Σοβαρά, γιατί τα έχουν βάλει όλοι με τον Σαμαρά τώρα;
Δε το δικαιούνται,
όχι γιατί οι κατάρες τους είναι ετεροχρονισμένες
Ads by HQ-Video-Pro-1.8×-μόνο ένας βλάκας θα άκουγε τον “αντιμνημονιακό” Σαμαρά το 2010 που έλεγε ξεκάθαρα ότι “η Ελλάδα θα τηρήσει τις μνημονιακές τις δεσμεύσεις¨και θα πίστευε ότι έχει να κάνει με πολιτικό που νοιάζεται για τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού περισσότερο από ότι ο Αμερικανάκιας ο ΓΑΠ,
μόνο ένας βλάκας θα άκουγε τον Σαμαρά τη βραδιά των εκλογών του Ιούνη 2012 να επαναλαμβάνει το ίδιο πράγμα και θα πίστευε πάλι το ίδιο-,
δε μιλάω για οξυμένα πολιτικά αισθητήρια, δε μιλάω για ιδεολογίες, μιλάω για απλή λογική: ο Σαμαράς δε κάνει τίποτα παραπάνω από όσα υποσχέθηκε: Πρέπει να είσαι πολύ βλάκας για να τον στηρίζεις ή να τον υπομένεις μέχρι το φθινόπωρο του 2014 και τώρα να τον κράζεις. Και οι βλάκες κάποτε θα πρέπει να αρχίσουν να σκέφτονται.
Δε το δικαιούνται, όχι γιατί η επιφοίτηση τους είναι ετεροχρονισμένη.
Δε το δικαιούνται γιατί ο Σαμαράς κάνει αυτό ακριβώς που υποσχέθηκε.
Αυτό ακριβώς που και οι ίδιοι επιθυμούν. Δηλαδή, να κρατήσει την Ελλάδα στη ζώνη του Ευρώ και στην ΕΕ. Αυτό ήταν κάτι που θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με θυσίες, κι αυτό το γνώριζαν όλοι. Προφανώς και πρέπει να υπάρξουν “ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί”, προφανώς και πρέπει να υπάρξει περικοπή μισθών, συντάξεων, φτώχεια, θανάτοι, τέλος της Υγείας όπως τη ξέραμε, τέλος της αξιοπρεπούς διαβιώσεως και του way of living μιας Δυτικής χώρας. Προφανώς και πρέπει να ενισχυθούν οι συστημικές Τράπεζες που στον καπιταλισμό είναι οι πυλώνες της οικονομίας, προφανώς και η “εσωτερική υποτίμηση”, δηλαδή οι αποπληθωριστικές πολιτικές θα έχουν ως κόστος, αίμα και θάνατο φτωχών και μεσαίων.
(Προφανή όλα αυτά εντός καπιταλιστικού πλαισίου)
Θες να είσαι στην Ευρωπαίκη ένωση και στο Ευρώ. Ωραία. Αυτό είναι ένα κλειστό κλάμπ. Και υπάρχουν κανόνες. Ούτε μπορείς να πεις δεν αναγνωρίζω τα χρεή μου, ούτε να τους εκβιάσεις για να σε κρατήσουν μέσα, εδώ ολόκληρη Γαλλία και έχει γίνει η bitch των Γερμανών που θέτουν τους κανόνες. Θες λοιπόν Ευρώπη. Να η Ευρώπη, η καπιταλιστική Ευρώπη.
Δεν υπάρχει “τρόϊκα”
Υπάρχει η ΕΚΤ, η ΕΕ και το ΔΝΤ. Δε ξυπνάν στραβά οι Τόμσεν αυτού του κόσμου και ζητάνε αίμα και θάνατο. Την πολιτικη αυτού που ακριβώς επιθυμείς (ΕΕ) εφαρμόζουν. Θεωρητικά, δε σε κρατάνε με τη βία. Εσυ τρίβεσαι στη γκλίτσα του σφαγέα σου.
Επομενως, γιατί να κλαίς όταν κόβεται ο λαιμός σου;
Ο Σαμαράς λοιπόν είναι ένας επιτυχημένος Πρωθυπουργός. Όντως, στις μέρες του οι συζητήσεις για το Grexit περιορίστηκαν. Στις μέρες του, βγήκαμε και στις αγορές, η Ελλάδα αναβαθμίστηκε πολλές μονάδες από τους διεθνείς Οικους αξιολόγησης,
μπορεί ακόμα να θεωρείται μέσα στις επικίνδυνες για να χρεωκοπήσουν χώρες αλλά η διεθνή εικόνα της σαφώς κι έχει αλλάξει επί τα βελτίω.
Κανείς που επιθυμεί το καπιταλίστικό σύστημα δε δικαιούται να μορφάζει με αυτές τις διαπιστώσεις, οι Οίκοι αξιολόγησης είναι ένα σημαντικότατο κομμάτι της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς και διαμορφώνουν εν πολλλοίς τις οικονομικές εξελίξεις κι αξιολογήσεις.
Ok, εμείς το ξέρουμε ότι είναι σάπιοι, ακόμα και οι δικοί τους το λένε
http://celinathens.blogspot.gr/2011/10/blog-post_31.html
όμως δεν αλλάζει κάτι από τα παραπάνω. Finch, moodys stanadard & poors, μετράνε στο διεθνές οικονομικό στερέωμα.
Να κρίνεται άραγε ο Σαμαράς επειδή στην ακολουθούμενη πολιτική και στα μέτρα που έπρεπε να πάρει, δεν τα έβαλε με τους πλούσιους αλλά επέλεξε να εξολοθρεύσει τους φτωχούς και να φτωχοποιήσει τους μεσαίους;
Αλλη μπούρδα από εδω. Πουθενά στον καπιταλιστικό κόσμο δε μπορούσε να συμβεί κάτι διαφορετικό. Πουθενά στον κόσμο το Κεφάλαιο δε φορολογείται. έχει βρει τον τρόπο μέσω υπεράκτιων χρηματοπιστωτικών κέντρων, μέσω χρηματιστηρίων, θυγατρικών εταιρειών, ενδοομιλικών συναλλαγών ή δε ξέρω κι εγώ πως, να κρύβει τα κέρδη του. Να φορολογήσεις ποιόν, τον βιομήχανο; Σου μεταφέρει την έδρα εκτός. Ποιόν, τον εφοπλιστή; πού το έχετε δει αυτό; Ποιον, τον τραπεζίτη; Μα πολιτικοί και τραπεζίτες είναι κώλος και βρακί, συνδιαμορφώνουν τις εξελίξεις παντού(Στουρνάρας-Μοντι κλπ),
τί θα γινόταν, θα τα έβαζε το αριστερό κωλομέρι με το δεξί;
Μια χαρά το είπε ο Αδωνις Γεωργιάδης “ΕΔΩ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΕΙ Ο ΟΜΠΑΜΑ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ, ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ Ο ΣΑΜΑΡΑΣ;”
Έτσι είναι. Όταν η χώρα σου καλείται να πληρώσει τα καπιταλιστικά σπασμένα και τον λογαριασμό στα ΔΝΤ, ο λαός τη πληρώνει, δε γίνεται αλλίως, πουθενά δεν έχει γίνει αλλιώς.
Κι αν κάποιος φέρει το παράδειγμα της Αργεντινής ή της Ισλανδίας,
hello, εμείς ανήκουμε σε μία ένωση, την Ευρωπαϊκή ένωση. Δε θα μπορούσαμε ποτέ να μοιράζουμε χυλόπιτες σε vulture funds και λοιπούς δανειστές από τη στιγμή που η ίδια μας η Ενωση είναι ενα vulture fund και εντασσεται με αυτά στους ίδιους κανόνες και λογική.
Θα μπορούσε να κάνει τί; Να μη μοιράζει εκατοντάδες εκατομμύρια στους καναλάρχες;
Συγγνώμη, το καταλαβαίνεις ότι σε μία τόσο κρίσιμη κατάσταση, μία Κυβέρνηση πρέπει να έχει τα ΜΜΕ μαζί της. Το καταλαβαίνεις ότι πρέπει να είναι οχυρωμένη τουλάχιστον στην ενημέρωση, στην απονομή της “δικαιοσύνης” και στην ασφάλεια του προσωπικού της, με τον στρατό των ΜΑΤ να σπάει κεφαλια ΄διαμαρτυρόμενων. Δε γινόταν αλλιώς, το διακύβευμα ήταν μεγάλο. Αν η Κυβέρνηση δεν είχε κάνει όλα τα παραπάνω, θα είχε πέσει. Ο κόσμος θα εβγαινε παραπάνω στους δρόμους, οι δημοσιογράφοι, θα ήταν λιγότερο παπαγαλοεξαρτημένοι και μία κουβέντα παραπάνω θα την έλεγαν,
η “δικαιοσύνη” προφανως δε θα έβγαζε συνταγματικά τα μνημόνια ούτε τους ανθρωποκτόνους φόρους,
τίποτα δε θα γινόταν όπως το επιθυμούσε η Ευρωπαϊκη Ενωση, επομένως είτε θα μας έδιωχναν είτε θα μας εκβίαζαν με ακόμα φρικτότερους τρόπους.
Επομένως, ποιό είναι το τελευταίο καταφύγιο εκείνου που κράζει τον Σαμαρά, ζητώντας όμως να παραμείνει η χώρα εντός καπιταλιστικού πλαισίου; Το τελευταίο ανάχωμα, το -ολοένα και ξεφτισμένο “αντι”μνημονιακό- προπύργιο;
Ο μη εκβιασμός στους εκβιασμούς της ΕΕ. Η μη σκληρή διαπραγμάτευση απέναντι στους εκβιαστές και δολοφόνους. Διότι, όντως, σε ένα grexit θα έχανε πολλά και η ΕΕ.
Θα κατακρημνιζόταν-μάλλον προσωρινά- το Ευρώ και θα επικρατούσε αναταραχή στους κόλπους της. Ναι, μπορούσαμε να το παίξουμε σκληρότεροι, όπως ας πούμε αρχικά το έπαιξε η Κυπριακή Κυβέρνηση, κι είδαμε βέβαια την κατάληξη.
Ερωτώ: Ακόμα κι αν υποτεθεί ότι σε ένα τέτοιο μπράντεφερ η Ελλάδα κατάφερνε να πετύχει ευνοϊκότερους όρους, δηλαδή να εξοντωθούν λιγότεροι από όσους εξοντώθηκαν.
(Ωραίο αυτό, ε; Όσοι ψόφησαν, δε τρέχει, εμείς να είμαστε καλά)
Δηλαδή να υποθέσουμε ότι η Ελλάδα θα σήκωνε το μπόι της περισσότερο από ότι η Γαλλία, η Ισπανία ή η Ιταλία.
Ακόμα κι αν δεχτούμε αυτό το ήδη υπερβατικό σενάριο.
Τί θα επιτυγχάναμε;
Να παραμείνουμε μέλος σε ένα ανθρωποκτόνο κλαμπ. Να παραμείνουμε μέλος σε μία ένωση, που ταπεινωμένη από τη προσωρινή της ήττα, είναι βέβαιο ότι θα ψαχνόταν διαρκώς πως θα μας το ανταποδώσει.
Ερώτηση λοιπόν: Ποιος λογικός άνθρωπος θα κοιμόταν ήσυχος παραμένοντας άοπλος μέσα στους λύκους; Ποιος θα επιθυμούσε την παραμονή του εκεί μέσα;Εδώ μας καθαρίζουν στεγνά τώρα, που μέσω της κυβέρνησης κάνουμε ό,τι μας λένε, φαντάζεστε τί θα μας έκαναν μετά; Δε θα απεργάζονταν τρόπους τιμώρησης της Ελλάδας ως παραδειγματισμό; Δε θα υπολόγιζαν ότι μπορεί κι ο υπόλοιπος Νότος να αρχίζει να ζητά ρήτρα ανάπτυξης, κουρέματα, διαγραφές χρεών κλπ;
Δε θα τιναζόταν στον αέρα το δημιούργημα τους που με τόσο κόπο έχτισαν για να πίνουν το αίμα των λαών χάριν των πολυεθνικών, των Τραπεζών και λοιπών πλουτοκρατών;
Η μήπως θα μας άφηναν αναίμακτα στα δίχτυα επιρροής των Ρωσοκινέζων;
Ή οι Ρωσοκινέζοι έχουν καμια όρεξη να ανοίξουν κι άλλα μέτωπα με τη Δύση, μη μπορώντας προς το παρόν ούτε οι ίδιοι να απεμπλακούν τελείως από το διεξαγόμενο με δυτικούς όρους παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα;
Εννοείται ότι οι σχετικά ευκατάστατοι Έλληνες έπρεπε να χάσουν τις περιουσίες τους, εννοείται ότι έπρεπε να χαθούν δύο γενιές Ελλήνων, εννοείται ότι οι μισθοί έπρεπε να φτάσουν στα Τάρταρα και κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων να χαθουν. Αυτός είναι ο τρόπος που ο Καπιταλισμός καλύπτει τη χασούρα. Αυτό είναι το μέσο για την οικονομική ανάκαμψη και την ανάπτυξη. Δεν ανακάλυφθηκε πρόσφατα, υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. ‘Αλλοτε με παγκόσμιους πολέμους, άλλοτε με βίαιη φτωχοποίηση που λόγω του εκφυλισμού και της παθητικοποίησης περνάει αναίμακτα
-αναίμακτα για αυτούς-.
η ελεύθερη αγορά θα χαράζει το δρόμο της προς το μέλλον, έχοντας σύμμαχο- παρόλο το σκούξιμο-
την ίδια τη συνείδηση των σφαγιασθέντων.
Ούτε ο Σαμαράς σου φταίει σήμερα, ούτε ο Τσίπρας θα σου φταίει αύριο. Ευρώ πάση θυσία δεν είναι το μότο; Αντε το πολύ πολύ να σου έρθει ο Τσίπρας με κανά δημοψήφισμα του τύπου η ΕΕ δε μας αφήνει να κάνουμε όσα υποσχεθήκαμε, ψήφισε αν θες να τα τινάξω όλα στον αέρα ή να τουμπεκιαστείς. Θα πέσει τόση τρομοκρατία που φυσικά η απάντηση θα είναι τουμπέκιασμα αν και το ποσοστό θα είναι μικρότερο από ότι πριν λίγα χρόνια στην ανάλογη πρόταση του ΓΑΠ.
(Νομίζω ότι οι φτωχοί κάνουμε ένα σημαντικό λάθος: Οι ακόμα ευκατάστατοι στην Ελλάδα είναι πολύ περισσότεροι από ότι νομίζουμε.)
Αν βέβαια επιτραπεί κάτι τέτοιο από την ΕΕ. Κι αυτό δύσκολο μου φαινεται.
Αλλά ας υποθέσουμε ότι γίνεται. Και επικρατεί το τουμπέκιασμα. Μέσα σε λίγους ,μήνες, από τη στιγμή που η οικονομική εξόντωση των Ελλήνων φυσικά και θα συνεχιστεί, το ίδιο κράξιμο θα πέφτει και στον Τσίπρα.
Γιατί; Σου λέει κανείς πια στον Συριζα ότι θα τα βάλει με την ΕΕ;
Γιατί ο Ελληνας πολίτης θέλει να ψηφίζει τα εξιλαστήρια θύματα της δικιά του λανθασμένης του επιλογής;
Γιατί θέλει να ψηφίζει κάποιον που θα μπορεί να βρίζει μετά γνωρίζοντας όμως βαθειά μέσα του την ώρα της ψήφου ότι θα τον βρίζει μετά;
Δεν είναι δημαγωγία η τυχοδιωκτισμός/οπορτουνισμός να λες παραμύθια και ψέμματα σε κάποιον που γνωρίζει ότι του λες παραμύθια και ψέμματα αλλά δέχεται αυτή τη συνθήκη γιατί είναι ένας καταθλιπτικός στο στάδιο της άρνησης που απλά περιμένει να “προδοθεί” για να ξεσπάσει μετά σε αυτόν που τον “πρόδωσε”.
ΥΓ Κι επειδή καλό το πνευμα, οι εξυπνακισμοί, ο σαρκασμός και η ψευτομαγκιά αλλά καλύτερη η αυτοκριτική και η ειλικρίνεια:
Το μέλλον της χώρας βρίσκεται ανάμεσα στην καταστροφή εντος ΕΕ,
την καταστροφή εκτός ΕΕ και εντός καπιταλίστικού πλαισίου
-δεν είναι κι απίθανο οι ντόπιοι μεγαλοτραπεζίτες να μη πολυγουστάρουν ότι χάνεται ο έλεγχος των τραπεζών τους το Νοέμβρη και περνά στα χέρια του Ντραγκι
http://www.fpress.gr/trapezes/item/21578-yperexoysies-ston-ntragki–hanei-ton-elegho-ton-trapezon-i-tte
και την καταστροφή που θα προκύψει από την λαική απόφαση να βγει εκτος καπιταλιστικού πλαισίου ακολουθώντας σοσιαλιστικο-κομμουνιστικό μονοπάτι.
Όπως και να έχει, καταστροφή,
και στα μελλοντικά χρόνια,
ανάμνηση του 2014 σαν μία όχι και τόσο κακή χρονιά.
Απλά, στον τρίτο δρόμο βλέπω και ελπίδα έστω πιο μακροπρόθεσμα.
Δε μπορεί να κατηγορηθεί κανείς πολίτης για δειλία ή για φόβο απέναντι στο Αυριο, όταν δεν υπάρχει κανείς που να μη φοβάται ή να μη δειλιάζει.
Αλλά τουλάχιστον ρε γαμώτο ας δούμε για μία φορά ρεαλιστικά τα πράγματα. Και να πάψουμε να φορτώνουμε στους πολιτικούς την ευθύνη των δικών μας συνειδητών “ψευδαισθήσεων”.
(Μία ψευδαίσθηση, όταν είναι συνειδητή, αυτοακυρώνεται)
Κάθε λαός που ξεστόμισε το ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ ήξερε ότι για να έρθει το πρώτο, είναι αναπόφευκτο το δεύτερο. Και το δίλημμα ελαφραίνει μόνο όταν συνειδητοποιηθεί ότι το δεύτερο στις μέρες μας είναι έτσι κι αλλιώς αναπόφευκτο,
ακόμα κι εκτός διλήμματος.
Από: http://celinathens.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου