19.11.2013
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΥ
Η
συνολική εξομάλυνση των σχέσεων Ουάσιγκτον-Τεχεράνης έχει δρομολογηθεί
και η προοπτική αυτή από μόνη της δημιουργεί ανατροπές χωρίς ιστορικό
προηγούμενο. Κέρι και Λαβρόφ σε πρόσφατες δηλώσεις τους εξέφρασαν
αισιοδοξία για συντομη σύναψη συμφωνίας με το Ιράν.
Στις
αρχές του μήνα στην Ιστοσελίδα του BBC αναρτήθηκε ρεπορτάζ του Mark
URBAN με τίτλο «Saudi nuclear weapons on order from Pakistan» όπου το
Ριάντ παρουσιάζεται σαν από χρόνια χρηματοδότης-συνιδιοκτήτης του
προγράμματος πυρηνικών όπλων του Πακιστάν, με δυνατότητα μεταφοράς
πυρηνικών όπλων στη Σαουδική Αραβία, όποια στιγμή αυτό κριθεί αναγκαίο.
Πότε
μπορεί να συντρέξουν για το Ριάντ οι λόγοι που να νομιμοποιούν ένα
παρόμοιο βήμα; Προφανώς αν η συμφωνία Ιράν-Μεγάλων Δυνάμεων κριθεί από
σαουδαραβικής πλευράς ότι δεν περιέχει επαρκείς εγγυήσεις για την
ασφάλεια της χώρας και της Αραβικής Χερσονήσου.
Προφανώς
το δημοσίευμα του BBC αποτελεί διαρροή από τους γνωρίζοντες το πυρηνικό
«ειδύλλιο» Ριάντ -Ισλαμαμπάντ, ΗΠΑ και Βρετανίας και ταυτόχρονη
προειδοποίηση προς τη Σαουδαραβική Βασιλική Οικογένεια να μην προχωρήσει
σε υλοποίηση των δυνατοτήτων που της παρέχει η σχετική συμφωνία.
Αν
το Ριάντ επισείει τη δυνατότητά του να γίνει την επόμενη μέρα πυρηνική
δύναμη έστω και για διαπραγματευτικούς λόγους σε σχέση με τις ΗΠΑ ,
πρώτον, θα θίξει διπλά το Ισραήλ με την αμφισβήτηση του πυρηνικού
περιφερειακού του μονοπωλίου αλλά και με την ανάγκη περιφερειακής
συμφωνίας για τον έλεγχο των πυρηνικών όπλων που θα προκύψει, και
δεύτερον, θα βάλει την Τουρκία στον πειρασμό αν όχι να αποκτήσει,
τουλάχιστον να εισπράξει ισχυρά αντισταθμιστικά οφέλη από τη μη είσοδό
της στην κούρσα των πυρηνικών εξοπλισμών.
Την
ίδια στιγμή οι περιφερειακές εξελίξεις σκιάζουν τη συνάντηση
Ερντογάν-Μπαρζανί στην πρωτεύουσα του Τουρκικού Κουρδιστάν, Ντιαρμπακίρ.
Ο
Μπαρζανί ηγέτης του de facto Ανεξάρτητου Κουρδιστάν στο Βόρειο Ιράκ με
την επίσκεψή του ολοκληρώνει μια σταδιακή συμμαχία-πρόσδεση με την
Άγκυρα: Η Τουρκία είναι ο πρώτος εμπορικός εταίρος της κυβέρνησης του
Αρμπιλ και μέσω τουρκικής επικράτειας εξάγεται το πετρέλαιο του Βορείου
Ιράκ με πλήρη παράκαμψη -αγνόηση της κυβέρνησης του Ιράκ και προς μεγάλη
δυσαρέσκεια τόσο των ΗΠΑ όσο και του Ισραήλ, αλλά και του Ιράν που
στηρίζει την Σιιτική Κυβέρνηση της Βαγδάτης, όπου πρόεδρος είναι ο
ιστορικός Κούρδος πολέμαρχος και για δεκαετίες αντίπαλος του Μπαρζανί
και σύμμαχος της Τεχεράνης, Ταλαμπανί.
Η
Τουρκία προφανώς εγγυάται στον Μπαρζανί στήριξη στη διεκδίκηση του
Κιρκούκ που παραμένει πετρελαϊκό Ελντοράντο και η κυβέρνηση του Αρμπίλ
εγγυάται ότι δεν θα επιτρέψει στον πολέμαρχο του ΡΚΚ Μουράτ Καραγιλάν
στην κοιλάδα Καντίλ να αμφισβητήσει τη συμφωνία Ερντογάν-Οτσαλάν.
Αυτό
όμως που φέρνει ακόμη πιο κοντά τους Ερντογάν-Οτσαλάν και Μπαρζανί
είναι η ολοένα και μεγαλύτερη ενίσχυση της Κουρδικής Οντότητας στην
Βορειοανατολική Συρία ως αποφασιστικού παράγοντα διαμόρφωσης ισορροπιών
στη χώρα και στην περιοχή: Οι Κούρδοι της Συρίας ελέγχουν μεγάλο τμήμα
της μεθορίου Συρίας -Τουρκίας και εμποδίζουν την απευθείας επαφή των
Σύρων αντικαθεστωτικών με τους Σουνίτες παραστρατιωτικούς του Ιράκ.
Είναι σήμερα το πιο ισχυρό χαρτί του Ασαντ και προφανώς μπορούν να
προκαλέσουν ένοπλη ανάφλεξη και στη Νοτιοανατολική Τουρκία. Σημειωτέον
ότι ο Ερντογάν δεν μπορεί να προκηρύξει δημοψήφισμα για την ενίσχυση των
αρμοδιοτήτων του Προέδρου – που είναι προϋπόθεση για να είναι υποψήφιος
για το αξίωμα στην πρώτη με καθολική ψηφοφορία εκλογή το 2014 – παρά
μόνο με την ψήφο των βουλευτών της πολιτικής πτέρυγας του ΡΚΚ BDP.
(από την εφημερίδα “ΗΜΕΡΗΣΙΑ”, 19/11/2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου