Γράφει ο Λεωνίδας
Προσωπικά στις συζητήσεις μου με “αντί-σταλινικούς” (το βάζω σε
εισαγωγικά γιατί πιστεύω ότι ειναι λάθος να πέφτουμε στην λούμπα της
αστικής ιστοριογραφίας, που συνήθως ερμηνεύει την ιστορία μέσα από την
δράση ενός προσώπου) θέτω πάντα ένα πρώτο ερώτημα για να δω κατά πόσο
έχει αξία να συνεχίσω τον διάλογο “Ποιά ειναι η γνώμη σου για τον
Τσώρτσιλ;”Αν η απάντηση περιλαμβάνει βωμολοχίες, κατάρες και απρεπείς χαρακτηρισμούς θεωρώ ότι ο συνομιλητής μου είναι σε καλό δρόμο και ο διάλογος έχει νόημα. Συνήθως όμως οι απαντήσεις είναι πιο μετριοπαθείς και, αν τεθεί θέμα σύγκρισης, κάποιοι “προτιμούν” τον Τσώρτσιλ από το “φασίστα, δικτάτορα” Στάλιν (…όπως και ο Όργουελ άλλωστε…)
Αυτό για μένα δείχνει που οδηγεί πολλές φορές η κατευθυνόμενη αντι-σταλινική εκστρατεία (με την ίδια λογική που η αντι-σοβιετική υστερία οδηγεί σε λογικές του στυλ “καλός ο μαρξισμός αλλά δε μπορεί να εφαρμοστεί”.
Δε λέω βέβαια ότι ΟΠΟΙΟΣ κατηγορεί το Στάλιν ή ΟΠΟΙΟΣ κατηγορεί τη Σ. Ε. είναι… ενσωματωμένος σε λανθάνουσα μορφή. Κάποιες κριτικές είναι πολύ ενδιαφέρουσες.
Αυτό όμως που με λύπη διαπιστώνω είναι ότι πέρα από εμάς τους …”σταλινικούς”, δογματικούς κλπ κουκουέδες, πολύ μικρό κομμάτι της αριστεράς (δε μιλάω για τις ηγεσίες άλλων κομμάτων όπως ΣΥΝ ή ΝΑΡ αλλά για τον κόσμο τους ή για ανένταχτους)υπερασπίζεται τις κατακτήσεις της Σ. Ε. (γιατί βέβαια αυτό είναι το διακύβευμα και όχι ο Στάλιν).
Πολύ σπάνια π.χ. ακούω κάποιον αριστερό ή κομμουνιστή ή ακόμα και αναρχικό να λέει ότι οι αναλφάβητοι (που αποτελούσαν τα 2/3 περίπου της προεπαναστατικής Ρωσίας) σχεδόν …εξαφανίστηκαν λίγα μόνο χρόνια μετά την επανάσταση (όχι, δεν… εξαφανίστηκαν στη Σιβηρία, απλώς έμαθαν γράμματα).Oτι ο τελευταίος άστεγος ήδη από το 1932 είχε το δικό του σπίτι . Ή ότι η δωρεάν υγεία ήταν ένα αυτονόητο δικαίωμα. Ή ότι η κατάσταση των εργατών σε όλο τον πλανήτη επιδεινώθηκε δραματικά μετά τις ανατροπές…
Όταν τέτοια αυτονόητα συμπεράσματα δεν ακούγονται καθόλου ενώ αντιθέτως επαναλαμβάνεται μια μονόπλευρη και στείρα αντι-σοβιετική ή αντι-σταλινική επιχειρηματολογία (που σπανίως βασίζεται σε πραγματικά στοιχεία) δε μπορώ παρά να ισχυριστώ ότι ένα μεγάλο μέρος της αριστεράς, ανεξάρτητα από τις προθέσεις τις, παίζει το παιχνίδι του συστήματος.
Με την ίδια ακριβώς λογική, κάποιες απόψεις ότι όσο ζούσε ο Στάλιν όλα ήταν καλά και άγια και μετά όλα πήραν την κάτω βόλτα είναι στην καλύτερη περίπτωση αντι-μαρξιστικές και αντιδιαλεκτικές και στη χειρότερη αφελείς.
Αυτό που θέλω να πω με δυο λόγια είναι ότι πρέπει, πιστεύω, οποιοσδήποτε θεωρεί τον εαυτό του αριστερό ή κομμουνιστή, να κάνει την κριτική που νομίζει ότι πρέπει να κάνει αλλά παράλληλα να έχει ξεκάθαρα μέσα του (και να λέει και με θάρρος έξω στον κόσμο) πως στις χώρες αυτές υπήρχαν κατακτήσεις και επιτεύγματα που ένας εργάτης σε μια καπιταλιστική χώρα μπορεί μόνο να ονειρευτεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου