Μαϊντάν και Αντιμαϊντάν: εκτίμηση των Ουκρανών «κόκκινων»
Συνέντευξη με ακτιβιστή της Ένωσης Κομμουνιστών Ουκρανίας Δημοσιεύουμε συνέντευξη που έδωσε στον ιστότοπό μας ακτιβιστής της Ένωσης Κομμουνιστών Ουκρανίας. Για ευνόητους λόγους ζήτησε να παραμείνει ανώνυμος. Η συνέντευξη χωρίζεται σε θεματικά μέρη. Ελπίζουμε ότι θα έχει ενδιαφέρον για τους αναγνώστες μας.
“Μέρος Πρώτο: Γενική στάση προς το Μαϊντάν”
(1) Ο γενικός χαρακτήρας του Μαϊντάν Στην Ουκρανία έλαβε χώρα μια ανακατανομή εξουσίας μεταξύ χρηματιστικών μεγιστάνων, ένα φασιστικό πραξικόπημα. Για να μην υπάρξουν συγχύσεις, ας αναφερθούμε στον ορισμό της έννοιας του φασισμού που έδωσε ο Δημητρώφ στην 13ή Ολομέλεια της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομιντέρν: «ο φασισμός είναι η ανοιχτή τρομοκρατική δικτατορία των πιο αντιδραστικών, των πιο σοβινιστικών, των πιο ιμπεριαλιστικών στοιχείων του χρηματιστικού κεφαλαίου.» Το προφανές εδώ είναι η «ανοιχτή τρομοκρατία». Εμφανίζεται εδώ με τον εκφοβισμό, την φυσική εξόντωση των ιδεολογικών αντιπάλων, με την ανοιχτή περιφρόνηση κάθε δημοκρατικού θεσμού του αστικού δικαίου. Η διαρχία Τουρτσίνωφ-Γιατσένιουκ δεν είναι μια νόμιμη «προσωρινή κυβέρνηση». Ήρθε στην εξουσία ως αποτέλεσμα ενόπλου πραξικοπήματος εξωτερικής έμπνευσης. Στα τέλη του Φλεβάρη, ελεύθεροι σκοπευτές έβαλαν από τις οροφές των κτηρίων και κατά των διαδηλωτών και κατά των αστυνομικών. Αυτό θυμίζει τους ελεύθερους σκοπευτές που έδρασαν στο Βίλνιους το ’91 και στη Μόσχα το ’93. Η χαρακτηριστική ιδιαιτερότητα του ουκρανικού φασισμού – που τον φέρνει πιο κοντά στον ιταλικό – είναι το γεγονός ότι, ακόμα και κατά τη διάρκεια ενός κύματος έξαλλου εθνικισμού, που στην Ουκρανία όπως και πολλές άλλες χώρες είναι στενά συνδεδεμένος με τον αντισημιτισμό, στην ηγεσία της χώρας δεν βρέθηκαν οι οπαδοί των μεθόδων του Χίτλερ και του Γκέρινγκ. Στη θέση του κυβερνήτη της περιφέρειας Ντνιεπροπετρόβσκ εβραϊκής εθνικότητος κύριος Κολομόισκι, μεγάλος ολιγάρχης, συνιδιοκτήτης του χρηματιστικού-βιομηχανικού ομίλου «Πριβάτ». Πρωθυπουργός έγινε ο κύριος Γιατσένιουκ, θύμα μεγάλης ποσότητας αντισημιτικών ανεκδότων, υποστηρικτής σκληρής απελευθέρωσης στην οικονομία, κάτι σαν ουκρανός Τσουμπάις (στμφ., αντιπρωθυπουργός του Γιέλτσιν). Τέτοια φαινόμενα δείχνουν ότι η εθνικότητα δεν παίζει κανένα απολύτως ρόλο όταν μιλάμε για οικονομικά συμφέροντα. Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα η ουσία του ουκρανικού, όπως και κάθε φασισμού: ανοιχτή τρομοκρατική δικτατορία των πιο αντιδραστικών ομάδων του χρηματιστικού κεφαλαίου. Μαζί με αυτό, μπορούμε να κάνουμε και μια αναλογία με τη φασιστική Γερμανία. Αν εκεί θεωρούνταν «εχθροί του ράιχ» οι εβραίοι και διάφοροι «αλλόφυλοι», εδώ αυτή τη θέση την έχουν οι Ρώσοι. Οι Ουκρανοί διδάσκονται στο σχολείο να νιώθουν φλέγων μίσος και ανοιχτή περιφρόνηση για τη Ρωσία και πρωτίστως για την Σοβιετική Ένωση. Μυθοποιούν τους Ουκρανούς ως αρχαιότατο έθνος και παρουσιάζουν των Ρώσων ως άλλη φυλή. Στο Μαϊντάν, από τις πρώτες μέρες, επικρατούσε ατμόσφαιρα πραγματικού αντιρωσισμού. Φοιτητές χοροπήδαγαν και φώναζαν «όποιος δεν πηδάει είναι Μοσχοβίτης» και τα ΜΜΕ με την οικόσιτη διανόηση μιλούσαν για την «πολιτιστική επιλογή του ουκρανικού έθνους». Λέγανε ότι επιλέγοντας μεταξύ ΕΕ και Τελωνειακής Ένωσης, αποφασίζουμε «να πάμε στο μέλλον με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, ή να μείνουμε με τους Ασιάτες», εννοώντας κυρίως τους Ρώσους.Στην εποχή του ιμπεριαλισμού, πίσω από τέτοια φαινόμενα, μαζί με τα εμπορικά συμφέροντα της ουκρανικής ολιγαρχίας, δεν μπορεί παρά να βρίσκονται και τα συμφέροντα των μεγάλων ιμπεριαλιστών. Οι ΗΠΑ και η ΕΕ παίζουν παραδοσιακά τέτοιο ρόλο, επιδεικνύοντας δυσανεξία απέναντι στην εμφάνιση ανταγωνιστών στην διεθνή αρένα. Η ιμπεριαλιστική ένωση BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότιος Αφρική) μπορεί να την θέση των ΗΠΑ και ΕΕ, καθώς από το 2015 θα αρχίσουν να λειτουργούν οι χρηματιστικές δομές τη BRICS, όπως η «δεξαμενή νομισματικών αποθεμάτων» (εναλλακτική του ΔΝΤ) και η «Τράπεζα ανάπτυξης των χωρών BRICS» (εναλλακτική της Παγκόσμιας Τράπεζας). Γενικά, η δυτική χρηματιστική ολιγαρχία προσπαθεί με όλες της τις δυνάμεις να παραμείνει στην επιφάνεια, δημιουργώντας ταυτόχρονα καταστάσεις γύρω από τη Ρωσία. Κεντρικό ρόλο στην επιβολή του φασιστικού καθεστώτος έπαιξαν επίσης τα ΜΜΕ και η εκκλησία. Η Ελληνική Καθολική Εκκλησία είχε μόνιμη αντιπροσωπία στο Μαϊντάν, ευλογούσε τακτικά τα όπλα των «μαχητών», τους «εξομολογούσε και τους συγχωρούσε τις αμαρτίες». Τα ουκρανικά ΜΜΕ, έδιναν έμμεση ή ευθεία στήριξη στο Μαϊντάν από τις πρώτες κιόλας μέρες. Η εισβολή του Δεξιού Τομέα στο κτήριο της τηλεοπτικής εταιρίας «Ίντερ» μετά τη νίκη του πραξικοπήματος, ή οι προσβολές προς τον συντάκτη του «Πρώτου Εθνικού Καναλιού» από βουλευτές του Σβόμποντα είναι απλά εσωτερικοί καυγάδες. Στην πραγματικότητα τα μέσα αυτά έδρασαν ως πηγές παραπληροφόρησης και συνεργοί των πραξικοπηματιών. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στο Δεξιό Τομέα. Στη σύνθεσή του εισήλθαν διάφορες υπερεθνικιστικές, νεοφασιστικές οργανώσεις όπως οι «Πατριώτες της Ουκρανίας» και «Λευκό Σφυρί», ενώ τη ραχοκοκαλιά αποτελεί η οργάνωση «Τρίαινα Στέπαν Μπαντέρα». Αργότερα, στο ΔΤ μπήκε μεγάλος αριθμός οργανωμένων ποδοσφαιρικών οπαδών. Εντός της οργάνωσης κυριαρχεί η λατρεία της δύναμης, ενώ το κύριο ταξικό της στήριγμα είναι οι μικροαστοί και μεσοαστοί, όπως δήλωσε και ο ηγέτης του ΔΤ Ντμίτρι Γιάρος . Το πρόγραμμα του ΔΤ, γεμάτο κάθε είδους ρητορική, τόσο κοινωνική όσο και ανοιχτά σοβινιστική, σε καμία περίπτωση δεν βγαίνει από τα όρια των συμφερόντων της μεγαλοαστικής τάξης. Ο πρόεδρος της Υπηρεσίας Ασφάλειας της Ουκρανίας κύριος Ναλιβαϊτσένκο (βοηθούς του οποίου ήταν για καιρό ο Ντμίτρι Γιάρος) επισκεπτόταν συγκεντρώσεις της «Τρίαινας Στέπαν Μπαντέρα». Ο υπουργός παιδείας Κβιτ – οπαδός της «ευρωπαϊκού» επιπέδου παιδείας – έχει επίσης περάσει από τις τάξεις της. Η γενική εντύπωση που δίνει ο ΔΤ είναι η εξής: πρόκειται περί ακροδεξιάς, υπερσυντηρητικού, στρατιωτικοποιημένου σχηματισμού που έδρασε ως πολιορκητικός κριός του πραξικοπήματος. Στο μέλλον μπορεί να πάρει δύο κατευθύνσεις: είτε θα παραμείνει δεμένο μαντρόσκυλο του τωρινού καθεστώτος, είτε θα γνωρίσει νέες δόξες στις υπηρεσίες νέου πραξικοπήματος που θα φέρει στην εξουσία που θα φέρει στην εξουσία φασίστες καθαρά γερμανικού τύπου.
-
(2) Η κοινωνική σύνθεση του Μαϊντάν
Πριν ανοίξουμε αυτό το ζήτημα, θα ήταν καλό
να θυμίσουμε ότι ο φασισμός στην Ιταλία, τη Γερμανία και άλλες χώρες
είχε σημαντική υποστήριξη και στα λιγότερο συνειδητοποιημένα στρώματα
της εργατικής τάξης. Το NSDAP ήταν το Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό
Εργατικό Κόμμα και μαζί με αγρότες και μικρούς και μέσους άστους, στις
τάξεις της Βέρμαχτ πολέμησαν και εργάτες. Σε ότι αφορά τους εργάτες και
την σύνθεση του Μαϊντάν, η συμμετοχή σε αυτό της γνωστής σε όλους
«Συνομοσπονδίας Ελευθέρων Συνδικάτων Ουκρανίας» – θυγατρικής της
αμερικανικής «Solidarity» – επιβεβαιώνεται τόσο από σειρά ντοκουμέντων
από την ίδια την οργάνωση, όσο και από τις δηλώσεις του προέδρου της,
μέλους του κόμματος Μπατκίβσινα, κυρίου Βολίνετς. Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα
με κάποιες μαρτυρίες, μόνο ένα 7% του Μαϊντάν ήταν εργάτες, κυρίως
χαμηλής ειδίκευσης από την δυτική Ουκρανία. Το υπόλοιπο 93% ήταν πολύ
πιο ετερόκλητο: μεγάλη ποσότητα στοιχείων από κατεστραμμένα στρώματα,
που είδαν τον εχθρό στο πρόσωπο του Γιανουκόβιτς και όχι στο αστικό
σύστημα. Στις ομάδες κρούσης συμμετείχε μέρος των βετεράνων του πολέμου
στο Αφγανιστάν καθώς και των πολέμων στην Τσετσενία, μέλη μικροαστικών
στρωμάτων και νεολαίοι αστικής καταγωγής. Ανάμεσα στους ηγέτες ήταν
πρώην και νυν στρατιωτικοί, άνθρωποι εκπαιδευμένοι σε ανάλογα στρατόπεδα
και εθνικιστές διανοούμενοι. Την βασική καθημερινή μάζα του Μαϊντάν
αποτελούσαν στοιχεία από την λούμπεν μικροαστική τάξη και την αγροτιά.
Δεν επρόκειτο για κίνηση της διαβόητης «δημιουργικής τάξης» αν και
περιστασιακά εμφανίζονταν μέλη της αστικής διανόησης, περισσότερο για
βόλτα. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην νέα γενιά. Οι φοιτητές
έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην διάδοση του Μαϊντάν και συμμετείχαν σε αυτό
από τις πρώτες μέρες. Έχει δημιουργηθεί μία τέτοια κατάσταση όπου, οι
φοιτητές του 19ου αιώνα ήταν φορείς επαναστατικών ιδεών, τώρα είναι
φορείς της άκρας αντίδρασης. Αυτό συνδέεται βέβαια με την μαζική
προπαγάνδα που ξεκινάει από το δημοτικό. Οι νέοι διαμορφώνονται μέσα σε
συνθήκες ηγεμονίας του έξαλλου εθνικισμούю Θα ήθελα να υπογραμμίσω, ότι
ολόκληρη η διαδικασία του Μαϊντάν είχε καθ’ όλα μη «αταξικό» παλλαϊκό
χαρακτήρα, όπως νόμιζαν διάφοροι αριστεροί και στην αρχή του
πραξικοπήματος και μετά τη νίκη του. Μπορούμε μάλιστα να πούμε ότι η
διαδικασία έφερε ιδιαίτερα τονισμένο ταξικό χαρακτήρα: το κύμα της
μικροαστικής ιδεολογίας, με την χαρακτηριστική φλυαρία περί ευρωπαϊκής
ολοκλήρωσης, εθνικής ιδέας και «επανάστασης αξιοπρέπειας» ήταν το
προπέτασμα της επέλασης του μεγάλου κεφαλαίου, τόσο ουκρανικής όσο και
εξωτερικής προέλευσης.
-
(3) Πως δουλεύανε τις πρώτες μέρες οι κομμουνιστές;
Υπήρχαν δυνατότητες που δεν αξιοποιήθηκαν;
Κατά την άποψή μας, το ερώτημα τίθεται κάπως λανθασμένα. Δίδεται η
εντύπωση ότι οι κομμουνιστές είχαν εκεί παρουσία και πραγματικό μέτωπο
δουλειάς. Κάποιοι αριστεροί προσπάθησαν να σηκώσουν κόκκινες σημαίες στο
Μαϊντάν. Στην αρχή, αυτό οδήγησε σε προπηλακισμούς και ξυλοδαρμούς ενώ
αργότερα, κατά τις αποφασιστικές στιγμές στα τέλη του Γενάρη-Φλεβάρη, σε
ολική σύμπλευση με τους εθνικιστές. Όχι μόνο δεν κατάφεραν να στρέψουν
τις διαδηλώσεις σε αριστερή κατεύθυνση, αλλά έχασαν και την ταυτότητα
τους. Οργανώσεις όπως η «Άμεση Δράση» και η «Αριστερή Αντιπολίτευση»
κράτησαν στάση σοσιαλ-σωβινισμού με αποτέλεσμα να γίνουν η αριστερή
πτέρυγα του δεξιού τομέα. Οι δε αντιφά αναρχικοί αναλώθηκαν σε ένα
λογοπαίγνιο: προσπάθησαν να δημιουργήσουν μία «Μαύρη Εκατονταρχία» και
τελικά εκδιώχθηκαν ταπεινωτικά από τους εθνικιστές. Εκπληκτική
αλληλεγγύη επέδειξαν οι οπαδοί της Άρσεναλ Κιέβου με τους υπόλοιπους
χούλιγκαν. Ανεξάρτητα από τις πολιτικές τους προτιμήσεις, όλοι οι
χούλιγκαν στάθηκαν δίπλα-δίπλα απέναντι στη Μπέρκουτ. Ως ανταποκριτές
του ΚΤΒ (στμφ, διαδικτυακό κανάλι κομμουνιστικού προσανατολισμού)
επισκεφθήκαμε το Μαϊντάν αρκετές φορές, τραβήξαμε βίντεο, προσπαθήσαμε
να ανοίξουμε διάλογο με διαδηλωτές. Δυστυχώς, τα επιχειρήματα που φέραμε
δεν βρήκαν απήχηση. Τονίζουμε ότι σε γενικές γραμμές, στο Μαϊντάν δεν
υπήρχε τόπος για κομμουνιστές. Για αυτό, η Ένωση Κομμουνιστών Ουκρανίας
έκανε αυτό που κάνει συνήθως: πήγαμε στα εργοστάσια με την εφημερίδα μας
και τα φυλλάδιά μας. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι παίξαμε σημαντικό
ρόλο στον σχηματισμό του «Εργατικού Μετώπου», της οργάνωσης που έχει
απλωθεί στα βιομηχανικά κέντρα της ανατολής. Στο Μέτωπο συμμετέχουν
ομάδες συντρόφων από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας, το Πανουκρανικό
Μέτωπο Εργατών και το Εργατικό Κόμμα (μ-λ) Ουκρανίας.
Ads by OnlineBrowserAdvertisingAd Options
Ads by Keep NowAd Options
Ads by Media PlayerAd Options
Πυρήνας
του Εργατικού Μετώπου έχει δημιουργηθεί και στο Κίεβο και μέλος της
Ένωσης Κομμουνιστών Ουκρανίας βρίσκεται στην ηγεσία της οργάνωσης. Σε
συνεδρίαση του συντονιστικού συμβουλίου τον Μάρτιο πάρθηκε η απόφαση να
καλέσουμε τους εργάτες σε αποχή από τις εκλογές που σκοπό έχουν την
νομιμοποίηση της τωρινής εξουσίας.
-
Μέρος 2ο : Οι διαδηλώσεις στα Νοτιοανατολικά
1. Ποια η κοινωνική φύση και η πια η διαφορά
των διαδηλώσεων στα Νοτιοανατολικά από το Μαϊντάν; Για διάφορους
λόγους, δεν μπορέσαμε να διαπιστώσουμε την ακριβή αναλογία των διάφορων
κοινωνικών στρωμάτων στα «Αντιμαϊντάν». Όμως, σύμφωνα με διάφορες
ενημερώσεις, είναι γνωστές αρκετές περιπτώσεις γυναικών σε πόλεις
ανθρακωρύχων που «έδιωξαν» τους άντρες τους από το σπίτι για να πάνε
στις διαδηλώσεις ενώ οι ίδιες έκλεισαν το δρόμο σε στρατιωτικά οχήματα.
Στις πλατείες υπάρχουν κόκκινες σημαίες, όχι μόνο του ΚΚΟ αλλά και της
ΕΣΣΔ και της ΟΣΣΔ. Ακούγεται ο ύμνος της ΕΣΣΔ και η Διεθνής, καθώς και
πολλά άλλα σοβιετικά τραγούδια. Βέβαια, δεν γίνεται να μην δει κανείς
και τα τρικολόρ. Και αν στη σημαία της Ρωσικής Ομοσπονδίας μπορεί να δει
κανείς την νοσταλγία για μια «ενωμένη χώρα», η αυτοκρατορική σημαία δεν
μπορεί παρά να γεννά υποψίες για την ύπαρξη τυπικού αστικού ρωσικού
εθνικισμού. Δυσφημίζουν συνεχώς τα σοβιετικά σύμβολα, μπερδεύοντας την
κορδέλα της Φρουράς με την τσαρική, του Γεωργίου (στμφ, πρόκειται για
την πορτοκαλί-μαύρη κορδέλα). Ο Γκουμπαριώφ, «λαϊκός» κυβερνήτης της
περιφέρειας Ντόνιετσκ και από τους πρώτους που άρχισαν να φοράνε την
κορδέλα, είναι πρώην μέλος της Ρωσικής Εθνικής Ενότητας (στμφ, ακροδεξιά
οργάνωση). Μετά την προκήρυξη της «Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντόνιετσκ», η
χούντα του Κιέβου έχασε την εξουσία της στην περιοχή προς όφελος
μικροαστικών και κοινών αστικών στοιχείων. Είναι σημαντικό να σημειωθεί
ότι οι διαδικασίες που εξελίσσονται εκεί δεν εκπορεύονται από τις
γραμμές της εργατικής τάξης. Συνθήματα περί «ομοσπονδοποίησης» και
«λύσης του γλωσσικού προβλήματος» δεν αντικατοπτρίζουν τα πραγματικά
ταξικά προβλήματα του προλεταριάτου της Ουκρανίας. Άλλωστε οι
διαδηλώσεις δεν ξεκίνησαν με απεργίες ή άλλου αποχές εργατών. Ούτε ένα
εργοστάσιο δεν σταμάτησε να δουλεύει. Πουθενά, μέχρι πρόσφατα, δεν
υπήρξαν απεργίες και ο κύριος Αχμάτωφ, ιδρυτής της System Capital Management
και πιο πλούσιος άνθρωπος στην Ουκρανία δεν ένιωσε καμία ενόχληση από
την πλευρά των διαδηλωτών. Μόνο τώρα, μετά τις διακοπές (σσ, μέσα
Απρίλη) δημιουργούνται εντάσεις σε ένα από τα ορυχεία του. Το αν η
απεργία στο Κρασνοντόν θα προχωρήσει σε πολιτικά βήματα και σε πια
κατεύθυνση θα είναι αυτά, θα φανεί στην πορεία.
(2) Ο βαθμός προοδευτικότητας αυτών των
διαδηλώσεων σε σύγκριση με το Μαϊντάν Στα μέσα του Απρίλη στο Κίεβο
έγινε συνέδριο με θέμα «Αριστερά και Μαϊντάν». Απ’ όλες τις τοποθετήσεις
θα θέλαμε να σταθούμε σε μία, που θα μας βοηθήσει να ξεκαθαρίσουμε το
ζήτημα. Πρόκειται για την τοποθέτηση του Α. Μοβτσάν., «Το Μαϊντάν ως
θρίαμβος του αντικομουνισμού» η οποία εστίασε στην αντιδραστική ουσία
του ευρωμαϊντάν. Πράγματι, βλέπουμε τώρα καταστροφές μνημείων του Λένιν
σε ολόκληρη την Ουκρανία, το βασανισμό του ηγέτη του ΚΚΟυ στο Λβωβ,
ξυλοδαρμούς συνδικαλιστών στις αρχές του Δεκέμβρη, γενική
αντικομουνιστική υστερία. Η ουσία του Μαϊντάν συνίσταται στην αναδιανομή
του πλούτου της χώρας μεταξύ διαφορετικών ομάδων ολιγαρχών, μαζί με την
καταστροφή σοβιετικών κεκτημένων όπως η προοδευτική εργασιακή
νομοθεσία, η δωρεάν παιδεία και υγεία. Σκοπός είναι η γενική ενίσχυση
του βαθμού εκμετάλλευσης. Να σημειωθεί ότι η τοποθέτηση του Μοβτσάν
αντιμετωπίστηκε με σφυρίγματα από την διαβόητη «Αριστερή Αντιπολίτευση».
Όσον αφορά την Κριμαία, τα γεγονότα εκεί δείχνουν ξεκάθαρα πως η
διαμαρτυρία απέναντι στο φασιστικό πραξικόπημα μπορεί να εκτραπεί σε
έξαλλο πατριωτισμό δηλαδή στην ουσία σε υποστήριξη στον ρωσικό
ιμπεριαλισμό. Σε περίπτωση δε που οι λαϊκές εξεγέρσεις στην
νοτιοανατολική Ουκρανία δεν πνιγούν στο αίμα, μπορούμε να προβλέψουμε
ανάλογο σενάριο και εκεί. Μπορούμε να ελπίζουμε μόνο στην οργανωμένη
εργατική αντίσταση. Υπάρχουν προοπτικές τέτοιας αντίστασης, ειδικά στο
Χάρκοβο και στην περιφέρεια Ντόνιετσκ όπου υπάρχουν πυρήνες του
Εργατικού Μετώπου. Είναι μία από τις λίγες οργανώσεις που προτάσσει
πραγματικά προοδευτικές θέσεις. Μαζί με τα γενικότερα συνθήματα για
ομοσπονδοποίηση, τονίζει και την κοινωνική διάσταση. Γενικά πάντως,
είναι το ίδιο δύσκολο να κρίνει κανείς τα γεγονότα στα νοτιοανατολικά
από το Κίεβο όσο και από τη Μόσχα.
(3) Για το επιτρεπτό του μετώπου με την αστική δημοκρατία ενάντια στη φασιστικοποιήση
Ads by OnlineBrowserAdvertisingAd Options
Ads by Keep NowAd Options
Ads by Media PlayerAd Options
Σχετικά
με αυτό υπάρχει ένα γνωστό τσιτάτο του Ιωσήφ Στάλιν: «Η αστική τάξη
στον 20ο αι πέταξε το λάβαρο της δημοκρατίας, το τσαλαπάτησε στη βρωμιά.
Κανείς δεν μπορεί να το σηκώσει, εκτός από τους κομμουνιστές». Αυτό
σημαίνει ότι γίνεται να συμπίπτουν πλήρως τα συμφέροντά μας με στοιχεία
της αστικής τάξης που, για τα δικά τους συμφέροντα (π.χ.
ομοσπονδοποίηση), τοποθετούνται ενάντια στην φασιστική δικτατορία.
Άλλωστε, παραμονές της Ημέρας της Νίκης είναι καλό να θυμηθούμε ότι η
ΕΣΣΔ νίκησε τη φασιστική Γερμανία συμμαχώντας με καπιταλιστικά κράτη –
με τις αστικές τάξεις της Βρετανίας, των ΗΠΑ και της Γαλλίας. Η Ρωσία,
τη δεδομένη στιγμή, κάπως περιορίζει τον ουκρανικό φασισμό. Αυτό όμως σε
καμία περίπτωση δεν σημαίνει υποστήριξη στην αστική τάξη. Ο καθηγητής
Ποπώβ είχε απαντήσει σε παρόμοιο ερώτημα λέγοντας: «Εάν η αστική τάξη
μας πει ότι 2+4=4 δεν θα τις πούμε 2+2=7. Έτσι δεν υποστηρίζουμε την
αστική τάξη, αλλά τα προοδευτικά βήματα της» εννοείται καταλαβαίνοντας
ότι η αστική τάξη δεν έχει πραγματικές προοδευτικές φιλοδοξίες. Θα ήταν
σωστό να αναφέρουμε εδώ σαν παράδειγμα την δράση της οργάνωσης «Πάλη»
στο Χάρκοβο, η οποία προσπαθεί να συνεργαστεί με διάφορα στρώματα. Στα
πλαίσια της οργάνωσης «Λαϊκή Ενότητα», χωρίς να εκφράζουν καθαρά ταξικό
λόγο, οργανώνουν συγκεντρώσεις, μοιράζουν υλικό κ.α. Δεν μπορούμε να
πούμε ακόμα που θα οδηγήσει αυτή η δραστηριότητα, αλλά υπάρχουν κάποια
θετικά αποτελέσματα, όπως οι μεγάλες σε όγκο συγκεντρώσεις παρά τα πολύ
περιορισμένα μέσα.
-
Μέρος 3ο: Η δουλειά των κομμουνιστών
1. Που μπορεί να γίνει δουλειά πιο εύκολα,
στο Μαϊντάν ή στο Αντιμαϊντάν; Δεν είναι εντελώς αλήθεια ότι στο Μαϊντάν
σε δέρνουνε άμα μιλάς ρωσικά. Με την ιδιότητα του δημοσιογράφου,
μπορούν να παραβρεθούν εκεί ακόμα και οι καθαρά ρωσόφωνοι. Όσον αφορά
όμως τη δουλειά του αριστερού ακτιβιστή, τότε δεν σε σώζουν ούτε τα
ουκρανικά. Είναι απλά κάτι αδύνατο. Πρέπει να κατανοηθεί ότι στο Μαϊντάν
υπάρχει μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που είναι προϊόν μιας πεντάμηνης
διαδικασίας καθαρά δεξιού περιεχομένου. Ο κόσμος εκεί είναι βρίσκεται σε
κατάσταση παραφροσύνης και θυμίζει περισσότερο ζόμπι παρά ανθρώπους.
Σχετικά με τη δουλειά μας στα νοτιοανατολικά, διαβάστε πιο πάνω. Όσον
αφορά το Αντιμαϊντάν του Κιέβου, το επισκεφτήκαμε αρκετές φορές. Δεν
υπήρχαν προοπτικές για μακροπρόθεσμη δουλειά καθώς οι συμμετέχοντες
συχνά ερχόντουσαν απλώς για χρήματα. Το μοναδικό, αν και σημαντικό
θετικό στοιχείο ήταν ότι ο κόσμος εκεί αντιμετώπιζε εντελώς φυσιολογικά
τα κομμουνιστικά σύμβολα και κανείς δεν έδειξε επιθετική συμπεριφορά
εναντίον μας. Στο έδαφος του Αντιμαϊντάν μπορέσαμε να αποθέσουμε
λουλούδια στο μνημείο των εργατών του Αρσενάλ και να διαδώσουμε την
«Εργατική Ρωσία» (στμφ, η εφημερίδα του Ρωσικού Κομμουνιστικού Εργατικού
Κόμματος).
(2) Πως έχουν επηρεάσει τη δουλειά σας τα
γεγονότα του Μαϊντάν; Πριν από το Μαϊντάν είχαμε δημιουργήσει επαφές σε
αρκετές επιχειρήσεις του Κιέβου. Οι εργάτες αγόραζαν την εφημερίδα μας
τακτικά και όχι μόνο από περιέργεια. Μετά τη νίκη του πραξικοπήματος, ο
κόσμος σταμάτησε να παίρνει την εργατική Ρωσία. Πλέον έχουμε περάσει σε
κατάσταση ημιπαρανομίας και επομένως δεν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει
κάποια θετική πτυχή σε αυτήν την κατάσταση.
Ads by OnlineBrowserAdvertisingAd Options
Ads by Keep NowAd Options
Ads by Media PlayerAd Options
(3)
Πως πρέπει να λειτουργήσουν οι κομμουνιστές την δεδομένη στιγμή; Τι
σχεδιάζετε να κάνετε στο μέλλον; Τα γεγονότα στην Ουκρανία έδειξαν ποιος
είναι ποιος στην αριστερά. Κάποιοι έγιναν ουρά του έξαλλου πατριωτισμού
των αστικών τους κυβερνήσεων, άλλοι κράτησαν διεθνιστική στάση. Το
ζήτημα είναι ποιος είναι ο χαρακτήρας αυτού του διεθνισμού. Αν μιλάμε
για διεθνή αλληλεγγύη μελών κομμουνιστικών οργανώσεων, αυτή κατά την
άποψή μου δεν θα οδηγήσει πουθενά, καθώς πρόκειται απλά για την ένωση
ξεχωριστών ανθρώπων σε ξεχωριστές χώρες. Πρέπει να γίνει λόγος γίνει
λόγος για διεθνή αλληλεγγύη εργατών, οργανωμένων σε κομμουνιστικές
οργανώσεις που παλεύουν ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση για το
σοσιαλισμό. Αυτό σημαίνει ότι οι κομμουνιστές σε κάθε χώρα πρέπει
επιμελώς να παλέψουνε για την οργάνωση της εργατικής τάξης, το ατσάλωμα
της στην ταξική πάλη. Πρέπει να μελετήσουνε ψύχραιμα τα τεκταινόμενα
στην Ουκρανία και να βγάλουν συμπεράσματα για τη δική τους δράση. Είναι
λάθος, όντας στη Ρωσία να ψάχνει κανείς υστερικά για περιστασιακούς
συμμάχους στα θολά νερά του κινήματος διαμαρτυρίας στα νοτιοανατολικά,
ιδίως τη στιγμή που η καταπίεση των εργατών από το κεφάλαιο μόνο να
ενισχυθεί μπορεί από το κύμα του έξαλλου πατριωτισμού. Πρέπει όλοι να
ξεκαθαρίσουμε το βασικό πράγμα: εάν η δουλειά μας δεν δίνει τα
απαραίτητα αποτελέσματα, πρέπει να καταπιαστούμε με αυτή ακόμα πιο
επίμονα. Η επανάσταση δεν ξεκινάει από τα Μαϊντάν αλλά από τις εργατικές
επιτροπές, από την δημιουργία εργατικών συμβουλίων στις επιχειρήσεις.
Θα αναπτύξουμε την δουλειά μας στις γραμμές της εργατικής τάξης της
Ουκρανίας στηριζόμενοι στην διεθνή αλληλεγγύη, γνωρίζοντας ότι χωρίς την
αναβίωση της ΕΣΣΔ, δεν γίνεται να υπάρξει πραγματική νίκη για τους
εργάτες. Εννοείται πως για αυτό χρειάζονται ακτιβιστές με τη δυνατότητα
να κατανοήσουν και να εξηγήσουν τα γεγονότα εκλαϊκευμένα. Γι’ αυτό το
λόγο, η θεωρητική δουλειά είναι αυτή τη στιγμή κεντρικό καθήκον, τόσο
συλλογικά όσο και ατομικά. Αν δεν ξέρουμε πώς να δουλέψουμε σωστά, ποιος
ο λόγος να καταβάλουμε τη μέγιστη προσπάθεια; Γενικά, πρέπει να
μελετήσουμε, να μελετήσουμε και να ξαναμελετήσουμε τον κομμουνισμό.
Ακόμα και μέσα από τα λάθη μας.
-
-
μεταφραση “Ιστρολλικός” (απο σχόλιό του στο LeninReloated)
-
Πηγή. http://laikhexousia.blogspot
.gr/2014/05/blog-post_617.html
.gr/2014/05/blog-post_617.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου