Γιατί εκδικείται η Γερμανία την Κύπρο;

Του Σάββα Καλεντερίδη

Ασφαλώς έχουν γίνει πολλές υπερβολές από πολιτικούς και δημοσιογράφους εις βάρος της Γερμανίας και της καγκελαρίου κ. Μέρκελ, ειδικά το τελευταίο διάστημα που η Γερμανία είναι η κυριότερος παράγοντας ανάμεσα στις χώρες και τα όργανα της Ευρωζώνης, που κρατά ανελαστική στάση απέναντι στην Ελλάδα το τελευταίο διάστημα, επιβάλλοντας σκληρότατα μέτρα δια του άρτι ψηφισθέντος, από 153 βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου, Μνημονίου
.

Παρ’ ότι ποτέ κανείς -τουλάχιστον εξ όσων γνωρίζουμε- από γερμανικής πλευράς δεν έχει δώσει επίσημα μια τεκμηριωμένη και πειστική απάντηση για το ζήτημα του αναγκαστικού δανείου και των αποζημιώσεων που οφείλει να καταβάλει η Γερμανία, από τη βάρβαρη κατοχή και καταστροφή της χώρας μας από τους Γερμανούς Ναζί, μπορεί κανείς, βάζοντας πολύ μα πάρα πολύ νερό στο κρασί του, να κατανοήσει τη στάση της Γερμανίας απέναντι στο ζήτημα της χρηματοδότησης της χώρας μας, ιδιαίτερα όταν επικαλείται την ανάγκη διαρθρωτικών αλλαγών και δημοσιονομικής πειθαρχίας, που θα πρέπει να αποτελεί ένα διαρκές ζητούμενο για κάθε Έλληνα πολίτη και πολιτικό.

Όμως, έστω και αν -μετά από πίεση- δεχτούμε ότι υπάρχει μια εξήγηση στη σκληρή στάση της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα, είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρει δικαιολογίες και να εξηγήσει κανείς τις αθλιότητες που διαπράττονται εις βάρος της Κύπρου από τη Γερμανία, η οποία, στηριζόμενη σε στοιχεία που συνέλεξαν οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες κατασκοπεύοντας την Κυπριακή Δημοκρατία, εκτοξεύει κατηγορίες εις βάρος της για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος.

Και αυτά γίνονται σε μια στιγμή που η Τρόικα ξετινάζει την Κύπρο, ενώ είναι σε εξέλιξη διαδικασίες για να εγκριθεί η ανακεφαλαιοποίηση των κυπριακών τραπεζών με ένα ποσό που κυμαίνεται γύρω στα δέκα δισεκατομμύρια δολάρια, σε μια περίοδο που η Κύπρος, όπως θα δούμε στο επόμενο άρθρο μας,  στην Κυριακάτικη Δημοκρατία, εξασφαλίζει σημαντικά μελλοντικά έσοδα από την εκμετάλλευση άλλων τεσσάρων Οικοπέδων της κυπριακής ΑΟΖ, και τη στιγμή που το εξωτερικό χρέος της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι κάτω από το 80% σε σχέση με το ΑΕΠ.

Πέραν της απάντησης της κυπριακής κυβέρνησης στις γερμανικές αθλιότητες, έρχεται και η απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ως ηχηρό ράπισμα στη Γερμανία, η οποία, δια του εκπροσώπου του Επιτρόπου για την Εσωτερική Αγορά Μισέλ Μπαρνιέ, υπογραμμίζει ότι η Κύπρος έχει ευθυγραμμιστεί με την ευρωπαϊκή νομοθεσία για την καταπολέμηση του ξεπλύματος χρήματος (Τρίτη Οδηγία κατά του ξεπλύματος βρόμικου χρήματος και Κανονισμός για τη Μεταφορά Κεφαλαίων).

Επίσης, ο κ. Μπαρνιέ, ενισχύοντας ακόμα περισσότερο τη θέση της Κύπρου απέναντι στις αήθεις γερμανικές επιθέσεις, έκανε αναφορά στην έκθεση της Moneyval, σύμφωνα με την οποία η Κύπρος «έχει λάβει πρόσθετα μέτρα για την καταπολέμηση του ξεπλύματος χρήματος και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας, με τη θέσπιση νομοθεσίας και συγκεκριμένων τομεακών κανόνων, που επιλαμβάνονται των περισσότερων ζητημάτων που είχαν εγερθεί στο πλαίσιο της προηγούμενης αξιολόγησης».

Δεν γνωρίζουμε εάν πίσω από τις γερμανικές επιθέσεις κρύβεται κάποιο σχέδιο των γερμανικών τραπεζών -που ξεπλένουν ήδη μπόλικο (και) ρωσικό χρήμα, να προσελκύσουν αμφιλεγόμενα ρωσικά κεφάλαια, τα οποία ίσως καταφεύγουν στην Κύπρο, ή κάποια δυσφορία του ίδιου Βερολίνου ή …άλλων κύκλων για την πρόσφατη απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου της Κύπρου, που παραχώρησε τα τέσσερα «Οικόπεδα» της κυπριακής ΑΟΖ σε εταιρείες γαλλικών, ρωσικών, ιταλικών και νοτιοκορεατικών συμφερόντων, αποκλείοντας άλλους μνηστήρες.

Όμως, ούτως ή άλλως, η στάση της Γερμανίας απέναντι στην Κύπρο είναι άθλια και πόρρω απέχει από τις αρχές και τις αξίες πάνω στις οποίες χτίστηκε το ευρωπαϊκό οικοδόμημα από πραγματικούς πολιτικούς ηγέτες και όχι από ανεύθυνες ηγεσίες που έχουν απογυμνώσει την Ε.Ε. από τις αξίες του κλασσικού ευρωπαϊκού πολιτικού πολιτισμού και την οδηγούν ταχύτατα στο ερεβώδες βάραθρο της …ηθικής των τραπεζιτών.

Επειδή η κατάσταση στην Κύπρο έχει ουσιώδεις διαφορές από αυτήν στην Ελλάδα, ελπίζουμε τα αδέλφια μας εκεί να βρουν τον τρόπο να αντισταθούν στις άθλιες επιθέσεις που δέχεται το  διαμελισμένο νησί.