Του Ιάκωβου Ιωάννου
«Επειδή έχουμε το μεγαλύτερο σφυρί τον Πλανήτη, δεν σημαίνει πως αυτόματα, όλα τα προβλήματα μετατρέπονται σε καρφιά»
(Οbamα).
Άρθρο
Κανένας δεν αμφιβάλει σχετικά με το ότι, ευρίσκονται σε πορεία σύγκρουσης τρία διαφορετικά «οικονομικά συστήματα»: το αμερικανικό, το οποίο στηρίζεται κυρίως στη χρηματοπιστωτική του υπεροχή, ακολουθούμενη από την τεχνολογική, το ρωσικό, βασισμένο στην ενέργεια, όπως και στις πρώτες ύλες, καθώς επίσης το κινεζικό -με κεντρικό πυλώνα του την παραγωγή προϊόντων.
Τα δύο τελευταία, η Ρωσία και η Κίνα, μάλλον συμμαχούν μεταξύ τους, τουλάχιστον όσον αφορά την από κοινού επίθεση εναντίον του αμερικανικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένου του δολαρίου, καθώς επίσης του δυτικού συστήματος συναλλαγών (Swift) – ενώ το πρώτο διεκδικεί ως ισχυρούς συμμάχους του τόσο την Ιαπωνία, όσο την Ευρώπη, η οποία αποτελεί εν προκειμένω το χρυσόμαλλο δέρας (ανάλυση).
Οι Η.Π.Α. προσπαθούν επί πλέον να «αναβαθμίσουν» την ενεργειακή τους ισχύ. μέσω της νέας μεθόδου εξόρυξης ενέργειας από σχιστόλιθο – την οποία επιθυμούν να επιβάλλουν τουλάχιστον στην Ευρώπη, παρά την επικινδυνότητα της (πρόκληση σεισμών, υποχώρηση του εδάφους), καθώς επίσης τα περιβαλλοντικά προβλήματα που προκαλεί («μόλυνση» του υδροφόρου ορίζοντα με χημικά, μεγάλη κατανάλωση νερού).
Η μόνη χώρα βέβαια που δεν είναι λογικό να κατηγορηθεί για επεκτατισμό είναι η Ρωσία – αφού κανένα κράτος, τα εδάφη του οποίου είναι τα μεγαλύτερα στον πλανήτη, ενώ διαθέτει τεράστιες ποσότητες ενέργειας και πρώτων υλών. δεν θα είχε λόγο να θέλει να αποκτήσει καινούργια.
Πόσο μάλλον όταν, εκτός των άλλων, θα ήταν εντελώς απίθανο να διατηρηθούν «υπό κατοχή» άλλες χώρες, από έναν πληθυσμό που δεν υπερβαίνει τα 150 εκατομμύρια – ενώ με δυσκολία προστατεύει το δικό του αχανές κράτος. Εν τούτοις, η Ρωσία φαίνεται να προετοιμάζεται για το ενδεχόμενο ενός πυρηνικού πολέμου -αφού διεξάγει μυστικά πολεμικές ασκήσεις εκτόξευσης πυραύλων, με κατεύθυνση τις πόλεις της υπερδύναμης.
Από την άλλη πλευρά, τη μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια για τους «επενδυτές» προσφέρουν οι Η.Π.Α. -επειδή προστατεύονται από δύο ωκεανούς, οπότε είναι πολύ δύσκολο να απειληθούν από γεωπολιτικής πλευράς.
Επομένως, έχουν επιλεχθεί σωστά από την παγκόσμια ελίτ, η οποία ελέγχει τα πάντα στη χώρα – από τις μυστικές υπηρεσίες και τους διεθνείς οργανισμούς (ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα κλπ.), έως τις εταιρείες αξιολόγησης, τα ΜΜΕ, την κεντρική τράπεζα, τα χρηματιστήρια, την κυβέρνηση και το στρατό.
Είναι δε προφανές πως θα κάνει τα πάντα για να προστατεύσει το «αρχηγείο» της, χωρίς να διστάσει να οδηγήσει την Ευρώπη σε σύρραξη με τη Ρωσία, με αφετηρία την Ουκρανία – όπως τουλάχιστον συμπεραίνεται από τα πολεμικά γυμνάσια του NATO που προγραμματίζονται στη δυτική Ουκρανία, καθώς επίσης από τις οικονομικές κυρώσεις, οι οποίες είναι ζημιογόνες και για τις δύο περιοχές (Ρωσία, EE).
Ο Putin και η Ουκρανία
Είναι γνωστό πως όταν βρισκόταν στην ηγεσία ο Γέλτσιν, οι αγγλικοί, καθώς επίσης οι αμερικανικοί όμιλοι, είχαν συνάψει συμβόλαια εξόρυξης πετρελαίου και φυσικού αερίου με τη Ρωσία – τα οποία τους εξασφάλιζαν τεράστια κέρδη για δεκαετίες, έναντι ελαχίστων εσόδων για το κράτος.
Ο Putin, ανερχόμενος στην εξουσία, εμπόδισε την ασυδοσία των αγγλοσαξονικών ομίλων, καθώς επίσης της εγχώριας ελίτ, σταματώντας τη λεηλασία της χώρας του – με την εθνικοποίηση ουσιαστικά των ενεργειακών και λοιπών πόρων της Ρωσίας. Ήταν επομένως εύλογη η τοποθέτηση του στο στόχαστρο, εκ μέρους της ελίτ – για την οποία αποτελεί αναμφίβολα τη νούμερο ένα απειλή(άρθρο).
Οι Η.Π.Α. τώρα, σύμφωνα με τις «εκμυστηρεύσεις» της κυρίας Nuland (υπεύθυνης της αμερικανικής διπλωματίας, γνωστής από το αμίμητο «fuck the EU»), επένδυσαν το ιλιγγιώδες ποσόν των 5 δις $, με στόχο την προαγωγή της δημοκρατίας στην Ουκρανία! Με τα χρήματα αυτά δημιουργήθηκαν οργανώσεις που επέκριναν τη νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας, χρηματοδοτήθηκαν ύποπτες ΜΚΟ, ενώ εξαγοράσθηκε η υποστήριξη των «αντιφρονούντων» από αρκετά ΜΜΕ.
Όσον αφορά δε τις απόλυτα δίκαιες εξεγέρσεις των Ουκρανών, εναντίον της διεφθαρμένης κυβέρνησης τους, χρησιμοποιήθηκαν βρώμικα τόσο από τις Η.Π.Α., όσο και από τον Ευρωπαίο έπαρχο τους, από τη Γερμανία, απλά και μόνο για να επιβάλλουν μία δική τους φιλοδυτική ηγεσία – σε καμία περίπτωση φυσικά για το καλό της δημοκρατίας.
Στα πλαίσια αυτά ο πρώην πρόεδρος της χώρας (Janukowitsch), με τη βοήθεια της Δύσης,«καθαιρέθηκε» πραξικοπηματικά από την ηγεσία – ενώ το γεγονός ότι, οι μαζικές δολοφονίες της πλατείας Maidan δεν ερευνήθηκαν και δεν «εξιχνιάσθηκαν» ακόμη, οδηγεί στο εύλογο συμπέρασμα, σύμφωνα με το οποίο οι ένοχοι δεν ήταν ούτε Ουκρανοί, ούτε Ρώσοι.
Σε κάθε περίπτωση ούτε ο πρώην πρόεδρος της Ουκρανίας, ούτε οι Ευρωπαίοι υπουργοί, με τους οποίους εκείνη την εποχή διαπραγματευόταν μία συμφωνία παραίτησης του και διενέργειας νέων εκλογών, δεν είχαν κανένα ενδιαφέρον ή εθνικό συμφέρον να προκαλέσουν την κλιμάκωση των εξεγέρσεων.
Επομένως, ο άγνωστος εντολέας, ο εργοδότης καλύτερα των ελεύθερων σκοπευτών, οι οποίοι πυροβόλησαν και δολοφόνησαν αθώους ανθρώπους, δεν προέρχεται από εκείνους τους «κύκλους» που επιθυμούν μία ειρηνική, δημοκρατική λύση στο θέμα της Ουκρανίας – αλλά, αντίθετα, από αυτούς που θέλουν να προκαλέσουν την κλιμάκωση των συγκρούσεων, με απώτερο φυσικά στόχο τη Ρωσία.
Η «εμπλοκή» τώρα του μισθοφορικού αμερικανικού στρατού της Blackwater στην όλη διαδικασία, καθώς επίσης της CIA και του FBI, σύμβουλοι των οποίων δραστηριοποιούνταν από πολύ καιρό πριν στο Κίεβο, θεωρείται δεδομένη – ενώ οι «στρατιωτικές επιχειρήσεις», με τη συμμετοχή τέτοιου είδους «μισθοφόρων», οι οποίοι κάνουν τις «βρώμικες δουλειές», είναι η συνήθης προϋπόθεση της βίαιης «αλλαγής καθεστώτων», όπου αυτή προγραμματίζεται.
Άλλωστε, εάν υπήρχε η παραμικρή ένδειξη, ένα ίχνος έστω πως ο πρώην πρόεδρος της Ουκρανίας ή η Ρωσία ήταν υπεύθυνοι για τα εν λόγω εγκλήματα, θα είχε ήδη παρουσιαστεί «πανηγυρικά» από τα ΜΜΕ – κάτι που δεν συνέβη, οπότε υποψιάζεται κανείς εύλογα τη CIA, πόσο μάλλον αφού εκπαίδευσε ορισμένα στελέχη του «Δεξιού Τομέα» στην Πολωνία.
Εκτός αυτού, είναι γνωστό το επιχειρησιακό σχέδιο «Peacetime Operations», των καλυμμένων ενεργειών δηλαδή με στόχο τη βίαιη αλλαγή καθεστώτων, το οποίο εκπόνησε ο «πατέρας» της CIA. ο πρώην δικηγόρος της Wall Street κ. Allen Dulles – προφανώς προς όφελος των πολυεθνικών αμερικανικών ομίλων.
Τα περί αναβίωσης της Σοβιετικής Ένωσης
Περαιτέρω, στα πλαίσια των πιέσεων που ασκούνται στην Ευρώπη από τις Η.Π.Α., με στόχο την επιβολή όλο και περισσοτέρων οικονομικών κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας (παρά το ότι οι κυρώσεις αυτές βλάπτουν σε μεγάλο βαθμό την ίδια την EE, με απώτερο σκοπό την στρατιωτική σύγκρουση εντός της ηπείρου μας), η προπαγάνδα ανήκει στις πρώτες προτεραιότητες.
Γίνεται λοιπόν μεγάλη προσπάθεια να κατηγορηθεί ο Ρώσος πρόεδρος για ιμπεριαλισμό – για το ότι δηλαδή επιθυμεί την αναβίωση της Σοβιετικής Ένωσης ένας άνθρωπος, τον οποίο δεν μπορεί να εμπιστεύεται κανείς, αφού ήταν εκπαιδευμένο, ηγετικό στέλεχος της ρωσικής μυστικής υπηρεσίας (KGB).
Γνωρίζοντας όμως ότι η Ρωσία είναι η μεγαλύτερη σε έκταση χώρα του πλανήτη, έχοντας στην διάθεση της πάνω από το 30% των γνωστών, παγκόσμιων φυσικών πόρων (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, μέταλλα κλπ.), είναι πολύ δύσκολο να πεισθεί. Απλούστερα, μία χώρα τόσο μεγάλη και τόσο πλούσια δεν έχει ανάγκη να αποκτήσει αποικίες – ούτε την κατεστραμμένη ανατολική Ουκρανία, ούτε το οικονομικά ασήμαντο Κίεβο, πρωτεύουσα μίας χρεοκοπημένης χώρας.
Όσον αφορά δε τη στρατηγικά πολύ σημαντική Κριμαία, ο πρώην πρόεδρος της Ουκρανίας είχε ήδη ανανεώσει τη συμφωνία «ενοικίασης» της στο ρωσικό ναυτικό με τον κ. Putin, για τριάντα χρόνια – οπότε, εάν δεν είχε προηγηθεί η βίαιη πτώση της ουκρανικής κυβέρνησης, δεν θα υπήρχε κανένας λόγος διεξαγωγής δημοψηφίσματος στην Κριμαία, για την προσάρτηση της.
Ο Ρώσος πρόεδρος ενεργοποιήθηκε μόνο μετά το πραξικόπημα του Κιέβου, επειδή προφανώς δεν θα μπορούσε να ανεχθεί την υπαγωγή της Κριμαίας στο NATO – με αποτέλεσμα να χάσει το σημαντικότερο λιμάνι στη Μαύρη θάλασσα, από το οποίο εξαρτάται απολύτως η παρουσία της Ρωσίας στα άλλα σημεία πυρκαγιάς, στη Μεσόγειο. Ο μεγάλος χαμένος εδώ είναι η δύστυχη Ουκρανία – η οποία υποχρεώθηκε σε απώλεια εδαφών της.
Η Μέση Ανατολή
«Επειδή έχουμε το μεγαλύτερο σφυρί του πλανήτη, δεν σημαίνει πως αυτόματα, όλα τα προβλήματα μετατρέπονται σε καρφιά«, είπε πρόσφατα, πολύ έξυπνα, ο Αμερικανός πρόεδρος.
Με δεδομένο τώρα το ότι η Ρωσία, μαζί με τις υπόλοιπες χώρες της ΒRΙCS, ιδρύουν τις δικές τους εταιρείες αξιολόγησης, τη δική τους αναπτυξιακή τράπεζα και το δικό τους ΔΝΤ, ενώ αποστασιοποιούνται από τα πετροδολάρια (συναλλαγές στην ενέργεια μόνο με δολάρια), οι Η.Π.Α. ευρίσκονται «προ των πυλών» της κατάρρευσης της παγκόσμιας ηγεμονίας τους.
Πόσο μάλλον όταν η Σαουδική Αραβία διενεργεί ήδη μυστικές συζητήσεις με τη Ρωσία, με ενδεχόμενο στόχο τις ευρύτερες αλλαγές στην περιοχή – όπου μαίνεται ο πόλεμος, με βασικό στοιχείο του τις στρατιωτικές επιθέσεις της ISIS, η οποία ενδεχομένως έχει στο παρελθόν χρηματοδοτηθεί από τις Η.Π.Α. Η παρουσία δε στρατιωτών από πάρα πολλές χώρες του πλανήτη (γράφημα), είναι χαρακτηριστική για τη σημασία της περιοχής.
Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση
Με βάση δε τα παρόντα «δόγματα» του Πενταγώνου, είναι εύλογη η παρουσία δυνάμεων από τόσες πολλές χώρες – επειδή η διεξαγωγή τέτοιων πολέμων είναι πανάκριβη, ειδικά για μία υπερχρεωμένη υπερδύναμη, όπως οι Η.Π.Α.
Ολοκληρώνοντας, η αμερικανική αδυναμία φαίνεται πλέον καθαρά, αφού η χώρα δεν μπορεί να προστατεύσει ούτε μία αποικία της, όπως είναι ουσιαστικά το Ιράκ – γεγονός που προβληματίζει σε μεγάλο βαθμό τους συμμάχους της και ειδικά την Ιαπωνία, η οποία φοβάται σε μεγάλο βαθμό την Κίνα, ευρισκόμενη σε αντιπαράθεση μαζί της.
Συμπέρασμα
Αναμφίβολα, ο ρώσος πρόεδρος χρησιμοποιεί επίσης σε μεγάλο βαθμό την προπαγάνδα – τόσο στο εσωτερικό της χώρας του, όσο και στη Δύση, ενώ στη Ρωσία δεν υπάρχει καμία σχεδόν ελευθερία του τύπου (ΜΜΕ). Ενδεχομένως δε να διεξάγει πράγματι ένανυβριδικό, ασύμμετρο πόλεμοεναντίον της Ουκρανίας, με στόχο φυσικά να εμποδίσει την εγκατάσταση του NATO εκεί.
Περαιτέρω, ορισμένοι φανατικοί υποστηρικτές, όσο και οι «κάθετοι» κατήγοροι του κ. Putin τη Δύση, στην Ελλάδα επίσης, είναι ουσιαστικά «συνωμοσιολόγοι» στον πυρήνα τους – διακρινόμενοι σε κάποιο βαθμό από μία παρανοϊκή, συλλογική αντίληψη των πραγμάτων. Το γεγονός αυτό δυσκολεύει σημαντικά αυτούς που θέλουν να κατανοήσουν τι ακριβώς συμβαίνει και να μάθουν την αλήθεια – χωρίς να γίνουν θύματα της χειραγώγησης, του φανατισμού ή του εγγενούς μίσους καμίας πλευράς.
Η κατανόηση φυσικά δεν σημαίνει ότι, μπορεί να φτάσει κανείς στο σημείο να θεοποιήσει το Ρώσο πρόεδρο, θεωρώντας τον σωτήρα του κόσμου – ούτε βέβαια να τον προσωποποιήσει με το κακό ή με το «μαύρο διάβολο» που θέλει να καταλάβει τον πλανήτη, όπως συνήθως συμβαίνει με τους οπαδούς των θεωριών συνωμοσίας.
Το παράδειγμα του Σαντάμ Χουσείν, ο οποίος κατηγορήθηκε για χρήση χημικών όπλων, τα οποία δεν δίσταζε δήθεν να χρησιμοποιεί εναντίων των συμπολιτών του (κάτι που ακούστηκε και για τον ηγέτη της Συρίας), είναι άλλωστε πρόσφατο – διδάσκοντας μας πως μεταξύ της αλήθειας και της προπαγάνδας υπάρχει πολύ μεγάλη απόσταση.
Ολοκληρώνοντας, αυτό που οφείλει να μας απασχολεί είναι το μέλλον της Ευρώπης και της ειρήνης στην ήπειρο μας – η οποία δεν πρέπει να τεθεί σε κίνδυνο, απλά και μόνο για να εξυπηρετηθούν τα ιδιοτελή συμφέροντα των αντιμαχομένων σήμερα τριών μεγάλων δυνάμεων.
———————————————————————————————
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου