«Το Κέντρο επιθυμεί όπως ένας πράκτορας μας ζητήσει από τον Πιουριφόι να πλησιάσει απευθείας τον Αλ. Παπάγο και να του προσφέρει οποιαδήποτε λογική βοήθεια θα μπορούμε να του παράσχουμε κατά τη διάρκεια της (σ.σ. προεκλογικής) εκστρατείας, συμπεριλαμβανομένης και οικονομικής βοήθειας, σε αντάλλαγμα της παλιάς του συνεργασίας με την υπηρεσία μας».
Πολλοί ίσως πουν: «Μα, κομίζετε γλαύκας εις Αθήνας». Κι αυτό γιατί η άμεση εμπλοκή της CIA στη σύλληψη, καταδίκη και εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη και οι παρεμβάσεις της στη πολιτική ζωή του τόπου και στην οικοδόμηση του μετεμφυλιακού κράτους, έχει αποδειχθεί ιστορικά με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο και είναι πέραν πάσης αμφισβήτησης. Η ΄Ελλη Παππά, σύντροφος του Νίκου Μπελογιάννη, στο βιβλίο της υπό τον τίτλο «Μαρτυρίες μιας διαδρομής» ( έκδοση του Μουσείου Μπενάκη), που αποτελεί, εκτός των άλλων και την «πολιτική της διαθήκη», επιβεβαιώνει τις αποκαλύψεις της εποχής, ότι των ανακρίσεων στην Ασφάλεια, που ακολούθησαν της σύλληψης των μελών του ΚΚΕ, επόπτευε ο βοηθός του Τόμ Καραμεσίνη, του σταθμάρχη της CIA στην Αθήνα, Μπόμπ Ντρίσκολ, ο οποίος μάλιστα την πίεσε να περάσει από το «μηχάνημα της αλήθειας». «Ήταν σαν μεγάλη γραφομηχανή, με πολλά καλλώδια», γράφει. Χειριστής του ήταν ένας Γερμανός«ξανθός, ξεπλυμένος με ασπρογάλανα μάτια, ανέκφραστα».
Παρά τις μαρτυρίες, όμως, για την εμπλοκή της CIA στην υπόθεση Μπελογιάννη, οι οποίες δεν αμφισβητούνται για την εγκυρότητά τους και απεικονίζουν το δράμα της μετεμφυλιοπολεμικής Ελλάδας, , απουσιάζουν ή είναι ελάχιστα τα ντοκουμέντα της ίδιας της μυστικής υπηρεσίας των ΗΠΑ, τα οποία να φωτίζουν διάφορες πλευρές της ιστορίας. Κι αυτό παρότι έχουν χυθεί τόννοι μελάνι για την εξιστόρηση των γεγονότων που διαδραματίσθηκαν στις αρχές της δεκαετάις του 1950.
Πριν από περίπου 62 χρόνια, στις 30 Μαρτίου 1952, τη νύκτα, ώρα 4.10, λίγο πριν το ξημέρωμα, ο Νίκος Μπελογιάννης και ακόμα τρεις από τους οκτώ καταδικασμένους σε θάνατο κομμουνιστές ( Ηλίας Αργυριάδης, Νίκος Καλούμενος και Δημήτρης Μπάτσης), έπεφταν νεκροί από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος. Η εκτέλεσή τους έγινε στο «συνήθη τόπο» των εκτελέσεων, στο Γουδί, πίσω από το νοσοκομείο «Σωτηρία», υπό το φως των προβολέων των στρατιωτικών αυτοκινήτων. Ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του οδηγήθηκαν στον τόπο της εκτέλεσης , ημέρα Κυριακή, κατά την οποία δεν πραγματοποιούσαν εκτελέσεις ούτε από τους Γερμανούς κατακτητές. Οι νεκροί μεταφέρθηκαν στο Γ΄ Νεκροταφείο όπου και θάφτηκαν, ενώ πλήθος κόσμου είχε αρχίσει να συγκεντρώνεται στο χώρο του νεκροταφείου, φωνάζοντας συνθήματα κατά της κυβέρνησης και των Ανακτόρων.
Η εκτέλεση του Ν. Μπελογιάννη, εκτός των άλλων, κατέδειξε ότι οι ΗΠΑ ήλεγχαν πλήρως πλέον την πολιτική ζωή στην Ελλάδα. Με τα δύο δισεκατομμύρια δολάρια του σχέδιο Μάρσαλ που είχε τεθεί σε ισχύ το 1947, διαμορφώνουν αυτό που ο Ζαν Μεϊνό θα ονομάσει αργότερα, «αμερικάνικη φάρα» (clan Americain): μέσω οικονομικών σκανδάλων, αδιαφανών διαδικασιών, σκοτεινών συναλλαγών και απόλυτης διαπλοκής, δημιουργούν την τάξη του παρασιτικού κεφαλαίου, αλλοιώνουν πλήρως τον κρατικό μηχανισμό και τον καθυποτάσσουν στην εξυπηρέτηση των σχεδίων τους με την τοποθέτηση δικών τους ανθρώπων σε θέσεις-κλειδιά, με πιέσεις, εκβιασμούς και τακτικές χειραγώγησης καθιστούν υποχείρια τους τα πολιτικά κόμματα και μέσω του Αλέξανδρου Παπάγου, τον οποίο επέβαλαν στα Ανάκτορα, κατορθώνουν να ελέγξουν πλήρως το στράτευμα, τα σώματα ασφαλείας και τις υποτυπώδεις μυστικές υπηρεσίες της χώρας.
Ο ρόλος των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ στην εγκαθίδρυσης ενός αποικιοκρατικού καθεστώτος αποδεικνύεται καθοριστικός. Από το καλοκαίρι του 1948, προτού ακόμη λήξει ο εμφύλιο πόλεμος, ο περίφημος Ελληνοαμερικανός Τομ Καραμεσίνης, ο «μπάτσος της Νέας Υόρκης», ο οποίος από το 1950, μετά την επιστροφή του από τις ΗΠΑ, όπου είχε μεταβεί για δύο χρόνια (1948-50) , θα αναλάβει και επίσημα σταθμάρχης της CIA στην Αθήνα, επιχείρησε και πέτυχε να διαβρώσει τον κρατικό μηχανισμό.
Ο μπάτσος της Νέας Υόρκης
Για το ρόλο του Τομ Καραμεσίνη, ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος, στο βιβλίο του «Από το Δόγμα Τρούμαν στο Δόγμα Χούντα» (σελ. 72 — 73) γράφει: «Οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν και μια άλλη μέθοδο για τη διείσδυση τους στις δημόσιες υπηρεσίες, τα υπουργεία και τον κρατικό μηχανισμό γενικά. Αποδείχτηκε ιδιαίτερα ωφέλιμη και διπλά αποδοτική. Εμπνευστής της ήταν ο Αμερικανός «οικονομικός δερβέναγας» Ντουάιτ Γκρίσγουολντ. Για να τηρηθούν κάπως τα προσχήματα — αν μπορεί να λεχθεί ότι ο κυβερνήτης της Νεμπράσκα ενδιαφέρονταν για προσχήματα — απαίτησε σε ορισμένες θέσεις — κλειδιά του ελληνικού κρατικού μηχανισμού να τοποθετηθούν όχι Αμερικανοί της ΑMAG ή εκτός απ” αυτήν, αλλά Έλληνες, τους οποίους όμως υποδείκνυε, χωρίς να μπορεί να διατυπωθεί αντίρρηση, ο ίδιος. Είναι ολοφάνερο ποιος βρισκόταν πίσω από αυτήν την επιλογή. Ο «Τομ» Καραμεσίνης, βέβαια.
Ο «Τομ», όπως αναφέραμε ήδη, είχε κάνει πολύ καλή δουλειά στην Ελλάδα για στρατολόγηση ανθρώπων «πιστών» στους Αμερικανούς. Και αυτό δεν είναι δικό του καύχημα. Το λένε οι ίδιοι οι προϊστάμενοι του στη CIA, που ιδρύεται από τον Τρούμαν τον Σεπτέμβριο του 1947 και στην οποία, βέβαια, «αποροφιέται» ο Καραμεσίνης και όλοι οι άνθρωποι που έχει στρατολογήσει στην Ελλάδα. ( Το απόσπασμα είναι από το κείμενο του Π. Ροδάκη «Υπόθεση Πλουμίδη: Οι άγνωστες πτυχές μιας τραγωδίας).
Το… πρελούδιο της επιχείρησης του Κόλπου των Χοίρων
Ads by HQ-Video-Pro-1.8×Οι ώμοι, όμως, του Τόμ Καραμεσίνη δεν μπορούσαν να αντέξουν το βάρος της επιχείρησης που εξύφαινε η CIA με επίκεντρο της Ελλάδα. Ούτε βεβαίως η απουσία του από την Ελλάδα την περίοδο 1948-50 μπορεί να θεωρηθεί τυχαία. Οι ΗΠΑ σε συνεργασία με τους Βρετανούς, την άνοιξη του 1949, προτού ακόμη λήξει και τυπικά η εμφύλια σύρραξη, αποφασίζουν να μετατρέψουν το έδαφος της Ελλάδας σε χώρο, όπου θα παιζότανε η πρώτη πράξη του ψυχρού πολέμου. Με τη βοήθεια του μηχανισμού του συνταγματάρχη της ΒέρμαχτΡάινχαρτ Γκέλεν, επικεφαλής κατά τη διάρκεια του πολέμου της γερμανικής αντικατασκοπίας στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης που στρατολογήθηκε από τη CIA και επιφορτίσθηκε με τη δημιουργία της μυστικής υπηρεσίας της Δ. Γερμανίας, έστησαν μία τεράστια επιχείρηση ψυχολογικού πολέμου και συγκαλυμένης παραστρατιωτικής δράσης με επίκεντρο την Ελλάδα σε βάρος των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού. Η επιχείρηση αυτή θα επαναληφθεί μερικά χρόνια αργότερα στον Κόλπο των Χοίρων», κατά την επέμβαση των ΗΠΑ στην Κούβα, με στόχο την ανατροπή του Φιντέλ Κάστρο.
Το συντονισμό αυτής της επιχείρησης τον ανέλαβαν οι ‘Αλεν Ντάλες, υπαρχηγός της CIA, και Φράνκ Γουίσνερ, επικεφαλής του Γραφείου Συντονισμού Πολιτικής (OPC ), οι οποίοι κατά τη διάρκεια του πολέμου υπηρετούσαν μαζί στη Βέρνη, υπό τις διαταγές του στρατηγού Ντόνοβαν. Με τον «γυναικοκατακτητή», εκτός όλων των άλλων, Αλαν Ντάλλες αλληλογραφούσε συχνά και η βασίλισσα Φρειδερίκη, με την οποία, σύμφωνα με αμερικανικές πηγές, συνήψε και ερωτική σχέση, κατά την επίσκεψη του βασιλικού ζεύγους, το 1953, στις ΗΠΑ.
Οι στόχοι της επιχείρησης- στο αρχικό της στάδιο -, αναλύονται σε ένα άκρως απόρρητο υπόμνημα, που φέρει την υπογραφή του Φράνκ Γουίσνερ. Το υπόμνημα με ημερομηνία 17 Νοεμβρίου 1949, μεταξύ των άλλων, αναφέρει:
«Έχει εγκριθεί αρχικά, ως ελάχιστος στόχος, η υποκίνηση εσωτερικών συγκρούσεων στην Αλβανία, γεγονός που θεωρείται ικανό να μειώσει σημαντικά την ικανότητα της Αλβανίας να στηρίξει τις ελληνικές ανταρτικές ομάδες. Μέγιστος στόχος είναι η ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης. Κάτι τέτοιο: α) θα αφαιρέσει από την Αλβανία την ικανότητά της να λειτουργεί ως βάση για τις ελληνικές ανταρτικές ομάδες. β) θα αποτρέψει την ενίσχυση των σοβιετικών, στρατιωτικών, αεροπορικών και ναυτικών δυνάμεων στη Μεσόγειο. γ) θα λειτουργήσει ως σημαντική ψυχολογική ώθηση για τους άλλους ανατολικοευρωπαίους και θα ενισχύσει τη δυνατότητα τους να ανατρέψουν τη γερά ριζωμένη κομμουνιστική δικτατορία».
Νωρίτερα, όπως προκύπτει από εσωτερικό έγγραφο της CIA με ημερομηνία 12 Οκτωβρίου 1949, οι ΗΠΑ δημιούργησαν στην Αθήνα ένα κοινό γραφείο ασφαλείας, «που ως τώρα λειτουργούσε υποτυπωδώς στο χώρο της αμερικανικής πρεσβείας –ήταν μία πόρτα με ένα όνομα’»-, ώστε να αναλάβει τον έλεγχο της επιχείρησης. Γι΄ αυτό το λόγο ζητείται να ενημερωθεί και ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα Χάρι Γκρέιντι.
Η χρηματοδότηση του Αλ. Παπάγου
Ο άνθρωπος ο οποίος κινεί τα νήματα της επιχείρησης στην Ελλάδα είναι ο αρχιστράτηγος Αλέξανδρος Παπάγος, τον οποίον οι επιτελείς των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας, πλησίασαν και τον ενημέρωσαν για τα σχέδια τους με τη μεσολάβηση του επιχειρηματία Πρόδρομου Μποδοσάκη Αθανασιάδη.
Για να είμαστε δίκαιοι, δεν ήταν μόνον ο Αλ. Παπάγος, τον οποίο η CIA είχε προσεταιριστεί για την υλοποίηση των σχεδίων της. Ακόμη και ο Σοφ. Βενιζέλος,αρχηγός των Φιλελευθέρων και συνεταίρος του Πλαστήρα στην κυβέρνηση είχε δηλώσει, στις 17 Φεβρουαρίου 1950, ότι η Ελλάδα όφειλε να μεταβληθεί σε ορμητήριο ώστε να προελαύσει ο δυτικός στρατός προς το Δούναβη «για να επιφέρει πλήγμα στην καρδιά της Ρωσίας».
Ο Παπάγος, λόγω της θέσεως του στην ηγεσία του στρατεύματος και το κύρος που απόκτησε μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού, παρείχε στις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ άμεση πρόσβαση στις εγκαταστάσεις των Ενόπλων Δυνάμεων, τους έδωσε την άδεια για τη δημιουργία σταθμών επικοινωνιών και παράνομων ραδιοφωνικών πομπών, τους υπέδειξε χώρους για τη δημιουργία στρατοπέδων εκπαίδευσης και τους παρείχε προσβάσεις και διευκολύνσεις στις υπηρεσίες ασφαλείας της χώρας.
Η συμβολή των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ εξομάλυνση των σχέσεων του Παπάγου με το Παλάτι και η στήριξή τους στο κόμμα του Συναγερμού όταν ο στρατάρχης αποφάσισε να πολιτευθεί – κάτι που έγινε με την παρότρυνση του αμερικανικού παράγοντα-, θεωρείται αναμφισβήτητη. Αλλά παραμένει, ως σήμερα τουλάχιστον, άγνωστο ότι το κλιμάκιο της CIA στην Αθήνα, είχε αναλάβει και επίσημα προεκλογική εκστρατεία του Παπάγου και χρηματοδοτούσε την κάθοδό του στις εκλογές. «Ως ανταπόδοση των υπηρεσιών που μας έχει προσφέρει», αναφέρεται στο σχετικό έγγραφο της CIA.
Το γεγονός αυτό, εκτός των άλλων, ρίχνει φως και στο παρασκήνιο που εκτυλίχθηκε γύρω από την, κατ΄ αρχήν, καταδίκη του Ν. Μπελογιάννη, την αποκάλυψη των ασυρμάτων, τη δεύτερη δίκη του αυτή τη φορά με την κατηγορία της «διενέργειας κατασκοπίας κατά των συμφερόντων του κράτους» με βάση το Μεταξικό νόμο 375/1936 και τελικά την εκτέλεση του.
Οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ αναμείχθηκαν ενεργά στην εκλογική αναμέτρησης της 9ηςΣεπτεμβρίου 1951 από την κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου, στις οποίες ο στρατάρχης Αλ. Παπάγος ως επικεφαλής του νεοσύστατου Ελληνικού Συναγερμού, αν και παίρνει τις περισσότερες ψήφους ( 36,53%), δεν κατακτά την αυτοδυναμία στη Βουλή, παρά την απροκάλυπτη εύνοια του αμερικανικού παράγοντα και ειδικότερα του τότε σταθμάρχη της CIA Τομ Καραμεσίνη.
Ο επικεφαλής του Γραφείου Συντονισμού Πολιτικής (OPC) Φράνκ Γουίσνερ σε υπόμνημά του, ακόμη από τον Ιούλιο 1951, αναφέρει μεταξύ των άλλων:
«Το OPC έχει ενημερωθεί από τον πρέσβη στην Αθήνα Τζον Πιούριφοϊ για τη βοήθεια την οποία θα πρέπει να παράσχουμε για τις εθνικές εκλογές στην Ελλάδα, οι οποίοι διστακτικά δρομολογούνται γι΄ αυτό το φθινόπωρο. Οι πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις κατατείνουν ότι οι εκλογές, για τις οποίες δεν έχει οριστεί συγκεκριμένη ημερομηνία, μπορεί να γίνουν εσπευσμένα και, ως εκ τούτου, θα ζητηθεί επείγουσα υποστήριξη από το OPC. ‘Εχουν ήδη αναληφθεί πρωτοβουλίες για τη διενέργεια επήγουσων αντικομμουνιστικών επιχειρήσεων σε ελληνικές εργατικές και νεολαιϊστικες οργανώσεις, ειδικότερα σε βιομηχανικές και αριστερές περιοχές της Αττικής. Δεν μας έχει ζητηθεί ακόμη να γίνει κάτι με το θέμα του »οικονομικού πολέμου». Μπορεί όμως να γίνει κάποια κίνηση για να ανασταλεί η αυξανόμενη δυσαρέσκεια των αγροτών και των εργατών».
Περίπου ένα μήνα αργότερα, όταν οι εκλογές είχαν πλέον δρομολογηθεί, η διοίκηση της CIA, προτείνει την άμεση χρηματοδότηση του Αλ. Παπάγου. Σε έγγραφο του κλιμακίου της CIA στην Αθήνα, με ημερομηνία 17 Αυγούστου 1951, αναφέρεται επί λέξη:
«Το Κέντρο επιθυμεί όπως ένας πράκτορας μας ζητήσει από τον Πιουριφόι να πλησιάσει απευθείας τον Αλ. Παπάγο και να του προσφέρει οποιαδήποτε λογική βοήθειαθαμπορούμε να του παράσχουμε κατά τη διάρκεια της (σ.σ. προεκλογικής) εκστρατείας, συμπεριλαμβανομένης και οικονομικής βοήθειας, σε αντάλλαγμα της παλιάς του συνεργασίας με την υπηρεσία μας».
Η CIA, δεν…παίζει τον Παπάγο ή μόνον με τον Παπάγο, αλλά παίζει σε πολλά ταμπλώ.
Ο Ν. Μπελογιάννης έφθασε αεροπορικώς στην Αθήνα, στις 7 Ιουνίου 1950, με το πλαστό Αργεντινό διαβατήριο, στο όνομα Ερρίκος Πανόζ, με στόχο την αναδιοργάνωση του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ, ο οποίος είχε δεχθεί ισχυρά πλήγματα από την Ασφάλεια, την περίοδο 1948-50. Σε τηλεγράφημα, με ημερομηνία 21 Ιουνίου 1950, που έστειλε στο ΠΓ του ΚΚΕ, μετά το ερχομό του στην Αθήνα, σύμφωνα με τα ντοκουμέντα του ΚΚΕ, ο Μπελογιάννης αναφέρει για τις επαφές του στην Αθήνα:
«Απο 1
Αρ.31
Κ
Εφθασα 7 Ιούνη. Ρώμη ψώνισα ένα Ιταλό 300 δολάρια και έβγαλε τράνζιτο. Σας γράφω κρίσεις μου για ανθρώπους μας. Ο Μπ (Νίκος Πλουμπίδης) είναι εντάξει (…) Αρρώστια και απομόνωση συντελούν βλέπει μερικά ζητήματα στενά σχολαστικά χλιαρά. Κουφός (Νίκος Βαβούδης) μάλλον εντάξει. Σε άρρωστο Μπ, πρότεινε αναλάβει αυτός καθοδήγηση».
Η έλευση του Ν. Μπελογιάννη στην Ελλάδα, εντάσσεται στο πλαίσιο της απόφασης της 6ηςολομέλειας του ΚΚΕ (9 Οκτωβίου1949), η οποία είχε διαπιστώσει , σύμφωνα με τα επίσημα ντοκουμέντα του ΚΚΕ ότι:«…στη χώρα ξεσπούν και φουντώνουν μεγάλοι λαϊκοί αγώνες, ενώ οι κύριες δυνάμεις του ΔΣΕ, παρά τη μοναρχοφασιστική επιτυχία στο Βίτσι – Γράμμο, παραμένουν άθιχτες και με το όπλο παρά πόδα».
Ταυτόχρονα, η 6η Ολομέλεια είχε αποφασίσει την πλήρη αλλαγή της τακτικής του ΚΚΕ. Συγκεκριμένα:
«α) Να σταματήσει σήμερα τον ένοπλο αγώνα αφήνοντας μόνο μικρά παρτιζάνικα τμήματα, σαν μέσο πίεσης για όσο το δυνατόν περισσότερο εκδημοκρατισμό της πολιτικής ζωής του τόπου με βάση τις προτάσεις της Σ.Ε. και σαν μορφή άμυνας εναντίον του δολοφονικού οργίου των κρατικών και παρακρατικών οργάνων του μοναρχοφασισμού.
β) Να μεταφέρει το κέντρο βάρους της δουλειάς του στην οργάνωση και καθοδήγηση των οικονομικών και πολιτικών αγώνων… (…)
δ) Στο κέντρο της προσοχής του Κόμματος πρέπει να μπει το πρόβλημα της υπεράσπισης της ειρήνης (…)
ζ) Το Κόμμα πρέπει, χρησιμοποιώντας τις δυνατότητες που υπάρχουν, να βγάλει στην Αθήνα νόμιμη, περιοδική, μαζική πολιτική εφημερίδα».
Ο Ν. Μπελογιάννης συνελήφθη, τρισείμιση μήνες αργότερα, στις στις 20 Δεκεμβρίου 1950. Οι αστυνομικοί κατά πάσα πιθανότητα τον περίμεναν, μόλις μπήκε σε ένα σπίτι, στην οδό Πλαπούτα 30, κοντά στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, που λειτουργούσε ως γιάφκα του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ.
Η σύλληψη ανακοινώθηκε από τον Τύπο στις 4 Ιανουαρίου 1951. Αναφέρονταν ανάμεσα σε άλλα:
«Ο Νίκος Μπελογιάννης, εξ Αμαλιάδος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, αποσταλείς κατόπιν εντολής του Πολιτικού Γραφείου από τας χώρας του Παραπετάσματος εις την Ελλάδα (…) διά την ανασυγκρότησιν του παρανόμου μηχανισμού και την προπαρασκευήν του Τετάρτου Γύρου. (…) συνελήφθη εις τας Αθήνας, κατόπιν κεραυνοβόλου ενεργείας της Ασφαλείας του Κράτους, (…) Ο Μπελογιάννης έφθασεν εις τας Αθήνας, κατέλυσεν εις το ξενοδοχείον «Μέγα» και ήρχισεν αμέσως τας επαφάς του με τα στελέχη, χρησιμοποιών ως σύνδεσμον την Ελλη Ιωαννίδου, μέλος της ΚΟΑ». Μαζί με τον Μπελογιάννη πιάστηκαν ακόμα 92 μέλη του ΚΚΕ, που παραπέμφθηκαν σε δίκη με βάση το νόμο 509/1947, ότι επεδίωξαν «την διά βιαίων μέσων ανατροπήν του κρατούντος κοινωνικού καθεστώτος».
Μήπως θα πρέπει να ανοίξουν τα αρχεία των μυστικών υπηρεσιών της Ελλάδας;
Η σύλληψη του Ν. Μπελογιάννη αποτελεί και σήμερα ένα…μυστήριο: Δεν έχει απαντηθεί το ερώτημα, ποιος κατέδωσε τον παράνομο μηχανισμό του ΚΚΕ, μ΄ αποτέλεσμα η Ασφάλεια να γνωρίζει εκ των προτέρων τις κινήσεις και να παρακολουθεί στενά τον Ν. Μπελογιάννη, αμέσως μετά την άφιξή του στην Ελλάδα; Είναι ένα καίριο ερώτημα, το οποίο θα απαντηθεί μόνο όταν το ΚΚΕ δώσει το πράσινο φως και, γιατί όχι, πιέσει , ώστε να ανοιχτούν τα αρχεία των υπηρεσιών ασφαλείας της Ελλάδας- σύμφωνα με πληροφορίες μία παρόμοια κρούση έγινε από παράγοντες της κυβέρνησης του Κ. Καραμανλή του νεώτερου, αλλά συνάντησε την κατηγορηματική άρνηση του Περισσού -, ώστε ριχτεί φως σ΄ αυτήν τη υπόθεση.
Γεγονός είναι, πάντως, πως η δίκη του Ν. Μπελογιάννη ξεκίνησε στις 19 Οκτωβρίου 1951, μετά από πιέσεις του αμερικανικού παράγοντα, παρότι δεν έχει ακόμη σχηματιστεί η κεντρώα κυβέρνηση συνασπισμού, που είχε προκύψει από τις εκλογές του Νοεμβρίου. Κι αυτό γιατί οι νικητές των εκλογών αυτών είχαν καταστήσει σαφές ότι οι υποθέσεις του Α.Ν. 509/1947 θα αφαιρεθούν από την αρμοδιότητα των στρατοδικείων, γεγονός που προκαλεί… ανησυχία. Στις 23 Οκτώβρη 1951, όμως, τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο μετά τη σύλληψη, ενός επιφανούς οικονομικού επιστήμονα, που είχε ισχυρές σχέσεις με το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της εποχής, του Ν. Μπάτση.
Ο Ν. Μπάτσης θεωρείται ο άνθρωπος που διακινούσε τα χρήματα για την συντήρηση του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ. Τα χρήματα αυτά έφθσαν από τη Γαλλία, μέσω ενός ναυτιλιακού Γραφείου του Πειραιά, υπάλληλος του οποίου υποστηρίχθηκε ότι «κάρφωσε» του εμπλεκόμενους στην Ασφάλεια, προκειμένου να καταχραστεί τα ποσά που προορίζονταν για το ΚΚΕ. Παραμένει αδιευκρίνιστο, ωστόσο, κατά πόσον ευσταθεί αυτή η ..θεωρία συνωμοσίας.
Γεγονός είναι πως λίγο χρονικό διάστημα πριν από την σύλληψη του Ν. Μπελογιάννη και το σοβαρό πλήγμα που καταβλήθηκε στον παράνομο μηχανισμό του ΚΚΕ από την Ασφάλεια, ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της Γαλλίας (SDECE), ένας από τους πρωτεργάτες της Gladio, ο Henri Ribieri, επισκέφθηκε την Ελλάδα, όπου είχε μυστικές συναντήσεις με αξιωματούχους των υπηρεσιών Ασφαλείας τη Ελλάδας.
O Ribieri σύμφωνα με έγγραφο της CIA του 1949, που επικαλείται μαγνητοφωνημένες συνομιλίες του επικεφαλής της CIA στο Παρίσι μαζί του, είχε ενημερωθεί γενικά για την επιχείρηση που σκόπευαν να ξεκινήσουν οι ΗΠΑ και οι Βρετανοί στην Ελλάδα, όταν επισκέφθηκε την Ουάσιγκτον τον Ιούνιο 1949 και οι εκπρόσωποι της OPC του ζήτησαν να συμβάλει στην έκδοση πλαστών ταξιδιωτικών εγγράφων για τους πράκτορες που «ρίχνονταν» στις σοσιαλιστικές χώρες. Ο Ribieri έκανε γνωστό στους συνομιλητές του ότι είχε επισκεφτεί πρόσφατα το Λονδίνο και την Αθήνα, ενώ διατηρούσε επαφές και με τις μυστικές υπηρεσίες της Ιταλίας. «Γνωρίζω ακόμη και για τις ημερομηνίες που οι ομάδες της CIA και της ΜΙ6 θα μπουν στην Αλβανία», δήλωσε στον επικεφαλής της Παρίσι. «Εννοείς τις ελληνικές και τις ιταλικές ομάδες που, έτσι κι αλλιώς, είναι στην Αλβανία», τον ρώτησε. «Όχιεννοώ τις ομάδες της Αγγλίας και των ΗΠΑ», ήταν η απάντηση.
Ο Ribieri έκανε γνωστό στο συνομιλητή του πράκτορα της CIA ότι οι Έλληνες τον ενημέρωσαν για την επικείμενη αγγλο-αμερικανική επέμβαση και μάλιστα του παραπονέθηκαν ότι δεν έχει γίνει επαρκής οργάνωση και προετοιμασία. Του μίλησε ακόμη για το λεπτό ζήτημα που είναι η στάση της Γιουγκοσλαβίας, κάτι το οποίο λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους και οι Βρετανοί. Ο συνομιλητής του τον διαβεβαίωσε, από την πλευρά του, ότι«ήρθε η στιγμή να πάρουμε εμείς τη υπόθεση στα χέρια μας». Και του εξήγησε ότι η επιχείρηση στην Αλβανία αποτελεί την πρώτη φάση, ενώ θα επακολουθήσουν ανάλογες επιχειρήσεις για όλες τις χώρες του σιδηρούν παραπετάσματος. Του ζήτησε ακόμη τη βοήθειά του την οποία χαρακτήρισε πολύτιμη.
Οι μυστικές υπηρεσίες της Γαλλίας, μ΄ άλλα λόγια, ήταν πλήρως ενήμερες για το «κυνήγι μαγισσών» του μετεμφυλιοπολεμικού καθεστώτος σε βάρος του ΚΚΕ. Το τι στοιχεία παρέσχε για τη διακίνηση των χρημάτων προς τον παράνομο μηχανισμό του ΚΚΕ, που, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι, οδήγησε και στην σύλληψη, μεταξύ των άλλων, και του Ν. Μπελογιάννη, είναι ένα θέμα προς διερεύνηση.
Αύριο: Η αποκάλυψη των ασυρμάτων και η δεύτερη δίκη Μπελογιάννη, η παρέμβαση των Αμερικανών στην επιχειρούμενη αλλαγή της ηγεσίας των λάνης για την εξιστόρηση των γεγκμυστικών υπηρεσιών της Ελλάδας, η «επικοινωνιακή διαχείριση» από τη CIA της καταδίκης σε θάνατο του Ν. Μπελογιάννη.
Aπό:http://www.hitandrun.gr/ntokoumento-proti-praxi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου