Ειλικρινά, δεν πιστεύω ότι έκανα πάρα πολύ σπουδαία πράγματα στην καριέρα μου. Για ένα πράγμα όμως σας διαβεβαιώ. Ότι στη γαλέρα της ζωής μου τράβηξα άγριο κουπί.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ
Ο Θανάσης Βέγγος ήταν το μοναχοπαίδι μιας πολύ φτωχής οικογένειας. Ο πατέρας του, Βασίλης Βέγγος, δούλευε στην Εταιρεία Ηλεκτρισμού στο Φάληρο και μάλιστα βοήθησε να σωθεί η Εταιρεία από τους Γερμανούς που είχαν σκοπό, λίγο πριν φύγουν από την Ελλάδα, να την ανατινάξουν. Αργότερα για «ανταμοιβή» το ελληνικό κράτος τον απέλυσε επειδή ήταν αριστερός ενώ την ίδια περίοδο έστειλε τον Θανάση Βέγγο εξορία στη Μακρόνησο. Τότε ήταν που το σπίτι των Βέγγων έμεινε χωρίς ηλεκτρικό. Όπως αναφέρει η παιδική φίλη του Θανάση Βέγγου, Μαργαρίτα Παπαγεωργίου, ο πατέρας της τράβηξε ένα καλώδιο απ’ το δικό τους σπίτι και έβαλε φως στο καμαράκι τους λέγοντας: «προσοχή, μη βγάλετε ποτέ αυτή την πρίζα». Αργότερα ο Θανάσης ανταπόδωσε το καλό στην παιδική του φίλη, γνωρίζοντάς την στον Κούνδουρο που την προσέλαβε ως ηθοποιό στη «Μαγική Πόλη».
Ο Βέγγος με τον Κούνδουρο γνωρίστηκαν στη Μακρόνησο, ετοιμάζοντας παραστάσεις για τους συγκρατουμένους τους. Μάλιστα ο Βέγγος αρχικά είχε κοπεί από την καλλιτεχνική ομάδα γιατί δεν είχε θεατρικές σπουδές. Ο Κούνδουρος όμως που τον είδε να κάνει τα τρεξίματά του τον επέλεξε για ηθοποιό. Έτσι ο Βέγγος έπαιρνε το μικρόφωνο και έλεγε ό,τι του κατέβαινε στο μυαλό, μιμήσεις, παρωδίες διαφημίσεων, οτιδήποτε… Όλοι γελούσαν μόνο ο ίδιος ο Βέγγος αναρωτιόταν: “Εγώ αστείος; από πού κι ως πού;” Κάποια στιγμή ο Κούνδουρος του είπε: “Θανάση, όταν απολυθούμε θα σε πάρω να παίξεις σε μια ταινία μου”. Μετά τη Μακρόνησο ο Θανάσης άρχισε να κάνει διάφορες δουλειές, παγοπώλης, γαλατάς, έφτιαχνε τσάντες, και με τα χρόνια ξέχασε την υπόσχεση του Κούνδουρου. Ο Κούνδουρος όμως δεν την ξέχασε. Τον βρήκε στα 1953 σ’ ένα πατάρι όπου ο Βέγγος κατεργαζόταν δέρματα και του πρότεινε να παίξει στην ταινία του. Ο Βέγγος στην αρχή αρνήθηκε, όμως μετά την επιμονή του Κούνδουρου, δέχτηκε και βρέθηκε, όπως ομολογεί ο ίδιος, σ’ έναν “καινούριο κόσμο” που ταυτόχρονα αποτελούσε και μια λύση στο οικονομικό του πρόβλημα.
πηγές:
“ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙΡΟΥ” του Γ. Σολδάτου
Εκδόσεις ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ
Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ: Εκπομπή – αφιέρωμα στον Θανάση Βέγγο
Η ιστορία της γνωριμίας του Θανάση Βέγγου με τον Νίκο Κούνδουρο είναι καταπληκτική. Διηγείται ο Κούνδουρος:
«Ως γόνος μεγάλης οικογένειας που ήμουν, οι βασανιστές θέλησαν να αλαφρύνουν το δικό μου βασανιστήριο στο Μακρονήσι. “Ζήτα μια χάρη και θα σου την κάνουμε” μου είπαν! Το μόνο που ζήτησα ήταν να με αφήσουν να πάω να μείνω στο βουνό χωρίς φαΐ και χωρίς νερό ενδεχομένως, αρκεί να μην τους βλέπω και να μη με βλέπουν. Το δέχτηκαν!
Την πρώτη μέρα τράβηξα για το βουνό, βρήκα ένα μέρος να κάτσω και βάλθηκα να ατενίζω την απέραντη μοναξιά του τοπίου. Ξάφνου, ένας γρήγορος, αεράτος τύπος εμφανίζεται κρατώντας κάτι πασσάλους στα χέριια του και δυο τρία κομμάτια ύφασμα. Δεν μου μιλάει, δεν του μιλάω και σε ελάχιστα λεπτά με ταχυδακτυλουργικές κινήσεις στήνει ένα αντίσκηνο! Το δικό μου αντίσκηνο!
“Τι κάνεις;” τον ρωτάω. “Θα πεθάνεις εδώ πάνω” απάντησε σοβαρός και συνέχισε τη δουλειά. Για όλες τις επόμενες μέρες, για όσο καιρό έζησα σαν αγρίμι, εξόριστος μέσ’ στην εξορία, ο ίδιος τύπος πηγαινοερχόταν κάθε μέρα διανύοντας μια τεράστια απόσταση από το στρατόπεδο ίσαμε το βουνό μόνο και μόνο για να μου φέρνει φαγητό να τρώω να μην πεθάνω. Ηταν ο Θανάσης Βέγγος, η απαρχή μιας μεγάλης φιλίας πάνω απ’ όλα.»
εφημερίδα ΕΣΠΡΕΣΣΟ 8/5/2011
από το http://nikoschilaris.blogspot.gr/2011/05/blog-post_09.html
Εμένα δε μου έκαναν τίποτα, εκεί στη Μακρόνησο, μπροστά σ’ αυτά που έκαναν στους άλλους. Δε μιλάω για τις απειλές, για το ξύλο, για την πείνα, για την ταπείνωση, για τα μαρτύρια, για τους βασανισμούς. Μιλάω για την ντροπή. Για κείνους που δεν άντεξαν. Και τους ανάγκασαν να στραφούν ύστερα εναντίον των συντρόφων τους. Αυτό δεν το σηκώνει κανένας. Είναι η χρεωκοπία του ανθρώπου. Κι αυτουνού που το συλλαμβάνει στο αρρωστημένο μυαλό του και του αλλουνού που αναγκάζεται να το δεχτεί. Ο μεσαίωνας δεν το τόλμησε. Και το τόλμησαν αυτοί.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ
Στην αρχή της καριέρας του έπαιζε μόνο μικρούς ρόλους και ασκούσε συγχρόνως καθήκοντα φροντιστή, έβαφε, κολλούσε σκηνικά, έψηνε καφέδες, ξεσκόνιζε, σφουγγάριζε το στούντιο, απαντούσε τα τηλέφωνα, ήταν δηλαδή ο άνθρωπος για τα θελήματα. Λέει ο ίδιος για αυτήν την περίοδο: “Μέσα σε δύο χρόνια έπαιξα 22 μικρούς ρόλους που μ’ είχαν τσακίσει”. Ο πρώτος πρωταγωνιστικός του ρόλος ήρθε, αρκετά αργότερα, στα 1959, με τη συμμετοχή του στην ταινία του Αλέκου Σακελλάριου “Ο Ηλίας του 16ου”.
Στην ταινία “Ο Ηλίας του 16ου”, όπως έχουμε ξαναγράψει, τα χαστούκια του Χατζηχρήστου προς τον Βέγγο ήταν αληθινά. Ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει η διήγηση του Χατζηχρήστου που λέει πως η σκηνή χρειάστηκε να γυριστεί ξανά και ξανά, πολλές φορές, γιατί ο Βέγγος, πέφτοντας κάτω, έβγαινε από την κάμερα. Στο τέλος άρχισαν να τον μακιγιάρουν γιατί το μάγουλό του είχε κοκκινήσει. Και ο Βέγγος στεναχωριόταν όχι για τα χαστούκια που έτρωγε αλλά γιατί έβλεπε τον Σακελλάριο να μην είναι ικανοποιημένος…
Σκηνή από την ταινία “Παπατρέχας” (1966)
Σε μια σκηνή από την ταινία “Παπατρέχας” ο Βέγγος ήταν να περάσει μέσα από μια τζαμαρία και επέμενε να περάσει από κανονικό τζάμι. Διηγείται ο Ερρίκος Θαλασσινός:
-Όχι, Θανάση, του λέω.
-Θα περάσω, Ερρίκο, μου λέει.
-Όχι, Θανάση, με τίποτα, του λέω.
-Πάει, τελείωσε, μου λέει. Μόνο αν συμβεί τίποτε, να πεις στη Μίνα πόσο πολύ την αγαπάω.
Πέρασε κι επέζησε.
ΕΡΡΙΚΟΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ από το βιβλίο του Γιάννη Σολδάτου
“ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙΡΟΥ”
Εκδόσεις ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ
Ο Βέγγος όχι μόνο περνάει μέσα από την τζαμαρία, αλλά γυρίζει πίσω, παίρνει ένα κομμάτι τζάμι, αιχμηρό τόσο ώστε να του κόψει το λαιμό, και κοιτάζοντάς το χτενίζει τη φαλάκρα του. “Καλός είμαι” λέει και φεύγει, εννοείται, τρέχοντας. Και βέβαια όλη η σκηνή είναι απόλυτα δικαιολογημένη. Ο Βέγγος δε βλέπει μπροστά του από την πολλή ευτυχία μια και παντρεύεται επιτέλους την αγαπημένη του, μετά από αμέτρητες περιπέτειες στην προσπάθειά του να παντρέψει τις έξι ανύπαντρες αδελφές του και τη μία θεία του.
Σκηνή από την ταινία “Παπατρέχας”. Ο Βέγγος μόλις έχει περάσει μέσα από την τζαμαρία της εισόδου.“Όλα είναι ατμός” Θρασύβουλας.
“Ό,τι και να κάνεις στη ζωή, θα έρθει μια μέρα ο καπεταν-Μιχάλης και θα σου πει: Μουσιού, γκελ μπουρντά”
Όπως οι περισσότεροι ηθοποιοί που ασχολήθηκαν με θεατρικές ή κινηματογραφικές επιχειρήσεις έτσι και ο Βέγγος βρέθηκε κάποια στιγμή να χρωστάει πολλά λεφτά. Εκείνη την περίοδο συμμετείχε στην παράσταση του έργου του Γιώργου Λαζαρίδη “Ο Τρελός του Λούνα Παρκ”.
Και το περισσότερο πώς να ξεχάσω τις αγωνίες του Θανάση και τις αντιρρήσεις του για τις οδηγίες του σκηνοθέτη Μιχαηλίδη, όταν του επέμενε ότι κάποια στιγμή έπρεπε να σταματήσει τις τρεχάλες του επάνω στη σκηνή, για να μπορέσει έτσι να τον παρακολουθήσει πιο ήρεμα και ο θεατής.
-Δάσκαλε, να του φωνάζει ο Θανάσης. Έχω εφτά χιλιάδες προβλήματα που με κυνηγάνε, μη μου τα κάνεις εσύ εφτά χιλιάδες συν ένα…
Φτάνουμε στην πρόβα τζενεράλε, γεμάτο το θέατρο από θεατρόφιλους και θεατροσυγγενείς, ζυγώνει η σκηνή του μονολόγου και ο Θανάσης για πρώτη φορά κάθεται στο μοιραίο σκαμνάκι του μονολόγου, μια και έτσι το απαιτούσε η σκηνοθετική οδηγία.
Και ακολουθεί μια εκπληκτική ερμηνεία, με αποτέλεσμα να παγώσει η πλατεία και να ξεσπάσουν όλοι σε ένα παρατεταμένο χειροκρότημα, για να του πει:
-Είδες, Θανάση μου, τι δίκιο που είχα όταν σου έλεγα πως μόνο άμα κάτσεις στο σκαμνάκι, θα βγει η συγκίνηση;
Τον κοίταξε καλά καλά ο Θανάσης και του απάντησε:
-Δάσκαλε! Δε βγήκε από το σκαμνάκι η συγκίνηση. Όταν έλεγα το μονόλογο σκεφτόμουνα ότι αύριο το πρωί μου ‘ρχονται οι κλητήρες και μου παίρνουν το σπίτι και δεν ξέρω πού να βολέψω τη Μίνα και τα παιδιά μου…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ
από το βιβλίο του Γιάννη Σολδάτου
“ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙΡΟΥ”
Εκδόσεις ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ
Δεν είναι πόλεμος ετούτο που μας βρήκε, κύριε Ταξίαρχε. Ντροπή είναι. Έλληνες να ντουφεκάνε Έλληνες;
“Τον αγάπησα από την πρώτη στιγμή που τον είδα, κουρελή φαντάρο, στο Μακρονήσι, και τον αγαπάω ακόμη και τώρα, σεμνά καθισμένο στη δόξα που δίκαια κατέκτησε”.
ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΣ Ιούλιος 2000
Κι εμείς σ’ αγαπήσαμε, από την πρώτη σου ταινία, καλέ μας άνθρωπε, Θανάση Βέγγο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου