Του Μανόλη Γ. Δρεττάκη*
Σε ένα άρθρο μου στην «Εφημερίδα των Συντακτών» της 1.3.2013, με τίτλο «Κλήρος και Λαός μακράν της Χρυσής Αυγής», επισήμανα ότι:
«Τόσο πριν όσο και μετά την είσοδό τους στη Βουλή, η συμπεριφορά των μελών της Χρυσής Αυγής χαρακτηρίζεται από απάνθρωπες και εγκληματικές ενέργειες εναντίον κυρίως μεταναστών, οι περισσότεροι από τους οποίους βρίσκονται και εργάζονται νόμιμα στη χώρα μας. Παρόμοιες ενέργειες έχουν γίνει και εις βάρος Ελλήνων, των οποίων η συμπεριφορά και η ζωή δεν είναι αρεστή στους χρυσαυγίτες. Και όλα αυτά συμβαίνουν με ανοχή της κυβέρνησης. Αλγεινή εντύπωση προκαλεί και η φρασεολογία και η συμπεριφορά ορισμένων βουλευτών του κόμματος αυτού μέσα στη Βουλή».
Ανοχή, όμως, δεν επέδειξε μόνον η τρικομματική κυβέρνηση που σχηματίστηκε μετά τις εκλογές του Ιουνίου 2012 και η διάδοχός της δικομματική. Ανοχή είχαν επιδείξει όλες οι κυβερνήσεις απέναντι στις εγκληματικές και παράνομες πράξεις βουλευτών, στελεχών και οπαδών της Χρυσής Αυγής. Παρ’ όλο που αρκετές από αυτές είδαν το φως της δημοσιότητας την ημέρα της διάπραξής τους, τόσο οι κυβερνήσεις όσο και η Δικαιοσύνη επέδειξαν αδικαιολόγητη αδράνεια.
Η μεγάλη και ασυγχώρητη, όμως, ανοχή και ολιγωρία των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. –είτε κυβερνούσαν χωριστά είτε μαζί– έναντι της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής είχε και εξακολουθεί να έχει τεράστιο ανθρώπινο, κοινωνικό, οικονομικό και, ακόμα, και εθνικό κόστος. Παρ’ όλα αυτά, οι αρχηγοί των δύο κομμάτων (πρώην) εξουσίας, όχι μόνο δεν αισθάνονται την παραμικρή ενοχή και την ανάγκη να αναλάβουν τις ευθύνες τους για το κόστος αυτό, αλλά αντίθετα καλλιεργούν την ανιστόρητη θεωρία των «δύο άκρων» και εμφανίζονται ως «Αρχάγγελοι» της δίωξης της ναζιστικής οργάνωσης για όσα (ορθά, αλλά πολύ καθυστερημένα) έπραξαν μετά την άγρια δολοφονία του άτυχου νέου.
Καμιά, επίσης, ενοχή δεν νιώθουν οι ίδιοι για τις αιτίες της μεγάλης αύξησης της δύναμης της Χρυσής Αυγής. Το κόμμα αυτό έπαιρνε μηδαμινά ποσοστά πριν από τις εκλογές του 2012. Το ποσοστό αυτό του το έδιναν οι φανατικοί νοσταλγοί της χούντας καθώς και ένας πολύ μικρός αριθμός Ελλήνων που ασπάζονται τον εθνικισμό. Οπως ανέφερα σε ένα άρθρο μου για τη Χρυσή Αυγή στην εφημερίδα «Χριστιανική» στις 25.10.12:
«Η απόγνωση του συνεχώς αυξανόμενου αριθμού των ανέργων, των αστέγων και των οικογενειών με παιδιά που στερούνται τα εντελώς αναγκαία, απόγνωση που έχει προκαλέσει η εφαρμοζόμενη πολιτική τα δυόμισι τελευταία χρόνια, είναι η βασική αιτία της απότομης αύξησης της εκλογικής δύναμης της Χρυσής Αυγής (Χ.Α.) και της εισόδου της στη Βουλή καθώς και της παρατηρούμενης τους τελευταίους μήνες παραπέρα αύξησης της απήχησής της στο εκλογικό σώμα». Και όχι, μόνο, δεν νιώθουν καμιά ενοχή για τα δεινά που προκαλεί η πολιτική αυτή, αλλά, απτόητοι, τη συνεχίζουν· μια πολιτική που θέριεψε τη Χρυσή Αυγή.
Παρά, όμως, την αλαζονική, αμετανόητη και ασυγχώρητη αυτή στάση της δικομματικής κυβέρνησης τόσο έναντι των ευθυνών της για την αύξηση της δύναμης της Χρυσή Αυγή όσο για την πολιτική που προκάλεσε αύξηση των οπαδών της, αυτό που επιβάλλεται σήμερα είναι όλα τα κόμματα που βρίσκονται στη Βουλή να σχηματίζουν ένα κοινό, και χωρίς καμιά διαφοροποίηση, μέτωπο εναντίον (όχι γενικά και αόριστα για «τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται») της Χρυσής Αυγής. Ταυτόχρονα τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα πρέπει να πιέσουν ώστε το «μαχαίρι να μπει πραγματικά μέχρι το κόκαλο». Είναι αυτονόητο ότι και η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση πρέπει να στηρίξουν τη Δικαιοσύνη στο έργο της, δηλαδή στην επιβολή των προβλεπόμενων από τους νόμους ποινών, σε όλους εκείνους για τους οποίους θα αποδειχτεί ότι είναι ένοχοι για εγκλήματα ή άλλες παράνομες δράσεις.
Η κοινή αυτή, όμως, στάση και των κομμάτων της αντιπολίτευσης δεν σημαίνει ότι αθωώνουν τη συγκυβέρνηση και τα κόμματα που τη στηρίζουν από την τεράστια ευθύνη τους για την ανοχή και την ολιγωρία που επέδειξαν απέναντι στο ναζιστικό αυτό μόρφωμα, ούτε, φυσικά, ότι εγκαταλείπουν την απόλυτη αντίθεσή τους στην πολιτική Μνημονίων που αυξάνει τους οπαδούς του.
Αντίθετα, πρέπει να θυμίζουν συνεχώς την ευθύνη των κομμάτων της συγκυβέρνησης για την ανοχή που επέδειξαν απέναντι στη «Χρυσή Αυγή» και να εντείνουν την αντίθεσή τους στην πολιτική που έχει προκαλέσει τα τεράστια κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα και η πλειονότητα του λαού. Χωρίς την ανατροπή της πολιτικής αυτής και την εφαρμογή μιας άλλης, με προτεραιότητα τη θεραπεία των δεινών που έχουν προκαλέσει τα μέτρα των Μνημονίων, συρρίκνωση της επιρροής της Χρυσής Αυγής είναι αδύνατη.
……………………………………………………………………………………………………..
* Πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ.
efsyn.gr
Σε ένα άρθρο μου στην «Εφημερίδα των Συντακτών» της 1.3.2013, με τίτλο «Κλήρος και Λαός μακράν της Χρυσής Αυγής», επισήμανα ότι:
«Τόσο πριν όσο και μετά την είσοδό τους στη Βουλή, η συμπεριφορά των μελών της Χρυσής Αυγής χαρακτηρίζεται από απάνθρωπες και εγκληματικές ενέργειες εναντίον κυρίως μεταναστών, οι περισσότεροι από τους οποίους βρίσκονται και εργάζονται νόμιμα στη χώρα μας. Παρόμοιες ενέργειες έχουν γίνει και εις βάρος Ελλήνων, των οποίων η συμπεριφορά και η ζωή δεν είναι αρεστή στους χρυσαυγίτες. Και όλα αυτά συμβαίνουν με ανοχή της κυβέρνησης. Αλγεινή εντύπωση προκαλεί και η φρασεολογία και η συμπεριφορά ορισμένων βουλευτών του κόμματος αυτού μέσα στη Βουλή».
Ανοχή, όμως, δεν επέδειξε μόνον η τρικομματική κυβέρνηση που σχηματίστηκε μετά τις εκλογές του Ιουνίου 2012 και η διάδοχός της δικομματική. Ανοχή είχαν επιδείξει όλες οι κυβερνήσεις απέναντι στις εγκληματικές και παράνομες πράξεις βουλευτών, στελεχών και οπαδών της Χρυσής Αυγής. Παρ’ όλο που αρκετές από αυτές είδαν το φως της δημοσιότητας την ημέρα της διάπραξής τους, τόσο οι κυβερνήσεις όσο και η Δικαιοσύνη επέδειξαν αδικαιολόγητη αδράνεια.
Η μεγάλη και ασυγχώρητη, όμως, ανοχή και ολιγωρία των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. –είτε κυβερνούσαν χωριστά είτε μαζί– έναντι της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής είχε και εξακολουθεί να έχει τεράστιο ανθρώπινο, κοινωνικό, οικονομικό και, ακόμα, και εθνικό κόστος. Παρ’ όλα αυτά, οι αρχηγοί των δύο κομμάτων (πρώην) εξουσίας, όχι μόνο δεν αισθάνονται την παραμικρή ενοχή και την ανάγκη να αναλάβουν τις ευθύνες τους για το κόστος αυτό, αλλά αντίθετα καλλιεργούν την ανιστόρητη θεωρία των «δύο άκρων» και εμφανίζονται ως «Αρχάγγελοι» της δίωξης της ναζιστικής οργάνωσης για όσα (ορθά, αλλά πολύ καθυστερημένα) έπραξαν μετά την άγρια δολοφονία του άτυχου νέου.
Καμιά, επίσης, ενοχή δεν νιώθουν οι ίδιοι για τις αιτίες της μεγάλης αύξησης της δύναμης της Χρυσής Αυγής. Το κόμμα αυτό έπαιρνε μηδαμινά ποσοστά πριν από τις εκλογές του 2012. Το ποσοστό αυτό του το έδιναν οι φανατικοί νοσταλγοί της χούντας καθώς και ένας πολύ μικρός αριθμός Ελλήνων που ασπάζονται τον εθνικισμό. Οπως ανέφερα σε ένα άρθρο μου για τη Χρυσή Αυγή στην εφημερίδα «Χριστιανική» στις 25.10.12:
«Η απόγνωση του συνεχώς αυξανόμενου αριθμού των ανέργων, των αστέγων και των οικογενειών με παιδιά που στερούνται τα εντελώς αναγκαία, απόγνωση που έχει προκαλέσει η εφαρμοζόμενη πολιτική τα δυόμισι τελευταία χρόνια, είναι η βασική αιτία της απότομης αύξησης της εκλογικής δύναμης της Χρυσής Αυγής (Χ.Α.) και της εισόδου της στη Βουλή καθώς και της παρατηρούμενης τους τελευταίους μήνες παραπέρα αύξησης της απήχησής της στο εκλογικό σώμα». Και όχι, μόνο, δεν νιώθουν καμιά ενοχή για τα δεινά που προκαλεί η πολιτική αυτή, αλλά, απτόητοι, τη συνεχίζουν· μια πολιτική που θέριεψε τη Χρυσή Αυγή.
Παρά, όμως, την αλαζονική, αμετανόητη και ασυγχώρητη αυτή στάση της δικομματικής κυβέρνησης τόσο έναντι των ευθυνών της για την αύξηση της δύναμης της Χρυσή Αυγή όσο για την πολιτική που προκάλεσε αύξηση των οπαδών της, αυτό που επιβάλλεται σήμερα είναι όλα τα κόμματα που βρίσκονται στη Βουλή να σχηματίζουν ένα κοινό, και χωρίς καμιά διαφοροποίηση, μέτωπο εναντίον (όχι γενικά και αόριστα για «τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται») της Χρυσής Αυγής. Ταυτόχρονα τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα πρέπει να πιέσουν ώστε το «μαχαίρι να μπει πραγματικά μέχρι το κόκαλο». Είναι αυτονόητο ότι και η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση πρέπει να στηρίξουν τη Δικαιοσύνη στο έργο της, δηλαδή στην επιβολή των προβλεπόμενων από τους νόμους ποινών, σε όλους εκείνους για τους οποίους θα αποδειχτεί ότι είναι ένοχοι για εγκλήματα ή άλλες παράνομες δράσεις.
Η κοινή αυτή, όμως, στάση και των κομμάτων της αντιπολίτευσης δεν σημαίνει ότι αθωώνουν τη συγκυβέρνηση και τα κόμματα που τη στηρίζουν από την τεράστια ευθύνη τους για την ανοχή και την ολιγωρία που επέδειξαν απέναντι στο ναζιστικό αυτό μόρφωμα, ούτε, φυσικά, ότι εγκαταλείπουν την απόλυτη αντίθεσή τους στην πολιτική Μνημονίων που αυξάνει τους οπαδούς του.
Αντίθετα, πρέπει να θυμίζουν συνεχώς την ευθύνη των κομμάτων της συγκυβέρνησης για την ανοχή που επέδειξαν απέναντι στη «Χρυσή Αυγή» και να εντείνουν την αντίθεσή τους στην πολιτική που έχει προκαλέσει τα τεράστια κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα και η πλειονότητα του λαού. Χωρίς την ανατροπή της πολιτικής αυτής και την εφαρμογή μιας άλλης, με προτεραιότητα τη θεραπεία των δεινών που έχουν προκαλέσει τα μέτρα των Μνημονίων, συρρίκνωση της επιρροής της Χρυσής Αυγής είναι αδύνατη.
……………………………………………………………………………………………………..
* Πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ.
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου