Η διενέργεια ενός δημοψηφίσματος, αν αυτό είναι διαφανές και ανόθευτο, αποτελεί πάντα μιααναλαμπή δημοκρατίας μέσα σε ένα κοινοβουλευτικό καθεστώς. Θα πει κανείς, μα ο κοινοβουλευτισμός δεν είναι δημοκρατία; Όχι βέβαια, ο κοινοβουλευτισμός είναι ένα κακέκτυπο της δημοκρατίας. Ή ακόμα πιο σωστά, είναι μια ψευδαίσθηση της δημοκρατίας. Στον κοινοβουλευτισμό οι πολίτες στην ουσία επιλέγουν κάθε 4 χρόνια μια μοναρχία που όταν εκλεγεί θα κάνει ότι της καπνίσει, ανεξάρτητα με το τι είχε υποσχεθεί προεκλογικά για να εκλεγεί. Τα δύο πιο φρέσκα παραδείγματα ήταν ο ΓΑΠ, με τα λεφτά που υπήρχαν, και ο Σαμαράς που εξαπάτησε με τη σειρά του τους πολίτες με τα κούφια «Ζάππεια» και τα δήθεν«18 σημεία» του.
Στην ουσία ο κοινοβουλευτισμός είναι η τέχνη της εξαπάτησης του
λαού από ομάδες ανθρώπων (κόμματα) για την ανάληψη της εξουσίας. Η ομάδα
που θα καταλάβει τα κυβερνητικά πόστα, αποκτά αυτομάτως το δικαίωμα να
μη δίνει στη συνέχεια λογαριασμό σε κανέναν, κάνοντας έτσι κωλόχαρτο όλα
τα προεκλογικά υποσχεσιολόγια. Και όποιος αντισταθεί, επειδή δεν
τηρήθηκαν οι υποσχέσεις, δέρνεται, τρομοκρατείται και ξαναδέρνεται από
την κρατική καταστολή, ενώ παράλληλα τα ΜΜΕ θα τον αποκαλέσουν τραμπούκο
που δεν σέβεται τις αποφάσεις της «δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης».
Η δημοκρατία από την άλλη είναι η διαρκής και μαζική συμμετοχή στις
αποφάσεις. Η δημοκρατία για παράδειγμα ποτέ δεν θα πετούσε ανθρώπους
στην ανεργία και ποτέ δεν θαέσβηνε πρόστιμα και χρέη ολιγαρχών.
Όπως και ποτέ δεν θα έκοβε από μισθούς και συντάξεις, εξαθλιώνοντας
ολόκληρη την κοινωνία, για να μπορούν με αυτά τα κεφάλαια να τζογάρουν
άνετα οι τραπεζίτες. Η δημοκρατία δεν θα επέτρεπε σχεδόν τίποτα από όλα
αυτά που γίνονται κυρίως τα τελευταία 5 χρόνια.
Ads by Keep NowAd Options
Γι αυτό και η δημοκρατία, η πραγματική δημοκρατία, δεν ήταν και
ούτε θα είναι ποτέ αρεστή στα μεγάλα και αδηφάγα οικονομικά συμφέροντα. Ο
κοινοβουλευτισμός αποτελεί για αυτά την καλύτερη λύση, γιατί είναι ο
μοναδικός τρόπος να κρατούν σιδηροδέσμιο τον γίγαντα που λέγεται λαός,
παρέχοντάς του την ψευδαίσθηση ότι αυτός αποφασίζει για όλα, και
παράλληλα να πλουτίζουν απομυζώντας τον με τη βοήθεια
των εκάστοτε κυβερνώντων, τους οποίους έχουν προ πολλού, ψυχή τε και
σώματι, αγοράσει. Και στις περιπτώσεις που ούτε ο κοινοβουλευτισμός
μπορεί να εξασφαλίσει τα θεμιτά κέρδη τους, τότε επιστρατεύουν φασισμούς
και ναζισμούς για να ακινητοποιήσουν ή να εξαφανίσουν όλα εκείνα που
εμποδίζουν την απαιτούμενη ροή χρήματος προς τα ταμεία τους. Στο ντοκιμαντέρ «Φασισμός ΑΕ» μπορείτε να δείτε τις πιο τρανταχτές από αυτές τις περιπτώσεις στη σύγχρονη ιστορία.
των εκάστοτε κυβερνώντων, τους οποίους έχουν προ πολλού, ψυχή τε και
σώματι, αγοράσει. Και στις περιπτώσεις που ούτε ο κοινοβουλευτισμός
μπορεί να εξασφαλίσει τα θεμιτά κέρδη τους, τότε επιστρατεύουν φασισμούς
και ναζισμούς για να ακινητοποιήσουν ή να εξαφανίσουν όλα εκείνα που
εμποδίζουν την απαιτούμενη ροή χρήματος προς τα ταμεία τους. Στο ντοκιμαντέρ «Φασισμός ΑΕ» μπορείτε να δείτε τις πιο τρανταχτές από αυτές τις περιπτώσεις στη σύγχρονη ιστορία.
Αυτός είναι άλλωστε κι ο λόγος για τη δυσαρέσκεια -αν όχι απέχθεια-
που εξέφρασε χθες ο Γιάννης Πρετεντέρης για τα δημοψηφίσματα, δηλαδή
για την ίδια τη δημοκρατία. Μάλλον θα του ξέφυγε πάνω στην ανεμελιά του
και, σίγουρα, αν είχε τη μηχανή του χρόνου θα έτρεχε πίσω για να το
σβήσει. Γιατί ένας εχέφρων άνθρωπος, που θέλει να τον νομίζουν για
δημοκράτη, δεν θα έλεγε ποτέ ότι «τα δημοψηφίσματα είναι ωραία, αρκεί να ξέρεις τι θα βγάλουνε»:
Δηλαδή για τον Πρετεντέρη τα δημοψηφίσματα είναι ωραία μόνο όταν
ξέρεις εξαρχής το αποτέλεσμα. Αν δεν το ξέρεις, τότε παύουν είναι ωραία.
Γιατί αν το δημοψήφισμα είναι να βγάλει το ανεπιθύμητο (για ποιούς
άραγε;) αποτέλεσμα, τότε ποιά η χρησιμότητά του;Το άλλο πρόβλημα είναι ότι τα δημοψηφίσματα «μεταθέτουν στο λαό αυτό που είναι να αναλάβει η κυβέρνηση». Λες και η κυβέρνηση δεν υποτίθεται ότι ενεργεί σύμφωνα με τις απαιτήσεις του λαού.
Ή όχι; Φυσικά και όχι. Αν συνέβαινε αυτό στις θέσεις των Πρετεντέρηδων σήμερα
θα καθόντουσαν κανονικοί δημοσιογράφοι και όχι ιδιωτικοί υπάλληλοι εταιρειών στο ρόλο του εκπρόσωπου τύπου της συγκυβέρνησης.Δεν αποτελεί βέβαια και κανένα τρανταχτό γεγονός ότι αυτή ακριβώς είναι η αντίληψή τους -του Πρετεντέρη και των συν αυτώ- για τη δημοκρατία και το ρόλο του λαού στη λειτουργία της, απλά σε αυτή την περίπτωση η αμετροέπειά τους το έκανε ακόμα πιο ξεκάθαρο. Ο λαός γι αυτούς είναι απλά ένας κομπάρσος που παίζει το κομματάκι του κάθε 4 χρόνια στις εκλογές και ο ρόλος του από κει και πέρα είναι αυτός του αμέτοχου τηλεθεατή των εξελίξεων. Ό,τι ακριβώς περιγράψαμε δηλαδή πιο πάνω.
ΥΓ.:
Δεν είναι να απορεί κανείς που σ’ όλη την ιστορία του ελληνικού κράτους έγιναν όλα κι όλα 7 δημοψηφίσματα. Και όλα αυτά, και τα 7, νόθα και μη, ήταν μόνο για να αποφασίσει ο ελληνικός λαός αν θέλει να ξαναφέρει ή να ξαναδιώξει τα πιο άχρηστα γι αυτόν ανθρώπινα υποκείμενα: τους βασιλιάδες και τα «γαλοζοαίματα» χαραμοφάικα συγγενολόγια τους.
Πηγή. http://jungle-report.blogspot.gr/2014/04/pretenteris-dimopsifismata.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου