Είμαστε παγανιστές, είμαστε ναζιστές-Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ Χ.Α

«Είμαστε χριστιανοί ορθόδοξοι και Έλληνες πατριώτες», επαναλαμβάνουν τα παπαγαλάκια της Χρυσής Αυγής όταν ερωτώνται για την ιδεολογία της οργάνωσης. Αυτό δείχνει πόσο μεταμορφώνει μερικούς ανθρώπους το κυνήγι των ψήφων. Για να δούμε τι έλεγε το περιοδικό Χρυσή Αυγή στο τεύχος 5 (Μάιος-Ιούνιος 1981) σε κείμενο με τον τίτλο «Εμείς».«Είμαστε παγανιστές γιατί η ύπαρξις μας σέβεται και πορεύεται πάνω στους τόνους της μουσικής των φυσικών νόμων χωρίς να αγνοεί την μαγεία του απρόβλεπτου, την μοναδικότητα της στιγμής και το θετικό υποκειμενισμό του ανθρώπου-στοιχείου της φύσεως. [...] Είμαστε παγανιστές γιατί στη θέσι των ηρώων και των φιλοσόφων μας δεν θα μπορούσαμε ποτέ να βάλουμε προφήτες σκοτεινούς και βασιλιάδες αιμοσταγείς ενός άξεστου νομαδικού λαού».

Στην επόμενη παράγραφο διαβάζουμε: «Είμαστε ναζιστές εάν αυτό δεν σας ενοχλεί γλωσσικώς (εμάς μας ενοχλεί), γιατί μέσα στο θαύμα της Γερμανικής Επαναστάσεως του 1933 είδαμε την Δύναμη που θα μας οδηγήσει σε μια καινούργια Ευρωπαϊκή αναγέννησι». Την «δύναμη» αυτή την είδαν και την ένιωσαν και οι παππούδες μας κατά την γερμανική εισβολή και κατοχή.
Αυτά τα έγραφε η οργάνωση, πάντα υπό την ηγεσία του Νίκου Μιχαλολιάκου, όταν δεν ενδιαφερόταν τόσο για τις ψήφους και τις εκλογές. Τώρα τα πράγματα άλλαξαν και στο κυνήγι της βουλευτικής έδρας (και της παχυλής αποζημίωσης), «ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει». Σπεύσατε «ελληνορθόδοξοι» και «ελληνοκεντρικοί» της πλάκας να ψηφίσετε Χρυσή Αυγή. Το δούλεμα πάει σύννεφο, αλλά τι να κάνουμε; Αυτά παθαίνουν στις εκλογές τα κορόιδα.
=========================================================================

Παρουσίαση υποψηφίων: Ο ροζ ξενοδόχος

Οι περισσότεροι γνωρίζουν τον Νίκο Μιχαλολιάκο από την πολιτική του δράση ως αρχηγό της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής. Σβάστικες, ξυλοδαρμοί, παγανισμός κ.λπ. Ο Μιχαλολιάκος όμως δεν είναι ένας ψυχρός και αδίστακτος πολιτικός. Έχει και την ανθρώπινη πλευρά του. Αυτή η πλευρά πρέπει να γίνει γνωστή εν όψει των εκλογών, ώστε να αγγίξει τις ψυχές (και τις ψήφους) όλων των Ελλήνων, ειδικά των ερωτευμένων.Ο λόγος περί του ροζ ξενοδοχείου New Dream στο κέντρο της Αθήνας (Λιοσίων 121, πλατεία Αττικής). Το ξενοδοχείο ανήκει στην ανώνυμη εταιρία «Λύδια», στην οποία είναι μέλος του Δ.Σ. ο Νίκος Μιχαλολιάκος, αντιπρόεδρος η σύζυγός του Ελένη Ζαρούλια και πρόεδρος ο γυναικάδελφος του Αθανάσιος Ζαρούλιας, όπως φαίνεται από το ακόλουθο Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως.
Όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του ξενοδοχείου: «Το ξενοδοχείο «New Dream» είναι από τα πιο προσεγμένα ξενοδοχεία ημιδιαμονής στην Αθήνα, τόσο στο κομμάτι της διακόσμησης, όσο και στο θέμα των τιμών και της διακριτικότητας. Έχει 38 δωμάτια και σουίτες, τα οποία είναι διακοσμημένα με ζεστά αισθησιακά χρώματα στις αποχρώσεις του κόκκινου (βλ. και την σημαία της Χρυσής Αυγής), του μωβ και του ροζ. Όλα τα δωμάτια έχουν λιτή και λειτουργική επίπλωση, αλλά και άψογη διακόσμηση, που τονίζεται από τα στρογγυλά κρεβάτια, τους πολλούς καθρέπτες, τα black lights, τις μεγάλες αναπαυτικές πολυθρόνες και τους πολλούς αισθησιακού περιεχομένου πίνακες». Μία επιχείρηση που προσφέρει δηλαδή πολύτιμες υπηρεσίες στα ερωτευμένα ζευγαράκια, αλλά και στις ιερόδουλες, που θέλουν να «κάνουν την δουλειά» τους μακρυά από τα ενοχλητικά βλέμματα των αδιάκριτων. Πώς να μην συμπαθήσει κανείς τον Νίκο Μιχαλολιάκο για αυτή την κοινωνική του προσφορά;
Μία προσφορά που δεν περιορίζεται στους Έλληνες, αλλά αγκαλιάζει και τους αλλοδαπούς μετανάστες, παρά τις δυσκολίες που συναντά λόγω της εγκληματικότητας. Όπως μαθαίνουμε από το αστυνομικό δελτίο: «Δύο δράστες εισέβαλαν στο ξενοδοχείο επί της οδού Λιοσίων 121 και με την απειλή όπλου ακινητοποίησαν τον αλλοδαπό υπάλληλο που βρισκόταν στην reception, άρπαξαν 600 ευρώ και διέφυγαν με μοτοσυκλέτες». Αλλοδαπός ο υπάλληλος στο ροζ ξενοδοχείο του Μιχαλολιάκου! Αυτό και αν είναι χτύπημα στον ρατσισμό και την ξενοφοβία από τον ίδιο τον αρχηγό της Χρυσής Αυγής, ειδικά όταν υπάρχουν 1 εκατομμύριο Έλληνες άνεργοι. Πως έλεγε το σύνθημα «Κάθε ξένος εργάτης, ένας Έλληνας άνεργος»; Ξεχάστε το!
Όσοι θέλουν να στηρίξουν οικονομικώς τον Μιχαλολιάκο, αλλά έχουν προβλήματα κοινωνικής αναγνώρισης, δεν χρειάζεται να ανησυχούν, καθώς το ξενοδοχείο έχει και δεύτερη διακριτικότερη είσοδο από την οδό Σεπολίων. Προσοχή: Ο Νίκος Μιχαλολιάκος ως πρόεδρος του κόμματος δεν χρειάζεται σταυρό στην Β’ Αθηνών, όπου είναι επικεφαλής του ψηφοδελτίου της Χρυσής Αυγής. Καλό βόλι!

 ============================================================

Η κοίμηση του Αδόλφου

30 Απριλίου. Ξημερώνει μεγάλη επέτειος για τον ναζισμό. Σαν σήμερα το 1945, ο Αδόλφος Χίτλερ εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο, αυτοκτονώντας στο υπόγειο καταφύγιό του στο Βερολίνο. Η συγκίνηση των χρυσαυγιτών για τον θάνατο του Αδόλφου είναι μεγάλη και η λύπη αβάσταχτη.Το τεύχος 26 (Μάιος 1987) του περιοδικού «Χρυσή Αυγή» είναι αφιερωμένο στο κοσμοϊστορικό αυτό γεγονός. Το εξώφυλλο κοσμεί το επίσημο πορτραίτο του αρχηγού του Γ’ Ράιχ.
Ο Νίκος Μιχαλολιάκος τιμά τον Αδόλφο με επικήδειο που φέρει τον τίτλο «Χίτλερ για χίλια χρόνια». Αξίζει να το διαβάσουν όλοι οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, ειδικά οι «ελληνόψυχοι»: «Στις 30 Απριλίου 1987 συμπληρώθηκαν σαράντα δύο ακριβώς χρόνια από την Βαλπούργια Γερμανική νύχτα της 30ης Απριλίου 1945, κατά την οποία ο Αρχηγός του Γερμανικού Ράιχ και οραματιστής της Νέας Ευρώπης Αδόλφος Χίτλερ έθεσε μόνος Του (σ.σ. προσοχή στο κεφαλαίο Τ) εις την γήινη παρουσία Του. [...] 30 Απριλίου 1945, μία λαμπερή σελίδα της σύγχρονης ιστορίας κλείνει. Ο Μεγάλος Άνδρας του Εικοστού Αιώνα, ο εμψυχωτής και απόστολος της Επαναστάσεως του Αγκυλωτού Σταυρού είναι νεκρός».
Τότε βέβαια που τα έγραφε ο Μιχαλολιάκος δεν τον απασχολούσε άμεσα η είσοδος στο Κοινοβούλιο (και η παχυλή αποζημίωση) και γι’ αυτό ήταν ξεκάθαρος: «Δεν έχουμε σκοπούς πολιτικάντικους, ούτε και υποφέρουμε από το άγχος της κοινοβουλευτικής παρουσίας, δεν αναζητούμε μια θέση κάτω από τον ήλιο της δημοκρατίας, αρνούμεθα την δημοκρατία, αρνούμεθα την αρχή της πλειοψηφίας, αρνούμεθα την πολιτική του marketing και παραμένουμε πιστοί, σήμερα που όλοι γίνανε άπιστοι, παραμένουμε πιστοί στα οράματα της Εθνικοσοσιαλιστικής Ιδέας».
Ο διθυραμβικός επικήδειος κλείνει με τον απαιτούμενο ναζιστικό χαιρετισμό: «Χίλια εννεακόσια ογδόντα επτά, σαράντα δύο χρόνια μετά, μετά, με την σκέψη και την ψυχή μας δοσμένη στην Μνήμη του Μεγάλου μας Αρχηγού, υψώνουμε το δεξί χέρι ψηλά, χαιρετούμε τον Ήλιο και με το θάρρος, που μας επιβάλλει η Στρατιωτική μας Τιμή και το Εθνικοσοσιαλιστικό μας καθήκον κραυγάζουμε γεμάτοι πάθος, πί
στη στο μέλλον και στα οράματά μας: HEIL HITLER!»