Τι θέλει ο Βλαντίμιρ Πούτιν;

Τι θέλει ο Βλαντίμιρ Πούτιν; Μέχρι πού είναι διατεθειμένος να τραβήξει το σχοινί χωρίς να προκαλέσει μια ανοιχτή σύγκρουση στην καρδιά της Ευρώπης;

«Αυτό που θέλει πάνω απ' όλα ο Ρώσος πρόεδρος είναι να δυσφημήσει την επανάσταση που νίκησε στο Κίεβο», απαντά στη Liberation ο πρώην δημοσιογράφος Ντέιβιντ Σάτερ, αναλυτής σήμερα στο ινστιτούτο Hudson, που απελάθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο από τη Μόσχα.

«Ο στόχος του δεν είναι γεωστρατηγικός, αυτό που τον ενδιαφέρει περισσότερο είναι να αποκρούσει την ουκρανική επανάσταση και να έχει ένα μέσο πίεσης στις αρχές του Κιέβου. Με άλλα λόγια, ο Πούτιν θέλει πάνω απ' όλα να εξουδετερώσει την απειλή για το δικό του καθεστώς, τη δική του εξουσία».

Αυτά που συνέβησαν στην Ουκρανία είναι εξαιρετικά απειλητικά για το Κρεμλίνο, υποστηρίζει ο αμερικανός αναλυτής. Πολλοί λένε ότι μια επανάσταση όπως εκείνη του Κιέβου δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει στη Ρωσία. Το 75% του ρωσικού πληθυσμού δεν πιστεύει ότι τα γεγονότα του Κιέβου θα μπορούσε να λάβουν χώρα στη Μόσχα. Αλλά η κοινή γνώμη αλλάζει πολύ γρήγορα, σύμφωνα με το άρθρο της Liberation.

Το 1991, μισό εκατομμύριο Ρώσοι κατέβηκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για την εισβολή και τους θανάτους στη Λιθουανία. Οι Ρώσοι είναι ικανοί να διαδηλώσουν. Η περίοδος της ισχυρής οικονομικής ανάπτυξης, τη δεκαετία του 2000, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί και η δυσαρέσκεια του πληθυσμού αυξάνεται. Οποιαδήποτε σπίθα μπορεί να προκαλέσει σοβαρές διαδηλώσεις.

Εισβάλλοντας στην Κριμαία, ο Πούτιν δεν χάνει αυτομάτως τον έλεγχο της Ουκρανίας «Φυσικά. Τίποτα δεν μπορεί να απομακρύνει περισσότερο τους Ουκρανούς απ' αυτόν. Ακόμη και επί Γιανουκόβιτς, η Ουκρανία δεν βρισκόταν εντελώς υπό τον έλεγχο της Ρωσίας. Ο Γιανουκόβιτς είχε εξετάσει σοβαρά την προσέγγιση με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο Βλαντίμιρ Πούτιν δεν θέλει ασφαλώς να περάσει η Ουκρανία στο δυτικό στρατόπεδο, αυτό που τον απειλεί πραγματικά όμως είναι να εξαχθεί αυτή η επανάσταση στη Μόσχα. Αν παραβιάζει σήμερα την εθνική κυριαρχία της Ουκρανίας, το κάνει για αυτοάμυνα».

Ο Ντέιβιντ Σάτερ δεν θεωρεί πιθανό ο Πούτιν να εισβάλει και στην ανατολική Ουκρανία. Κάτι τέτοιο θα ήταν στρατιωτικά πολύ πιο δύσκολο, ενώ και ο διαμελισμός της χώρας δεν θα μπορούσε εύκολα να δικαιολογηθεί. Ακόμη και στην ανατολική Ουκρανία, άλλωστε, οι περισσότεροι κάτοικοι θέλουν την ενότητα της χώρας, όπως σημειώνεται στη Liberation.

Σύμφωνα με τον αμερικανό αναλυτή, η Κριμαία δεν είναι χαμένη αν η Δύση χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά μέσα πίεσης. Οι Ρώσοι θα βρουν πάντα έναν τρόπο να κάνουν πίσω, θα πουν ότι αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η παγκόσμια ειρήνη. Αλλά για τον σκοπό αυτό πρέπει να υπάρξει πραγματική πίεση. Η απόφαση που έλαβε η κυβέρνηση Ομπάμα να απαγορεύσει τη χορήγησης βίζας σε όλους εκείνους που έλαβαν μέρος στην παραβίαση της κυριαρχίας της Ουκρανίας αποτελεί ένα πρώτο θετικό βήμα. Πρέπει να ακολουθήσει το «πάγωμα» του πλούτου όλων αυτών των ανθρώπων στο εξωτερικό.

Ο Ιβάν Κράστεβ, αναλυτής στο Foreign Affairs, έχει μια διαφορετική προσέγγιση. Κατά την άποψή του, η ρωσική στάση στην Ουκρανία αποτελεί μια προσπάθεια του Πούτιν να αντισταθεί στη Δύση πολιτικά, πολιτισμικά και στρατιωτικά. Ένας λόγος είναι ο θυμός.

Ο Πούτιν έχει ηττηθεί δύο φορές στην Ουκρανία: την πρώτη φορά το 2004, με την Πορτοκαλί Επανάσταση, και τη δεύτερη φορά πρόσφατα, με την εξέγερση που οδήγησε στην αποπομπή Γιανουκόβιτς. Η ρωσική κλιμάκωση αποτελεί έτσι έναν τρόπο να αντισταθμιστεί η αποτυχία της ουκρανικής πολιτικής της χώρας.

Αυτή τη στιγμή, η Μόσχα θέλει να ανατρέψει το νέο καθεστώς του Κιέβου, που θεωρεί ότι αποτελείται από εξτρεμιστές οι οποίοι δεν θα μείνουν στην εξουσία περισσότερο από μερικές εβδομάδες.

Ο στόχος του δεν είναι να αποκόψει την Κριμαία, αλλά να προκαλέσει μια συνταγματική κρίση που θα μετατρέψει την Ουκρανία σε μια συνομοσπονδία με πολύ αδύνατο κέντρο, το ανατολικό κομμάτι της οποίας θα βρίσκεται κοντά στη Ρωσία και το δυτικό κοντά στην Πολωνία και την ΕΕ. Με άλλα λόγια, συνειδητοποιώντας ότι έχει χάσει το Κίεβο, ο Πούτιν θέλει να μετακινήσει αλλού το κέντρο εξουσίας της Ουκρανίας.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ