Πηγή: Reuters
Μετά τα γεγονότα στην Κριμαία και την Ανατολική Ουκρανία πολλά κοινά διαστημικά προγράμματα Ρωσίας –Ουκρανίας έχουν δεχτεί ένα μεγάλο χτύπημα με απώλειες εκατέρωθεν.
Θαλάσσιο σύστημα εκτόξευσης (Sea Launch)
Η μόνη εμπορική υπηρεσία εκτόξευσης διαστημικών οχημάτων από πλωτή πλατφόρμα είναι η Sea Launch η οποία λειτουργεί την Οδύσσεια,- ιαπωνικό γεωτρύπανο που έχει μετατραπεί και χρησιμοποιείται στις εκτοξεύσεις των ουκρανικών πυραύλων–φορέων Zenit-3SL.
Το πρότζεκτ αυτό υλοποιήθηκε από κοινού με την Boeing, τη ρωσική κρατική εταιρεία Energia, τις ουκρανικές κρατικές επιχειρήσεις: Yuzhnoe Design Bureau και την κατασκευάστρια πυραύλων Yuzhmash, καθώς και τη νορβηγική Aker Solutions. Η Ουκρανία συμμετείχε στην κατασκευή των δύο πρώτων βαθμίδων των πυραύλων-φορέων Zenit-3S, ενώ περίπου το 70% των εξαρτημάτων στα συστήματα εκτόξευσης ήταν ρωσικής κατασκευής.
Στις 22 Ιουνίου του 2009 η Sea Launch κήρυξε πτώχευση και το 2010 αναδύεται με την Energia να αναλαμβάνει τον έλεγχο της αναδιοργάνωσής της. Στις 24 Δεκεμβρίου 2014 η Ρωσία κήρυξε ανέφικτη τη συνεργασία λόγω της σύγκρουσης στην Ουκρανία, ανακοινώνοντας την αντικατάσταση του Zenit-3SL με τον ρωσικής κατασκευής πύραυλο-φορέα Angara.
Επίγειο σύστημα εκτόξευσης (Land Launch)
Διαβάστε επίσης:
Με την τεχνογνωσία που αποκτήθηκε από τις αποστολές Sea Launch, αναπτύχθηκε το επίγειο σύστημα Land Launch για τους Zenit-3SLB και Zenit-3SLBF - τροποποιημένες εκδόσεις του Zenit-3SL– με σκοπό τις εμπορικές μεταφορές φορτίων από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ.
Πάντως και οι εννέα εκτοξεύσεις των τροποποιημένων πυραύλων-φορέων Zenit που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος 2008-2013 ήταν επιτυχείς και καθώς οι νέοι πύραυλοι ήταν φθηνότεροι και πιο φιλικοί προς το περιβάλλον, προορίζονταν να αντικαταστήσουν τους ρωσικούς Proton-M.
Από την άλλη, ουκρανοί αξιωματούχοι υποστηρίζουν ότι τα πρότζεκτ Sea Launch και Land Launch θα μπορούσαν να αναβιώσουν μέσα από το νέο πρόγραμμα Air Launch (ιπτάμενο σύστημα εκτόξευσης), των πυραύλων Ζενίτ, από το Antonov An-225, το μεγαλύτερο και βαρύτερο αεροπλάνο που κατασκευάστηκε ποτέ, το οποίο είναι κάτοχος της του απόλυτου ρεκόρ όσον αφορά τη μεταφορική ικανότητα.
Πύραυλοι Rokot
Οι τριών βαθμίδων πύραυλοι-φορείς Rokot, με μεταφορική ικανότητα περίπου 2.000 kg που παράγονται από το ρωσικό κρατικό διαστημικό κέντρο έρευνας και παραγωγής Khrunichev είναι εξοπλισμένοι με συστήματα ελέγχου, κατασκευασμένα από το ουκρανικό μελετητικό γραφείο Khartron.
Ο κύριος αγοραστής των Rokot ήταν το ρωσικό υπουργείο Άμυνας καθώς το μεγαλύτερό τους πλεονέκτημά ήταν το σχετικά χαμηλό κόστος, κατασκευής και εκτόξευσης, ύψους 20.000.000 δολαρίων. Αλλά, καθώς η ουκρανική κυβέρνηση έχει απαγορεύσει όλες τις πωλήσεις στρατιωτικού υλικού στη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων πυραύλων τεχνολογίας διπλής χρήσης, φαίνεται πώς ο ρωσικός στρατός θα πρέπει αναζητήσει άλλους πυραύλους.
Το ουκρανικό κέντρο ελέγχου δορυφόρων
Μετά το δημοψήφισμα για την επανένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία τον Μάρτιο του 2014, η Ουκρανία έχασε την πρόσβαση στο Εθνικό Διαστημικό Κέντρο Διοίκησης και Δοκιμών που βρίσκεται στο χωριό Βιτίνο κοντά στην πόλη Ευπατορία. Στο κέντρο στεγάζονται συστήματα ελέγχου των δορυφόρων παρατήρησης της Γης Sich, αλλά και των τηλεπικοινωνιακών δορυφόρων Lybid που δεν έχουν ακόμη εκτοξευτεί.
Ο εξοπλισμός του Κέντρου έκτοτε έχει ενσωματωθεί στη ρωσικής Αεροδιαστημική Άμυνα, και αποτελεί πλέον κομμάτι του Κέντρου Δοκιμών Διαστημικών Συστημάτων Τιτόφ. Η ουκρανική κυβέρνηση από την πλευρά της έχει μεταβιβάσει τον έλεγχο του δορυφόρου Lybid στην εταιρεία με έδρα το Κίεβο Ukrkosmos, η οποία έχει αναλάβει τη δημιουργία ενός νέου κέντρου ελέγχου. Μέχρι τότε, η διαστημική υπηρεσία της χώρας θα ελέγχει τον δορυφόρο από την Ιταλία, μέσω ενός μισθωμένου κέντρου διοίκησης. Οι υπόλοιποι δορυφόροι της Ουκρανίας θα ελέγχονται από μια ακόμη μονάδα, που χτίζεται αυτό το διάστημα στην περιοχή Khmelnytsky της δυτικής Ουκρανίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου