Ads by HQ-Video-Pro-1.8׫…Ένας στους τέσσερις πτυχιούχος δεν μπορεί να ξεχρεώσει τα δάνεια αυτά, με αποτέλεσμα να μην μπορεί στη συνέχεια να αγοράσει το δικό του σπίτι ή να δημιουργήσει κάποια επιχείρηση. Τα δίδακτρα έχουν, επίσης, ανεβεί επικίνδυνα με αποτέλεσμα να παρασύρουν και τα δάνεια. Από το 1978 έως το 2008 το κόστος φοίτησης στο κολέγιο αυξήθηκε κατά 65%, ποσοστό υπερδιπλάσιο σε σχέση με το αντίστοιχο ποσοστό αύξησης του πληθωρισμού (31%)….»
της Νεφέλης Λυγερού
«Κοιτώντας πίσω, ο καθένας θα μπορούσε να προβλέψει τη φούσκα των στεγαστικών δανείων», ισχυρίζονται πολλοί δημοσιογράφοι και οικονομολόγοι. Τί γίνεται, όμως, με τη λεγόμενη «φοιτητική φούσκα»; Αν και πολλοί αναγνωρίζουν το δυσθεώρητο κόστος της ανώτατης εκπαίδευσης στις ΗΠΑ, λίγοι ήταν εκείνοι που μέχρι πρότινος πίστευαν ότι ήταν ικανό να απειλήσει την αμερικανική οικονομία.
Το πρόβλημα φαίνεται να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο, καθώς πρόσφατα το συνολικό ποσό των εκκρεμών φοιτητικών δανείων στις ΗΠΑ ξεπέρασε το αστρονομικό ποσό του ενός τρις δολαρίων, ενώ το 2007 το αντίστοιχο ποσό ήταν 600 δις. Η υφυπουργός Οικονομικών Σάρα Μπλουμ Ράσκιν δήλωσε πως το ζήτημα διερευνάται από την κυβέρνηση και παραδέχεται πως το κόστος της ανώτατης παιδείας έχει αυξηθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια. Η εφημερίδα The New York Times, μάλιστα, συνέκρινε σ’ ένα αφιέρωμα της τη φούσκα των φοιτητικών δανείων με τη φούσκα των ακινήτων, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου.
Πράγματι, η σημερινή εικόνα της αγοράς φοιτητικών δανείων έχει αρχίσει να ανησυχεί τόσο πολύ μια μερίδα οικονομικών αναλυτών, ώστε να τη συγκρίνουν με την αφορμή που προκάλεσε το ολέθριο ντόμινο της διεθνούς χρηματοοικονομικής κρίσης. Τα φοιτητικά δάνεια, όπως και τα στεγαστικά δάνεια υψηλού κινδύνου, στηρίχτηκαν στο ότι πρόσωπα με περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες ανέλαβαν υπερβολικές δανειακά βάρη σε σχέση με τα εισοδήματά τους. Ωστόσο, λόγω του γεγονότος ότι τα φοιτητικά δάνεια στις ΗΠΑ είναι εγγυημένα από την κυβέρνηση θα πρέπει να καταβληθούν από κρατικούς πόρους, επιβαρύνοντας το ήδη τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα. Αν η φούσκα των στεγαστικών δανείων ήταν ένα ξαφνικό και δυνατό χτύπημα, τα φοιτητικά δάνεια σκοτώνουν την αμερικανική οικονομία αργά, όπως ένα ύπουλο δηλητήριο.
Η φούσκα ξεκίνησε την περίοδο της κυβέρνησης του Τζορτζ Μπους. Τότε, χάθηκε κάθε έννοια ελέγχου στη χορήγηση δανείων. Διογκώθηκε, όμως, ακόμα περισσότερο μετά το 2009, όταν, υπό την απειλή της κρίσης, τα περισσότερα προγράμματα φοιτητικών δανείων μπήκαν σε καθεστώς εγγύησης εκ μέρους της αμερικανικής κυβέρνησης.
Μια κριτική που ασκείται σήμερα εις βάρος του ομοσπονδιακού κράτους είναι ότι κερδοφορεί από το σημερινό καθεστώς των φοιτητικών δανείων. Οι εμπορικές τράπεζες επωφελούνταν από την κατάσταση αυτή μέχρι το 2010. Με βάση νομοθεσία της κυβέρνησης Ομπάμα που ψηφίστηκε από το αμερικανικό Κογκρέσο, το ομοσπονδιακό κράτος δεν εγγυάται πλέον τα φοιτητικά δάνεια των εμπορικών τραπεζών, αλλά μόνον αυτών που χορηγούνται από κρατικές τράπεζες.
Τα νούμερα, πάντως, μιλούν από μόνα τους. Το 82% των φοιτητών δέχεται οικονομική βοήθεια. Το μέσο φοιτητικό χρέος κυμαίνεται στα 30,000 δολάρια. Το 10% των δανειζόμενων χρωστάνε παραπάνω από 45.000. Το 90% των καινούριων φοιτητικών δανείων προέρχονται από κυβερνητική πηγή και το αντίστοιχο μέσο ποσό είναι κοντά στο 31.000. Τα φοιτητικά δάνεια, μάλιστα, ήταν τα μόνα που συνέχισαν να αυξάνονται σε όλη τη διάρκεια της μεγάλης ύφεσης και το 2010.
Ένας στους τέσσερις πτυχιούχος δεν μπορεί να ξεχρεώσει τα δάνεια αυτά, με αποτέλεσμα να μην μπορεί στη συνέχεια να αγοράσει το δικό του σπίτι ή να δημιουργήσει κάποια επιχείρηση. Τα δίδακτρα έχουν, επίσης, ανεβεί επικίνδυνα με αποτέλεσμα να παρασύρουν και τα δάνεια. Από το 1978 έως το 2008 το κόστος φοίτησης στο κολέγιο αυξήθηκε κατά 65%, ποσοστό υπερδιπλάσιο σε σχέση με το αντίστοιχο ποσοστό αύξησης του πληθωρισμού (31%).
Τέσσερις στους πέντε δικηγόρους που ασχολούνται με χρεοκοπίες ισχυρίζονται ότι τα τελευταία χρόνια οι περισσότερες περιπτώσεις πτωχεύσεων που διαχειρίζονται προέρχονται από φοιτητικά δάνεια. Ο Τζόν Ράο, αντιπρόεδρος του Γραφείου Οικονομικής Προστασίας Καταναλωτών των ΗΠΑ (Consumer Financial Protection Bureau – CFPB), τονίζει ότι πρέπει «επειγόντως να βρούμε τρόπο να ελαφρύνουμε τους φοιτητές από αυτό το βάρος».
Για την αντιμετώπιση της κατάστασης, οι αρχές προσανατολίζονται στην ανάληψη δράσεων σε πολλαπλά μέτωπα: Πρώτον, πληρέστερη ενημέρωση των φοιτητών για τους όρους των φοιτητικών δανείων. Δεύτερον, έλεγχο στην ιδιωτικά αγορά φοιτητικού δανεισμού ώστε να υιοθετούνται εγκαίρως εναλλακτικά προγράμματα πληρωμών και τη βελτίωση του φοιτητικού προσανατολισμού σε σχέση με τις εργασιακές προοπτικές σε κάθε κλάδο.
Μαρτυρίες
Ο Ντέΐβοντ Ίγκλαμ και η σύζυγός του ζούν σε ένα διαμέρισμα στη Μινεάπολη μαζί με τον 35χρονο γιο τους Μάικλ. Ο γιός τους επέστρεψε στο πατρικό του, επειδή είναι άνεργος από το 2009, γεγονός που τον ανάγκασε να πτωχεύσει και επίσημα, λόγω των φοιτητικών του δανείων. Κάθε φορά που πλησιάζει να βρεί δουλειά οι εργοδότες του βλέπουν το κακό του ιστορικό (credit score) και δεν τον προσλαμβάνουν. Έτσι μένει άνεργος, ενώ φορτώνει την πιστωτική κάρτα του με καθημερινά έξοδα. Σήμερα, κινδυνεύει να χάσει και το πατρικό του σπίτι από την τράπεζα.
Οκτώ χρόνια μετά την αποφοίτηση του από σχολή μαγειρικής, ο 36χρονος Νίκ Κέιθ παραμένει χρεωμένος με 142.000 δολάρια. Η ιστορία του παρουσιάζεται μέσα από το ντοκιμαντέρ «η πτώχευση: το ντοκιμαντέρ για τα φοιτητικά δάνεια», στο οποίο πολλοί απόφοιτοι περιγράφουν τον κόσμο της ιδιωτικής φοιτητικής δανειοδότησης. «Ήθελα να ενημερώσω τον κόσμο για τα ακριβή γεγονότα. Η ζωή μου έχει γίνει μία καθημερινή πάλη επιβίωσης από την οποία δυσκολεύομαι να ξεφύγω».
Ο Κέιθ δεν είχε βοήθεια από την οικογένειά του και αποφάσισε να πληρώσει μόνος του τις σπουδές του. Αισθάνθηκε αισιόδοξος και πήρε 46.000 δολάρια σε ιδιωτικά δάνεια και άλλα 14.000 σε ομοσπονδιακά δάνεια. «Μου είπαν ψέμματα για τους όρους της δανειοδότησης». Πλήρωνε κυμαινόμενο επιτόκιο της τάξεως του 19% με αποτέλεσμα να αυξάνεται συνεχώς η δόση. Όταν δεν μπορούσε πια να πληρώνει και το τηλέφωνο χτύπαγε από τους πιστωτές, δύο δικηγόροι τον συμβούλευσαν να σταματήσει να πληρώνει. «Είναι τόσοι πολλοί αυτοί που χρωστούν φοιτητικά δάνεια που αργά ή γρήγορα το Κογκρέσο θα κάνει κάτι», μου είπαν.
Στο τέλος της δεκαετίας του 1980, μία 58χρονη Αμερικανίδα είχε δανειστεί 21.000 δολάρια για να χρηματοδοτήσει το μεταπτυχιακό της στην κλινική ψυχολογία. Ως εργαζόμενη δεν είχε ποτέ τη δυνατότητα να κερδίσει περισσότερα από 25.000 δολάρια ετησίως και τώρα της έχει απομείνει ανεξόφλητο χρέος από το φοιτητικό της δάνειο ύψους 54.000 δολαρίων.
Η 26χρονη Τζήν Βαν Πούτεν επέλεξε να σπουδάσει κινηματογράφο σε ένα απο τα καλύτερα πανεπιστήμια της Νέας Υόρκης, στο Κολούμπια. Αναγκάστηκε να καλύψει μόνη της τα έξοδα σπουδών. «Οι γονείς μου δεν επιθυμούσαν να με στηρίξουν καθώς δεν συμφωνόυσαν με την επιλογή μου». Έτσι, αναγκάστηκε και πήρε τρία δάνεια για να συμπληρώσει το ποσό των 67.000 δολαρίων. «Έχω αποφοιτήσει τρία χρόνια, αλλά λόγω της κρίσης ήμουν άνεργη το ένα από αυτά και σήμερα δεν βγάζω πάνω από 2.000 δολάρια. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορώ να καλύπτω και τη δόση και τα πάγια έξοδα μου. Δεν ξέρω τί θα συμβεί στο μέλλον αλλά είμαι τρομοκρατημένη».
Από: http://www.hitandrun.gr/fititika-dania-nea-pligi-tis-amerikis/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου