Ο Ερνέστος Ρενάν (Ernest Renan) Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας, το 1865 θα επισκεφθεί την Αθήνα.Στην επίσκεψη του αυτή ο Ρενάν θα έρθει σε επαφή με τα απονεινάρια του κλασικού πολιτισμού και μαγεμέμενος από το μεγαλείο και την ομορφιά του Παρθενώνα και των άλλων αρχαίων μνημείων της Αθήνας,θα αναθεωρήσει όλες τις μέχρι τότε φιλοσοφικές του αντιλήψεις
.
“
Η εντύπωση,θα γράψει o Renan,που μου προξένησε η Αθήνα είναι η πιο δυνατή κατά πολύ από όσες έχω νιώσει μέχρι τώρα. Ένας είναι ο τόπος όπου υπάρχει η τελειότητα, δεν υπάρχει δεύτερος και είναι αυτός εδώ. Ποτέ δεν είχα φανταστεί κάτι παρόμοιο. Αυτό που αντίκρυζα ήταν το ιδεώδες, απαθανατισμένο σε πεντελικό μάρμαρο. Μέχρι τότε πίστευα, ότι η τελειότητα δεν είναι του κόσμου τούτου.
Ο Ρενάν ενθουσιασμένος και συνεπαρμένος με όλα αυτά που αντικρύζει και αναθεωρώντας όλες τις απόψεις του θα προχωρήσει ακόμη περισσότερο και θα απαξιώση οτιδήποτε δεν έχει Ελληνική ταυτότητα!Ο Ρενάν περιγράφει πλέον και μιλάει για “Ελληνικό θαύμα”!
Πολύ χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος που το περιγράφει:
“Κατι που δεν υπήρξε παρά μόνο για μια και μόνη φορά,που δεν το είχαν ξαναδεί και δεν θα το ξαναδούν,του οποίου όμως τα επακόλουθα θα διαρκέσουν αιώνες.Εγνώριζα απολύτως πολύ πριν το ταξίδι μου πως η Ελλάδα είχε δημιουργήσει την επιστήμη,την τέχνη,τη φιλοσοφία,τον πολιτισμό.
Μου έλειπε όμως η κλιμακα.Όταν αντίκρυσα την Ακρόπολη,αισθάνθηκα την αποκάλυψη του θείου,ακριβώς όπως την πρώτη φορά που αισθάνθηκα να ζω τα Ευαγγέλια,καθώς διέκρινα την Κοιλάδα του Ιορδάνη,τα υψώματα του Casyoun.
Oλόκληρος ο κόσμος μου φάνηκε τότε βάρβαρος.Η Ανατολή με απώθησε με τον στόμφο,την
επίδειξει,τις απάτες της.Οι Ρωμαίοι δεν υπήρξαν παρά χοντροκομμένοι στρατιώτες.Η μεγαλειότης του ωραιότερου Ρωμαίου,ενός Αυγούστου,ενός Τραϊνού μου φαινόταν ως απάτη,σε παραβολή με την άνεση,την ευγενή απλότητα αυτών υπερήφανων,νηφάλιων πολιτών.
Κέλτες,Γερμανοί Σλάβοι μου φαίνονταν ως Σκύθες,ευσυνείδητοι άλλα ελάχιστα πολιτισμένοι.
Έβρισκα το δικό μας Μεσαίωνα χωρίς κομψότητα και ποιότητα,στιγματισμένο από παράκαιρη υπερηφάνεια και σχολαστικισμό.Ο Καρλομάγνος μου έμοιαζε σαν ένας χοντρός Γερμανός ιπποκόμος,οι ιππότες μας μου φαίνονταν ηλίθιοι,που θα προκαλούσαν το χαμόγελο ενός Θεμιστοκλέους και του Αλκιβιάδη”.
Κάπως έτσι “μαγεμένος”,ο Ρενάν θα περιγράψει το Ελληνικό θαύμα.
Επιμέλεια:Βισάλτης
©ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟΝ/visaltis.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου