Η συγκλονιστική ιστορία του εθελοντή του Αουσβιτς

Η συγκλονιστική ιστορία του εθελοντή του Αουσβιτς!


Στις αρχές του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, ο περισσότερος κόσμος δεν γνώριζε τις φρικαλεότητες που λάμβαναν χώρα καθημερινά στο Άουσβιτς, το στρατόπεδο της ναζιστικής Γερμανίας – μέχρι που ο πολωνικής καταγωγής στρατιωτικός Βιτολντ Πιλεκι (Witold Pilecki) προσφέρθηκε να μπεί στο στρατόπεδο για να βοηθήσει τον μυστικό πολωνικό στρατό στην κατανόηση της λειτουργίας του.
Στις 19 Σεπτεμβρίου 1940, τα γερμανικά στρατεύματα των SS έκαναν ακριβώς αυτο που περίμενε ο Πίλεκι: Τον συνέλαβαν στους δρόμους της Βαρσοβίας και τον έφεραν στο Άουσβιτς.
Ο Πίλεκι πέρασε τα επόμενα δύομιση χρόνια στο εσωτερικό του Άουσβιτς.

Σύμφωνα με την New York Times ο Πίλεκι περιγράφει την παρουσία του στο Αουσβιτς ως κατι απο άλλο κόσμο, λέγοντας ότι “αποχαιρέτησα όλα όσα μου ηταν γνωστά σε αυτή τη γη και και μπήκα σε κάτι άλλο που δεν άνηκε πλεον σε αυτήν”.
Ο στόχος του Άουσβιτς έγινε εμφανής στον Πιλέκι πολύ γρήγορα.Το Άουσβιτς σχεδιάστηκε με κύριο σκοπό του να σκοτώνει.
Καθώς στον Πιλέκι ανατέθηκαν καθήκοντα σκληρής εργασίας έξω από το στρατόπεδο, ήταν σε θέση να μεταφέρει μηνυματα σε πολωνούς αξιωματικούς. Οι αναφορές του Πιλέκι γινόντουσαν όλο και πιο φρικτές με την πάροδο του χρόνου. «Πάνω από χίλιοι την ημέρα από τις νέες μεταφορές δηλητηριάζονταν με αέρια. Τα πτώματα καίγονταν στα νέα κρεματόρια,» έγραψε ο Πιλέκι στο βιβλίο του, “Ο Εθελοντής του Άουσβιτς”.
Οι αναφορές του Πιλέκι ηταν τόσο φρικτές που ο πολωνικός στρατός ειχε φτασει στο σημείο να μην πιστεύει αυτα που έγραφε.
«Ο στρατός εξέφραζε αμφιβολίες σχετικά με τη φρίκη” δήλωσε στο NPR ο Άλεξ Στοροζύνσκι (Alex Storozynski), πρόεδρος του Ιδρύματος Kosciuszko και διευθυντής. “Οι φούρνοι, οι θαλάμοι αερίων, ενέσεις για τη δολοφονία ανθρώπων. Ο κόσμος δεν τον πιστεύε, νόμιζαν οτι ηταν υπερβολές“ πρόσθεσε ο Storozynski.
Και αφου δεν υπήρχαν διαταγές για την καταστροφη του στρατοπέδου, ο Πιλέκι έγραψε οτι η , «περαιτέρω διαμονή μου μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνη και δύσκολη για μένα» και προγραμμάτισε την απόδραση του.
Κατα τη διάρκεια της νύχτας στις 26 Απριλίου του 1943, ο Πιλέκι δραπέτευσε με τον Γιάν Ρεντζια (Jan Redzej) και τον Έντουαρντ Σισίλσκυ (Edward Ciesielski), δύο άλλους κρατούμενους, από την πίσω πόρτα του αρτοποιείου.
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα Vice, ο Πιλέκι, ο Ρεντζια, και ο Σισίλσκυ απέδρασαν κάπως έτσι:
“Ο Ρεντζια είχε ήδη χρησιμοποιήσει φρέσκο ​​ψωμί για να αποτυπώσει το παξιμάδι που κράταγε το γάντζο της πόρτας, οπότε ειχαν το σωστό κλειδί για να ανοιξουν την πόρτα. Κάτω απο τις ριγέ στολές της φυλακής, ο Πιλέκι και ο Σισίλσκυ φορούσαν πολιτικά ρούχα. Πήραν επίσης καπνό μαζί τους για να σκορπίσουν πίσω τους, έτσι ώστε τα σκυλιά να μην μπορούν να τους εντοπίσουν.”
Μετά την απόδρασή του, ο Πιλέκι γύρισε στον στρατό και έγραψε την πρώτη έκθεση σχετικά με το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς.
Το 1945 ο Πιλέκι συμφώνησε να συγκεντρώσει πληροφορίες για την Πολωνία σχετικά με τους Σοβιετικούς και πιάστηκε τελικά από το πολωνικό κομμουνιστικό καθεστώς. Ο Πιλέκι κατηγορήθηκε με κατασκοπεία και εκτελέστηκε στις 25 Μαΐου, 1948, σε φυλακή της Βαρσοβίας.
Σύμφωνα με το NPR, υπάρχει λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι δεν έχουν ακούσει ποτέ την ιστορία του Πιλέκι του «Εθελοντή του Άουσβιτς».
Μετά τον πόλεμο, «το κομμουνιστικό καθεστώς στην Πολωνία λογοκρινε κάθε αναφορά του ονόματός του σε δημόσια έγγραφα, και παρέμεινε μέχρι την πτώση του τείχους του