«Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί Υιοί Θεού κληθήσονται…»
Του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου
Σφύριζε δαιμονισμένα, καθώς ορμούσε ασυγκράτητη στο μαύρο κενό. Ο αέρας έγλειφε τα πλευρά της ουρλιάζοντας με πόνο, απ΄το σκίσιμο που του έκανε η αεροδυναμική της μάζα, για να ενώσει πάλι τα κομμάτια του πίσω της, μέσα σε μια ανακουφιστική ανακύκλωση. Αισθανόταν τα ηλεκτρονικά της σπλάχνα να πάλλουν απ΄την υπέρμετρη ένταση που την κυρίευε. Άκουγε το μονότονο και ρυθμικό κτύπημα της καρδιάς της, προσπαθώντας να υπολογίσει με το μέτρημα των κτύπων την απόστασή της από το σημείο επαφής…52,51,50,49,48…
Πλησίαζε με τρομακτική ταχύτητα. Από πάνω της ο βόμβος του αεροπλάνου ολοένα απομακρυνόταν, κι αυτή έπεφτε συνέχεια με ταχύτητα ομαλώς επιταχυνόμενη Όπου να΄ναι θα έφτανε στο κατασκότεινο εκείνο πεδίο με τα πυκνά, λαμπερά φώτα.
Κοιτάζοντας από τόσο ψηλά, δε μπορούσε να διακρίνει και πολλά πράγματα, παρά μόνο τη σκούρα ακαθόριστη γραμμή των κοντινών βουνών. Κάπου πέρα στο μακρινό ορίζοντα, μια μαβιά λάμψη έδειχνε το σημείο στο οποίο ο ήλιος λιποτάκτησε, μπρος στη θέα του αδυσώπητου σκοταδιού. Τίποτα άλλο δεν τράβαγε τόσο την προσοχή της, εκτός από τα λαμπερά φωτάκια που΄μοιαζαν με πυγολαμπίδες, τονίζοντας τη σκοτεινιά της άναστρης νυχτιάς. Η καρδιά της ενσωματωμένη σ΄ένα κυκλικό μεταλλικό πλαίσιο με γυάλινο κάλυμμα, χτυπούσε με αγωνία. Οι φλέβες της κόκκινες, κίτρινες και μαύρες, ξεκινούσαν απ΄το κάτω μέρος της μηχανικής καρδιάς της και κατέληγαν στο μηχανισμό πυροδοτήσεως, που έθετε σε λειτουργία όλη την εκρηκτική δύναμη της παρανοϊκής ευφυίας της.
Ήταν μια «έξυπνη» βόμβα νέας γενιάς. Οι κτύποι δονούσαν τα εγκεφαλικά της μικροτσίπ, κρατώντας τη συνεχώς σε κατάσταση ετοιμότητας…31,30,29,28,27…
Ανατρίχιασε από την ηδονική χαρά στη σκέψη του ξαφνικού πανικού, που θα δημιουργούσε αυτή η εντυπωσιακή της εμφάνιση. Η ακρίβεια του στόχου είναι ένα από τα μεγάλα της πλεονεκτήματα, και η καταστρεπτικότητα ακόμη ένα. Όλα σκηνοθετημένα έτσι, που να προκαλούν την απορία και τον τρόμο. Τι φοβερό συναίσθημα στ΄αλήθεια, να εμφανίζεσαι έτσι ξαφνικά και να κλέβεις την παράσταση! Όμως είναι γεγονός, πως ένιωθε κάποιο τρακ, κάτι πολύ συνηθισμένο σε πρωτάρηδες όπως αυτή. Ήταν ακόμη κι αυτή η πτώση που έμοιαζε να κρατά αιώνες, σπάζοντας της τα νεύρα. Παρόλα αυτά, η ηδονή που της υποσχόταν ο αιφνιδιασμός της έδινε ακόμα μεγαλύτερη ώθηση και όρεξη για δράση…
21,20,19,18,17…Βλέπει τώρα πιο καθαρά αυτά τα φώτα. Είναι απ΄τους δρόμους, τα κτίρια και τα οχήματα. Η υπερένταση κυριολεκτικά την πεθαίνει. Οι φλέβες της έχουν υπερθερμανθεί. Τα σπλάχνα της πάλλουν νευρικά. Πλησιάζει επιτέλους η ώρα. Θυμάται πολύ καλά το τι πρέπει να κάνει. Την έχει προγραμματίσει εκείνος ο τύπος με τα μυστηριώδη γυαλιά και το αλλόκοτο πρόσωπο στο εργαστήριο όπου δημιουργήθηκε. Το όλο θέμα είναι να βρει το στόχο της, μετά όλα τα άλλα θα γίνουν σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Τα μόρια της θα διασκορπιστούν σε μια μεγάλη έκταση, προσφέροντας θάνατο, δίνοντάς της τη δόξα. Η τεχνολογική της υπεροχή και λάμψη θα φωτίσουν τα σκοτάδια μέσα σε μια παραζάλη οδύνης και τρόμου.
Τα σχήματα αντανακλούν τώρα τα φώτα τους πάνω στη στιλπνή μετάλλινη επιφάνειά της, καθώς πλησιάζει όλο και πιο πολύ στο σημείο σύγκρουσης…13,12,11,10…
Κάπου σ΄ένα δρόμο μερικά παιδιά παίζουν κρυφτό. Ένα απ΄αυτά μετράει σε ένα τοίχο τα δικά του χρόνια…6,7,8,9,10. Εκείνη, μοναδική μεσ΄την παντοδυναμία της μετράει τους δικούς της μηχανικούς χρόνους…4,3,2,1,0…
( Little Boy ήταν το κωδικό όνομα της βόμβας της Χιροσίμα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου