Ο Rubino γεννήθηκε στο Bitonto το 1859, κατά τη διάρκεια της Ιταλικής ενοποίησης. Κατά την έκτιση της υποχρεωτικής του θητείας στον Ιταλικό στρατό, καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια κράτηση, κατηγορούμενος πως έγραψε ένα ανατρεπτικό άρθρο σε εφημερίδα. Το 1898, συνελήφθη πάλι κατά τη διάρκεια συγκρούσεων στο Μιλάνο και αντί να εκτίσει την ποινή του, έφυγε από τη χώρα. Αρχικά πήγε στη Σκωτία και στη συνέχεια στο Λονδίνο. Δε μπορούσε να βρει δουλειά, μέχρι που προσέφερε τις υπηρεσίες του στην Πρεσβεία της Ιταλίας. Του ανατέθηκε απ’ τις ιταλικές Μυστικές Υπηρεσίες η παρακολούθηση των αναρχικών οργανώσεων στο Λονδίνο, απολύθηκε όμως μόλις οι αρχές της πρεσβείας ανακάλυψαν πως είχε καλλιεργήσει συμπάθειες για τους αναρχικούς.
Το Μάη του 1902 αποκαλύφθηκαν οι σχέσεις του Rubino με την Ιταλική Μυστική Υπηρεσία και ανακηρύχθηκε απ’ το διεθνή αναρχικό τύπο ως κατάσκοπος. Ο Rubino κατέληξε πως θα πρέπει να πράξει μια δολοφονία ώστε ν’ αποδείξει τη στράτευση του στον αναρχικό σκοπό. Αρχικά σκέφτηκε να στοχεύσει τον βασιλιά Εδουάρδο τον 7ο, όμως καθώς αναγνώρισε τα θετικά αισθήματα των Άγγλων για τη μοναρχία αποφάσισε να δολοφονήσει το βασιλιά Λεοπόλδο το 2ο, Βελγίου.
Στα τέλη Οκτώβρη του 1902 ο Rubino μετακόμισε στις Βρυξέλλες. Το πρωϊνό της 15ης Νοέμβρη του 1902, βασιλιάς Λεοπόλδος επέστρεφε από μια τελετή στη μνήμη της θανούσας γυναίκας του, Marie Henriette. Ο Rubino πήρε ένα περίστροφο και περίμενε την έλευση του βασιλιά ανάμεσα στο πλήθος στη Rue Royale, μπροστά απ’ την Τράπεζα των Βρυξελλών. Αφού πέρασε η άμαξα του Λεοπόλδου, ο Rubino έβγαλε το όπλο του και πυροβόλησε τρεις φορές προς αυτόν. Και οι τρεις σφαίρες αστόχησαν, και μόνο η μία έσπασε ένα παράθυρο της άμαξας που ακολουθούσε αυτή του Λεοπόλδου.
Καθώς το συγκεντρωμένο πλήθος συντίθενταν βασικά από πιστούς του στέμματος, ο Rubino λιντσαρίστηκε αμέσως απ’ τον κόσμο γύρω του και φυγαδεύτηκε απ’ την αστυνομία μέσα σ’ ένα ταξί. Το εξαγριωμένο πλήθος περικύκλωσε το όχημα και του επιτέθηκε με παλούκια και μαχαίρια.
Στο αστυνομικό τμήμα ο Rubino υποστήριξε την πράξη του, αρνούμενος να δηλώσει οποιαδήποτε μετάνοια, δηλώνοντας πως θα πυροβολούσε «το βασιλιά της Ιταλίας το ίδιο εύκολα όπως και το βασιλιά του Βελγίου, καθώς οι μονάρχες είναι τύρρανοι και αιτία της μιζέριας των λαών».
Μετά την απόπειρα δολοφονίας οι αναρχικοί κύκλοι καταδίκασαν των Rubino ως πράκτορα-προβοκάτορα, με μερικούς να διαδίδουν φήμες πως όλη η σκηνή στήθηκε έτσι ώστε να δικαιολογηθούν οι κατασταλτικές επιθέσεις εναντίον των Ευρωπαίων αναρχικών. Αυτή η φήμη τροφοδοτήθηκε και από τις αρχικές αναφορές που έλεγαν πως τα υπόλοιπα φυσίγγια στο όπλο του Rubino ήταν άσφαιρα, φήμη που διαψεύστηκε καθώς τελικά το όπλο του δε βρέθηκε ποτέ απ’ την αστυνομία.
Ο Rubino δικάστηκε το Φλεβάρη του 1903 στις Βρυξέλλες και στάθηκε ακλόνητος. Δήλωσε μάλιστα πως ήλπιζε να μπορέσει να σκοτώσει το βασιλιά, τον πρίγκηπα Αλβέρτο και μερικούς κληρικούς. Κατά τη διάρκεια της δίκης ο Rubino εξέφρασε τις αναρχικές του θέσεις, σύμφωνα με τις οποίες δεν αναγνώριζε ούτε τους νόμους, ούτε τους δικαστές. Το δικαστήριο έκρινε το Rubino ένοχο και τον καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη. Πέθανε στις 14 ΜΑΡΤΊΟΥ 1918 στις φυλακές Leuven Centraal του Βελγίου.
Για την υπόθεση του Rubino, έχει κυκλοφορήσει το 2006, από την Anne Morelli, το βιβλίοRubino, l’anarchiste italien qui tenta d’assassiner Léopold II
Aπό: http://eagainst.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου