Νταβούτογκλου, Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς!!!

Νταβούτογκλου, Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς!!!

04/12/2013 Βούλγαρης Χρήστος Επεξεργασία Γράψτε ένα σχόλιο Go to comments

Δυο σύντομα άρθρα του Δικτύου Βολταίρου (Γαλλία) για τη νέα εξωτερική πολιτική της Τουρκίας.     (μτφ. Κριστιάν) 

Ο Νταβούτ στη Βαγδάτη στις 10 και 11 Νοεμβρίου. 

Είχε ντυθεί στα σκούρο για να συμμορφωθεί με την σιϊτική παράδοση κατά τη διάρκεια του πένθους της Ασούρα. Άντε στην Αθήνα με φουστανέλα…

-Η Τουρκία και το Ιράν κάνουν έκκληση για κατάπαυση του πυρός στη Συρία

-Η Τουρκία διαψεύδει τη στροφή της εξωτερικής πολιτικής της

Η Τουρκία και το Ιράν κάνουν έκκληση για κατάπαυση του πυρός στη Συρία

Σε επίσκεψη προ ημερών στη Τεχεράνη για την υπουργική σύνοδο του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας (ECO), ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου και ο Ιρανός ομόλογός του Μοχάμεντ Ζαβάντ Ζαρίφ (Mohammad Javad Zarif), εξέφρασαν και οι δυο μια κοινή θέση υπέρ της κατάπαυσης του πυρός στη Συρία. Σύμφωνα με τους ίδιους, δεν πρέπει να  περιμένουμε μέχρι τη διάσκεψη της Γενεύης 2, στις 22 Ιανουαρίου 2014, για να σταματήσουν οι εχθροπραξίες.

Η δήλωση αυτή δείχνει την πλήρη ανατροπή της τουρκικής θέσης για την οποία μιλήσαμε μετά το ταξίδι του κ. Νταβούτογκλου στο Ιράκ (10-11.11.2013) [ 1 ]. 

Από δω και στο εξής η Άγκυρα εγκαταλείπει τη στάση της ως ιστορικός ηγέτης των σουνιτών για να υιοθετήσει αυτή της συναινετικής περιφερειακής δύναμης.

Πρόκειται επίσης για πλήρη αντιστροφή της ιρανικής θέσης που θεωρεί από δω και στο εξής την καταπολέμηση της τακφιριστικής τρομοκρατίας ως λιγότερο σημαντική από την προσέγγισή της με την Ουάσιγκτον και την αναβίωση της οικονομίας της.

Δυστυχώς, η δήλωση αυτή αντικρούεται από τη μαρτυρία ενός οδηγού φορτηγού που συνελήφθη, ενώ μετέφερε χιλιάδες βλήματα όλμων και μια ντουζίνα πυραύλων. Δήλωσε ότι πήρε το φορτίο του κοντά σε ένα φράγμα της τουρκικής χωροφυλακής που δεν θα μπορούσε να το αγνοήσει. Αυτή η μαρτυρία αμφισβητήθηκε φυσικά έντονα από τον Τούρκο υπουργό Εσωτερικών Μουαμέρ Γκιουλέρ. Ωστόσο, επιβεβαιώνει πολλές άλλες μαρτυρίες εδώ και τρία χρόνια και τα παράπονα Σύρων πολιτών ενώπιον της τουρκικής δικαιοσύνης.

Η δήλωση αυτή δεν έχει τίποτα το αυθόρμητο. Είχε συζητηθεί στη συνάντηση μεταξύ των κκ. Νταβούτογκλου και Ζαρίφ τη 1^η Νοεμβρίου, στην Περιφερειακή Διάσκεψη για τον Αφοπλισμό, και προβλέφτηκε σε περίπτωση επιτυχίας των διαπραγματεύσεων Ιράν-ΗΠΑ. 
Οι δύο άνδρες είχαν ήδη συναντηθεί με θερμότητα στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, στις 23 Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη.

[ 1 ] “  Η Τουρκία διαψεύδει τη στροφή της εξωτερικής πολιτικής της  », δείτε παρακάτω, Voltaire Network 24 Νοεμβρίου 2013.

http://www.voltairenet.org/article181243.html

Η Τουρκία διαψεύδει τη στροφή της εξωτερικής πολιτικής της

Τούρκοι αξιωματούχοι διέψευσαν το Σάββατο το περιεχόμενο ενός άρθρου στην εφημερίδα New York Times για πλήρη στροφή στη διεθνή πολιτική.

Η αμερικανική εφημερίδα αναφέρει ότι η Τουρκία επεδίωκε να δημιουργήσει ένα σουνιτικό άξονα στη Μέση Ανατολή, υποστηριζόμενη μεταξύ άλλων από  τη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Ωστόσο, μετά την πτώση του Μοχάμεντ Μόρσι στην Αίγυπτο και τη στρατιωτική ήττα της στη Συρία, η Άγκυρα επιδιώκει σήμερα να προσεγγίσει τις σιϊτικές ηγεσίες: το Ιράκ και το Ιράν.

Ως απόδειξη, η New York Times είχε παρατηρήσει το ταξίδι του Αχμέτ Νταβούτογκλου, υπουργού Εξωτερικών, στη Βαγδάτη στις 10 και 11 Νοεμβρίου. 

Είχε ντυθεί στα σκούρο για να συμμορφωθεί με την σιϊτική παράδοση κατά τη διάρκεια του πένθους της Ασούρα (φωτογραφία).

Ο τουρκικός τύπος παρουσιάζει την επίσημη διάψευση με ειρωνεία.

« Turkey, Its Allies Struggling, Tempers Ambitions to Lead Region », par Tim Arango, The New York Times, 21 novembre 2013, δείτε παρακάτω

http://www.voltairenet.org/article181115.html

Turkey, Its Allies Struggling, Tempers Ambitions to Lead Region

Ahmad Mousa/Reuters

The Shiite cleric Moktada al-Sadr, left, with Turkey’s foreign minister, Ahmet Davutoglu, in Iraq.

By TIM ARANGO

Published: November 21, 2013

ANKARA, Turkey — As Egypt’s Islamist demonstrators faced an imminent confrontation with security forces in Cairo last summer, the advice they received from Turkish officials was adamant: Stand your

For Turkey, the counsel was as much about supporting its Islamist allies as it was about trying to prop up its waning regional influence. With the Islamists ousted from power by the military in Cairo, the demonstrators represented a last stand for Turkey’s effort at building a new Sunni Muslim axis of power — with Turkey as an anchor.

But the protesters were routed, and hundreds were killed in a campaign that not only neutered Egypt’s Muslim Brotherhood but also Turkey’s ambitions. Now Turkey is rethinking its effort to reshape the region, and is instead reaching out to the Middle East’s two Shiite Muslim powers, Iraq and Iran.

“There is no doubt that romanticism over the Middle East is gone,” said Suat Kiniklioglu, a former official in the governing Justice and Development Party, known by its Turkish initials A.K.P., who now runs a research center in Ankara, Turkey’s capital.

The idealism of leading a new Sunni alliance has given way to a more pragmatic approach centered on securing access to oil and gas for its economy, improving conditions for Turkish businesses and finding a way out of the intractable conflict in Syria. Many analysts describe the shift as a return to the mantra of “zero problems” with neighbors, a slogan that had previously guided Turkey’s foreign policy under the governing party.

One of the most striking indications of the shift came when Foreign Minister Ahmet Davutoglu recently visited Baghdad and said “there is no limit to cooperation” between the countries. Mr. Davutoglu dressed in black, a symbol of mourning that is central to the Shiite faith, prayed at a famous Shiite shrine, met the spiritual leader, Grand Ayatollah Ali al-Sistani, and the militant Shiite leader Moktada al-Sadr, and talked about embracing his Shiite “brothers” in the holy city of Karbala. He had already hosted his Iranian counterpart in Turkey, and officials say Turkey’s prime minister, Recep Tayyip Erdogan, will visit Baghdad and Tehran.

Turkey, in supporting the rebel fighters in Syria, is on the opposite side of that war from Iraq and Iran, who have been strong supporters of the government of Bashar al-Assad. But as the international community pursues a political solution to the conflict, Turkey has fallen in line with the diplomatic path, in part because it is frightened by the rise of Islamist radicals leading the rebels along its border. It would have preferred Western-led military action in Syria.

When it comes to Iran, Mr. Assad’s strongest ally, Turkey is trying to position itself to be able to persuade Tehran to at least give up support for Mr. Assad, in particular, as part of any peace plan. That, at least, would allow Istanbul to save face after having been adamant that Mr. Assad leave office.

“They are not saying yes, they are not saying no,” said a Turkish official who has been involved in the talks with the Iranians. “They know they cannot support Assad forever.”

For the last couple of years Turkey and Iraq have had a strained relationship, centered on a bitter personal feud between Mr. Erdogan and the Iraqi prime minister, Nuri Kamal al-Maliki. Turkey had supported the Sunni opposition within Iraq, and when Mr. Maliki targeted the former Sunni vice president Tariq al-Hashemi on terrorism charges in late 2011, Turkey gave Mr. Hashemi refuge. In Iraq, Turkish businesses suffered boycotts and Turkish workers found themselves detained for work permit violations, while Mr. Maliki shut down an important route through Iraq for Turkish trucks.

Turkey and Iran have managed to maintain a relationship, if often a strained one, mainly because of energy interests. As a rising economic power but with few of its own sources of energy, Turkey relies on Iran and Russia for natural gas and oil imports. Even so, some Turkish officials see Iran as their greatest rival, and in backing the rebels in Syria, Turkey hoped to remove Syria from Iran’s sphere of influence.

Before the revolts and revolutions of the Arab Spring, Turkey used its economic clout and cultural influence, including from the soap operas that are wildly popular around the region, to expand its reach around the Middle East, even imagining a regional alliance along the lines of the European Union. The civil war in Syria, though, has laid bare the limits of Turkey’s so-called soft power, as it has been the Iranians’ hard power — their commando units and spy services — that have had the greatest impact on the conflict. Turkey’s intelligence agency, historically focused on counterintelligence within the country, has found itself with few capabilities within Syria or Iran, and has come under sharp criticism by the West for allowing weapons to reach extremist jihadi groups fighting in Syria.

For Mr. Erdogan, the missteps and failures of Turkey’s Middle East policy have cost him stature in the region, just as the harsh police crackdown on antigovernment protesters in Turkey last summer tarnished his image, and that of his party, in Europe and the United States.

After a popular uprising ousted the Egyptian dictator Hosni Mubarak, Mr. Erdogan was hailed as a hero in Cairo and his party gave technical and financial support to the Brotherhood, seen as ideological brethren to the Justice and Development Party. Now Mr. Erdogan would probably be forbidden by Egypt’s new military rulers from setting foot in the country. A planned trip to the Gaza Strip by Mr. Erdogan, a visit once seen as a triumphant symbol of his support for Palestinian rights — what had been the source of his popularity on the Arab street — is off indefinitely.

“Erdogan is no longer a hero in the Middle East,” said Kemal Kilicdaroglu, the chairman of Turkey’s main opposition party, the Republican People’s Party. “He believed he could do everything by himself, and design everything himself.”

As an opposition figure, Mr. Kilicdaroglu is expected to criticize the prime minister, but similar sentiments are voiced privately by government officials close to the governing party.

Analysts say that with hindsight, it is clear that Turkey’s vision as a leader of a new Middle East is at best hopeful, given the burdens of history and the legacy of Turkish rule over the Arab world during the times of the Ottoman Empire. For that reason, they added, the shift back to its policy of no enemies is not completely unexpected.

“Arabs don’t want to be bossed around by the Turks,” said a Western official in Ankara.

http://www.nytimes.com/2013/11/22/world/europe/turkey-its-allies-floundering-tempers-its-ambitions-to-lead-region.html?_r=1&