Τι μπορεί να φέρει η απόφαση της Χάγης για τα Σκόπια;
Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Νοεμβρίου 27, 2011
Γράφει ο Ιωάννης Παπαδόπουλος
Στις 5 Δεκεμβρίου θα ανακοινωθεί η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, για την προσφυγή που κατέθεσαν τα Σκόπια, κατά της Ελλάδας, με αφορμή την απόφαση της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ, στις 3-4 Απριλίου 2008, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα της γειτονικής χώρας, να ενταχθεί στη συμμαχία.
Επειδή πολλάλέγονται και πολλά γράφονται αυτές τις μέρες, καλό θα είναι να δούμε ποιές μπορεί να είναι οι εξελίξεις.
Πρώτα απ΄όλα θα πρέπει να εγκαταλείψουμε την ηττοπάθεια και την απαισιοδοξία που διακατέχει ένα μέρος της κοινής γνώμης. Και να ξεκαθαρίσουμε κάτι πολύ βασικό:
Επειδή πολλάλέγονται και πολλά γράφονται αυτές τις μέρες, καλό θα είναι να δούμε ποιές μπορεί να είναι οι εξελίξεις.
Πρώτα απ΄όλα θα πρέπει να εγκαταλείψουμε την ηττοπάθεια και την απαισιοδοξία που διακατέχει ένα μέρος της κοινής γνώμης. Και να ξεκαθαρίσουμε κάτι πολύ βασικό:
Το Δικαστήριο της Χάγης δεν συζητά το θέμα της ονομασίας, ούτε η απόφασή του θα αγγίζει αυτό το θέμα. Το Δικαστήριο θα αποφανθεί επί του αιτήματος, αν δηλαδή η Ελλάδα παραβίασε την ενδιάμεση συμφωνία, με την απόφασή της να προβάλλει βέτο στην ένταξη των Σκοπίων – όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση Γκρούεφσκι.
Θα πρέπει να παρατηρήσουμε, ότι επίσημα στην απόφαση του ΝΑΤΟ δεν υπάρχει ελληνικό βέτο στην ενταξιακή πορεία της χώρας. Αντίθετα – και αυτή ήταν η μεγάλη επιτυχία του Κ.Καραμανλή τότε – στα συμπεράσματα της συνόδου αναφέρεται η ομόφωνη απόφαση των μελών της συμμαχίας (συμπεριλαμβανομένων ΗΠΑ και Τουρκίας) να επιδιωχθεί η επίλυση του θέματος της ονομασίας του γειτονικού κράτους, μέσω της διαδικασίας του ΟΗΕ.
Το Δικαστήριο της Χάγης σε καμμιά περίπτωση δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη διαδικασία που διεξάγεται ακόμη, έστω και άτονα, από τον ΟΗΕ και το διαμεσολαβητή Μάθιου Νίμιτς. Μια διασικασία, που δεν μπορούν να απορρίψουν τα Σκόπια, αν και πολύ θα το ήθελαν για εσωτερικούς κυρίως λόγους. Η διαδικασία της Χάγης είναι μια ευκαιρία μόνον για την κυβέρνηση των Σκοπίων, πρώτον, για να “διασκεδάσει” τη μεγάλη ήττα του Βουκουρεστίου και δεύτερον, μια καλή αφορμή για να προχωρήσει στην πολιτική του εξαρχαϊσμού, δηλαδή του σφετερισμού της ιστορίας και των συμβόλων της Μακεδονίας.\
Πρέπει να θυμίσουμε, ότι το Δεκέμβριο του 2008, ο Γκρούεφσκι προχώρησε στην ονομασία του οδικού άξονα που είναι τμήμα του ευρωπαΙκού οδικού έξονα προς Βελιγράδι και κεντρική Ευρώπη, σε οδό “Αλεξάντερ Βέλικι” χρησιμοποιώνυας το σερβικό επίθετο “βέλικι” =μεγάλος, αντί του βουλγαροσκοπιανού γκόλεμο = μεγάλος. Την ίδια περίοδο, αρχές του 2009, προχώρησε και σε μετονομασία του αεροδρομίου Πέτροβετς σε “Μ. Αλέξανδρος”. Και στη συνέχεια, όπως όλοι γνωρίζουμε, προχώρησε στην υλοποίηση του σχεδίου “Σκόπια 2014″, που δεν είναι τότε άλλο, από τα αγάλματα που εγκατέστησε στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων, με επίκεντρο το άγαλμα του έφιππου Μ.Αλεξάνδρου.
Η προσφυγή στη Χάγη, ήταν μια πρωτοβουλία, προκειμένου να διατηρήσει στην επικαιρότητα το θέμα της ονομασίας, καθώς και από την πλευρά του ΟΗΕ και από την πλευρά της Ε.Ε., παρά τις όποιες μεμονωμένες φωνές (αργυρώνητες ή μη) οι αποφάσεις είναι άκρως δεσμευτικές για τα Σκόπια και ανακόπτουν την οποιαδήποτε πορεία της χώρας προς τις ευρωατλαντικές δομές. Παράλληλα, επιδιώκουν να πετύχουν μια απόφαση που να επικρίνει την Ελλάδα για τη στάση της, να μη δεχθεί την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ και να αφήνει να εννοηθεί – γιατί εκτιμώ ότι η απόφαση της Χάγης θα είναι διπλωματική χωρίς να μπαίνει στην ουσία της υπόθεσης – ότι θα μπορούσε να συνιστά παραβίαση της ενδιάμεσης συμφωνίας. Ετσι, οι Σκοπιανοί ελπίζουν ότι θα μπορούν, μ΄αυτή την απόφαση να βγούν και να καταγγείλλουν την ενδιάμεση συμφωνία. Να μπορέσουν δηλαδή, να φέρουν ύστερα από την απόφαση, το θέμα στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ και με δεδομένη της αναγνώριση του συνταγματικού τους ονόματος από περίπου 130 χώρες, να ξεπεράσουν το πρόβλημα της ονομασίας.
Η ελληνική πλευρά έχει αδιάσειστα επιχειρήματα τα οποία ανέπτυξε και κατέθεσε πληθώρα αποδεικτικών, ότι τα Σκόπια είναι αυτά που παραβιάζουν συστηματικά την ενδιάμεση συμφωνία. Το θέμα είναι, ότι τώρα που η Ελλάδα είναι ευάλωτη, μπορεί να “μείνουν ανοιχτές Κερκόπορτες” για να περάσει ο εχθρός.
Πάντως, εν τέλει, όσες χώρες και αν αναγνωρίσουν τα Σκόπια, αν δεν το κάνει η Ελλάδα, τα Σκόπια θα παραμείνουν μια “γκρίζα ζώνη” έρμαιο των διαθέσεων των Αλβανών.
Αυτό το σημείο είναι το επικίνδυνο, αλλά μπορεί να γίνει -ακόμη κα;ι τώρα- αφετηρία ευνοϊκών εξελέξων για την Ελλάδα.
Θα πρέπει να παρατηρήσουμε, ότι επίσημα στην απόφαση του ΝΑΤΟ δεν υπάρχει ελληνικό βέτο στην ενταξιακή πορεία της χώρας. Αντίθετα – και αυτή ήταν η μεγάλη επιτυχία του Κ.Καραμανλή τότε – στα συμπεράσματα της συνόδου αναφέρεται η ομόφωνη απόφαση των μελών της συμμαχίας (συμπεριλαμβανομένων ΗΠΑ και Τουρκίας) να επιδιωχθεί η επίλυση του θέματος της ονομασίας του γειτονικού κράτους, μέσω της διαδικασίας του ΟΗΕ.
Το Δικαστήριο της Χάγης σε καμμιά περίπτωση δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη διαδικασία που διεξάγεται ακόμη, έστω και άτονα, από τον ΟΗΕ και το διαμεσολαβητή Μάθιου Νίμιτς. Μια διασικασία, που δεν μπορούν να απορρίψουν τα Σκόπια, αν και πολύ θα το ήθελαν για εσωτερικούς κυρίως λόγους. Η διαδικασία της Χάγης είναι μια ευκαιρία μόνον για την κυβέρνηση των Σκοπίων, πρώτον, για να “διασκεδάσει” τη μεγάλη ήττα του Βουκουρεστίου και δεύτερον, μια καλή αφορμή για να προχωρήσει στην πολιτική του εξαρχαϊσμού, δηλαδή του σφετερισμού της ιστορίας και των συμβόλων της Μακεδονίας.\
Πρέπει να θυμίσουμε, ότι το Δεκέμβριο του 2008, ο Γκρούεφσκι προχώρησε στην ονομασία του οδικού άξονα που είναι τμήμα του ευρωπαΙκού οδικού έξονα προς Βελιγράδι και κεντρική Ευρώπη, σε οδό “Αλεξάντερ Βέλικι” χρησιμοποιώνυας το σερβικό επίθετο “βέλικι” =μεγάλος, αντί του βουλγαροσκοπιανού γκόλεμο = μεγάλος. Την ίδια περίοδο, αρχές του 2009, προχώρησε και σε μετονομασία του αεροδρομίου Πέτροβετς σε “Μ. Αλέξανδρος”. Και στη συνέχεια, όπως όλοι γνωρίζουμε, προχώρησε στην υλοποίηση του σχεδίου “Σκόπια 2014″, που δεν είναι τότε άλλο, από τα αγάλματα που εγκατέστησε στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων, με επίκεντρο το άγαλμα του έφιππου Μ.Αλεξάνδρου.
Η προσφυγή στη Χάγη, ήταν μια πρωτοβουλία, προκειμένου να διατηρήσει στην επικαιρότητα το θέμα της ονομασίας, καθώς και από την πλευρά του ΟΗΕ και από την πλευρά της Ε.Ε., παρά τις όποιες μεμονωμένες φωνές (αργυρώνητες ή μη) οι αποφάσεις είναι άκρως δεσμευτικές για τα Σκόπια και ανακόπτουν την οποιαδήποτε πορεία της χώρας προς τις ευρωατλαντικές δομές. Παράλληλα, επιδιώκουν να πετύχουν μια απόφαση που να επικρίνει την Ελλάδα για τη στάση της, να μη δεχθεί την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ και να αφήνει να εννοηθεί – γιατί εκτιμώ ότι η απόφαση της Χάγης θα είναι διπλωματική χωρίς να μπαίνει στην ουσία της υπόθεσης – ότι θα μπορούσε να συνιστά παραβίαση της ενδιάμεσης συμφωνίας. Ετσι, οι Σκοπιανοί ελπίζουν ότι θα μπορούν, μ΄αυτή την απόφαση να βγούν και να καταγγείλλουν την ενδιάμεση συμφωνία. Να μπορέσουν δηλαδή, να φέρουν ύστερα από την απόφαση, το θέμα στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ και με δεδομένη της αναγνώριση του συνταγματικού τους ονόματος από περίπου 130 χώρες, να ξεπεράσουν το πρόβλημα της ονομασίας.
Η ελληνική πλευρά έχει αδιάσειστα επιχειρήματα τα οποία ανέπτυξε και κατέθεσε πληθώρα αποδεικτικών, ότι τα Σκόπια είναι αυτά που παραβιάζουν συστηματικά την ενδιάμεση συμφωνία. Το θέμα είναι, ότι τώρα που η Ελλάδα είναι ευάλωτη, μπορεί να “μείνουν ανοιχτές Κερκόπορτες” για να περάσει ο εχθρός.
Πάντως, εν τέλει, όσες χώρες και αν αναγνωρίσουν τα Σκόπια, αν δεν το κάνει η Ελλάδα, τα Σκόπια θα παραμείνουν μια “γκρίζα ζώνη” έρμαιο των διαθέσεων των Αλβανών.
Αυτό το σημείο είναι το επικίνδυνο, αλλά μπορεί να γίνει -ακόμη κα;ι τώρα- αφετηρία ευνοϊκών εξελέξων για την Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου