Ξανά το άρθρο του Γιάννη Φιλιππάκη για τους "Ιαβέρηδες" της ενημέρωσης

Δημοκρατία χωρίς ανεξάρτητη λειτουργία της ενημέρωσης δεν μπορεί να υπάρξει Του
Ιωάννη Ν. Φιλιππάκη
Εχουν γραφτεί εκατοντάδες σελίδες για τους περίφημους «νταβατζήδες» της ενημέρωσης. Το τελευταίο διάστημα οι αναφορές έχουν πληθύνει. Φουντώνουν και πάλι οι φωνές ότι πρέπει να δοθεί ένα τέλος στο φαινόμενο που άνθησε την αλησμόνητη εποχή Σημίτη. Την περίοδο στην οποία «οφείλουμε», κατά κύριο λόγο, την κατάντια της σημερινής κατάστασης.
Από την άλλη, με περίσσιο θάρρος και θράσος, ομολογουμένως, οι κατεξοχήν εκφραστές του φαινομένου μάς δείχνουν τα δόντια τους (έχουν, άραγε, ακόμα; Ούτως ή άλλως, εμφυτεύματα ήταν πάντα!) και εμφανίζονται ως τιμητές της ελευθερίας του λόγου!Μέσα από τα πολυτελή σκάφη τους ή τις, εξωφρενικής πολυτέλειας, κατοικίες τους, όλα αγορασμένα με τα κεφάλαια που λείπουν σήμερα από τα ταμεία του ελληνικού λαού, μας κάνουν μαθήματα ηθικής και εύρυθμης λειτουργίας του πολιτεύματος.

Ποια είναι, όμως, τα χαρακτηριστικά ενός "Ιαβέρη" της ενημέρωσης; Ποια είναι αυτά τα στοιχεία που διαμορφώνουν την εικόνα των σύγχρονων Ιαβέρηδων της δημοκρατίας και της ανεξαρτησίας της πληροφορίας;
1. Επέβαλαν, και ακόμα προσπαθούν να επιβάλουν, πολιτικούς χαμηλής στάθμης, αμφιβόλου ηθικής αντοχής, βέβαιης «συνεργασιμότητας», ώστε να ελέγχουν και την εξουσία. Και μέσω αυτής να δημιουργούν ή να συντηρούν άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες, δικές τους ή «φίλων», και με τον τρόπο αυτόν να αβγατίζουν την προσωπική τους περιουσία.
2. Σήκωσαν δεκάδες εκατομμύρια απο το Χρηματιστήριο Αθηνών (Χ.Α.). Τα κατασπατάλησαν, δημιουργώντας «επιχειρηματικά τέρατα», που αλλοίωσαν κάθε έννοια ανταγωνισμού. Και δεν λογοδότησαν πουθενά.
3. Κάθε χρόνο δημιουργούσαν και δημιουργούν εκατομμύρια ζημιών. Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζουν και λειτουργούν. (Γιατί, άραγε;)
4. Κατάφερναν, και ακόμα καταφέρνουν, έστω και περιορισμένα, να «πείθουν» τους τραπεζίτες να τους καλύπτουν τα δυσθεώρητα ελλείμματά τους. (Με ποια επιχειρήματα;)
5. Προχώρησαν σε ζημιογόνες «επενδύσεις» καθετοποίησης, με δανεικά (και αγύριστα, όπως φαίνεται), εξολοθρεύοντας δεκάδες μεσαίες επιχειρήσεις και ελέγχοντας ουσιαστικά σήμερα την παραγωγή και άρα οποιαδήποτε προσπάθεια δημιουργίας «φωνών»-νησίδων υγιούς ελεύθερης ενημέρωσης.
6. Εβγαλαν από τη μέση ή απέτρεψαν κάθε επιχειρηματία που θα ήθελε να ασχοληθεί με τη «διανομή» της πληροφορίας (έντυπη και ηλεκτρονική), ελέγχοντας πλέον αποκλειστικά το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα των πολιτών για ανεξάρτητη ενημέρωση.
7. Πωλούν τα «προϊόντα» τους (εφημερίδες, τηλεοπτικό πρόγραμμα κ.λπ.) κάτω του κόστους, αποκλείοντας κάθε υγιή και σώφρονα επιχειρηματία να εισέλθει στον χώρο των ΜΜΕ.
8. Κάποιοι εξ αυτών έφτασαν πολλές φορές στο σημείο να «χρηματοδοτούν», με τα γνωστά «δανεικά κι αγύριστα» ή ακόμα και με κεφάλαια προερχόμενα από μίζες και φοροδιαφυγή, επιχειρήσεις, με σκοπό την «εξολόθρευση» αντιπάλων τους ή «απείθαρχων φωνών». Οταν την ίδια στιγμή τα δικά τους μαγαζιά βούλιαζαν ή βουλιάζουν στα χρέη.
9. Ελεγξαν ουσιαστικά και την ηλεκτρονική ενημέρωση και μέσω αυτής διαφήμιζαν και διαφημίζουν, αμέσως ή εμμέσως, αγνοώντας ακόμα και αποφάσεις του ΣτΕ, τα ζημιογόνα «προϊόντα» τους δωρεάν! Πλήρης καταστρατήγηση του ανταγωνισμού. (Και τι εκανε η περίφημη Επιτροπή Ανταγωνισμού;)
10. Σαν να μην έφτανε δε η καταστροφή που προκάλεσαν στην πολιτική ζωή του τόπου, θέλησαν να ελέγξουν τον πολιτισμό και την παιδεία· προβάλλοντας μονομερώς και αποκλειστικά πρότυπα που «ταίριαζαν» στα «ηθικά» πρότυπά τους ή πειθαρχούσαν στα κελεύσματά τους.
Και όλα αυτά με την ανοχή των Αρχών του τόπου. Ολων; Ας ελπίσουμε πως όχι. Ας ελπίσουμε πως υπάρχουν φωτεινές προσωπικότητες στην πολιτική και τη Δικαιοσύνη που θα θελήσουν να σπάσουν το απόστημα! Οχι βέβαια για να δημιουργήσουν «νέο», φαινομενικά και εφήμερα, πιο «φιλικό» προς αυτούς. Ας το πάρουν χαμπάρι μια και καλή. Δημοκρατία χωρίς πραγματικά ανεξάρτητη λειτουργία της ενημέρωσης δεν μπορεί να υπάρξει. Γιατί κανείς δεν πιστεύει ότι η κοινωνία νιώθει πως ζει και αναπνέει σε δημοκρατικό περιβάλλον! Και βέβαια γιατί όλοι ξέρουν ποιοι είναι οι  "Ιαβέρηδες"των μέσων ενημέρωσης.