Στις 26 Οκτωβρίου, ο τούρκος αρχιστράτηγος Χασάν Ταχσίν, πείστηκε από τους προξένους των Μεγάλων Δυνάμεων να παραιτηθεί από τις αξιώσεις που προέβαλε και να δεχτεί την παράδοση της Θεσσαλονίκης, άνευ όρων. Αμέσως εκδόθηκε διαταγή προς την VII Μεραρχία και το απόσπασμα των Ευζώνων να καταλάβουν την πόλη.
Ετσι, στις 27 Οκτωβρίου το πρωί, απόσπασμα Ευζώνων και τμήμα Ιππικου εισήλθαν στην πόλη από τις κεντρικές οδούς, ενώ συγχρόνως η VII Μεραρχία με την καθοδήγηση των Προσκόπων, έφτασε στον σιδηροδρομικό σταθμό Μοναστηρίου. “Μια Θεσσαλονίκη είχα και την παρέδωσα στον Ελληνικό Στρατό” είπε ο Χασάν Ταχσίν στον Βούλγαρο αξιωματικό που ζήτησε την παράδοση της πόλης…
Στις 29 Οκτωβρίου, ο Γεώργιος Α΄, εισερχόταν πανηγυρικά στην Θεσσαλονίκη, επικεφαλής μεγάλης πομπής. Ηταν μια μεγάλη στιγμή, το επιστέγασμα της πενηντάχρονης βασιλείας του, όπου έβλεπε την Ελλάδα να έχει υπερδιπλασιαστεί σε έκταση και να αποκτά τώρα, μια αληθινή συμπρωτεύουσα-μεγαλούπολη, κι΄ένα λιμάνι με απίθανες προοπτικές.
Ο βασιλιάς ήταν συγκινημένος και σκεφτόταν ότι οι φόβοι του για τις διεκδικήσεις της Αυστρίας, της Βουλγαρίας και της Σερβίας για την Θεσσαλονίκη, δεν βγήκαν αληθινοί, ούτε τα σχέδια των Μεγάλων Δυνάμεων που ήθελαν να διεθνοποιήσουν το λιμάνι της..
Η Θεσσαλονίκη, σιδηγροδρομικός και θαλασσινός κόμβος, ήδη μετατρεπόταν σε βιομηχανική πόλη και μεγάλο κέντρο εξωτερικού εμπορίου. Ντόπιες και ξένες επιχειρήσεις, πολυτελή γραφεία και καταστήματα, τροφοδοτούσαν την οικονομική ανάπτυξη, ενώ η αναπτυσσσόμενη αστική της τάξη, αποτελούμενη από Ελληνες, Αρμένιους, Φραγκολεβαντίνους, Εβραίους και Οθωμανούς, ευημερούσε και έδινε μια νέα εξευρωπαισμένη όψη στην πόλη. Υπήρχαν πολλά ελληνικά σχολεία και εικοσιεννιά ευρωπαικά, η Αμερικανική Γεωργική Σχολή και ένα Πανεπιστήμιο με μια σχολή μόνο τη Νομική. Οι πυρκαγιές που είχαν ξεσπάσει κατά καιρούς, της έκαναν καλό, γιατί διευκόλυναν τον εξωραισμό της. Είχε αποκτήσει καινούριους φαρδείς δρόμους, κυκλοφορούσαν τράμ, διέθετε θαυμάσια εξοχικά πάρκα με κέντρα, μοντέρνες οικοδομές, βίλες και στη μέση, ο Λευκός Πύργος όπου η ελληνική σημαία θ΄ανέμιζε τώρα πάνω του, για να θυμίζει σ΄όλους ότι η Θεσσαλονίκη είναι τώρα ελληνική…
Η Θεσσαλονίκη είχε γίνει δική μας και μαζί της, ένα μεγάλο κομμάτι της Μακεδονίας, που αποτελεί το σταυροδρόμι της Βαλκανικής. Ολοι παραδέχονταν τη σημασία του λιμανιού της, καθώς για να ταξιδέψουν από την Κεντρική Ευρώπη προς την Ανατολή, θα περνούσαν οπωσδήποτε από τη Μακεδονία. Κοντά τους, θα περνούσε όλο το εμπόριο ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή, όλοι οι στρατοί…Ακόμα και ο Μπίσμαρκ που περιφρονούσε τα Βαλκάνια, είχε παραδεχτεί τη στρατηγική σημασία της περιοχής, λέγοντας “Εκείνοι που ελέγχουν την πεδιάδα του Βαρδάρη, είναι κύριοι της Βαλκανικής…”
Τέτοια ήταν η πόλη που υποδέχτηκε τον γηραιό βασιλέα, τον τίμησε με δεξιώσεις, δοξολογίες και τελετές. Στο μεταξύ, ο Πρίγκιπας Νικόλαος είχε αναλάβει την στρατιωτική διοίκηση της Μακεδονίας, ενώ ο Κωνσταντίνος Ρακτιβάν-υπουργός Δικαιοσύνης του Βενιζέλου, είχε διοριστεί πολιτικός γενικός διοικητής της Μακεδονίας. Στο δημαρχείο, ο Τούρκος δήμαρχος Οσμάν Χακί Μπέης, παρέδωσε στον Γεώργιο τα κλειδιά της πόλης λέγοντάς του “Η πόλη αυτή μεγαλειότατε, σας υπόσχεται να καταστεί μητρόπολη των Βαλκανίων, αν ευδοκήσει ο Θεός να της χαρίσει την ειρήνη…”
Η ατμόσφαιρα εκείνες τις ημέρες ήταν λαμπρή. Ηρθε ο Βενιζέλος, η βασίλισσα Ολγα και άλλα μέλη της βασιλικής οικογένειας και ακολούθησαν εορταστικές εκδηλώσεις. Εγιναν δοξολογίες στον Αγιο Δημήτριο- που ξανάγινε εκκλησία ύστερα από τζαμί που τον είχαν κάνει οι Τούρκοι-και στη μητρόπολη της Αγίας Σοφίας, μαζί με μεγάλη στρατιωτική παρέλαση μπροστά στον βασιλιά και τον πρωθυπουργό της Ελλάδας. Οι στιγμές που έζησε ο κόσμος, ήταν πράγματι μεγαλειώδεις…
Οι Ελληνες πανηγύριζαν για τη Θεσσαλονίκη που έγινε δική τους. Οι Βούλγαροι όμως, είχαν αρχίσει να τρώγονται με τα ρούχα τους….
infognomonpolitics@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου