Του Γελωτοποιού. Χθες σηκώθηκα από το κρεβάτι με μια αποκάλυψη, μια ιδέα που μόλις την ανακοίνωσα στο φίλο-ψυχολόγο μου είπε: «Είναι λεπτή η γραμμή ανάμεσα στη μεγαλοφυΐα και την παράνοια», αλλά δεν κατάλαβα αν μιλούσε ειρωνικά.
Σκέφτηκα, έτσι όπως ήμουν ακόμα στο μεταίχμιο ανάμεσα στην εγρήγορση και τον ύπνο, ότι όλη μου τη ζωή κοιμάμαι με τη δεξιά πλευρά.
Αυτό θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα την υπερβολική αιμάτωση του δεξιού ημισφαιρίου του εγκεφάλου μου.
Αν δεν το γνωρίζετε το δεξί ημισφαίριο είναι υπεύθυνο για την ολιστική θεώρηση των πραγμάτων – θεώρηση βουτηγμένη μέσα στην παρόρμηση, το συναισθηματισμό και την αταξία (αν δείτε το γραφείο μου θα καταλάβετε τι εννοώ). Το δεξί ημισφαίριο είναι ο καλλιτέχνης, είναι το μέρος εκείνου του εαυτού μας που περισσότερο διαισθάνεται και έχει ενοράσεις, παρά αναλύει τα γεγονότα λογικά.
Τη λογική την έχει αναλάβει εργολαβία το αριστερό ημισφαίριο, μαζί με τα μαθηματικά, την πρακτική αντιμετώπιση των προβλημάτων και το διαχωρισμό της ήρας από το στάρι.
Διαισθάνθηκα, λοιπόν, ενορατικά, ότι το γεγονός της δεξιάς κατάκλισης μπορεί να επηρέασε όλη μου τη ζωή –περισσότερο από τους γονείς μου- γι’ αυτό και να μην μπορώ να σταυρώσω μια δουλειά ή να μην καταφέρνω να εξασφαλίσω ούτε τα προς το ζην για τον εαυτό μου και την οικογένεια μου –παρά τη μεγαλοφυΐα μου.
Έτσι αποφάσισα να αλλάξω τον εαυτό μου ξεκινώντας από σήμερα –από χθες το βράδυ συγκεκριμένα. Από ‘δω και πέρα θα κοιμάμαι με την αριστερή πλευρά, έτσι ώστε να αιματωθεί λιγάκι και το αριστερό ημισφαίριο, μπας και καταφέρω, λίγο πριν τα σαράντα, να γίνω άνθρωπος κι εγώ, «τα σκάρτα μου να κάψω».
Πίνοντας
τον πρωινό μου καφέ, με το κεφάλι να γέρνει λίγο προς τα αριστερά και
προκαλώντας ανησυχία στη γυναίκα μου που νόμισε ότι έπαθα εγκεφαλικό,
μπήκα στο διαδίκτυο και ανακάλυψα άλλον έναν που έχει το ίδιο πρόβλημα
με μένα: Τον μητροπολίτη Αμβρόσιο.Διάβασα την απανταχούσα* του περί του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου και κατάλαβα ότι αυτού το αριστερό ημισφαίριο είναι τελείως κατεστραμμένο, αφού δεν φαίνεται να έχει πλέον καμία συναίσθηση της λογικής.
Ένας άνθρωπος που εξισώνει το γυμνισμό με το εμπόριο ναρκωτικών, την ομοφυλοφιλία με την παιδεραστία και τα φυλλάδια που μοιράζουν οι Ιαχωβάδες με τις μαχαιριές που μοιράζουν οι ναζί**, είναι σίγουρο ότι έχει ένα ατροφικό αριστερό ημισφαίριο.
Ένας ψυχαναλυτής ίσως να έδινε μια διαφορετική ερμηνεία: Ένας άνθρωπος που έχει απορρίψει την σεξουαλική του φύση, κατατρέχεται από εμμονές αδήριτες.
Αλλά εγώ πιστεύω ότι η ψυχανάλυση δεν θα βοηθούσε το μητροπολίτη ούτε και κανέναν από τους άλλους ναζί. Μόνο η χειρουργική αφαίρεση του δεξιού ημισφαιρίου θα μπορούσε να τους κάνει να αρχίσουν να σκέφτονται ξανά και να μη λειτουργούν παρορμητικά και χαοτικά. Ή θα μπορούσαν να ακολουθήσουν τη δική μου θεραπεία.
Και επειδή βρίσκομαι ακόμα στην αρχή της αυτοΐασης δεν μπόρεσα να αποφύγω μια ακόμα ενορατική ιδέα:
Η Ελλάδα, αν τη φανταστούμε ως οντότητα, από τη στιγμή που γεννήθηκε κοιμάται με τη δεξιά πλευρά. Γι’ αυτό είναι έτσι παρορμητική και χαοτική, χωρίς ίχνος λογικής.
Πως αλλιώς μπορούμε να εξηγήσουμε ότι την κυβερνούν από συστάσεως αιρετοί απατεωνίσκοι;
Πως αλλιώς να εξηγήσουμε ότι ένα ολόκληρο –ο θεός να το κάνει- έθνος άγεται και φέρεται ψηφίζοντας ανορθολογικά, ζώντας παρορμητικά, λειτουργώντας χαοτικά;
«Ο ύπνος της λογικής γεννάει τέρατα», είχε πει κάποιος σπουδαίος, αλλά ξέχασα ποιος ήταν αυτός.
Η θεραπεία που συστήνω στην Ελλάδα, με όλη μου τη μεγαλοφυΐα και την παράνοια, δεν είναι να γυρίσει πλευρό, γιατί η λογική χωρίς φαντασία είναι σαν χώμα χωρίς νερό, στείρα.
Αν δεν ξυπνήσει θα συνεχίσουν να τη βιάζουν, αν συνεχίσει να κοιμάται με τη δεξιά πλευρά θα συνεχίσει να είναι θύμα των παρορμήσεων της.
Μια μικρή αφύπνιση δεν έκανε ποτέ κακό σε κανέναν –πέρα από τους βιαστές.
Όσο για τον πάτερ Αμβρόσιο το μόνο που μπορώ να του ευχηθώ είναι όταν πεθάνει να βρεθεί σε έναν Παράδεισο όπου οι μακάριοι θα κυκλοφορούν γυμνοί ξανά, όπως οι πρωτόπλαστοι.
*απανταχούσα: εγκύκλιος μητροπολίτη ή ηγουμένου προς τους κληρικούς της δικαιοδοσίας του / (μτφ): γραπτή ή προφορική αυστηρή επίπληξη
** Πολλές φορές με έχουν σταματήσει στο δρόμο Ιαχωβάδες για να μου δώσουν ένα από εκείνα τα φυλλάδια τους, όπου τα ιλουστρασιόν λιοντάρια αναπαύονται στην αγκαλιά των μακαρίων.
Αρνούμαι χαμογελώντας, γιατί θυμάμαι έναν φίλο που τους είχε βάλει στο σπίτι του και άρχισε να τους μιλάει για την αθεΐα και τον Dawkins, σαν να προσπαθούσε να τους προσηλυτίσει, κάνοντας ‘τους να τρομάξουν και να φύγουν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν.
Δεν νομίζω ότι αυτή η τακτική θα πετύχαινε με τους ναζί. L1 από τον Γελωτοποιό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου