Ζει δίπλα στον τάφο του αφεντικού του

ΣΆΒΒΑΤΟ, 26 ΝΟΕΜΒΡΊΟΥ 2011

Ζει δίπλα στον τάφο του αφεντικού του

Η ΙΣΤΟΡΙΑτου θυμίζει εκείνη του Χάτσικο, του θρυλικού σκύλου Ακίτα που περίμενε επί εννέα χρόνια το νεκρό πια αφεντικό του έξω από τον σταθμό του μετρό στο Τόκιο, όπου τον υποδεχόταν κάθε απόγευμα όσο ζούσε και δίδασκε στο πανεπιστήμιο της πόλης. Αυτός ο σκύλος, βέβαια, είναι ανώνυμος, ή τουλάχιστον δεν γνωρίζουμε το όνομά του. Επιπλέον, δεν είναι ράτσας, αν και φέρνει λίγο σε Ακίτα. Και δεν ζει στην Ιαπωνία, μια χώρα γνωστή για την αγάπη της στα κατοικίδια, αλλά στην Κίνα, μια χώρα με φήμη μάλλον κακή για τα σκυλιά. Αλλά δείχνει την ίδια αφοσίωση και προκαλεί ανάλογη συγκίνηση. 
Ανήκε στον Λάο Παν, έναν μοναχικό Κινέζο χωρικό, κάτοικο του χωριού Πανιατούν, κοντά στην πόλη Κινγκντάο, στην ανατολική επαρχία Σαντόνγκ. Στην πραγματικότητα, ήταν η μοναδική του παρέα: ο Λάο δεν ήταν παντρεμένος και δεν είχε συγγενείς εν ζωή. Όταν πέθανε λοιπόν αυτόν τον μήνα, ο σκύλος έμεινε μόνος. Και όταν το δωμάτιο του Λάο άδειασε, ο σκύλος εξαφανίστηκε. Γείτονες τον εντόπισαν μία εβδομάδα αργότερα πλάι στο μνήμα τουαφεντικού του, νηστικό όλες αυτές τις ημέρες. Μάταια προσπάθησαν να τον δελεάσουν ώστε να επιστρέψει στο χωριό. «Είδα τον σκύλο μια μέρα που περπατούσα στο χωράφι», δήλωσε ένας χωρικός. «Τον φώναξα και με τα πολλά τα κατάφερα να τον φέρω πίσω στο σπίτι μου, όπου έχω κι έναν άλλο σκύλο.

Όταν έφτασε του έδωσα να φάει ένα γλυκό στρογγυλό ψωμάκι. Το άρπαξε και έτρεξε πίσω. Τον φώναξα, αλλά άρχισε να τρέχει ακόμη πιο γρήγορα και επέστρεψε στον τάφο». Οι χωρικοί στο Πανιατούν έχουν εγκαταλείψει πια τις προσπάθειες. Πηγαίνουν όμως στον σκύλο φαγητό και νερό. Επίσης, σχεδιάζουν τώρα να φτιάξουν στον πιστό σκύλο ένα σπιτάκι κοντά στον τάφο του αφεντικού του. Κανείς δεν ξέρει πότε και αν ο σκύλος αποφασίσει να εγκαταλείψει τον τάφο του αφεντικού του. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα σκυλιά επιδεικνύουν μια απαράμιλλη αφοσίωση στα αφεντικά τους.

Ποιος ξέρει, ίσως έπειτα από χρόνια να αποκτήσει και ο ανώνυμος αυτός σκύλος το άγαλμά του, όπως έχει ο Χατσίκο έξω από τον σταθμό Σιμπούγια του μετρό, στο σημείο όπου περίμενε μάταια επί εννέα χρόνια, από το 1924 έως το 1935 οπότε πέθανε, τον καθηγητή Χιντεσαμπούρο Ουένο ή στο νότιο άκρο της γέφυρας του Γεωργίου Δ’ στο Εδιμβούργο ένας άλλος θρυλικός για την αφοσίωσή του σκύλος, ένα τεριέ ονόματι Μπόμπι. Ο Μπόμπι ανήκε στον Τζον Γκρέι, αστυνομικό. Οι χωρικοί προσπάθησαν να τον δελεάσουν αλλά ο σκύλος δεν έφευγε από το νεκροταφείο της σκωτσέζικης πόλης. Ήταν δύο ετών όταν το αφεντικό του πέθανε από φυματίωση το 1858 και θάφτηκε στο Γκρέιφριαρς Κέρκγιαρντ, ένα κοιμητήριο του Εδιμβούργου. Για τα επόμενα 14 χρόνια, έως το τέλος της δικής του ζωής, ο Μπόμπι περνούσε όλες τις νύχτες πλάι στο μνήμα του αφεντικού του. Οι ιστορίες τόσο του Μπόμπι όσο και του Χάτσικο έχουν εμπνεύσει βιβλία και ταινίες.
http://www.philenews.com/digital/