Κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ κατόρθωσαν να ανοίξουν την «κερκόπορτα» για μία νέα εθνική καταστροφή
Ανίκανοι ή επιτήδειοι οι εμπλεκόμενοι πολιτικοί;
Τρεις ημέρες χρειάστηκαν, μόνο, για να θέσουν τα θεμέλια σμίκρυνσης της Ελλάδας
Τρεις ημέρες χρειάστηκαν, μόνο, για να θέσουν τα θεμέλια σμίκρυνσης της Ελλάδας
Γράφει ο Κωνσταντίνος Τερζής
Το
κακό έχει ήδη γίνει στη Θράκη, μετά την πρόσφατη «παρέμβαση» των
«αρμοδίων», που έγινε όμως για πολιτική εκμετάλλευση και όχι για να
αντιμετωπιστεί το επί δεκαετιών υπάρχον πρόβλημα. Αποτέλεσμα αυτής της
«διείσδυσης» επί μίας ρητά λανθασμένης προσέγγισης επί των όσων επί
δεκαετίες συμβαίνουν στη Θράκη, ήταν να υπάρξει ζημία και όχι κάποιο
όφελος, για τα συμφέροντα της Ελλάδας.
Στην
«υπόθεση» της Θράκης, ενεπλάκησαν όλοι εκείνοι που είτε γνώριζαν και
σιωπούσαν, προκειμένου να αποκρύψουν τα εγκληματικά τους λάθη και σε μία
προσπάθειά τους να συνεχίσουν να αποκομίζουν οφέλη κατόρθωσαν αφελώς(;)
να επιφέρουν περισσότερη εθνική ζημία.
Επίσης,
και αυτό αποτελεί κοινή διαπίστωση, στο «θέαμα» που στήθηκε τις
τελευταίες ημέρες στην πλέον ευαίσθητη εθνικά ακριτική περιοχή της
Ελληνικής Θράκης, βρήκαν ευκαιρία να εμπλακούν και εκείνοι που δεν
γνωρίζουν τι πραγματικά συμβαίνει στην περιοχή και τώρα βρήκαν την
ευκαιρία (είτε για να δικαιολογήσουν τον μισθό τους είτε για να ζήσουν
κι αυτοί το δεκάλεπτο της διασημότητας) να πούνε την άποψη τους χωρίς
όμως να έχουν καμία απολύτως ιδέα για την πραγματική φύση του θέματος
και για τα όσα πραγματικά διακυβεύονται στην Ελληνική Θράκη.
Σε
κάθε περίπτωση, η «εισβολή» που πραγματοποιήθηκε τις τελευταίες ημέρες
στην Ελληνική Θράκη, επέφερε ζημιογόνα αποτελέσματα, αφού έγινε
κατορθωτό να υπάρξει πολιτική εκμετάλλευση από την κυβέρνηση η οποία
επέλεξε εντέχνως να «διαγράψει» τις επί σειράς δεκαετιών τραγικές
πολιτικές ευθύνες των εκάστοτε κυβερνώντων και να εστιάσει στην ευθύνη
της «αριστεράς» του ΣΥΡΙΖΑ, για να κατορθώσει να χτυπήσει στο
«ευαίσθητο» για την αξιωματική αντιπολίτευση σημείο της μη
παρακολούθησης της εθνικής πολιτικής της χώρας.
Ο
Αντώνης Σαμαράς και το επιτελείο του, γνωρίζοντας την θέση του ΣΥΡΙΖΑ
επί των εθνικών θεμάτων, περίμεναν τη στιγμή που προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα
έκανε το μοιραίο λάθος, προκειμένου να υπάρξει η κατάλληλη κομματική
εκμετάλλευση για να μειωθούν τα ποσοστά του κόμματος της αξιωματικής
αντιπολίτευσης. Επιτηδευμένα, η κυβέρνηση δεν ήθελε να κάνει την πρώτη
κίνηση, γιατί γνώριζε και το δικό της “αμαρτωλό” παρελθόν, το οποίο
φυσικά και θα υπενθύμιζε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αντώνης Σαμαράς και η παρέα του,
περίμεναν υπομονετικά, με στρατηγικό σχεδιασμό, το λάθος της
Κουμουνδούρου. Μαθηματικά ήταν σχεδόν αδύνατο να αποφευχθεί. Και αυτό το
“λάθος”, όπως ήταν αναμενόμενο, συνέβη. Και η κυβέρνηση, δια των
εντεταλμενων της οργάνων στον χώρο της ενημέρωσης το “εκμεταλλεύτηκε” με
τον χειρότερο δυνατό τρόπο.
Το
πρόβλημα της Θράκης, όμως, είναι η γνωστή μη συμβατή με τα εθνικά
θέματα πολιτική της Κουμουνδούρου ή ο κίνδυνος της δράσης του τουρκικού
προξενείου της Κομοτηνής και των έμμισθων πρακτορίσκων του που δρουν
στην περιοχή, αλλά και εντός του Ελληνικού Κοινοβουλίου;
Είναι
απολύτως σαφές πως το πρόβλημα είναι πολιτικό και, για την ακρίβεια,
είναι η μη διάθεση εφαρμογής των νόμων και προάσπισης των εθνικών
συμφερόντων από την Ελληνική Πολιτεία, απέναντι σε ένα τουρκικό
προξενείο που λειτουργεί ως στρατηγικός επιχειρησιακός οργανισμός και
των μηχανισμών που έχει κατορθώσει να δημιουργήσει εντός της Ελληνικής
Επικράτειας, με μία σειρά στοχεύσεων, αλλά και με έναν τελικό σκοπό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εργαλείο του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής
Το
ότι, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, άγεται
και φέρεται από τις στοχεύσεις της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, έγινε
αισθητό όχι μόνο από την χρόνια εκπροσώπηση μουσουλμάνων –μαριονετών
του τουρκικού προξενείου- μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά από την ψυχρή παρέμβαση
του τούρκου προξένου στην μη συμμετοχή συγκεκριμένου προσώπου (της
Σαμπιχά) στο ευρωψηφοδέλτιο του κόμματος της αξιωματικής
αντιπολίτευσης.
Δηλαδή,
διαπιστώσαμε πως η «επιρροή» ή οι σχέσεις εξάρτησης του ΣΥΡΙΖΑ από το
τουρκικό προξενείο, ξεπερνούν κατά πολύ μία «συμβατή» συνεργασία για την
ανάδειξη βουλευτών στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και έχουν φτάσει στο σημείο
ο τούρκος πρόξενος να διαγράφει από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ εκείνα τα
πρόσωπα τα οποία δεν του είναι αρεστά.
Δυστυχώς,
αυτή η εξέλιξη, αποδεικνύει πως είτε ο ΣΥΡΙΖΑ άγεται και φέρεται από
τις επιθυμίες και στοχεύσεις του τούρκου προξένου (δηλαδή της τουρκικής
εξωτερικής πολιτικής), είτε δεν διαφέρει σε τίποτε από τα συστημικά
κυβερνώντα κόμματα του παρελθόντος (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) και έχει αποδεχθεί και
χρησιμοποιεί πολιτικές μεθόδους και επιλογές που αποδείχθηκαν απολύτως
καταστροφικές και επικίνδυνες για την εσωτερική ασφάλεια και την
ειρηνική συμβίωση των πολιτών της χώρας.
Και
εάν οι παρελθοντικές επιλογές αποδείχθηκαν καταστροφικές και λίαν
επικίνδυνες για τα εθνικά θέματα της χώρας, πόσο πιο επικίνδυνος γίνεται
ο ΣΥΡΙΖΑ όταν η κεντρική του επιτροπή έχοντας αυτή τη γνώση αποφασίζει
να προχωρήσει σε επιλογές που μεγιστοποιούν τα αποτελέσματα ενός ήδη
διαπραχθέντος πολιτικού εγκλήματος, επιβαρύνοντας ακόμη περισσότερο τα
εθνικά προβλήματα;
Τέθηκε ως πολιτικό θέμα η ύπαρξη ή μη «τούρκων» της Θράκης
Δυστυχώς,
η ζημιά έχει ήδη γίνει. Και η ζημιά δεν είναι μόνο πως έγινε κατορθωτό
να βρεθεί η Θράκη στο επίκεντρο του ειδησεογραφικού ενδιαφέροντος και να
μην υπάρξει το λογικό αποτέλεσμα, δηλαδή η άμεση απόφαση σειράς μέτρων
καταστολής των παράνομων λειτουργιών και δράσεων του τουρκικού
προξενείου και των παρακρατικών ομάδων – μηχανισμών που έχουν
δημιουργηθεί από την Τουρκία εντός του Ελληνικού εδάφους.
Δυστυχώς,
η ζημιά δεν περιορίζεται σε μία χαμένη ευκαιρία αντιμετώπισης και
οριστικής λύσης ενός χρόνιου εθνικού προβλήματος. Η ζημιά είναι διπλή
και επιβαρύνει επικίνδυνα την ήδη υπάρχουσα προβληματική εθνική πολιτική
(η οποία επί της ουσίας είναι ανύπαρκτη και ασκείται είτε μέσα σε
πλαίσια παρακολούθησης και όχι ουσιαστικής αντιμετώπισης, είτε μέσα σε
πλαίσια ανεξήγητης φοβικότητας, είτε μέσα σε πλαίσια προσωπικών επιλογών
και εν γένει άσκησης προσωπικών αποφάσεων των εκάστοτε αρμοδίων
υπουργών).
Μέσα
από όλη αυτή την (επιεικώς άκομψη) «χειρουργική» επέμβαση των
μεγαλοδημοσιογράφων και άλλων ανίδεων, έγινε κατορθωτό το ακατόρθωτο.
Φτάσαμε στο σημείο να συζητείται ο αυτοπροσδιορισμός ή ο
ετεροπροσδιορισμός των μουσουλμάνων της Θράκης σε… Τούρκους!
Και,
φυσικά, η Άγκυρα επιχαίρει και χαμογελάει πονηρά, αφού αποδείχθηκε πως
οι Έλληνες είναι ικανοί να βγάλουν τα μάτια τους με τα ίδια τους τα
χέρια και να δημιουργήσουν προβλήματα εκεί όπου απαγορεύεται αυτά να
υπάρχουν. Κι αυτό, επειδή στην προηγούμενη εβδομάδα, και με πρόσχημα την
ακύρωση της συμμετοχής της Σαμπιχά στο
ευρω-ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, οι «πρόθυμοι» αίφνης λαλίστατοι αναλυτές,
κατόρθωσαν να προσεγγίσουν την Θράκη με τον χειρότερο δυνατό και
απαγορευτικό τρόπο, αφού ως αποτέλεσμα ανέδειξαν ως «πολιτικό πρόβλημα»
την διαφορά της αντίληψης μεταξύ κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ (ελέω κάποιων
απερίγραπτων του ΣΥΡΙΖΑ που έκαναν δηλώσεις για «τούρκους» της Θράκης)
για το πώς πρέπει να αποκαλούμε τους μουσουλμάνους της Θράκης. Δηλαδή
έθεσαν δια της πλαγίας αλλά με απόλυτη ευκρίνεια το δίλημμα: εάν τους
αναγνωρίζουμε ως θρησκευτική μειονότητα, άρα ως μουσουλμάνους ή ως
εθνική μειονότητα, άρα ως “τούρκους”…
Τι
κατόρθωσαν, δηλαδή, αυτοί οι απίθανοι τύποι μέσα σε λίγες ημέρες; Να
δώσουν την εικόνα της αμφιβολίας για το αν οι μουσουλμάνοι της Θράκης
είναι Έλληνες ή Τούρκοι!!! Αυτό που επεδίωκε η Άγκυρα με πακτωλούς
χρημάτων, τελικά η Αθήνα και οι ανεγκέφαλοι(;) πολιτικοί της χώρας,
κατόρθωσαν να δημιουργήσουν ένα ρήγμα στην εθνική πολιτική της Ελλάδας
και να το προσφέρουν ως δώρο στην Άγκυρα, η οποία πέραν αυτού κατόρθωσε
να εξάγει και άλλα πολλά χρήσιμα συμπεράσματα για την «εξαρτημένη από
τις ψήφους» (και ίσως όχι μόνο) Ελληνική πολιτική σκηνή…
Στόχος του τουρκικού προξενείου η Συνθήκη της Λοζάνης
Τι
σημαίνει, όμως, πραγματικά, αυτή η συζήτηση περί «τούρκων» ή Ελλήνων
μουσουλμάνων της Ελληνικής Θράκης; Ουσιαστικά σημαίνει την δημιουργία
σοβαρού θέματος για την συνέχιση λειτουργίας της Συνθήκης της Λοζάνης.
Συνθήκη με βάση την οποία έχουν καθοριστεί – επιλυθεί μία σειρά από
θέματα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Είναι
αυτή η Συνθήκη την οποία η Τουρκία θέλει να καταργηθεί και μέσα από τις
άλλες στοχεύσεις της μέσω του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής,
επεδίωκε επί σειράς ετών να υλοποιήσει την κατάργηση, για να φτάσει στον
τελικό της σκοπό, δηλαδή στην εκ του μηδενός έναρξη ελληνοτουρκικού
διαλόγου για το Αιγαίο, για την αύξηση της κυριαρχίας της επί αυτού, με
αποτέλεσμα τον επηρεασμό της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και τελικά
μείωσης της Ελληνικής ΑΟΖ.
Και
σε αυτό τον σχεδιασμό, η Άγκυρα ξοδεύοντας πακτωλούς χρημάτων
προσπάθησε να δημιουργήσει (να «χτίσει») μία «τουρκική μειονότητα» στην
Ελληνική Θράκη, η οποία θα λειτουργούσε ως μοχλός πίεσης προς την
κυβέρνηση της Ελλάδας για να αποδεχθεί αυτή με τη σειρά της «το μη
χείρον, βέλτιστον»…
Για
να γίνει κάτι τέτοιο κατορθωτό, η Άγκυρα χρειαζόταν την δημιουργία μίας
«κρίσιμης μάζας», την οποία θα εκμεταλλευόταν στη συνέχεια με
γεωπολιτικές ανακατατάξεις ή αρρυθμίες που θα προέκυπταν είτε στα
Βαλκάνια είτε στην ευρύτερη περιοχή… Χωρίς να έχει δημιουργήσει αυτή την
κρίσιμη μάζα (δοκίμασε με τον ανεξάρτητο συνδυασμό τουρκοφρόνων να
«καταλάβει» τον Δήμο Κομοτηνής και απέτυχε, αλλά ξαναδοκιμάζει σήμερα με
την κάθοδο στα ευρωεκλογές του κόμματος των Γκρίζων Λύκων της Θράκης)
και με υπάρχουσες γεωπολιτικές αναταραχές από την περιοχή της Ανατολικής
Μεσογείου, Μέσης Ανατολής έως και την Ουκρανία, η Άγκυρα δέχθηκε ένα
υπερπολύτιμο και ανέλπιστο(;) δώρο από την Ελλάδα, αφού ξαφνικά οι
Έλληνες πολιτικοί, δημοσιογράφοι και αναλυτές άρχισαν να συζητούν για
«τούρκους» επί της Ελληνικής Θράκης…!
Τι αναφέρει η Συνθήκη της Λοζάνης
Τι
αναφέρει, όμως η Συνθήκη της Λοζάνης, το οποίο αποτελεί εμπόδιο για την
τουρκική εξωτερική πολιτική, η οποία επιθυμεί διακαώς την κατάργησή της
συγκεκριμένης Συνθήκης;
Αυτό που μας ενδιαφέρει βρίσκεται στο άρθρο 12 της Συνθήκης.
Σε αυτό ορίζεται η επικύρωση της κυριαρχίας της Ελλάδος επί όλωv τωv
vήσωv τoυ Αvατoλικoύ Αιγαίoυ εκτός της ‘Ιμβρoυ, Tεvέδoυ και Λαγoυσώv
vήσωv (Mαυριώv).
Στο άρθρo 13 η
Eλλάδα αvέλαβε τηv υπoχρέωση απoκλειστικά και μόvo στη Λέσβo, Χίo,
Σάμo, Ικαρία vα μηv κάvει καvεvός είδoυς oχυρωματικά έργα και vα μηv
εγκαταστήσει καμία vαυτική βάση σ’αυτά.
Επίσης
η Λήμvoς και η Σαμoθράκη καθώς και τα vησιά Ίμβρoς, Tέvεδoς και
Λαγoύσες (Mαυριές) λόγω της εγγύτητάς τους στα Στεvά, συvδέθηκαv άμεσα
με τo καθεστώς τωv Στεvώv πoυ θεσπίστηκε από τηv Περί Στεvώv Σύμβαση της
Λοζάvης της 24 Ιoυλίoυ 1923, στηv oπoία προβλέφθηκε καθεστώς
απoστρατιωτικoπoίησης. H Σύμβαση περί καθεστώτoς τωv Στεvώv τoυ 1923
εvσωματώθηκε στη Συvθήκη της Λωζάvης και αντικαταστάθηκε στo σύvoλό της
από τηv Σύμβαση τoυ Mοντρέ 20 Ιoυλίoυ 1936) περί καθεστώτoς τωv Στεvώv,
τηv oπoία υπέγραψαv η Eλλάδα και η Tουρκία.
Το «καλύτερο» όμως της Συνθήκης βρίσκεται στο άρθρo 16,
όπου εκτός από τηv αvαγvώριση της Eλληvικής κυριαρχίας επί όλωv τωv
vήσωv τoυ Αvατoλικoύ Αιγαίoυ (πληv ‘Ιμβρoυ, Tεvέδoυ και Λαγoυσώv), η
Toυρκία ΠΑΡΑΙΤΕΙΤΑΙ από oπoιαδήπoτε αξίωση από τα παραπάvω vησιά και
κατά συvέπεια δεv επιτρέπεται καμία αμφισβήτηση από καvέvαν της εθvικής
κυριαρχίας της Eλλάδας επί τωv vήσωv τoυ Αιγαίoυ, με αποτέλεσμα να
αποκλείεται η Τουρκία από κάθε πιθανότητα διεκδίκησης ή έστω και
ελάχιστης απαίτησης επί του Αιγαίου, άρα και κάθε πιθανότητας άσκησης
πίεσης για συγκυριαρχία ή συνεκμετάλλευσή του.
Εκτός
και εάν η Τουρκία αποφασίσει να κηρύξει τον πόλεμο στην Ελλάδα,
προφασιζόμενη κάποια ήδη επί της ουσίας κατάργηση της Συνθήκης της
Λοζάνης, άρα και “καταπάτηση” από την πλευρά της Ελλάδας μέρος του
Αιγαίου που μονομερώς (αλλά χωρίς νομική αιτιολόγηση) και σήμερα η
Τουρκία θεωρεί ως τουρκικό. Αυτό μπορεί να γίνει μέσω της αναγνώρισης
(έστω και έμμεσης από την Ελληνική πλευρά) είτε με εκμετάλλευση μίας ήδη
υπάρχουσας άτυπης συμφωνίας μεταξύ Ανδρέα Παπανδρέου και Οζάλ, όταν ο
Ανδρέας Παπανδρέου υπέγραψε την μη εκμετάλλευση του κοιτάσματος
«Μπάμπουρας» (ανατολική της νήσου Θάσου), λόγω ενστάσεων και απειλής
πολέμου από την πλευρά της Τουρκίας.
Η περίπτωση των Δωδεκανήσων
Όταν
υπογράφηκε η Συνθήκη της Λοζάνης, βέβαια, τα Δωδεκάνησα ανήκαν ακόμη
στους Ιταλούς…;) Οπότε για να ολοκληρωθεί η εικόνα για τα νησιά, κι
επειδή αυτό μας συνδέει με μία άλλη πονεμένη ιστορία, αφού μετά τον ΒΠΠ’
τα Δωδεκάνησα παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα από την Ιταλία το 1947 με τη
Συνθήκη των Παρισίων, την οποία η Τουρκία από το Δεκέμβριο του 1995, με
τα γνωστά γεγονότα, άρχισε να αμφισβητεί την επικυριαρχία της Ελλάδος,
τελείως αυθαίρετα , φυσικά, και κατά παράβαση των παραπάνω κοινά
αποδεκτών και υπογεγραμμένων συνθηκών.
Σημειώνουμε πως η Τουρκία είχε αποδεχτεί το καθεστώς επικυριαρχίας της Ελλάδας στα νησιά αυτά.
Εν
κατακλείδι, οι Τούρκοι εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι δεν
κατονομάστηκαν ένα προς ένα τα νησιά και άρχισαν να αμφισβητούν την
ελληνική κυριαρχία κάποιων βραχονησίδων και αν συνεχίσουμε έτσι,
πιστεύουμε ότι θα αρχίσουν σιγά σιγά να προσπαθούν να γκριζάρουν και
μικρονησίδες, αν και όπως ήταν φυσικό, υπήρχαν και χάρτες που έδειχναν
τα όρια αυτής της Ελληνο-ιταλικής συμφωνίας.
Οι
Τούρκοι δεν αποδέχονται αυτή την Συνθήκη (των Παρισίων) με την οποία τα
Δωδεκάνησα ενσωματώθηκαν στην Ελλάδα και παριστάνουν ότι δεν τους
δεσμεύει κάτι που είναι συμπεφωνημένο μεταξύ άλλων κρατών.
Άρα,
η “επέκταση” της τουρκικής δραστηριότητας, στα Δωδεκάνησα, όπου
προσπαθεί χρησιμοποιώντας το “μοντέλο της Θράκης” να δημιουργήσει μία
“τουρκική μειονότητα”, θα πρέπει να ανησυχεί περισσότερο του δέοντος από
τους “αρμόδιους” κυβερνητικούς ή τους τοπικούς φορείς, οι οποίοι ήδη
διαπιστώνουν πως κάποια συμβάντα έχουν πολλαπλά σημεία ταύτισης με την
Ελληνική Θράκη και την δραστηριότητα του τουρκικού προξενείου και των
μηχανισμών του. Και αυτά, είναι απλώς το “προοίμιο” επικείμενων δράσεων
εκ μέρους της Τουρκίας, αφού όργανα του τουρκικού παρακράτους που δρα
στην Ελληνική Θράκη επισκέπτονται συχνότατα τα Δωδεκάνησα, για να
μεταφέρουν την “τεχνογνωσία” τους στους μουσουλμάνους των Δωδεκανήσων,
που ήδη άρχισε η Άγκυρα να χαρακτηρίζει ως “τουρκική μειονότητα”…
Εθνικά επικίνδυνοι, τόσο η κυβέρνηση όσο και αντιπολίτευση
Δυστυχώς,
από την Ελληνική πλευρά, σήμερα, βρίσκονται κάποιοι απίθανοι
ακαδημαϊκοί – πολιτικοί, οι οποίοι προσπαθούν να δημιουργήσουν μία «μέση
οδό» και να την εμφανίσουν ως «χρυσή τομή», προτείνοντας την «πολιτική»
και όχι τη νομική αναγνώριση των «τούρκων» της Ελληνικής Θράκης,
ρίχνοντας έτσι νερό στον μύλο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, αφού
προτείνουν μία εξ αρχής παραχώρηση από την πλευρά της Ελλάδας προς την
Τουρκία, πάνω σε μία συζήτηση που όχι μόνο δεν έχει ανοίξει μεταξύ των
δύο χωρών, αλλά είναι απαγορευτική για την Ελληνική πλευρά, αφού
αυτομάτως (και εκ των ουκ άνευ) η Ελλάδα χάνει ΟΛΑ τα δικαιώματά της στο
Αιγαίο, όπως αυτά προέκυψαν από την κοινή αποδοχή και κοινή υπογραφή
μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας…
Δεν
υπάρχουν, ούτε επιτρέπεται να υπάρξουν «πολιτικές» αναγνωρίσεις σε
τέτοιου είδους θέματα, οι οποίες να μην ανακινήσουν αυτόματα το νομικό
σκέλος. Προφανώς, οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ (κ. Χριστόπουλος) που το
προτείνουν, είτε δεν έχουν ιδέα από διπλωματία, είτε δεν έχουν ιδέα του
θέματος που θίγουν, είτε είναι πολύ καλοί γνώστες τόσο της διπλωματίας
και του συγκεκριμένου ζητήματος, αλλά και των αποτελεσμάτων της πρότασής
τους, οπότε θα πρέπει να αντιμετωπιστούν από τις αρμόδιες υπηρεσίες του
κράτους και την Ελληνική ως «εγκληματική ομάδα» που εργάζεται υπέρ της
προώθησης ξένων συμφερόντων εις βάρος της Ελλάδας, με καταστροφικά
αποτελέσματα για την χώρα, την εθνική της κυριαρχία αλλά και την
γεωγραφική ακεραιότητά της… Αποτελεί απορία, πράγματι, το ότι οι
εμπλεκόμενοι πολιτικοί φορείς (κόμματα) δείχνουν ή φέρονται σαν να
αγνοούν πως η Τουρκία ενδιαφέρεται να «βάλει πόδι» στο Αιγαίο και στην
Ελληνική ΑΟΖ, προκειμένου να προχωρήσει σε συνεκμετάλλευση του
υπάρχοντος ενεργειακού πλούτου (που μέχρι πριν 2 χρόνια κάποιοι
πολιτικοί επέμεναν πως δεν υπάρχει) με την Ελλάδα. Ίσως, οι εμπλεκόμενοι
πολιτικοί να θεωρούν πως η «μοιρασιά» με την Τουρκία, είναι ασφαλέστερη
για τους ίδιους (αφού υπάρχουν ήδη και συγκεκριμένες σχετικές
«παροτρύνσεις» από της ΗΠΑ) από την προστασία της προστασίας αυτού του
Ελληνικού ορυκτού πλούτου, που αποτελεί περιουσία του Ελληνικού λαού…
Εν
κατακλείδι, η επικινδυνότητα των εμπλεκόμενων στα όσα συμβαίνουν στη
Θράκη, είναι δεδομένη. Μάλιστα, δεν περιορίζεται μόνο σε μία πλευρά
(ΣΥΡΙΖΑ), αλλά οι ευθύνες βρίσκονται και στην σημερινή κυβέρνηση, η
οποία αδρανεί σε πολιτικές θέσεις οι οποίες έχουν ήδη ως τραγικό
αποτέλεσμα ένα σημαντικό και επικίνδυνο ρήγμα για την χώρα. Ρήγμα το
οποίο χαρακτηρίζεται εθνικό και αναμένεται λίαν συντόμως η «κατάλληλη»
εκμετάλλευσή του από την Τουρκία. Η εκμετάλλευση αυτή θα αρχίσει την
επομένη ημέρα των ευρω-εκλογών και με την μη εκλογή Γκρίζου Λύκου στο
Ευρωκοινοβούλιο…
ΥΓ:
Για όσους επιθυμούν να διαβάσουν ολόκληρη τη Συνθήκη της Λοζάνης, μέσα
από την οποία προκύπτει πλειάδα θεμάτων που αφορούν την παραβατικότητα
της Τουρκίας και τον σεβασμό που η χώρα αυτή δείχνει για τις υπογραφές
που βάζει σε διεθνείς συνθήκες, η σύνδεση βρίσκεται εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου