MORNING STAR “Ελλάδα και Γερμανία: Ποιος χρωστάει σε ποιον;” Οι πολεμικές αποζημιώσεις και οι Γερμανοι καπιταλιστές.

 

Thursday 18 April 2013

by Bill Benfield

Ελλάδα και Γερμανία: Ποιος χρωστάει σε ποιον;Λοιπόν, το BBC έχει αλλάξει σίγουρα τον σκοπό του όλα αυτά τα χρόνια και τώρα μένει κανείς να αναρωτηθεί αν αυτές τις μέρες, η Άνγκελα Μέρκελ πρόκειται να αγιοποιηθεί.

Ωστόσο, εν πάση περιπτώσει, υπάρχουν και εκείνοι που σήμερα αισθάνονται ότι το πρόβλημα του σκοπού, δεν ήταν ότι ήταν πάρα πολύ μαλακος  για τους Γερμανούς, αλλά ότι ήταν εντελώς πολύ διορατικός.

Ιδιαίτερα σημαντικοί ήταν οι στίχοι:

«Ας μην γινόμαστε κτήνη με τους Γερμανούς …

Πρέπει να είμαστε καλοί,

Και με ανοιχτό μυαλό

Πρέπει να προσπαθήσουμε να βρούμε έναν τρόπο

Για να γνωρίζουν οι Γερμανοί ότι, όταν τελειώσει ο πόλεμος

Δεν είναι αυτοί οι οποίοι θα πρέπει να πληρώσουν. “

Ρωτήστε τον Μανώλη Γλέζο, τον 89χρονο αριστερό πολιτικό, φημισμένο για την αναρρίχηση στην Ακρόπολη τον Μάη του 1941 και το σκίσιμο της σημαίας με τη σβάστικα, των ναζί κατακτητών ».

Ο ίδιος υποστήριξε πρόσφατα ότι η Γερμανία χρωστάει περισσότερα στην Ελλάδα από τις πολεμικές αποζημιώσεις από ότι το σύνολο του κόστους των μνημονίων.

«Εμείς δεν χρωστάμε στους Γερμανούς χρήματα, οι Γερμανοί, μας χρωστάνε», είπε σε μια συνέντευξη στο γραφείο του, στο κέντρο της Αθήνας, καθισμένος μπροστά από αφίσες του ριζοσπαστικού σχήματος. του ΣΥΡΙΖΑ.

«Μας χρωστάνε συνολικά  € 162 δισεκατομμύρια, χωρίς τόκους», είπε.
“Αν προσθέσετε 3% τόκο, είναι περισσότερα από € 1 τρισ.”

Λοιπόν, ορίστε, ένα μεγάλο μεγάλο κομμάτι του προβλήματος της Ελλάδας φεύγει..
Και η ιδέα εχει βρει κάποιο πρόσφορο έδαφος πρόσφατα.

Σίγουρα αρκετό για να παροτρύνει την ελληνική κυβέρνηση να αναθέσει την σύνταξη έκθεσης από ομάδα εμπειρογνωμόνων στο Υπουργείο Οικονομικών στην Αθήνα.

Σύμφωνα με την ελληνική εφημερίδα Το Βήμα, τα ευρήματα της ομάδας μιλούν για € 108δις οφειλώμενα για τις ζημίες στις ελληνικές υποδομές, με άλλα € 54 δις που οφείλονται για ένα δάνειο που η Ελλάδα αναγκάστηκε να δώσει στο Βερολίνο κατά την διάρκεια του πολέμου.

Ωστόσο, η κατάσταση δεν είναι τόσο απλή.

Η Βέρμαχτ ανέλαβε τις τύχες της Ελλάδας τον Απρίλιο του 1941.
Όπως συνήθως συνέβαινε στις χώρες που εισέβαλαν οι Γερμανοί το Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο, το κόστος της κατοχής έπεφτε επάνω στην κατεχόμενη χώρα και η οικονομία ναυάγησε με τις υποχρεωτικές εξαγωγές – στην πραγματικότητα, λεηλασία.

Επιπλέον, η Γερμανία ανάγκασε την Ελληνική Εθνική Τράπεζα να της δανείσει 476 εκατ. Γερμανικά μάρκα, άτοκα.

Μετά τον πόλεμο, οι συμμαχικές δυνάμεις πραγματοποίησαν το 1945 την η Διάσκεψη του Παρισιού για τις αποζημιώσεις.
Η Ελλάδα ζήτησε $ 10 δισ. σε αποζημιώσεις, αλλά της αποδόθηκε μόνο το 7% περίπου των συνολικών γερμανικών πληρωμών – λιγότερο από το ένα τέταρτο των αιτημάτων της.

Όμως, σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας της Συνθήκης του Λονδίνου για το Χρέος, το 1953, οι πληρωμές αποκατάστασης ανεστάλησαν μέχρι να υπογραφεί συνθήκη ειρήνης.
Αυτό τελικά συνέβη το 1990, αλλά δεν απαιτήθηκε από την Γερμανία να καταβάλει περαιτέρω αποζημιώσεις σε χώρες όπως η Ελλάδα.

Η Ελλάδα υπέγραψε τη συνθήκη – δεν είχε πραγματικά καμία άλλη επιλογή δεδομένης της πολιτικής πραγματικότητας, την δεδομένη χρονική στιγμή.
Θα ήταν πολιτικά δύσκολο να απαιτήσει τεράστιες αποζημιώσεις, με δεδομένη την κεντρική θέση που είχε αποκτήσει η Γερμανία στην Ευρώπη τότε.

Έτσι ουσιαστικά μπήκαν στο περιθώριο οι επανορθώσεις, δίνοντας ενα μεγάλο πλεονέκτημα στην Γερμανία και ένα  εξίσου τεράστιο μειονέκτημα στην Ελλάδα

Ωστόσο, εξακολουθεί να υπάρχει το μικρό θέμα του άτοκου «δανείου» των 476 εκ.μάρκων,  που αποσπάσθηκε βιαίως από τους Ναζί και δεν αποπληρωθηκε ποτέ.
Εάν αυτό θεωρηθεί ως λάφυρο πολέμου, τότε θα υπόκεινται σε αποζημίωση εκτός και αν σύμφωνα με τη συνθήκη του 1990, η Γερμανία δεν θα πρέπει να το πληρώσει.

Εάν, όμως, το αναγκαστικό δάνειο θεωρείται ως μια τραπεζική συναλλαγή, τότε η Ελλάδα θα έχει το δικαίωμα να πάρει πίσω τα χρήματα – και, με σχεδόν 70 χρόνια τόκων, θα μπορούσε να ανέλθει σε ένα καθαρό ποσό άνω των € 100 δις.

Αλλά το πρόβλημα του 2013, είναι το ιδιο με αυτό που παρουσιάστηκε το 1990.
Είναι πολιτικά δύσκολο να απαιτήσεις τεράστιες αποπληρωμές όταν είσαι στην δαγκάνα της Γερμανίας και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί της σε εχου αρπάξει από τον λαιμό.

Και κοιτάζοντας την ολη αυτή την άσχημη σύνθεση της ευρωπαϊκής διακυβέρνησης και της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής, δεν φαίνεται να είναι τυχερό για την Ελλάδα να απαιτήσει το ίδιο επίπεδο συγχώρεσης για τα λάθη της προηγούμενης διακυβέρνησης, δεδομένου ότι αυτή την χορήγησε γενναιόδωρα στην Γερμανία μετά τον πόλεμο.

Έτσι, ποιός, στο τέλος, θα πληρώσει τι, σε αυτό το περίπλοκο χάος;
Καλά, η απάντηση είναι απλή – η παλιά καλή εργατική τάξη, ως συνήθως.

Διότι, αφού οι φασίστες της ναζιστικής Γερμανίας απέτυχαν, οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις της Δυτικής Ευρώπης χάρισαν στους καπιταλιστές της νέας Γερμανίας το χρέος που όφειλαν στους εργαζόμενους στην Ελλάδα, οι οποίοι σκοτώθηκαν κατά δεκάδες χιλιάδες και πέθαναν κατά εκατοντάδες χιλιάδες από υποσιτισμό, ως αποτέλεσμα της κατοχής.

Και έπειτα, αργότερα, όταν οι καπιταλιστές του ελληνικού τραπεζικού τομέα τα έκαναν μαντάρα, οι νέοι Γερμανοί καπιταλιστές ανάγκασαν την ελληνική κυβέρνηση να βάλει την εργατική της τάξη να πληρώσει για άλλη μια φορά.

Ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Αβραμόπουλος δήλωσε πρόσφατα ότι το διεθνές δίκαιο θα καθορίσει κατά πόσον η Γερμανία οφείλει ακόμα χρήματα στην Ελλάδα.
Αλλά είναι ένα διεθνές καπιταλιστικό δίκαιο, οπότε μην ποντάρετε σε ένα αποτέλεσμα που θα ευνοεί τους εργαζόμενους στην Ελλάδα.

Επειδή όλο αυτό το χάος, είναι ένα σαφές παράδειγμα του κανόνα ότι, όποιος και να χάνει στην καπιταλιστική κοινωνία, ο καπιταλισμός κερδίζει.

Μετάφραση: LEFTeria-news