και στις 24 Μαρτίου του 1976, το έκανε. Τανκς στους δρόμους. Η συντηρητική στρατιωτική μηχανή διέλυσε τις ανταρτικές ομάδες, χρησιμοποιώντας βασανιστήρια και στοχοποίηση, σπάζοντας την αντίσταση της αριστεράς μέσα σε μόλις λίγους μήνες. Οι δικτάτορες είχαν κερδίσει, αλλά το μαρτύριο συνεχίστηκε, εκπορευόμενο από το φόβο και το μίσος, σκοτώνοντας συνδικαλιστικά στελέχη, υποστηρικτές των φτωχών, μαθητές και εκπαιδευτικούς, και, τέλος, όποιον υποστήριζε φιλελεύθερες πολιτικές θέσεις. Το να κρατάς ένα «λάθος» βιβλίο σήμαινε ακόμη και ποινή θανάτου.
Ο στρατός διαχειρίστηκε το Παγκόσμιο Κύπελλο με την ακρίβεια και την ένταση της μηχανής των βασανιστηρίων του. Με την έναρξη του τουρνουά, ο στρατός ένιωθε πιο δυνατός από ποτέ, παίρνοντας θάρρος από την εξόντωση των πολιτικών εχθρών του και μην έχοντας ακόμη χτυπηθεί από την άνοδο του πληθωρισμού, που θα τον κάνει να χάσει στη συνέχεια την δημόσια εμπιστοσύνη. Οι στρατηγοί θα χρησιμοποιήσουν βία και σκληρότητα για να διατηρήσουν την εξουσία που τους δόθηκε αρχικά, θα κυβερνήσουν για πέντε ακόμη χρόνια πριν από την κατάρρευσή τους. Όμως, το απόγειο της ισχύος τους, καθώς και η βία και η σκληρότητα τους, συνέπεσε με το Παγκόσμιο Κύπελλο, που έληξε με νίκη της Αργεντινής, αν και με πολλούς τρόπους δεν έχει ποτέ πραγματικά τελειώσει . Αυτές οι 25 ημέρες παραμένουν κρυμμένες στις εθνικές σκιές, και με τα παιχνίδια που αρχίζουν στη Βραζιλία, οι ημέρες αυτές ξανάρχονται στο φως.
“Νομίζω ότι το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 είναι μία από τις πιο βαθιές πληγές της αργεντινής κοινωνίας,” λέει ο Norberto Liwski. “Κάθε τέσσερα χρόνια, ένα νέο Παγκόσμιο Κύπελλο επανενεργοποιεί αυτές τις πληγές.”
(πηγή :http://revolution-news.com/missiles-installed-on-apartment-buildings-to-protect-fifas-world-cup-200000-troops-deployed/)
(μετάφραση, επιμέλεια Sylvia)
Πηγή. https://omniatv.com/blog/4470
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου