Στα πλαίσια της ελληνικής προεδρίας της ΕΕ, διάφοροι πολιτιστικοί οργανισμοί στις Βρυξέλλες, και σε συνεργασία με την ελληνική πρεσβεία, οργανώνουν πολιτιστικές εκδηλώσεις και αφιερώματα, με στόχο την ανάδειξη του ελληνικού πολιτισμού και τη γνωριμία των αλλοεθνών με αυτόν. Είναι μια συνήθης τακτική στη μούλτι-κούλτι πόλη μας και οι εξάμηνες προεδρίες της ΕΕ αποτελούν πάντα μια τέτοια ευκαιρία.
Ένα από αυτά τα αφιερώματα ειναι και εκείνο στον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφοαπό τη Cinematek (ελληνιστί Ταινιοθήκη). Η διοργάνωση έγινε με την συνεργασία της Ταινιοθήκης της Ελλάδας και, ομολογουμένως το πρόγραμμα είναι ενδιαφέρον και αντιπροσωπευτικό, όσο κι αν περιλαμβάνει -κατά της γνώμη της γράφουσας τουλάχιστον- και ορισμένες αμφιλεγόμενες ή και κακές ταινίες.
Στα πλαίσια, λοιπόν, του φεστιβάλ, προβλήθηκε και η Μακρόνησος, των Ηλία Γιαννακάκη και Εύης Καραμπάτσου (ένα μικρό δείγμα εδώ), ντοκυμαντέρ του 2008 που, αν δεν απατώμαι πήρε πολύ καλές κριτικές και βραβεύτηκε. Η ταινία δεν αποφεύγει κάποια κλισέ, ή ίσως επειδή έχω δει και διαβάσει δεκάδες πράγματα σχετικά με το θέμα, να είδα έτσι κάποια σημεία. Πάντως οι δημιουργοί της έκαναν κάτι υπερβατικό: παρουσιάσαν και την οπτική της πλευράς των βασανιστών, περιλαμβάνοντας συνέντευξη του Π. Σκαλούμπακα, στρατηγού και τότε διοικητή στη Μακρόνησο, ο οποίος 60 χρόνια μετά παραμένει αμετανόητος και ψελλίζει διάφορα περί “αναμόρφωσης”, “επανόδου στην ελληνική ταυτότητα”, “αναγκαιότητας να αντιμετωπιστεί ο εθνικός κίνδυνος” και τέτοια. Η “μαρτυρία” του αποδομείται εντελώς βέβαια όταν για συγκεκριμένα γεγονότα (όπως το μακελειό στο ΑΕΤΟ) παρουσιάζεται σε αντιπαραβολή με αυτές των βασανισθέντων.
Έχει ενδιαφέρον το ντοκυμαντέρ, ψάξτε το.
Τέλοσπάντων, το θέμα μου δεν είναι το ίδιο το ντοκυμαντέρ. Το θέμα μου είναι κάποιες σκέψεις επ’αφορμή. Ανπόφευκτα, φερ’ειπείν, σκέφτηκα πως υπάρχει κάτι το κωμικοτραγικό, μια ιδέα τραγικής ειρωνείας, στο γεγονός ότι ένα τέτοιο ντοκυμαντέρ παρουσιάζεται σε φεστιβάλ διοργανωμένο υπό την αιγίδα της ελληνικής πρεσβείας και με αφορμή την ελληνική προεδρία: η οποία ασκείται από αυτή τη δοσιλογική κυβέρνηση των Φαήλων και των Μουρούτηδων. Η οποία κυβέρνηση έχει αποδεδειγμένα προβεί σε βασανισμούς κρατουμένων και διατηρεί στρατόπεδα συγκέντρωσης και κολαστήρια σαν το νοσοκομείο των φυλακών του Κορυδαλλού. Ειρωνική σύμπτωση; Προπέτασμα καπνού; Άγνοια; Ένδειξη πως επιβιώνουν κάποιοι θύλακες ελεύθερης σκέψης και δημοκρατικού πνεύματος μέσα στο ζόφο που σκιάζει το ελληνικό κράτος και την ελληνική κοινωνία;
Μια πιθανή απάντηση είναι ακριβώς το γεγονός πως στη διοργάνωση βασικό ρόλο κατείχε η Ταινιοθήκη, που είναι κρατικός φορέας μεν, φέρων δείγματα ανοιχτού πνεύματος δε. Και μπορεί να ακούστηκαν κουτσομπολιά περί κακής οργάνωσης, ασυνεννοησίας και καθυστερήσεων από πλευράς της, τα οποία δεν αποκλείω να ισχύουν, αλλά προσωπικά τα θεωρώ πταίσματα, όταν μιλάμε για κρατικούς φορείς που υπολειτουργούν, υποχρηματοδοτούνται και δεν αποτελούν καθόλου προτεραιότητες για τη συγκεκριμένη σκοταδιστική και μεσαιωνικών αντιλήψεων πολιτική ηγεσία (προσπαθώ να αποβάλω από τη μνήμη μου ποιος είναι ΥΠΠΟ σε αυτό το θίασο που κάνει την κυβέρνηση, για να μη συγχυζομαι).
Ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο είναι το γεγονός πως η πλειονότητα των ταινιών που περιελήφθησαν στο φεστιβάλ, έχουν λάβει χρηματοδότηση/συμμετοχή στην παραγωγή από την αείμνηστο/ζωησελόγουμας ΕΡΤ. Χωρίς να έχω τη διάθεση να πλέξω κανένα εγκώμιο στην πάλαι ποτέ κρατική ραδιοτηλεόραση, αναγνωρίζοντας σαφώς τα προβλήματα που είχε ο φορέας, αδυνατώ να μη συλλογίζομαι ότι αυτή η ανάπηρη έστω ΕΡΤ συνέβαλε σημαντικά στην ουσιαστική παραγωγή πολιτισμού. Και πως με τη λαίλαπα που έχει πέσει σ’αυτή τη ρημαδοχώρα, θεωρώ εξαιρετικά απίθανο να δούμε σύντομα άλλες αντίστοιχες παραγωγές.
Προφανώς, η ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει πολύ σοβαρότερα ζητήματα επιβίωσης, ζωτικά και επείγοντα. Πλην όμως, ο πολιτισμός ανοίγει το μυαλό και το σκέψη, κι είναι σημαντικό εργαλείο: για να καταλάβεις τι συμβαίνει, για να αντιληφθείς την πραγματικότητα και για να διεκδικήσεις αυτά που σου ανήκουν, αυτά που σου κλέβουν.
Πηγή.krotkaya.wordpress.com/2014/03/14/makronisos/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου