Φόβος και παράνοια στη μεγαλούπολη

19 Δεκεμβρίου 2013 Εκατερίνα Κόστικοβα, Moskovskie Novosti

Σε κάθε μέρος του κόσμου υπάρχουν τοποθεσίες ή κτίσματα όπου ο θρύλος λέει πως είναι στοιχειωμένα. Παρουσιάζουμε σήμερα τα έξι πιο τρομακτικά μέρη της Μόσχας, όπου, σύμφωνα με τους μύθους της πόλης, κατοικούν τα κακά πνεύματα! Έξι ανατριχιαστικές ιστορίες για τα φαντάσματα κάθε περιοχής και τη δράση τους.

Το εγκαταλειμμένο νοσοκομείο στο Χόβρινο. Πηγή: Βικιπαιδεία

Το εγκαταλειμμένο νοσοκομείο στο Χόβρινο

Το εγκαταλειμμένο νοσοκομείο στο Χόβρινο συγκαταλέγεται στη λίστα «των πιο τρομακτικών τόπων στον κόσμο». Το προβάδισμα του Τσερνόμπιλ είναι ελάχιστο. Η ανέγερση του συγκροτήματος ξεκίνησε το 1981 και η οικοδομή είχε τεράστια κλίμακα: 1500 κλίνες, 11 όροφοι, εξωτερικά ιατρεία, εργαστήρια, ελικοδρόμια. Αλλά στην πορεία φάνηκε ότι η χωροθέτηση ήταν εσφαλμένη. Το έδαφος δεν άντεξε και το οικοδόμημα, που ήταν σχεδόν αποπερατωμένο, άρχισε σιγά-σιγά να βυθίζεται στα υπόγεια ύδατα. Ως αποτέλεσμα, η κατασκευή πάγωσε.

Ανακαλύπτοντας τη Ρωσία

Οι δημόσιες αρχές ακόμη δεν μπορούν να αποφασίσουν πώς να χειριστούν το θέμα. Αλλά αυτός ο τόπος βρέθηκε στο μάτι των σατανιστών. Κάποια σέκτα ανέλαβε την ευθύνη για την εξαφάνιση ανθρώπων και ζώων στην περιοχή Χόβρινο. Λέγεται, πως οι πιστοί της σέκτας θυσίαζαν σκυλιά και ζητιάνους σε αιμοσταγείς τελετές. Στη Μόσχα κυκλοφόρησε η φήμη ότι η αστυνομία πραγματοποίησε έφοδο στους αιρετικούς και τους οδήγησε σε μια σήραγγα, όπου και τους εκτέλεσε. Και οι σατανιστές ήταν ιδιαίτερα ευτυχείς, επειδή πέρασαν από την σήραγγα κατευθείαν στον άρχοντα του σκότους. Κατά τα σκοτεινά χειμωνιάτικα βράδια, ακόμη και τώρα μπορεί να συλλάβει κανείς την ηχώ των σατανιστικών ψαλμών.
Κάθε χρόνο δεκάδες ανήλικοι ανόητοι σπάνε τα χέρια τους, τα πόδια και τους λαιμούς, ενώ βρίσκονται εκεί προς αναζήτηση περιπέτειας. Είναι ένα σημείο προσκυνήματος για τους λάτρεις του γκόθικ, τους πάνκ, τους emo και άλλους. Το νοσοκομείο είναι γεμάτο ορύγματα, χάσματα, άδεια φρεάτια ανελκυστήρων, και από διάφορους εξοπλισμούς. Η αστυνομία τακτικά ξετρυπώνει παρανόμους από τους αεραγωγούς κλιματισμού στο υπόγειο ή τη σοφίτα, όπου κρύβονται.
Το… κύριο φάντασμα του νοσοκομείου θεωρείται ο Αλεξέι Κραγιούσκιν, ο οποίος αυτοκτόνησε πηδώντας από την ταράτσα, λόγω ενός έρωτα χωρίς ανταπόκριση. Σε έναν από τους ορόφους του κτιρίου υπάρχει ένα είδος μνημείου: όλος ο τοίχος είναι καλυμμένος με γκράφιτι, το γενικό νόημα των οποίων είναι: «θυμόμαστε και θρηνούμε».

Το Οστάνκινο

Πηγή: Lori/Legion Media
Η ονομασία της περιοχής προέρχεται από τη λέξη «οστάνκι» (λείψανα): το κτίριο του τηλεοπτικού συγκροτήματος ανεγέρθηκε στη θέση ενός παλιού νεκροταφείου. Πριν από 500 χρόνια εμφανίστηκε εδώ, για πρώτη φορά, η περίφημη Γριά του Οστάνκινο. Πήγε στον τότε φεουδάρχη του χωριού Οστάνκινσκογιε, βογιάρο Σάτιν, και του απαγόρευσε να οργώνει τα χωράφια, γιατί ενοχλούσε τους πεθαμένους. Η γριά εκδιώχθηκε, το χώμα καλλιεργήθηκε, και μετά ο βογιάρος έπεσε σε δυσμένεια και εκτελέστηκε.
Στο εξής η Γριά του Οστάνκινο βρήκε :

• τον αυτοκράτορα Πάυλο, όταν εκείνος επισκέφτηκε το Οστάνκινο. Του ανακοίνωσε ότι θα πέθαινε μέχρι την άνοιξη και δεν του είπε ψέματα – πέθανε!
• Τον Αλέξανδρο 'Β, όταν πέρασε από το Οστάνκινο. Του προφήτεψε ότι θα τον σκοτώσει ένας άθεος. Ο αυτοκράτορας δολοφονήθηκε αργότερα από τους οπαδούς της οργάνωσης «Λαϊκή θέληση».
• Τον Οκτώβριο του 1993, λίγες μέρες πριν την πολιορκία του τηλεοπτικού κέντρου, η Γριά ήρθε στο Οστάνκινο και δήλωσε ότι ο τόπος μύριζε αίμα. Σε λίγο όντως χύθηκε αίμα.
• Η Γριά εμφανίστηκε και πριν την πυρκαγιά στον πύργο της τηλεόρασης του Οστάνκινο.

Μάλαγια Νικίτσκαγια 28, το αρχοντικό του Μπέρια

Πηγή: Lori/Legion Media
Σύμφωνα με τον θρύλο, ο υπουργός εσωτερικών επί Στάλιν έφερνε εδώ όμορφες κοπέλες, τις οποίες έπιανε στους νυχτερινούς δρόμους της Μόσχας. Το επόμενο πρωί, αφού είχε γλεντήσει τις καλλονές, τις εκτελούσε. Και τις σορούς είτε τις κανιβάλιζε, είτε τις έθαβε στο υπόγειο. Σήμερα σ' αυτό το κακότυχο κτίριο στεγάζεται η πρεσβεία της Τυνησίας, όπου τη μια μέρα κάποιος σκορπίζει σ' όλο το γραφείο τα έγγραφα από το χρηματοκιβώτιο, την άλλη στον διάδρομο ακούγονται βήματα, αλλά δεν φαίνεται κανείς. Λένε πώς οι διπλωμάτες έκαναν αιτήσεις να τους παραχωρηθεί άλλο κτίριο, οι οποίες όμως δεν ικανοποιήθηκαν.

Παράδρομος Μάλι Ιβάνοβσκι. Μονή του Ιωάννη του Προδρόμου

Πηγή: Lori/Legion Media
Πάνω από 30 χρόνια πέρασε εκεί, φυλακισμένη, η Ντάρια Σαλτικόβα, ή αλλιώς Σαλτιτσίχα, η οποία σκότωσε ιδιαίτερα βάναυσα 74 δουλοπαροίκους (και αυτά είναι μόνο τα τεκμηριωμένα στοιχεία!). Η Αικατερίνη Β' δήλωσε τότε ότι η Σαλτιτσίχα δεν έχει δικαίωμα να ονομάζεται γυναίκα, και το μόνο της όνομα είναι τέρας ανθρώπινου γένους.
Ακόμη και στο μπουντρούμι, η Σαλτιτσίχα συντηρούσε το κακό της ήθος και, αφού δεν είχε την ευχέρεια πια να βασανίζει, να καίει και να σκοτώνει ζωντανούς ανθρώπους, έβριζε και έφτυνε πίσω από τα κάγκελα. Πέθανε εκεί, στη φυλακή. Πιστεύεται ότι το φάντασμα της Σαλτιτσίχα ακόμη περιφέρεται στα περίχωρα του μοναστηριού. Η συνάντηση μ' αυτήν σημαίνει επικείμενο θάνατο.

Το Θέατρο Πούσκιν στο Τβερσκόι Μπουλβάρ

Πηγή: Vladimir Fedorenko/RIA Novosti
Το θέατρο Κάμερνι, ιδρυτής του οποίου υπήρξε ο σκηνοθέτης Ταΐροφ, επισκευάστηκε κατά τη δεκαετία του '50. Ως αποτέλεσμα, η προσθήκη του κτιρίου βρίσκεται πάνω στο νεκροταφείο της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου. Ο Ταΐροφ δεν το πρόλαβε, αλλά η χήρα του, και πρώτη ηθοποιός του θιάσου, Αλίσα Κοόνεν, καθώς λένε, καταράστηκε με βαθιά οργή το θέατρο και πέθανε. Και τότε άρχισαν τα διάφορα: αποτυχημένες παραστάσεις, αποδοκιμασίες του κοινού, άδειες αίθουσες. Και το φάντασμα της Κοόνεν να τριγυρίζει στο κτίριο. Το 1991 οι χώροι του θεάτρου ευλογήθηκαν, και το φάντασμα χάθηκε. Λένε ότι πριν απ' αυτό, την ώρα της παράστασης, μέσα στην αίθουσα εμφανίστηκε μια απίστευτης ομορφιάς πεταλούδα, πέταξε για λίγο πάνω από τη σκηνή και εξαφανίστηκε. Οι φήμες λένε ότι πρόκειται για την ψυχή της Κοόνεν που αποχαιρετούσε το θέατρο.

Η Χαράδρα Γκόλοσοβ στο πάρκο Κολόμενσκογιε

Πηγή: Βικιπαιδεία
Υπάρχει γνώμη, ότι το όνομα «Γκόλοσοβ» ανάγεται στο όνομα Βόλος (Βέλες) που ανήκει στην παγανιστική θεότητα, τον βασιλιά του άλλου κόσμου. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, το όνομα της χαράδρας προέρχεται από τη λέξη «γκόλος» (φωνή), γιατί από 'κει ακούγονται οι φωνές εκείνων που κατέβηκαν στην χαράδρα και δεν επέστρεψαν ποτέ. Κατά τις ανασκαφές στην περιοχή της χαράδρας βρέθηκαν ίχνη αρχαίων οικισμών. Μετά απ' αυτό, η χαράδρα έγινε ακόμη πιο δημοφιλής στους κυνηγούς του μυστηρίου. Η χαράδρα πάντα συνδεόταν με κακά πνεύματα. Τον 17ο αιώνα, σύμφωνα με κάποιες πηγές, από 'κει βγήκε ένα ολόκληρο απόσπασμα τατάρων ιππέων, και κατευθύνθηκε προς την πύλη του παλατιού στο Κολόμενσκογιε. Οι αναβάτες συνελήφθησαν, ανακρίθηκαν. Οι ίδιοι δήλωσαν ότι ανήκουν στον στρατό του Χαν Ντεβλέτ-Γκιρέι. Μόνο που αυτός ο Χαν πολιορκούσε τη Μόσχα εκατό χρόνια νωρίτερα, στα μέσα του 16ου αιώνα.
Τον 19ο αιώνα, οι εφημερίδες έγραφαν για πλήθος μυστηριωδών εξαφανίσεων στην περιοχή της Χαράδρας. Το 1832 η εφημερίδα «Μοσκόβσκιε Βέντομοστι» αναφέρθηκε σ' έναν χωρικό ο οποίος είχε συναντήσει κάτω στη χαράδρα ανθρώπους-γίγαντες, ντυμένους με προβιές, που ξεπρόβαλαν από την πυκνή ομίχλη και σε λίγο χάθηκαν ξανά.
Το πρωτότυπο άρθρο βρίσκεται στην ιστοσελίδα: http://www.mn.ru/moscow
Σας άρεσε το άρθρο; Πληκτρολογήστε το σχόλιό σας κάτω από το κείμενο ή στη σελίδα μας στο Facebook!