Εκλογές Επιλογής Διαχειριστή – Eντολoδόχου Δανειστών

Κώστα Δημ. Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου) Αδυνατώ να παρακολουθήσω το σκεπτικό των πολιτικών μας.
Πιθανώς επειδή δεν είμαι τόσο …. «Δημοκράτης» όπως εκείνοι, ή, όσο οι καιροί απαιτούν, υποκριτής, ή ιθαγενής/ υπήκοος. Ούτε και υπάκουος.
Διανύουμε μια περίεργη προεκλογική περίοδο με αχρείαστες εκλογές στις 20/ Σεπτ/2015.

Προκειμένου ο -ταλαίπωρος – λαός να … (ξανα) αποφασίσει ποιούς θέλει να τον κυβερνήσουν. Στην πραγματικότητα καλείται να επιλέξει εκείνους οι οποίοι θα
δ ι α χ ε ι ρ ι σ τ ο ύ ν τα ψηφισθέντα / τετελεσμένα. (Σ.Σ Δεν υπάρχει ουσιαστικά αξιομνημόνευτο έδαφος /εύρος δ ι α π ρ α γ μ ά τ ε υ σ η ς . Η διαπραγμάτευση τελείωσε, το Γ! Μνημόνιο («Μ») το συνεφώνησε, με μεγάλη πλειονοψηφία, το Κοινοβούλιο και είναι γεγονός).
Ενώ λοιπόν το επαχθέστερο Γ! «Μ» είναι δεδομένο και συμφωνημένο – με λιγοστές κομματικές εξαιρέσεις – διαπιστώνουμε μια υποκριτική – άνευ αντικειμένου – αντιπαλότητα περί του ποιός μπορεί καλύτερα να το διαχειριστεί (;). (Σ.Σ Αν ήταν για πρωθυπουργό ανεξάρτητου – μη υποθηκευμένου – Κράτους θα μπορούσε να δικαιολογηθεί η ένταση. Αλλά για επιλογή Διαχειριστή; ….. προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; )
Όταν τα πλαίσια είναι δεδομένα, η αμαξοστοιχία κινείται πάνω σε συγκεκριμένες ράγες και η πορεία προδιαγεγραμμένη (Σ.Σ Και η Ελλάδα μας …. προγραμμένη !!! ….), προφανώς ελάχιστα, ή καθόλου ενδιαφέρει η ηλικία, η στολή, το μουστάκι, τα γυαλιά, η γραβάτα, καθώς και το ύφος, ή η αυταρέσκεια του μηχανοδηγού. Ούτε συγκινεί αν ο ένας θα κάνει λιγότερα λεπτά στάση στη Λάρισα, ενώ ό άλλος στη Λαμία.
Αν αυτό το πολύ απλό- και εκλαϊκευμένο – δεν το αντιληφθούμε θα τρέχουμε ως αμνοερίφια στις κομματοσυνάξεις για το καθιερωμένο, παραδοσιακό βέλασμα και τον μηρυκασμό των … «σοφών» αρχηγικών τσιτάτων / συνθημάτων.
Στα τελευταία χρόνια έχουμε υποστεί μία πρωτόγνωρη δοκιμασία με εκλογές …………. εξαμηνιαίες!………
Και όλα αυτά επειδή σέβονται τη γνώμη του Ελληνικού λαού και θέλουν συνέχεια να τον ερωτούν τι να κάνουν (!).
Το ……»άθυρμα λαός» το παίζουν όπως θέλουν, όταν θέλουν, και κυρίως όταν βολεύει ως άλλοθι πεπραγμένων τους (!).
Ένα μόνο παράδειγμα αρκεί:
Το ΟΧΙ – με 62% – στο Δημοψήφισμα πως ελήφθη υπ’όψιν; Με την έλευση Γ.»Μ»;
Είναι σοβαρό να ακούγεται στη Βουλή από ….. «Αντιμνημονιακό (συν) κυβερνήτη» ότι ψηφίζουμε το Γ.»Μ» προκειμένου να καταργήσουμε τα μνημόνια;
Είναι αδιανόητο δε να ερίζουν (τα ξεχωριστά πλέον κομμάτια του πάλαι ποτέ ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ ) για την πατρότητα του «ΟΧΙ» δηλ. του 62%.
Λυπούμαι, αλλά αν γίνει: Τest Κομματικού DNA , θα διαπιστωθεί ότι αυτό το μόρφωμα/ υβρίδιο / δύσμορφο, θνησιγενές Δημοψηφισματικό «ΟΧΙ», δεν μπορεί να ανήκει πουθενά.
Ήταν μια σύλληψη η οποία δεν έπρεπε (όπως έχω εξηγήσει σε αρθρογραφική μου ανάλυση) να είχε γίνει ποτέ.
Πάντως είναι πρωτόφαντο το ίδιο πράγμα – το «ΟΧΙ» – να ανήκει τόσο σε αντιμνημονιακούς, όσο, ταυτόχρονα, και σε μνημονιακούς. Έστω και αν -όπως διατείνονται – αναγκάστηκαν να προχωρήσουν, παρά τη θέλησή τους (και του λαού), σε Γ! «Μ».
Περιττό βέβαια να (ξανα)εξηγήσω ότι τώρα πληρώνουμε τη …. δημιουργική ασάφεια/ θολούρα της διατύπωσης του ερωτήματος του Δημοψηφίσματος, και τους … ΟΧΙΝΑΙΔΕΣ.
Έτσι – οποία τραγωδία!… – φθάσαμε σήμερα να έχουμε τη διαστροφική δυνατότητα να ερμηνεύει ο καθένας όπως τον βολεύει, το ίδιο ακριβώς πράγμα!….
130 εκατ. ευρώ περίπου μέσα σε 8 μήνες για 2 εκλογικές αναμετρήσεις και ένα Δημοψήφισμα (!!!….).
Και τα τρία άχρηστα, αχρείαστα, επιζήμια.
Βλέπετε η Δημοκρατική (για να μη ξεχνάμε και την απαραίτητη γαρνιτούρα) έκφραση του κόσμου …….. κοστίζει!……
Τουλάχιστον ας σεβαστούν τώρα τη νοημοσύνη, την αισθητική μας, αλλά – πρωτίστως – το χρέος τους στην Πατρίδα.
Είναι ανήκουστο να ακούμε πως:
«Δεν θα συνεργαστώ με κανένα -πλην ενός- θέλω αυτοδυναμία».
«Θα συνεργαστούμε ακόμη και με τον ΣΥΡΙΖΑ αν χρειαστεί».
Και πολλά άλλα ανάλογα, ή, κάπως, διαφορετικά, βαρυσήμαντα».
Δυστυχώς όλα αυτά είναι : Ασήμαντα, υποκριτικά, άγευστα, αντιδημοκρατικά, ευτράπελα επειδή:
– Ο λαός θα επιβάλλει – ή όχι – συνεργασίες. Άρα τα «θέλω» του καθενός μόνον θυμηδία προξενούν.
– Διαφέρουν τούτες οι εκλογές. Δεν εκλέγουμε: Ηγέτες οραματιστές, μπροστάρηδες αλλά …. διαχειριστές / εντολοδόχους ξένων δανειστών / εντολέων (!!!).
Υ.Γ Κάποτε ο κυρίαρχος (τρομάρα του) λαός ήθελε μονοκομματικές κυβερνήσεις οι οποίες με ελάχιστες εξαιρέσεις, τον ……. πρόκοψαν!
Τώρα απαιτεί πολυκομματισμό, συνεργασίες, συγκυβερνήσεις.
Αν λοιπόν επιβάλλει με την ψήφο του συνεργασίες, πως – ο οιοσδήποτε δημοκράτης – θα τις αγνοήσει;
Κοντολογίς:
1. Επειδή επιλέγουμε Δ ι α χ ε ι ρ ι σ τ ή , θα πρέπει να προσέξουμε όχι μόνον τις ικανότητες /δυνατότητες του ιδίου, αλλά και των συνεργατών του.
2. Απαιτούμε – επιτέλους – αλήθειες και όχι συνήθεις κομματικές συμπεριφορές, ώστε να βγούμε κάποτε από το τέναγος / έλος της υποκρισίας και της ανυποληψίας όπου μας έχουν βυθίσει.