Σήμερα γιορτάζουμε ένα διαφορετικό “όχι” προϊόν ενσυνείδητης πολιτικής στάσης
Αναρτήθηκε από τον/την arch στο Απριλίου 24, 2013
Συμπληρώνονται σήμερα εννέα χρόνια ακριβώς από την 24η Απριλίου του 2004, την ημέρα που…
ο Κυπριακός Ελληνισμός όρθωσε το ανάστημά του απέναντι σε εκείνους που επιχείρησαν να υπονομεύσουν συνειδητά τα κυριαρχικά του δικαιώματα και να τον αποπροσανατολίσουν από την ουσία του ζητήματος.
Παρά τις πιέσεις καταψήφισε με ποσοστό 75,83% το σχέδιο Ανάν που πήρε το όνομά του από τον τότε γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν, ο οποίος υπήρξε κύριος διεθνής μεσολαβητής της όλης προσπάθειας. Κάτι παραπάνω δηλαδή από τα 3/4 του συνολικού πληθυσμού της Κύπρου διαφώνησε με το σχέδιο, γεγονός που έδειξε ξεκάθαρα και χωρίς καμία αμφιβολία την αρνητική στάση της κοινής γνώμης στην Κύπρο. Οι Τουρκοκύπριοι αντιθέτως το υπερψήφισαν με 64,91%, αποτέλεσμα και της έντονης πίεσης εκτός των άλλων από την πλευρά της Τουρκίας.
Τι ήταν όμως το σχέδιο Ανάν και τι αλλαγές επρόκειτο να φέρει; Πρόκειται ουσιαστικά για μια απόπειρα εφαρμογής μιας ομοσπονδοποίησης στην Κύπρο που θα σήμαινε αυτόματα τον πολιτικό θάνατο της Κυπριακής Δημοκρατίας -ως κρατικής οντότητας με την μορφή που είχε ως τότε- δίνοντας την θέση της σε ένα νέο ομόσπονδο κράτος με συμμετοχή και των Τουρκοκυπρίων. Η ιδανική ευκαιρία για την Τουρκία να εξαργυρώσει πολιτικά την παράνομη εισβολή και κατοχή του νησιού από τον Ιούλιο του 1974 με την εμπλοκή και Τουρκοκυπρίων στις διοικητικές δομές του νέου κράτους.
Το διακύβευμα ήταν τεράστιο και για τις δυο πλευρές. Για την ελληνοκυπριακή ήταν σαφώς μεγαλύτερο καθώς θα έχανε πολλά περισσότερα από αυτά που θα κέρδιζε και εδώ εννοούνται σαφέστατα βασικές εξουσίες και κεκτημένα της Κυπριακής Δημοκρατίας μέχρι τότε σε τοπικό αλλά και διεθνές επίπεδο. Η συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων στην δημόσια διοίκηση του κράτους θα λειτουργούσε σαν ένα είδος δούρειου ίππου δίνοντας την ευκαιρία στην Τουρκία για πιο ουσιαστικές και συχνές παρεμβάσεις στα εσωτερικά ζητήματα του νησιού. Τα οφέλη της από μια τέτοια ανάμειξη θα πολλαπλασιάζονταν, ενώ των Ε/Κ αντιστρόφως ανάλογα θα υποβαθμίζονταν σημαντικά, όπως είναι προφανές. Το σχέδιο Ανάν δεν προέβλεπε άμεση επιστροφή των εδαφών, παρά μόνο μετά από 42 μήνες, ούτε άμεση επιστροφή των προσφύγων, για τους οποίους η πρόβλεψη ήταν να γίνει από 5 εως 19 χρόνια, αλλά και το δικαίωμα αγοράς περιουσίας θα δινόταν έπειτα από πάροδο 15 ετών. Δηλαδή την γη που έκλεψαν με τον πόλεμο και την βια θα την πουλούσαν και αυτό μετά από μιαμιση δεκαετία!
Επιπλέον το σχέδιο Ανάν όριζε την παραμονή 10.000 Τούρκων εποίκων στην Κύπρο νομιμοποιώντας έτσι τις χρόνιες προσπάθειες της Τουρκίας για αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα του νησιού.Ίσως το μόνο θετικό στοιχείο βραχυπρόθεσμα μόνο για τους Ε/Κ να ήταν η υποβάθμιση κατά κάποιο τρόπο του επιπέδου στρατιωτικής απειλής από την Τουρκία, λεπτομέρεια επουσιώδης βέβαια μπροστά στα νέα δεδομένα που θα διαμορφώνονταν στην περιοχή. Η επίφαση για την διασφάλιση της Ειρήνης από εκείνους που κρατάνε και το καρότο και το μαστίγιο στην προκειμένη περίπτωση είναι το λιγότερο υποκριτική.
Στην πλευρά των Τουρκοκυπρίων τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Τα οφέλη τους από την εφαρμογή του θα ήταν τεράστια πέρα από πολιτικό και σε κοινωνικό επίπεδο, διότι, αφενός θα έσπαγε αυτόματα η διεθνής απομόνωση που τους είχε επιβληθεί εξαιτίας της παράνομης ανακήρυξης του ψευδοκράτους (ΤΔΒΚ) και αφετέρου θα εκτόξευε στα ύψη το βιοτικό τους επίπεδο, συγκριτικά τουλάχιστον με αυτό που ήταν πριν. Μέσω της οικονομικής σύγκλισης -έτσι βαφτίστηκε η “πατέντα”- με την οποία η οικονομική ανάπτυξη των Τ/Κ θα προερχόταν από τους οικονομικούς πόρους και τις δομές των Ελληνοκυπρίων, ώστε να εξισορροπηθούν, σε ένα βαθμό, οικονομικά οι δυο εθνοτικές ομάδες. Η ελάχιστη δυσπιστία προς το σχέδιο Ανάν από πλευράς Τ/Κ υπήρξε κυρίως από φανατισμένους εθνικιστές υπό τον φόβο της ενδεχόμενης πολιτισμικής αφομοίωσης, λόγω της υπεροχής της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού εν γένει κάτι που θα χρειαζόταν όμως αρκετές δεκαετίες για να συμβεί.
Σήμερα η απόφαση αυτή του Κυπριακού λαού είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Το ΟΧΙ δεν είναι ένα απλό σχήμα λόγου που το γιορτάζουμε στις παρελάσεις ή γράφουμε για αυτό μόνο, αλλά μια βαθιά πολιτική ενσυνείδητη στάση, μια συνολική άρνηση σε καθετί που παρουσιάζεται ως σωτήρια λύση και σε όποιον επιβουλεύεται την ελευθερία, την αυτονομία και εν τέλει την ίδια την ανεξαρτησία, έννοιες παγκόσμιες και πανανθρώπινες που ενέπνευσαν τόσους και τόσους αγώνες. Χθες το σχέδιο Ανάν, σήμερα το κούρεμα των καταθέσεων, αύριο ποιος ξέρει τι θα είναι. Η εθνική συνείδηση όμως του Έλληνα της Κύπρου τοποθετεί το συμφέρον του λαού πάνω από οικονομικά ή άλλα διεθνή παιχνίδια και σκοπιμότητες. Αυτό ακριβώς είναι που γιορτάζουμε σήμερα
================================================================================
Εννέα χρόνια από το ιστορικό «όχι» της Κύπρου
Συμπληρώνονται σήμερα 9 χρόνια από δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004, με το οποίο το 76% των ελληνοκυπρίων απέρριψαν το σχέδιο του τότε Γ.Γ του ΟΗΕ Κόφι Ανάν για επίλυση του Κυπριακού.
Πρόκειται για την κορυφαία στιγμή στην μακρόχρονη ιστορία της εκκρεμότητας του Κυπριακού, αφού για πρώτη φορά κλήθηκαν οι ελληνοκύπριοι και οι τουρκοκύπριοι να αποφασίσουν σε χωριστά δημοψηφίσματα για την αποδοχή ή απόρριψη ενός σχεδίου λύσης το οποίο συζητήθηκε εξαντλητικά και κατέληξε χωρίς να υπάρχει συμφωνία μεταξύ των ηγεσιών των δύο κοινοτήτων, με τα κενά να καλύπτονται από την επιδιαιτησία του ΟΗΕ.Το ιστορικό
Σύμφωνα με το 24h.com.cy, η πορεία προς το δημοψήφισμα του Απριλίου του 2004 ξεκίνησε με την επίδοση του πρώτου σχεδίου Ανάν στις 11 Νοεμβρίου του 2002, στον Πρόεδρο της Κύπρου Γλαύκο Κληρίδη και τον τουρκοκύπριο ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς. Η πρώτη αντίδραση των κυβερνήσεων Κύπρου και Ελλάδας είναι θετική.
Η κυβέρνηση Σημίτη στην Ελλάδα πριν ακόμα μελετήσει το πολυσέλιδο και πολύπλοκο έγγραφο αποφάνθηκε ότι αποτελούσε ευκαιρία και ο τότε Πρόεδρος της Κύπρου Γλάυκος Κληρίδης ζήτησε «να μη χάσουμε το δέντρο για το δάσος». Λίγες μέρες αργότερα το Εθνικό Συμβούλιο της Κύπρου αποδέχεται το σχέδιο Ανάν ως βάση για διαπραγμάτευση αναγνωρίζοντας ότι έχει πολλές αδυναμίες.
Στις αρχές Δεκεμβρίου του 2002, η ελληνοκυπριακή και η τουρκοκυπριακή πλευρά, υποβάλλουν τις πρώτες εισηγήσεις τους για τροποποιήσεις στο σχέδιο Ανάν και ο ΟΗΕ ξεκινάει την μεσολάβηση με εκ του σύνεγγυς διαβουλεύσεις για να καταλήξουν στο δεύτερο σχέδιο Ανάν στις 10 Δεκεμβρίου του 2002. Ο ΟΗΕ με την συμβολή του ΟΗΕ και των Βρετανών προσπαθεί να επιτύχει συμφωνία πριν από την σύνοδο κορυφής της Ε.Ε στη Κοπεγχάγη, στην οποία θα «κλείδωνε» η ένταξη της Κύπρου.
Στο περιθώριο της συνόδου κορυφής στη Κοπεγχάγη ο Ντενκτάς στέλνει τον λεγόμενο «υπουργό εξωτερικών» του ψευδοκράτους καθώς ο ίδιος είναι κλινήρης λόγω εγχείρησης ανοικτής καρδιάς.
Η προσπάθεια στη Κοπεγχάγη καταλήγει σε ναυάγιο με αποτέλεσμα να αποφασιστεί η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε την 1η Μαΐου του 2004. Με τη συμφωνία η Κύπρος εντασσόταν με το σύνολο των εδαφών της στην Ε.Ε αλλά για τις κατεχόμενες περιοχές θα υπήρχε αναστολή εφαρμογής του Κοινοτικού κεκτημένου. Η εξέλιξη δημιούργησε αναταραχή στα κατεχόμενα με χιλιάδες τουρκοκύπριους να διαδηλώνουν στους δρόμους απαιτώντας την ένταξη στην Ε.Ε
Οι διαδηλώσεις των τουρκοκυπρίων συνεχίστηκαν και στις αρχές του 2003, ενώ η Κύπρος εισέρχεται σε προεκλογική περίοδο για εκλογή νέου Προέδρου. Ο Γλαύκος Κληρίδης ζητάει επανεκλογή με τη δέσμευση να παραμείνει στη προεδρία μόνο για 16 μήνες ώστε να ολοκληρωθούν οι διαβουλεύσεις επί του σχεδίου Ανάν. Τις εκλογές κέρδισε στις 16 Φεβρουαρίου 2003, ο Τάσσος Παπαδόπουλος με την στήριξη του αριστερού ΑΚΕΛ. Πριν ακόμα αναλάβει επισήμως τα καθήκοντα του, ο Γ.Γ του ΟΗΕ Κόφι Ανάν επισκέπτεται τη Κύπρο στις 26 Φεβρουαρίου και παρουσιάζει στις δύο πλευρές το τρίτο σχέδιο Ανάν καλώντας ταυτόχρονα τον Τ. Παπαδόπουλο και τον Ραούφ Ντενκτάς για διαβουλεύσεις στην Ελβετία στις 10 Μαρτίου 2003. Η συνάντηση έγινε στη Χάγη με τον Ραούφ Ντενκτάς να απορρίπτει τις θέσεις του ΟΗΕ σε αντίθεση με τον Τάσσο Παπαδόπουλο ο οποίος αποδέχθηκε το τρίτο σχέδιο Ανάν υπό προϋποθέσεις που έχουν να κάνουν με σημαντικά κενά του εγγράφου.
Στις 16 Απριλίου 2003 υπογράφεται στην Αθήνα η συνθήκη προσχώρησης της Κύπρου στην Ε.Ε, ενώ ο Γ.Γ του ΟΗΕ έχει προειδοποιήσει ότι θα τερματίσει την παρέμβαση του στο Κυπριακό εκτός αν οι δυο πλευρές (ελληνοκύπριοι – τουρκοκύπριοι) αποδεχθούν την επιδιαιτησία του ιδίου για να γεφυρωθούν οι διαφορές, ώστε να ακολουθήσουν δημοψηφίσματα.
Ο Ντενκτάς για να βγει από την δύσκολη θέση στην οποία βρέθηκε ανοίγει για πρώτη φορά από το 1974 τα οδοφράγματα και επιτρέπει στις 23 Απριλίου 2003 την μετάβαση ελληνοκυπρίων στα κατεχόμενα και αντιστοίχως τουρκοκυπρίων στις ελεύθερες περιοχές. Τον Δεκέμβριο του 2004 γίνονται εκλογές στα κατεχόμενα τις οποίες κερδίζει ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ ο οποίος γίνεται «πρωθυπουργός» με τον Ντενκτάς να παραμένει στη «Προεδρία».
Αμέσως μετά ο Τάσσος Παπαδόπουλος ζητάει από τον Γ.Γ του ΟΗΕ να ξαναζωντανέψει τις συνομιλίες για το Κυπριακό ώστε να βρεθεί λύση πριν από την 1η Μαΐου του 2004 που θα γινόταν η επίσημη ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. Όπως αποκαλύφθηκε εκ των υστέρων, ο Τάσσος Παπαδόπουλος πίστευε ότι θα μπορούσε να εκθέσει την τουρκική πλευρά, θεωρώντας ότι και πάλι θα επεδείκνυε αρνητική στάση. Στις 10 Φεβρουαρίου του 2004 ο Γ.Γ του ΟΗΕ καλεί τον Τάσσο Παπαδόπουλο και τον Ραούφ Ντενκτάς στη Νέα Υόρκη και αρχίζουν συνομιλίες ώστε να υιοθετηθεί η πρόταση για αναγνώριση επιδιαιτητικού ρόλου στον ΗΕ και παραπομπή του σχεδίου σε δημοψηφίσματα. Ο Ντενκτάς αποδέχεται την φόρμουλα και προτείνει εμπλοκή της Ελλάδας και της Τουρκίας.
Ακολουθούν συνομιλίες στη Κύπρο οι οποίες ολοκληρώνονται στις 23 Μαρτίου 2004 χωρίς να υπάρξει συμφωνία μεταξύ Παπαδόπουλου και Ντενκτάς. Στις 24 Μαρτίου 2004 ο Γ. Γ του ΟΗΕ καλεί στη Λουκέρνη της Ελβετίας τις ηγεσίες ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων μαζί με τους πρωθυπουργούς Ελλάδας και Τουρκίας για διαβουλεύσεις οι οποίος καταλήγουν απογοητευτικά για την ελληνική πλευρά. Στις 29 Μαρτίου 2004 ο Κόφι Ανάν με επιδιαιτησία «γεφυρώνει» τα κενά και παρουσιάζει το τελικό σχέδιο με σαφείς τάσεις υιοθέτησης των τουρκικών θέσεων. Ακολούθησαν προσπάθειες για αλλαγές και στις 30 Μαρτίου ο Κόφι Ανάν παραδίδει στους Καραμανλή, Παπαδόπουλο, Ερντογάν και Ντενκτάς το κείμενο του 5ου σχεδίου και ορίζει ως ημερομηνία δημοψηφίσματος την 24 η Απριλίου 2004.
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου