Μάο-”Το Κίνημα στο Χουνάν”

Νοε20 by Αμετανόητος

 

 

 

 

 

 

1 Vote

***

ΕΝΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ…!!!

***

Έκθεση για την Έρευνα που έγινε στην Επαρχία Χουνάν εξ αφορμής τού αγροτικού κινήματος¹
(Μάρτιος 1924)
[Άπαντα (Εκλογή), Ι Τόμος (1926-1937)
Μετ. από τα γαλλικά τού Μ.Παναγιωτόπουλου, Εκδ. Μόρφωση, Αθήνα 1955]

Η σημασία τού αγροτικού προβλήματος
Οργανώνονται
Η ανατροπή των Τουχάο και των Λέσεν-Όλη η εξουσία περνάει στις Αγροτικές Ενώσεις
«Τα πράγματα πάνε πολύ άσχημα» και «τα πράγματα πάνε πολύ καλά»
Το πρόβλημα αυτού που ονομάζουμε «υπερβολές»
Το λεγόμενο κίνημα των «ξυπόλυτων»
Η επαναστατική πρωτοπορία
Δεκατέσσερις σπουδαίες κατακτήσεις

Η σημασία τού αγροτικού προβλήματος

Στη διάρκεια τού πρόσφατου ταξιδιού μου στην επαρχία τού Χουνάν,² έκανα μια έρευνα πάνω στην τοπική κατάσταση σε πέντε περιφέρειες: τού Σιανγκντάν, τού Σιανγκσιάνγκ, τού Χονγκσάν, τού Λίλινγκ και τού Τσανγκσά.³32 ημέρες, — απ’ τις 4 Ιανουαρίου ώς και την 5η Φεβρουαρίου — στα χωριά και στα επαρχιακά κέντρα κάλεσα σε συζητήσεις τους αγρότες, που στο διάστημα τής ζωής τους είχαν συγκεντρώσει μια μεγάλη πείρα, καθώς και τους αγωνιστές τού αγροτικού κινήματος και άκουσα προσεκτικά τις αφηγήσεις τους. Αυτό μου επέτρεψε να συγκεντρώσω ένα πλούσιο υλικό. Πολλά πράγματα, μέσα στο αγροτικό κίνημα, παρουσιάσθηκαν εκεί σε πλήρη αντίθεση μ’ αυτά που είχα την ευκαιρία ν’ ακούσω να λένε οι Σενσί⁴ στο Χανκέου και στο Τσανγκσά.⁵ Είδα κι άκουσα πολλά καταπληκτικά πράγματα, τέτοια που δεν τα είχα δει ούτε τα είχα ακούσει ποτέ μου. Πιστεύω πως παρόμοια φαινόμενα μπορούμε να παρατηρήσουμε σε πολλές περιφέρειες.

Πρέπει, στο συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα, να βάλουμε ένα όριο σ’ όλες τις κρίσεις, που έχουν διατυπωθεί για το αγροτικό κίνημα και όσο γίνεται ταχύτερα, να διορθώσουμε τα λαθεμένα μέτρα, που είχαν ληφθεί απ’ τις επαναστατικές αρχές, αναφορικά μ’ αυτό το κίνημα. Μονάχα έτσι θα μπορέσουμε να συμβάλλουμε στην παραπέρα ανάπτυξη τής επανάστασης. Γιατί, αυτή την ώρα, η πρόοδος τού αγροτικού κινήματος αποκτάει πολύ μεγάλη σημασία. Σε λίγον καιρό, θα δούμε να εξεγείρονται σ’ όλες τις επαρχίες τής Κίνας, τού Κέντρου, τού Βορρά και τού Νότου, εκατοντάδες εκατομμύρια αγρότες. Θα σηκωθούνε ορμητικοί, ακατανίκητοι, σα σίφουνας, και καμιά δύναμη δε θα μπορέσει νατους συγκρατήσει. Θα συντρίψουν όλες τις αλυσίδες τους και θα ποθούν την απελευθέρωση. Θα σκάψουν τον τάφο όλων των ιμπεριαλιστών, των μιλιταριστών, όλων των καταχραστών κρατικών υπαλλήλων που διασπαθίζουν τα οικονομικά τού κράτους, των Τουχάο και των Λέσεν. Θα δοκιμάσουν όλα τα επαναστατικά κόμματα και τις επαναστατικές ομάδες, όλους τους επαναστάτες, είτε για να τους δεχθούν, είτε για να τους αποδιώξουν μακριά τους.

Τι πρέπει να κάνουμε; Να μπούμε επικεφαλής τους και να αναλάβουμε την ηγεσία τους; Ή να μείνουμε πίσω τους περιοριζόμενοι να τους κριτικάρουμε με χίλιες-δυο αυταρχικές χειρονομίες; Ή ακόμα να βαδίσουμε εναντίον τους για να τους χτυπήσουμε;

Κάθε Κινέζος είναι ελεύθερος να διαλέξει έναν απ’ αυτούς τους τρεις δρόμους, αλλά η πορεία των γεγονότων φέρνει κοντά στον καθένα την ώρα τής εκλογής.

Οργανώνονται

Μπορούμε, βασικά, να διαιρέσουμε την ανάπτυξη τού αγροτικού κινήματος τού Χουνάν σε δυο στάδια, αν εξετάσουμε την Κεντρική και τη Νότια περιφέρεια τής επαρχίας, εκεί που έχει κιόλας εκδηλωθεί. Το πρώτο, που διαρκεί απ’ τον Ιανουάριο ώς το Σεπτέμβριο τού περασμένου χρόνου, ήταν ένα στάδιο οργάνωσης. Χωρίζεται σε μια περίοδο παρανομίας — απ’ τον Ιανουάριο ώς τον Ιούνιο — και σε μια περίοδο δημόσιας δράσης — απ’ τον Ιούλιο ώς τον Σεπτέμβριο — όταν ο επαναστατικός στρατός κυνήγησε το στρατηγό Τσάο-Χονγκ-Τι.⁶ Την εποχή εκείνη, οι αγροτικές ενώσεις αριθμούσαν 300.000 με 400,000 μέλη κι η μάζα που βρισκόταν υπό την άμεση καθοδήγησή τους, μόλις ξεπερνούσε το ένα εκατομμύριο άτομα. Ο αγώνας στην ύπαιθρο δεν είχε αρχίσει ακόμα και γι’ αυτό οι αγροτικές ενώσεις δεν είχαν ακόμα υποβληθεί στην κριτική των διαφόρων κοινωνικών στρωμάτων. Όσο τα μέλη των αγροτικών ενώσεων βοηθούσαν το στρατό που συμμετείχε στην εκστρατεία τού βορρά, χρησιμεύοντας για οδηγοί, ανιχνευτές, ταχυδρόμοι, μεταφορείς, τόσο οι αξιωματικοί εκείνου τού στρατού εκφράζονταν ευνοϊκά γι’ αυτές.

Η περίοδος απ’ τον Οκτώβριο τού περασμένου χρόνου ώς το φετινό Ιανουάριο, είναι το δεύτερο στάδιο τής ανάπτυξης τού αγροτικού κινήματος, το στάδιο τής επαναστατικής δράσης. Οι δυνάμεις των αγροτικών ενώσεων αυξήθηκαν αστραπιαία, φτάνοντας στα δυο εκατομμύρια μέλη. Όσο για τα σημασία των μαζών που είχαν ταχθεί υπό την άμεση καθοδήγησή τους, οι μάζες αυτές έφθασαν στα δέκα εκατομμύρια άτομα. Αν υπολογίσει κανείς πως, όπως συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις, από κάθε οικογένεια ένα μονάχα άτομο έχει μπει στις αγροτικές ενώσεις, έχει όλο το δικαίωμα να υπολογίσει πως στα δυο εκατομμύρια μέλη αντιστοιχεί μια μάζα από δέκα περίπου εκατομμύρια άτομα, που ελέγχεται απ’ αυτές τις ενώσεις. Σ’ αυτές τις ενώσεις έχει οργανωθεί σχεδόν το μισό από το σύνολο των αγροτών τής επαρχίας τού Χουνάν. Και στις περιφέρειες τού Σιανγκτάν, Σιανγκσιάνγκ, Λιουγιάνγκ, Τσανγκσά, Λίλινγκ, Νινγκσιάνγκ, Πινγκιάνγκ, Σιανζίν, Χονγκσάν, Χονγκγιάνγκ, Λοϊγιάνγκ, Τσενσιάν και Ανχούα,⁷ σχεδόν όλοι οι αγρότες προσχώρησαν στις αγροτικές ενώσεις ή βρίσκονται υπό την άμεση καθοδήγησή τους. Έτσι, αφού βρέθηκαν μέσα σ’ ένα πλατύ δίκτυο οργανώσεων, οι αγρότες, ανέλαβαν αμέσως τη δράση κι αυτοί οι τέσσερις μήνες είδαν να αναπτύσσεται στο Χουνάν μια αγροτική επανάσταση σε άγνωστη ακόμη έκταση.⁸

Η ανατροπή των Τουχάο και των Λέσεν.
Όλη η εξουσία περνάει στις Αγροτικές Ενώσεις

Οι αγρότες κατάφεραν το πρώτο τους χτύπημα εναντίον των Τουχάο και των Λέσεν, εναντίον τής καταπίεσης των γαιοκτημόνων. Αλλά μαζί μ’ αυτούς χτυπήθηκαν κι η πατριαρχική ιδεολογία, η πατριαρχική τάξη των πραγμάτων, από κάθε της πλευρά, καθώς και οι παραβάτες και καταχραστές υπάλληλοι και τα ολέθρια έθιμα στην ύπαιθρο. Ήταν τόσο δυνατό αυτό το χτύπημα που έμοιαζε μ’ έναν σίφουνα, που μπροστά του το κάθε τι πρέπει ή να χαθεί ή να υποκύψει. Τελικά απ’ τα προνόμια που κρατούσαν από χιλιάδες χρόνια οι φεουδάρχες δεν απόμειναν παρά μερικά ψίχουλα μονάχα. Το παλιό τους γόητρο, η παλιά τους δύναμη, καταστράφηκαν. Μετά την ανατροπή τής εξουσίας των γαιοκτημόνων, οι αγροτικές ενώσεις ήταν τα μοναδικά όργανα εξουσίας που υπήρχαν, και πραγματοποίησαν μέσα στα γεγονότα το σύνθημα⁹ «όλη η εξουσία στις αγροτικές ενώσεις». Ακόμα και για μικροπράγματα όπως ένας καυγάς ανάμεσα σ’ ένα αντρόγυνο το λόγο και την τελική απόφαση θα τον έχει πάντα η αγροτική ένωση. Καμιά υπόθεση δεν ρυθμίζεται όταν απουσιάζουν οι αντιπρόσωποι τής αγροτικής ένωσης. Στην ύπαιθρο, οι αγροτικές ενώσεις ασκούν την εξουσία τους κυριολεκτικά σ’ όλους τους τομείς. Όπως λένε: «Τα λόγια τους είναι διαταγές». Κι όποιος θα τύχει να περάσει από κει και να δει, δεν μπορεί να πει παρά μονάχα καλά λόγια για τις αγροτικές ενώσεις. Τού είναι αδύνατο να πει κάτι κακό. Όσο για τους Τουχάο, τους Λέσεν, τους γαιοκτήμονες που επιδίδονται σε χίλιες βιαιοπραγίες και υπερβολές, τώρα έχουν χάσει απόλυτα το δικαίωμα τού λόγου. Κυριολεκτικά δεν τολμούν να βγάλουν τσιμουδιά. Ο φόβος των αγροτικών ενώσεων έκανε τους πιο σημαίνοντες απ’ τους Τουχάο και τους Λέσεν να φύγουν στη Σαγκάη, τους λιγότερο σημαίνοντες στο Χανκέου, τους ακόμη παρακάτω στο Τσανγκσά, τους πιο μικρούς στα επαρχιακά κέντρα, όσο για την υποστάθμη τού είδους τους, αναγκάσθηκε ν’ απομείνει στα χωριά και εμπιστεύθηκε την τύχη της στην ευμένεια των αγροτικών ενώσεων. Ο μικρός Λέσεν παρακαλεί:

«Είμαι έτοιμος να πληρώσω δέκα γιoνάν αρκεί να μου επιτρέψετε να μπω στην ένωση».

«Τι να τα κάνουμε τα βρομολεφτά σου!» του απαντούν οι αγρότες.

Αρκετοί γαιοκτήμονες, μεσαίοι και μικροί, πλούσιοι χωρικοί και μεσαίοι ακόμα, που προηγούμενα ήταν εναντίον των αγροτικών ενώσεων, ζητούν τώρα, τού κάκου, να μπουν σ’ αυτές. Μου έτυχε να συναντήσω σε πολλές περιφέρειες απ’ αυτούς τους ανθρώπους που μου ζητούσαν: «Σεις που είστε σταλμένος απ’ το επαρχιακό κέντρο, σας παρακαλούμε να εγγυηθείτε για μας». Απ’ τον καιρό τής δυναστείας των Τσίνγκ,¹⁰ την εποχή των απογραφών, συντάσσανε στις διάφορες περιφέρειες δυο ειδών καταλόγους, τον κύριο κατάλογο και τον ειδικό. Τους « καλούς» ανθρώπους τους γράφανε στον κύριο κατάλογο, τους ληστές και τα ύποπτα στοιχεία στον ειδικό κατάλογο. Και να που τώρα, ακολουθώντας το παράδειγμα αυτών που γίνονταν εκείνο τον καιρό, βλέπεις σε κάμποσα χωριά τους αγρότες να απειλούν όσους ήταν εναντίον των αγροτικών ενώσεων: «Πρέπει να τους γράψουμε στον ειδικό κατάλογο!»

Αυτοί που φοβούνται να μη βρεθούν σ’ αυτό τον κατάλογο προσπαθούν με κάθε τρόπο να μπουν στην αγροτική ένωση και ησυχάζουν τότε μονάχα όταν γράφονται μέλη τής ένωσης. Συμβαίνει όμως συχνά οι αγροτικές ενώσεις να αρνούνται επίμονα την εισδοχή τους και τότε ζουν μέσα σ’ έναν αδιάκοπο φόβο. Μένοντας έξω απ’ τις αγροτικές ενώσεις, θεωρούν τους εαυτούς τους ως αποστάτες χωρίς εστία και χωρίς πατρίδα. Στα χωριά τους λένε «οι ανήσυχοι».¹¹ Με λίγα λόγια, αυτές οι ίδιες αγροτικές ενώσεις, που πριν τέσσερις ακόμα μήνες πολλοί τις περιφρονούσαν,¹² τώρα απολαμβάνουν τον μεγαλύτερο σεβασμό. Όλοι αυτοί που άλλοτε υποκλίνονταν πολύ ταπεινά στην εξουσία των Σενσί, υποκλίνονται τώρα στην εξουσία των αγροτών. Δεν υπάρχει κανείς που να μην αναγνωρίζει πως ο μήνας Οκτώβριος τού περασμένου χρόνου σημάδεψε καθαρά τα σύνορα ανάμεσα σε δυο κόσμους.

«Τα πράγματα πάνε πολύ άσχημα» και «τα πράγματα πάνε πολύ καλά».

Οι αγροτικές επαναστάσεις απέσπασαν τους Σενσί απ’ τον γλυκό τους ύπνο. Απ’ τη στιγμή που οι ειδήσεις απ’ την ύπαιθρο φτάσανε στις πολιτείες, οι Σενσί των πόλεων συνταράχθηκαν. Φτάνοντας στο Τσανγκσά, αντάμωσα κάθε λογής ανθρώπους κι άκουσα πολλές φήμες. Οι εκπρόσωποι των μεσαίων και των ανώτερων στρωμάτων τής κοινωνίας και τα μέλη τής δεξιάς τού Κουόμιντανγκ, όλοι με μια φωνή, από συμφώνου, χαρακτήριζαν την κατάσταση με αυτά τα λόγια: «Τα πράγματα πάνε πολύ άσχημα!» Με την ατμόσφαιρα που δημιουργούσαν τα λόγια αυτών που έλεγαν πως «τα πράγματα πάνε πολύ άσχημα», ακόμα και άνθρωποι με πνεύμα εντελώς επαναστατικό, κλείνοντας τα μάτια και φανταζόμενοι αυτό που γινότανε στην ύπαιθρο, έχαναν το ηθικό τους και θεωρούσαν ως αδύνατο ν’ αρνηθούν πως ότι, πραγματικά, «όλα πήγαιναν πολύ άσχημα». Ακόμα και άνθρωποι με εντελώς προοδευτικές ιδέες δεν προχωρούσαν πιο πέρα στην ακόλουθη διαπίστωση «κατά την επαναστατική περίοδο αυτά είναι αναπόφευκτα, όμως αυτό δεν εμποδίζει από το να πηγαίνουν τα πράγματα πολύ άσχημα». Γενικά, κανείς δεν θεωρούσε ως δυνατό να αρνηθεί εντελώς ότι αληθινά «τα πράγματα πήγαιναν πολύ άσχημα».

Η πραγματικότητα είναι πως, όπως προαναφέραμε, οι πολιτικές αγροτικές μάζες εξεγέρθηκαν για να επιτελέσουν την ιστορική τους αποστολή, οι δημοκρατικές δυνάμεις στην ύπαιθρο επαναστάτησαν για να ανατρέψουν τις φεουδαρχικές δυνάμεις. Οι φεουδαρχικοί και πατριαρχικοί Τουχάο και Λέσεν, οι γαιοκτήμονες που επιδίδονται σ’ όλες τις δυνατές καταχρήσεις και βιαιοπραγίες, να ποια είναι η βάση αυτού τού απολυταρχισμού που διαρκεί επί χιλιετηρίδες, το στήριγμα των ιμπεριαλιστών, των μιλιταριστών και των ανέντιμων και καταχραστών κρατικών υπαλλήλων. Η ανατροπή λοιπόν αυτών των φεουδαρχικών δυνάμεων αποτελεί ακριβώς τον πραγματικό σκοπό τής εθνικής επανάστασης. Ο Σουν-Γιατ-Σέν, σαράντα ολόκληρα χρόνια, αφιέρωσε όλες του τις δυνάμεις στην εθνική επανάσταση. Αλλά εκείνο που πόθησε, χωρίς ποτέ να μπορέσει να το πραγματοποιήσει, το επιτέλεσαν οι αγρότες μέσα σε λίγους μήνες. Είναι ένα μοναδικό κατόρθωμα που κανένας ώς τα τότε δεν πέτυχε να το πραγματοποιήσει, ούτε σε σαράντα χρόνια, ούτε ακόμα στη διάρκεια των χιλιετηρίδων. Τα πράγματα λοιπόν πηγαίνουν πολύ καλά. Δεν υπάρχει τίποτα σ’ αυτά που να πηγαίνει «άσχημα», απολύτως τίποτα που να πηγαίνει «πολύ άσχημα».

Είναι ολοφάνερο πως αυτοί που λένε ότι «τα πράγματα πάνε πολύ άσχημα», είναι εκείνοι που αγωνίζονται να υπερασπίσουν τα συμφέροντα των γαιοκτημόνων εναντίον των αγροτών που εξεγείρονται. Είναι ολοφάνερο πως αυτή η γνώμη είναι η γνώμη τής τάξης των γαιοκτημόνων που προσπαθούν να διατηρήσουν την παλιά φεουδαρχική τάξη πραγμάτων και να εμποδίσουν την εγκαθίδρυση μιας καινούργιας δημοκρατικής τάξης πραγμάτων. Είναι ολοφάνερο πώς αυτή η γνώμη είναι μια γνώμη αντεπαναστατική. Κανένας σύντροφος επαναστάτης δεν πρέπει να επαναλαμβάνει αυτήν την ανοησία. Αν έχετε μέσα σας γερά στερεωμένες τις επαναστατικές αντιλήψεις κι αν σας έτυχε να πάτε, έστω και για μια φορά, στην ύπαιθρο και να δείτε αυτό που γίνεται εκεί πέρα, οπωσδήποτε θα δοκιμάσετε μια ξεχωριστή χαρά. Τα εκατομμύρια καταπιεζομένων αγροτών ρυθμίζουν τους λογαριασμούς τους μετους εχθρούς τους, που ζούσαν εις βάρος τους, σα βδέλλες. Οι αγρότες ενεργούν με απόλυτα ορθό τρόπο, ενεργούν πολύ καλά. «Τα πράγματα πάνε πολύ καλά», αυτό λένε οι αγρότες κι όλοι οι άλλοι οπαδοί τής επανάστασης. Όλοι οι επαναστάτες σύντροφοι πρέπει να καταλάβουν πως η εθνική επανάσταση απαιτεί μεγάλη ανατροπή στην ύπαιθρο. Αυτή η ανατροπή δεν έγινε τον καιρό τής επανάστασης τού Σινχάι¹³και γι’ αυτό εκείνη η επανάσταση ηττήθηκε. Παρόμοια ανατροπή γίνεται τώρα κι αυτό είναι ένας σοβαρός αναγκαίος παράγων για τη νικηφόρο τελείωση τής επανάστασης.

Όλοι οι επαναστάτες σύντροφοι, πρέπει να υποστηρίξουν αυτή την ανατροπή, αλλιώς συντάσσονται με το στρατόπεδο τής αντεπανάστασης.

Το πρόβλημα αυτού που ονομάζουμε «υπερβολές»

Υπάρχουν άλλοι που λένε: «Είναι σωστή η δημιουργία των αγροτικών ενώσεων· μα αυτή τη φορά, είναι αλήθεια, ξεπερνούν τα όρια». Αυτή είναι η γνώμη των υποστηρικτών τής μέσης γραμμής· τι γίνεται λοιπόν στην πραγματικότητα; Είναι αλήθεια πως στα χωριά οι αγρότες δεν κάνουν καθόλου «τσιριμόνιες».¹⁴ Μόλις έγιναν η ανώτατη εξουσία, οι αγροτικές ενώσεις κλείνουν το στόμα των γαιοκτημόνων. Θρυμματίζουν το παλιό τους γόητρο — αυτό σημαίνει πως γκρέμισαν τους γαιοκτήμονες κι ύστερα τους ποδοπάτησαν. Απειλώντας τους Τουχάο και τους Λέσεν πως θα τους γράψουν στον «ειδικό κατάλογο», οι αγρότες τους χτυπάν με πρόστιμα, τους επιβάλλουν φόρους, τους απαγορεύουν να χρησιμοποιούν τα φορεία.¹⁵ Πλήθη από άντρες και γυναίκες εισβάλλουν στα σπίτια των Τουχάο και των Λέσεν που είναι εναντίον των αγροτικών ενώσεων. Σφάζουν τα γουρούνια κι αρπάζουν τον καρπό. Τυχαίνει να μπαίνουν οι αγρότες μέσα στα σπίτια των Τουχάο και των Λέσεν και να ξαπλώνουν καμαρώνοντας στα μαλακά κρεβάτια¹⁶ των κοριτσιών και των νυφάδων τους. Τους βλέπεις¹⁷ συχνά να πιάνουν τους Τουχάο και τους Λέσεν, να τους καπελώνουν με μεγάλους σκούφους και μ’ αυτή τη γελοία εμφάνιση να τους περιφέρουν στους δρόμους τού χωριού. Οι αγρότες κάνουν ό,τι τους αρέσει και φωνάζουν. «Μας αναγνωρίζεις τώρα, Λέσεν!» Όλα τώρα είναι άνω κάτω. Μ’ αυτόν τον τρόπο, στην ύπαιθρο δημιουργήθηκε ατμόσφαιρα τρόμου. Και αυτό ορισμένοι το χαρακτηρίζουν ως «υπερβάσεις», «υπερβολές», «σκανδαλώδεις ενέργειες».

Φαινομενικά παρόμοιες γνώμες φαίνονται λογικές. Στην πραγματικότητα όμως είναι εξίσου λαθεμένες.

Πρώτα-πρώτα, οι Τουχάο, οι Λέσεν, [είναι] οι υπερβολές αυτών των γαιοκτημόνων [που] οδήγησαν τους αγρότες σε παρόμοιες πράξεις. Οι αγρότες αντέταξαν αποφασιστική αντίσταση, γιατί οι Τουχάο, οι Λέσεν, οι γαιοκτήμονες που διαπράττουν υπερβολές κυριάρχησαν από αμνημόνευτους χρόνους στην ύπαιθρο, στηριγμένοι στη βία και κατατυράννησαν τους αγρότες. Και εκεί ακριβώς που οι Τουχάο, οι Λέσεν, οι γαιοκτήμονες, που διαπράττουν υπερβολές, επέδειξαν την πιο άσπλαχνη απανθρωπιά, ακριβώς εκεί οι αγρότες εκδηλώθηκαν με την μεγαλύτερη αποφασιστικότητα κι η αναταραχή ήταν ευρύτερη. Το μάτι τού αγρότη βλέπει ορθά. Οι αγρότες αντιλαμβάνονται πολύ καλά ποιος είναι επικίνδυνος και ποιος δεν είναι, ποιος ήταν ιδιαίτερα απάνθρωπος και ποιος ήταν λιγότερο, αν πρέπει αυτόν εδώ να τον τιμωρήσουν αυστηρά και τον άλλον επιεικέστερα. Σπάνια το συναίσθημα¹⁸ να μην ανταποκρίνεται στο παράπτωμα.

Δεύτερο: Η επανάσταση δεν είναι ούτε κανένα επίσημο γεύμα, ούτε λογοτεχνικό έργο, ούτε ζωγραφική, ούτε κέντημα. Δεν μπορεί να συντελεσθεί με τόση κομψότητα, ησυχία, αβρότητα, ευγένειες και λεπτολογίες.¹⁹ Η επανάσταση είναι πράξη βίας, η αδυσώπητη δράση μιας τάξης που ανατρέπει την εξουσία μιας άλλης τάξης. Η επανάσταση, στην ύπαιθρο, είναι το γκρέμισμα, απ’ την αγροτιά, τής φεουδαρχικής εξουσίας των γαιοκτημόνων. Αν η αγροτιά δεν αναπτύξει τις πιο μεγάλες προσπάθειες, δεν θα μπορέσει να ανατρέψει την εξουσία των γαιοκτημόνων που ριζώθηκε στέρεα στη διάρκεια χιλιετηρίδων. Μονάχα η ισχυρή επαναστατική παρόρμηση στην ύπαιθρο είναι ικανή να κινητοποιήσει τα εκατομμύρια των αγροτών και να τους κεντρίσει για μεγαλύτερες προσπάθειες. Οι «υπερβολές» που προαναφέραμε γεννήθηκαν ακριβώς απ’ αυτές ακριβώς τις προσπάθειες των αγροτών, που προκλήθηκαν από την ισχυρή επαναστατική παρόρμηση που αναπτύχθηκε στην ύπαιθρο. Στη δεύτερη περίοδο τού αγροτικού κινήματος (την περίοδο των επαναστατικών ενεργειών) είναι εντελώς απαραίτητες. Στην περίοδο αυτή, πρέπει να στερεωθεί η απόλυτη εξουσία των αγροτών, να εμποδισθεί κάθε ύπουλη επίθεση εναντίον των αγροτικών ενώσεων, να ανατραπεί πλήρως η εξουσία των Σενσί, να γκρεμισθούν αυτοί και να ποδοπατηθούν. Στη διάρκεια αυτής τής δεύτερης περιόδου, όλες οι «υπερβολές» παίρνουν σημασία επαναστατική. Με λίγα λόγια, είναι αναγκαίο να επιβληθεί στην ύπαιθρο μια σύντομη περίοδος τρομοκρατίας. Αλλιώς, θα είναι απόλυτα αδύνατο να καταπνιγεί η δραστηριότητα των αντεπαναστατικών στοιχείων στην ύπαιθρο, να ανατραπεί [η] εξουσία των Σενσί. Για να ισιώσεις, πρέπει πρώτα να ξέρεις να λυγίζεις όσο γίνεται. Αν δε λυγίσεις κάτι όσο γίνεται δεν θα μπορέσεις να το ισιώσεις.²⁰,²¹

Αν κι η γνώμη εκείνων που κριτικάρουν τις «υπερβολές» ξεχωρίζει φαινομενικά απ’ τη γνώμη τής πρώτης ομάδας, κατά βάθος προέρχεται από την ίδια άποψη: Είναι η ίδια θεωρία των γαιοκτημόνων, που εξυπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντα των προνομιούχων τάξεων. Πρέπει λοιπόν ν’ αρχίσουμε αποφασιστικό αγώνα εναντίον αυτής τής θεωρίας, που παρεμποδίζει την ανάπτυξη τού αγροτικού κινήματος και, τελικά, ζημιώνει την επανάσταση.

Το λεγόμενο κίνημα των «ξυπόλυτων»

Η δεξιά τού Κουόμιντανγκ βεβαιώνει: «το αγροτικό κίνημα είναι ένα κίνημα ξυπόλυτων, ένα κίνημα τεμπέληδων». Μπορεί ν’ ακούσει συχνά κανείς τέτοια λόγια στο Τσανγκσά. Στα χωριά, μου δόθηκε η ευκαιρία ν’ ακούσω τους Σενσί να λένε: «Μπορούμε να δημιουργήσουμε αγροτικές ενώσεις. Αλλά οι άνθρωποι που αγωνίζονται τώρα μέσα σ’ αυτές δεν αξίζουν τίποτα· πρέπει να τους αλλάξουμε». Αυτά τα λόγια δεν διαφέρουν οπωσδήποτε απ’ τις επιθέσεις που εξαπολύει η δεξιά τού Κουόμιντανγκ. Όλες οδηγούν στην παρακάτω θέση: Είναι δυνατό να οργανωθεί το αγροτικό κίνημα (απ’ τη στιγμή που άρχισαν να το κάνουν, κανείς πια δεν τολμάει να πει πως δεν πρέπει να οργανωθεί), αλλά οι άνθρωποι που το διευθύνουν δεν αξίζουν τίποτα. Οι Σενσί εκδηλώνουν ένα ιδιαίτερο μίσος για τους αγωνιστές τής βάσης των αγροτικών ενώσεων και τους λένε «ξυπόλητους». Αυτοί είναι εκείνοι που οι Σενσί τους περιφρονούσαν άλλοτε, που τους σέρναν στη λάσπη, όλοι αυτοί που δε μπορούσαν να βρουν μια θέση στην κοινωνία, που δεν είχαν το δικαίωμα ν’ ανοίξουν το στόμα, να τώρα που σηκώνουν το κεφάλι — κι όχι μόνο σηκώνουν το κεφάλι, αλλά να που παίρνουν κιόλας στα χέρια τους την εξουσία. Στις αγροτικές ενώσεις των καντονιών (η πιο κατώτερη οργάνωση), είναι οι κύριοι τής κατάστασης. Μεταμόρφωσαν τις ενώσεις σε φοβερή δύναμη. Σήκωσαν τα ροζιασμένα απ’ τη δουλειά χέρια τους πάνω απ’ τα κεφάλια των Σενσί. Δένουν τους Λέσεν με σχοινιά, τους καπελώνουν με μεγάλους σκούφους και τους περιφέρουν μέσα στο καντόνι (είναι αυτό το «τους γυρίζουν στα χωριά» που λένε στο Σιανγκτάν και στο Σιανγκσιά[ν]γκ²² και το «τους γυρίζουν στις γράνες των χωραφιών» που λένε στο Λίλινγκ). Κάθε μέρα φτάνουν στ’ αυτιά των Σενσί οι αδυσώπητες κατηγορίες που τις εκτοξεύουν δημόσια οι αγρότες. Οι αγρότες έχουν όλο τον κόσμο δικό τους κι όλους τους διατάζουν. Άλλοτε ήταν κατώτεροι απ’ όλους. Να τους τώρα ανώτεροι απ’ όλους. Απ’ αυτό βγαίνουν τα λόγια πως όλα είναι άνω-κάτω.

Η επαναστατική πρωτοπορία

Από απόψεις αντιφατικές για τα πράγματα και τους ανθρώπους απορρέουν αναγκαστικά αντίθετες εκτιμήσεις γι’ αυτά τα πράγματα και γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Είχαμε ένα παράδειγμα μ’ αυτές τις αντιφατικές εκτιμήσεις «τα πράγματα πάνε πολύ άσχημα» ή «τα πράγματα πάνε πολύ καλά»· «οι ξυπόλυτοι» ή «η επαναστατική πρωτοπορία».

Είπαμε, προηγούμενα πως οι αγρότες επιτέλεσαν μια επαναστατική πράξη που δεν κατόρθωσε να την πραγματοποιήσει κανείς στη διάρκεια τόσων χρόνων, πως έκαναν σπουδαία δουλειά για την ολοκλήρωση τής εθνικής επανάστασης. Μα μπορεί να πει κανείς πως ολόκληρη η αγροτιά συνεργάσθηκε σ’ αυτή την επαναστατική δράση, σ’ αυτή τη σπουδαία επαναστατική δουλειά; Όχι. Οι αγρότες χωρίζονται σε αγρότες πλούσιους, μεσαίους και φτωχούς. Διαφορετικές απ’ την κατάστασή τους, οι τρεις αυτές κατηγορίες, αντιδρούν με διαφορετικό τρόπο στην επανάσταση. Στη διάρκεια τής πρώτης περιόδου, οι πλούσιοι αγρότες έχοντας ακούσει να λένε πως ο στρατός τής Εκστρατείας τού Βορρά είχε σχεδόν νικηθεί ολοκληρωτικά στο Κιανγκσί,²³ πως ο Τσανγκ-Κάι-Σεκ είχε, φαίνεται, πληγωθεί στο πόδι²⁴ κι είχε πάρει το αεροπλάνο για να γυρίσει στο Κουανγκτούνγκ,²⁵ πως ο Ου-Πέι-Φου²⁶ είχε, καθώς φαίνεται, ξαναπάρει την πόλη τού Γιουετσέου, συμπέραιναν πως ασφαλώς οι αγροτικές ενώσεις δεν θα κρατούσαν πολύν καιρό και πώς τίποτα δε θα ’βγαινε απ’ τις τρεις αρχές τού λαού,²⁷ γιατί δεν είχε δει κανείς ποτέ τίποτα παρόμοιο. Κι όταν οι αγωνιστές των αγροτικών ενώσεων (οι πιο πολλοί ήταν απ’ αυτούς που τους λέγανε «ξυπόλητους») πήγαιναν σ’ έναν πλούσιο αγρότη με τον κατάλογο των μελών τής ένωσης και τού λέγανε: «Σε καλούμε να μπεις στην αγροτική ένωση», τι τους απαντούσε; «Η αγροτική ένωση … είναι τώρα δεκάδες χρόνια που ζω εδώ πέρα, δεκάδες χρόνια που δουλεύω τη γη και δεν την είδα ποτέ. Μ’ αυτό δε μ’ εμπόδισε καθόλου να τρώω όταν πεινάω. Η μόνη συμβουλή που έχω να σας δώσω είναι να μην ασχολείσθε μ’ όλες αυτές τις ιστορίες». Αυτά τους απαντούσαν οι πλούσιοι αγρότες με ύφος μάλλον καρτερικό. Όσο για εκείνους που ήσαν ανοιχτά εχθροί, αυτοί απαντούσαν: «Τι είναι τούτη η ιστορία τής αγροτικής ένωσης; Η ένωση όλων εκείνων που θα κοπεί το κεφάλι τους! Μη σπρώχνετε τους ανθρώπους στο χαμό τους».

Αλλά, πράγμα περίεργο, παρ’ όλα αυτά οι αγροτικές ενώσεις κατόρθωσαν να διατηρηθούν ακόμη επί πολλούς μήνες και τόλμησαν μάλιστα και να τα βάλουν με τους Σενσί. Όταν αρνιόνταν να παραδώσουν την πίπα τους για το όπιο, οι αγροτικές ενώσεις συλλαμβάνανε τους τοπικούς Σενσί και τους περιφέρανε μέσα στα χωριά, εκθέτοντάς τους στο δημόσιο χλευασμό. Στα επαρχιακά κέντρα μάλιστα εκτελέσανε σπουδαίους Σενσί, σαν τον Γιαν-Ζου-Τσίου στο Σιανγκτάν και τον Γιαν-Τσι-Τσε στο Νινγκσιάνγκ²⁸. Σε κάθε πρωτεύουσα καντονιού, έβλεπε κανείς μια συγκέντρωση, από δέκα χιλιάδες αγρότες, με σημαίες, με στυλιάρια, μεκασμάδες. Συγκεντρώνονταν σε ατέλειωτες γραμμές, πολυθόρυβες για να συμμετάσχουν στις μαζικές διαδηλώσεις προς τιμή τής επετείου τής οκτωβριανής επανάστασης, στα αντιαγγλικά συλλαλητήρια ή στις γιορτές που οργάνωναν για να πανηγυρίσουν τις νίκες τού στρατού τής Εκστρατείας τού Βορρά. Και μονάχα από εκείνη τη στιγμή συγκινήθηκαν²⁹ οι πλούσιοι αγρότες. Στις γιορτές που οργανώθηκαν για να πανηγυριστούν οι νίκες τού στρατού τής Εκστρατείας τού Βορρά, άκουσαν να διακηρύχνουν πως είχε πέσει το Κουκιάνγκ,³⁰ πως ο Τσανγκ-Κάι-Σέκ δεν είχε πληγωθεί και πως ο Ου-Πέι-Φου είχε οριστικά ηττηθεί. Και μάλιστα, μπόρεσαν να διαβάσουν, γραμμένα με μεγάλα γράμματα, καθαρά, πάνω σε κόκκινο και πράσινο χαρτί, τα συνθήματα :«οι τρεις αρχές τού λαού, ουάν-σούι! », «οι αγροτικές ενώσεις, ουάν-σούι!», «Οι αγρότες, ουάν-σούι!», κ.λ.π. Τότε τους πλούσιους αγρότες τους κυρίευσε ζωηρή ανησυχία: «οι αγρότες, ουάν-σούι; Μα έγιναν πραγματικά τώρα ουάν-σούι;»³¹

Να λοιπόν που οι αγροτικές ενώσεις νιώθουν πως έγιναν κύριοι τής κατάστασης. Οι αγωνιστές των αγροτικών ενώσεων άρχισαν να λένε στους πλούσιους αγρότες : «Σας γράφουμε στον ειδικό κατάλογο», ή «σ’ ένα μήνα, αν θέλετε να μπείτε στην ένωση, θα πρέπει να πληρώσετε 10 γιουάν ο καθένας». Και τότε οι πλούσιοι αγρότες άρχισαν σιγά – σιγά να μπαίνουν στις αγροτικές Ενώσεις.³² Μερικοί δώσανε μισό γιουάν για να μπουν στην ένωση, άλλοι ένα ολόκληρο γιουάν (ενώ δε ζητούσαν παρά μονάχα 100 ουέν), άλλοι κατόρθωσαν να γίνουν δεκτοί χάρη στις σχέσεις τους. Υπάρχει ένας αριθμός πλούσιων αγροτών που επίμονα ώς τα σήμερα μένουν έξω απ’ τις αγροτικές ενώσεις. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς που προσχωρούν στις αγροτικές ενώσεις φοβούνται μήπως τους επιστρατεύσουν για το στρατό και γι’ αυτό γράφουν απ’ την οικογένειά τους τους γέρους 60-70 χρόνων. Μετά την είσοδό τους στην ένωση, οι πλούσιοι αγρότες δεν εκδηλώνουν την επιθυμία να συμμετάσχουν στο έργο τους και υιοθετούν πάντα παθητική στάση.

Και οι μεσαίοι αγρότες; Είναι αναποφάσιστοι, γιατί νομίζουν πως η επανάσταση δε θα τους προσφέρει ιδιαίτερα πλεονεκτήματα. Στο τσουκάλι τους έχουν πάντοτε ρύζι, κανένας δεν έρχεται να χτυπήσει νύχτα την πόρτα τους για να τους ζητήσει να πληρώσουν χρέη. Κι αυτοί, σαν τους πλούσιους αγρότες, αναρωτιώνται αν υπήρξε άλλοτε παρόμοιο πράγμα και, αναρωτιώνται συλλογισμένα ζαρώνοντας τα φρύδια: «Και τούτη η αγροτική ένωση, τελικά, θα κρατήσει; Θα βγει τίποτα από αυτές τις τρεις αρχές τού λαού; μάλλον απίθανο», λένε πολλοί απ’ αυτούς, πιστεύοντας πως όλα εξαρτώνται απ’ τη θεία θέληση και συλλογίζονται: «Φτιάνουν αγροτικές ενώσεις … μα ποιος ξέρει αν αυτό αρέσει στους ουρανούς;» Την πρώτη περίοδο, όταν οι αγωνιστές των αγροτικών ενώσεων πήγαιναν κι έβρισκαν τους μεσαίους αγρότες με τους καταλόγους στα χέρια και τους λέγανε: «Σας καλούμε να μπείτε στην αγροτική ένωση», εκείνοι τους απαντούσαν : «Μη βιάζεστε!» Άρχισαν να μπαίνουν σ’ αυτές μονάχα στη δεύτερη περίοδο, όταν οι ενώσεις είχαν γίνει πια μια μεγάλη δύναμη. Στις ενώσεις φέρνονται καλύτερα από τους πλούσιους αγρότες, αλλά για την ώρα δεν είναι καθόλου δραστήριοι κι εξακολουθούν να δείχνουν πολλή επιφυλακτικότητα. Είναι απόλυτα απαραίτητο οι αγροτικές ενώσεις ν’ αγωνισθούν για να κάνουν τους μεσαίους αγρότες να προσχωρήσουν σ’ αυτές και να εντείνουν τη διαφωτιστική τους δουλειά ανάμεσά τους.

Την κυρία δύναμη, σ’ αυτό το σκληρό και πεισματικό αγώνα που συντελείται στην ύπαιθρο, την αποτελούν, χωρίς καμία αμφιβολία, οι φτωχοί αγρότες. Σ’ όλη την περίοδο τής παρανομίας, όπως και στην περίοδο τής ανοιχτής δράσης στο φως τής ημέρας, αγωνίσθηκαν ενεργά. Είναι αυτοί που ακολουθούν προθυμότερα το Κόμμα. Είναι οι θανάσιμοι εχθροί των Τουχάο και των Λέσεν και, χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, εκπορθούν³³ το στρατόπεδό τους. Τους δηλώνουν: «Εμείς, είναι πολύς καιρός που έχομε μπει στην αγροτική ένωση! Τι περιμένετε για να κάνετε και σεις το ίδιο;» Και οι πλούσιοι αγρότες τους απαντούν ειρωνικά: «Δεν είναι καθόλου παράξενο ότι μπήκατε στην αγροτική ένωση! Δεν έχετε ούτε ένα κεραμίδι να βάλετε πάνω στα κεφάλια σας, και στα πόδια σας ούτε ένα κομμάτι γης τόσο μεγάλο, όσο να χωράει να καρφώσετε μια καρφίτσα!» Πραγματικά, οι φτωχοί αγρότες δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Πολλοί απ’ αυτούς, αληθινά, δεν έχουν ούτε ένα κεραμίδι πάνω απ’ τα κεφάλια τους και στα πόδια τους ούτε ένα κομμάτι γης τόσο μεγάλο, όσο να χωράει να καρφώσουν μια καρφίτσα. Γιατί λοιπόν δε θα ’μπαιναν στην αγροτική ένωση; Σύμφωνα με τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια τής έρευνας στην περιφέρεια τού Τσανγκσά οι φτωχοί αγρότες αποτελούν το 70% τού αγροτικού πληθυσμού, οι μεσαίοι αγρότες το 20%, οι γαιοκτήμονες κι οι πλούσιοι αγρότες το 10%. Οι φτωχοί αγρότες χωρίζονται σε δυο κατηγορίες. Τους πάμφτωχους³⁴ και τους κυρίως φτωχούς.³⁵ Οι πάμφτωχοι που αποτελούν το 20% τού αγροτικού πληθυσμού είναι αυτοί που δεν έχουν τίποτα, δηλαδή δεν έχουν ούτε γη, ούτε λεφτά, ούτε κανένα μέσο ζωής και είναι αναγκασμένοι να πηγαίνουν στρατιώτες, να ζητούν αλλού μισθωτή εργασία, ή να ζητιανεύουν. Οι κυρίως φτωχοί, που αποτελούν το 50% τού αγροτικού πληθυσμού, περιλαμβάνουν τους εργάτες-βιοτέχνες, τους αγρότες-μισθωτούς, (εκτός των πλούσιων μισθωτών) και τους αγρότες τους μερικά μισθωτούς. Δεν έχουν σταθερή και κανονική δουλειά. Μ’ άλλα λόγια έχουν λίγη γη, λίγα μέσα, αλλά ο καρπός τής εργασίας τους δεν επαρκεί για να τους εξασφαλίσει τη ζωή τους. Όλη τη χρονιά τους βασανίζουν οι χειρότερες έγνοιες.

Η τεράστια μάζα των φτωχών αγροτών, που αντιπροσωπεύει το 70% τού αγροτικού πληθυσμού, σχηματίζει τη σπονδυλική στήλη των αγροτικών ενώσεων, την πρωτοπορία στον αγώνα για την ανατροπή των φεουδαρχικών δυνάμεων, τους δοξασμένους σκαπανείς τού μεγάλου σκοπού αυτής τής επανάστασης που, τόσον καιρό, έμενε ημιτελής. Χωρίς τους φτωχούς αγρότες (τους «ξυπόλητους», όπως τους λένε οι Σενσί), η επανάσταση στην ύπαιθρο δεν θα κατόρθωνε ποτέ να πάρει την έκταση που έχει σήμερα. Χωρίς αυτούς, θα ήταν αδύνατο να ανατραπούν οι Τουχάο και οι Λέσεν και να γίνει η δημοκρατική επανάσταση. Ως το επαναστατικότερο στοιχείο, οι φτωχοί αγρότες ανέλαβαν τον ηγετικό ρόλο στις αγροτικές ενώσεις. Στη διάρκεια τής πρώτης και τής δεύτερης περιόδου, σχεδόν όλες οι θέσεις των προέδρων και των μελών των διοικήσεων των αγροτικών ενώσεων είχαν καταληφθεί από φτωχούς αγρότες. (Στην περιφέρεια τού Χονγκσάν,³⁶ οι αγωνιστές των αγροτικών ενώσεων τού καντονιού κατανέμονται έτσι: 50% πάμφτωχοι, 40% κυρίως φτωχοί αγρότες και 10% φτωχοί διανοούμενοι). Είναι απόλυτα απαραίτητο ο ηγετικός ρόλος στις αγροτικές ενώσεις να περιέλθει στα χέρια των φτωχών χωρικών. Χωρίς αυτούς δε θα υπήρχε επανάσταση. Αρνούμενοι ν’ αναγνωρίσουμε τους φτωχούς αγρότες, είναι σα ν’ αρνιόμαστε ν’ αναγνωρίσουμε την επανάσταση· χτυπώντας τους είναι σα να χτυπάμε την επανάσταση.

Η γενική επαναστατική πολιτική που εφάρμοσε η φτωχή αγροτιά ήταν πάντα ορθή. Χτύπησε ανοικτίρμονα το γόητρο των Τουχάο και των Λέσεν, και τους σύντριψε. Μια ολόκληρη σειρά από τις λεγόμενες «υπερβολές» τής περιόδου τής επαναστατικής δράσης ήταν, κατά βάση, άμεση επαναστατική ανάγκη. Οι αρχές των επαρχιακών περιφερειών, οι επιτροπές τού Κόμματος³⁷ κι οι αγροτικές ενώσεις σε ορισμένες περιφέρειες τής επαρχίας τού Χουνάν διέπραξαν μια σειρά από λάθη. Μερικές απ’ αυτές έφτασαν ώς το σημείο να στείλουν στρατιώτες, όταν τους το ζήτησαν οι γαιοκτήμονες, για να συλλάβουν τους αγωνιστές των αγροτικών ενώσεων βάσης. Στις περιφέρειες τού Χο[ν]γκσάν και τού Σιανγκσιά[ν]γκ,³⁸ φυλάκισαν πολλούς προέδρους και μέλη των διοικήσεων των αγροτικών ενώσεων τού καντονιού. Αυτό είναι πολύ βαρύ λάθος. Εξυπηρετεί τους αντιδραστικούς. Για να πεισθούμε πως είναι λάθος, αρκεί να αντιληφθούμε το παραλήρημα τού ενθουσιασμού των τοπικών γαιοκτημόνων που γενικά επιδίδονται σε κάθε είδους υπερβολές, να προσέξουμε πόσο μεγαλώνει η ατμόσφαιρα τής αντίδρασης όταν συλλαμβάνεται ένας πρόεδρος ή ένα μέλος τής διοίκησης τής αγροτικής ένωσης. Πρέπει να χτυπήσουμε όλους αυτούς τους αντεπαναστατικούς χαρακτηρισμούς για το «κίνημα των ξυπόλητων», για το «κίνημα των τεμπέληδων» και να επαγρυπνούμε ιδιαίτερα για να μην διαπράττουμε αυτές τις σφαλερές πράξεις που εξυπηρετούν μόνο τους Τουχάο και τους Λέσεν στον αγώνα τους εναντίον των φτωχών αγροτών.

Είναι αλήθεια ότι ανάμεσα στους φτωχούς αγρότες που κατέχουν τις διοικητικές θέσεις στις αγροτικές ενώσεις, μπορεί πραγματικά να βρίσκονται άνθρωποι που δεν ήταν χωρίς ελαττώματα, όμως τώρα οι πιο πολλοί έχουν διορθωθεί. Αγωνίζονται αυτοί οι ίδιοι δραστήρια εναντίον των τυχερών παιχνιδιών και τσακίζουν τη ληστεία. Η ενίσχυση τής δύναμης των αγροτικών ενώσεων είχε, σε ορισμένα μέρη, ως αποτέλεσμα την κατάργηση των τυχερών παιχνιδιών και το ξερίζωμα τής ληστείας. Υπάρχουν μέρη όπου, καθώς λένε, «δεν παίρνει πια κανείς αυτό που έχει χάσει ο άλλος στο δρόμο κι όπου δεν κλείνουν τις πόρτες τη νύχτα». Σύμφωνα με τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια τής έρευνας, στην περιφέρεια τού Χονγκσάν 85% απ’ τους φτωχούς αγρότες που κατέχουν διοικητικές θέσεις στις αγροτικές ενώσεις, γίνανε στοιχεία εντελώς θετικά, ηγέτες ικανοί κι ενεργητικοί. Τα 15% μονάχα απ’ αυτούς δεν απαλλάχτηκαν ακόμα εντελώς από μερικές κακές τους συνήθειες. Αυτούς τους τελευταίους θα πρέπει [μάλλον] να τους κατατάξουμε ανάμεσα στα νοσηρά στοιχεία, που είναι άλλωστε πολύ λίγα· είναι όμως απόλυτα απαράδεκτο να συμφωνούμε μαζί με τους Τουχάο και τους Λέσεν και να τους χαρακτηρίζουμε όλους μαζί «ξυπόλητους». Για να λύσουμε το πρόβλημα αυτών των «μερικών νοσηρών στοιχείων», ένα μέσο μονάχα υπάρχει: Με το το σύνθημα τής ενίσχυσης τής πειθαρχίας στις αγροτικές ενώσεις, να αναπτύξουμε τη μαζική δουλειά, να διαπαιδαγωγήσουμε τους ανθρώπους, να καλλιεργήσουμε την πειθαρχία στις αγροτικές ενώσεις, αλλά, σε καμιά περίπτωση, δεν πρέπει να στέλνουμε, με δική τους πρωτοβουλία, στρατιώτες, για να πιάνουν αυτούς τους ανθρώπους, δεν πρέπει να υποσκάπτουμε την εξουσία των φτωχών αγροτών και να ρίχνουμε νερό στο μύλο των Τουχάο και των Λέσεν. Χρειάζεται να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή σ’ αυτό το ζήτημα.

Δεκατέσσερις σπουδαίες κατακτήσεις

Εκείνοι που καταδικάζουν τις αγροτικές ενώσεις λένε πως έχουν κάνει πολύ κακό. Έδειξα προηγούμενα πώς όταν οι αγρότες χτυπάνε τους Τουχάο και τους Λέσεν, επιτελούν έργο γνήσια κι αναμφισβήτητα επαναστατικό και πως σ’ αυτό δεν υπάρχει τίποτα αξιοκατάκριτο. Οι αγρότες κάνανε πολλά πράματα και, για ν’ απαντήσουμε σε κείνους που τους κατηγορούν, πρέπει να προσανατολιστούμε σωστά προς όλες τους τις ενέργειες και να εξετάσουμε ποια είναι τα αποτελέσματα όπου καταλήγουν. Θα κάνω τον απολογισμό τής δράσης των αγροτών, στις διάφορες περιοχές, κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών. Υπό την ηγεσία των αγροτικών ενώσεων, πέτυχαν τις ακόλουθες δεκατέσσερις σπουδαίες κατακτήσεις:

1. Η οργάνωση των αγροτών στις αγροτικές ενώσεις.

Αυτή είναι η πρώτη σπουδαία κατάκτηση που πραγματοποίησαν οι αγρότες. Την πρώτη θέση απ’ αυτή την άποψη, την κατέχουν περιφέρειες όπως τού Σιανγκτάν, τού Σιανγκσιάνγκ, τού Χονγκσάν,³⁹ όπου το σύνολο σχεδόν των αγροτών είναι οργανωμένοι κι όπου δεν υπάρχει, χωρίς καμιά, αμφιβολία, ούτε μια «απόμερη γωνιά» όπου να μην εξεγέρθηκαν οι αγρότες. Τη δεύτερη θέση την κατέχουν περιφέρειες σαν τού Λυάνγκ και τού Χουαζούνγκ,⁴⁰ όπου η πλειοψηφία των αγροτών είναι οργανωμένοι, αλλά όπου υπάρχει ακόμη ένας μικρός αριθμός απ’ αυτούς, που δεν οργανώθηκαν. Σε τρίτη θέση, έρχονται περιφέρειες σαν τού Τσενγκπού και τού Λίλινγκ,⁴¹ κι όπου μονάχα μια μειοψηφία απ’ τους αγρότες είναι οργανωμένοι κι όπου η πλειοψηφία τους δεν έχει ακόμα οργανωθεί. Η τέταρτη θέση κατέχεται απ’ την περιοχή που βρίσκεται υπό την εξουσία τού Γιουάν Τσου-μινγκ,⁴² στο δυτικό μέρος τού Χουνάν, περιοχή όπου δεν έφτασε ακόμη η προπαγάνδα των αγροτικών ενώσεων κι όπου οι αγρότες, σε πολλές περιφέρειες, δεν έχουν καθόλου οργανωθεί. Γενικά, από την άποψη τής οργάνωσης, έρχονται επικεφαλής οι περιφέρειες τού κεντρικού τμήματος τού Χουνάν, γύρω απ’ το Τσανγκσά, έπειτα έρχονται οι περιοχές τού νότιου τμήματος. Όσο για το δυτικό τμήμα, εκεί η οργάνωση μόλις αρχίζει.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν απ’ την αγροτική ένωση τής επαρχίας, σχετικά με το μήνα Νοέμβριο τού περασμένου χρόνου, σε 37 από τις 75 περιφέρειες τής επαρχίας τού Χουνάν, υπήρχαν αγροτικές ενώσεις οργανωμένες με συνολική δύναμη 1.367.727 μέλη. Ένα εκατομμύριο απ’ αυτά προσχώρησαν στην ένωση τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο τού περασμένου χρόνου, τη στιγμή τής ορμητικής ανάπτυξης τής δύναμης των αγροτικών ενώσεων· ώς τον Σεπτέμβριο αριθμούσαν μόνο 300 με 400.000 οργανωμένους αγρότες. Το Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο παρακολουθούμε τη ρωμαλέα ανάπτυξη τού αγροτικού κινήματος. Έτσι στο τέλος τού Ιανουαρίου ο συνολικός αριθμός των μελών των αγροτικών ενώσεων δεν ήταν μικρότερος από 2 εκατομμύρια. Όπως συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις, στην ένωση, γράφεται ένα μέλος από κάθε αγροτική οικογένεια, — μπορεί κανείς να υπολογίσει πως μια οικογένεια αποτελείται, κατά μέσον όρο, από πέντε άτομα — είναι λοιπόν περίπου 10 εκατομμύρια άτομα που ελέγχονται τώρα από την ένωση. Κι αυτή ακριβώς η καταπληκτική, η ταχύτατη αύξηση τής δύναμης των αγροτικών ενώσεων προκάλεσε την απομόνωση των Τουχάο και των Λέσεν, των καταχραστών και ανέντιμων κρατικών υπαλλήλων, και η κοινωνία διαπίστωσε κατάπληκτη, πως ένας καινούργιος κόσμος είχε αντικαταστήσει τον παλιό, πως μια μεγάλη επανάσταση είχε αρχίσει στην ύπαιθρο. Αυτή είναι ή πρώτη σπουδαία κατάκτηση που πραγματοποιήθηκε απ’ τους αγρότες, υπό την ηγεσία των αγροτικών ενώσεων.

2. Το πολιτικό χτύπημα εναντίον των γαιοκτημόνων.

Μόλις δημιούργησαν τις οργανώσεις τους, οι αγρότες αφιέρωσαν τις πρώτες τους προσπάθειες στο ν’ απογυμνώσουν απ’ το πολιτικό της γόητρο την τάξη των γαιοκτημόνων, ιδιαίτερα τους Τουχάο και τους Λέσεν, δηλαδή ν’ ανατρέψουν την εξουσία των γαιοκτημόνων, που ήταν θεμελιωμένη πάνω στην κοινωνική τους θέση στην ύπαιθρο, και να εγκαταστήσουν την εξουσία των αγροτών. Αυτή είναι η πιο σοβαρή, η πιο σπουδαία μορφή της πάλης. Διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο στη δεύτερη περίοδο, την περίοδο τής επαναστατικής δράσης. Αν αυτόν τον αγώνα δεν έρθει να τον στεφανώσει η νίκη, η νίκη θα είναι το ίδιο αδύνατη και στον οικονομικό αγώνα, στον αγώνα για μικρότερο μίσθωμα των χωραφιών, για μικρότερους τόκους, για τη γη, για τα άλλα μέσα παραγωγής κ.λπ. Δε χωράει καμιά αμφιβολία πως σε πολλές περιοχές τής επαρχίας τού Χουνάν (παράδειγμα στις περιφέρειες τού Σιανγκσιάνγκ, τού [...] Χονγκσάν και τού Σιανγκτάν), οι αγρότες εγκατέστησαν αμέριστη την εξουσία τους, και πως η εξουσία των γαιοκτημόνων καταργήθηκε εντελώς. Αλλά στην περιφέρεια τού Λίλινγκ, καθώς και σε μερικές άλλες περιφέρειες, υπάρχουν μέρη (παράδειγμα το δυτικό και το νότιο τμήμα τού Λίλινγκ), όπου φαινομενικά η εξουσία των γαιοκτημόνων υποχωρεί μπροστά στην εξουσία των αγροτών, μα όπου, στην πραγματικότητα, αντιστέκεται ύπουλα, κι αυτό οφείλεται στο γεγονός πως ο πολιτικός αγώνας δεν έφτασε ακόμα εκεί πέρα σε αρκετή οξύτητα. Δεν πρέπει να λέμε πως, σ’ αυτά τα μέρη, οι αγρότες κέρδισαν την πολιτική νίκη· πρέπει, αντίθετα, εκεί να ενισχύσουμε τον πολιτικό αγώνα, διπλασιάζοντας την ενεργητικότητα κι αυτό ώς τη στιγμή που οι αγρότες θα έχουν οριστικά ανατρέψει την εξουσία των γαιοκτημόνων.

Οι μέθοδοι χάρη στις οποίες οι αγρότες καταφέρουν πολιτικά χτυπήματα στους γαιοκτήμονες είναι ουσιαστικά οι ακόλουθες:

Οι [λογιστικοί] έλεγχοι: Ασχολούμενοι με τα δημόσια οικονομικά των περιοχών οι Τουχάο και Λέσεν, τις πιο πολλές φορές σπατάλησαν κρυφά αυτά τα κεφάλαια και πλαστογράφησαν τους λογαριασμούς. Και να που οι αγρότες χρησιμοποίησαν τον έλεγχο για να φέρουν στα λογικά τους πολλούς Τουχάο και Λέσεν. Σε πολλές περιφέρειες δημιουργήθηκαν επιτροπές ελέγχου που άρχισαν διώξεις εναντίον των Τουχάο και των Λέσεν. Μόλις φανούν αυτές οι επιτροπές, οι Τουχάο κι οι Λέσεν αρχίζουν να τρέμουν. Η εκστρατεία τού ελέγχου επεξετάθηκε σημαντικά σ’ όλες τις περιφέρειες όπου έχει αναπτυχθεί το αγροτικό κίνημα. Η σημασία της δεν βρίσκεται τόσο στα ποσά που αναγκάζονται να επιστρέψουν, όσο στη δημοσιότητα που δίνεται έτσι στα εγκλήματα των Τουχάο και των Λέσεν, πράγμα που τους στερεί από την πολιτική και κοινωνική τους επιρροή.

Τα πρόστιμα: Αυτοί οι έλεγχοι φέρνουν στο φως πάρα πολλές περιπτώσεις κατάχρησης εξουσίας, σκληρότητας απέναντι στους αγρότες στο παρελθόν και ενέργειες που υποσκάπτουν τις αγροτικές ενώσεις στο παρόν, παραβάσεων τής απαγόρευσης των τυχερών παιχνιδιών και τής διαταγής να παραδοθούν οι πίπες τον όπιου. Οι αγρότες ανακοινώνουν στους ένοχους την απόφαση που πήραν: Ο τάδε Τουχάο πρέπει να πληρώσει το τάδε πρόστιμο, ο τάδε Λέσεν το άλλο. Τα πρόστιμα αρχίζουν από πολλές δεκάδες μέχρι πολλές χιλιάδες γιουάν. Και φυσικά, οι Τουχάο κι οι Λέσεν, χτυπημένοι έτσι με τα πρόστιμα απ’ τους αγρότες χάνουν για πάντα την επιρροή τους.

Οι εισφορές σε χρήμα: Για τους άπληστους και σκληρούς γαιοκτήμονες, καταφύγανε στις χρηματικές εισφορές. Τα ποσά που συγκεντρώνονται απ’ αυτές τις εισφορές χρησιμοποιούνται ως ενίσχυση των ταμείων βοήθειας των φτωχών, την οργάνωση των συνεργατικών, των ταμείων για δάνεια στους αγρότες και γι’ άλλες ανάγκες. Η εισφορά σε χρήμα αποτελεί επίσης κι ένα είδος τιμωρίας αν και ηπιότερο απ’ το πρόστιμο. Υπάρχουν επίσης και πολλοί γαιοκτήμονες που για ν’ αποφύγουν τις δυσάρεστες περιπλοκές, καταβάλλουν, εθελοντικά, χρήματα στις αγροτικές ενώσεις.

Οι «ανακρίσεις».⁴³Όσο για τα άτομα που θεωρούνται λιγότερο ένοχα γιατί, με λόγια ή με πράξεις, θέλησαν να υποσκάψουν τις αγροτικές ενώσεις, οι αγρότες εισβάλλουν ομαδικά στα σπίτια τους και οργανώνουν ανακρίσεις που διεξάγονται χωρίς υπερβολική αυστηρότητα. Τελικά, τα άτομα αυτά στην πλειοψηφία τους, επανορθώνουν το λάθος τους, δηλώνοντας έγγραφα πως αναλαμβάνουν την υποχρέωση να σταματήσουν κάθε εκδήλωση εναντίον των αγροτικών ενώσεων, καθώς και κάθε δραστηριότητα που αποβλέπει να υποσκάψει την εξουσία τους.

Οι «επιδείξεις δύναμης». Πολύ συχνά οργανώνονται μαζικές επιδείξεις δύναμης στα σπίτια των Τουχάο και των Λέσεν, που έχουν δώσει αποδείξεις για την εχθρότητά τους απέναντι στις αγροτικές ενώσεις. Οι αγρότες φτάνουν ήσυχα και με τάξη και ζητάνε να τους βάλουν να φάνε. Σ’ αυτή την περίπτωση, η υπόθεση, δεν τελειώνει χωρίς να χάσουνε κάμποσα γουρούνια τη ζωή τους και χωρίς τα αποθέματα τροφίμων τού οικοδεσπότη να πάθουν μεγάλες ζημιές. Αυτό έγινε με έξι Λέσεν, από ένα πλήθος γύρω στα 15.000 πρόσωπα, τελευταία, στο χωριό Ματσιάχο, στην περιφέρεια τού Σιανγκτάν.⁴⁴ Μέσα σε τέσσερις μέρες σφάξανε, σ’ αυτό το χωριό, πάνω από 130 γουρούνια. Τέτοιες επιδείξεις, εξάλλου, τελειώνουν γενικά με την επιβολή ενός πρόστιμου.

Οι «παρελάσεις με μεγάλους σκούφους» Αυτό είναι ένα μέτρο που εφαρμόζεται παντού και πολύ συχνά. Καπελώνουνε τους Τουχάο και τους Λέσεν με μεγάλους χάρτινους σκούφους που φέρνουνε μια επιγραφή: Τουχάο τάδε ή Λέσεν τάδε. Έπειτα τους δένουν μ’ ένα σκοινί και τους περιφέρουν έτσι ανάμεσα σε μια μεγάλη συγκέντρωση λαού. Για να επισύρουν την προσοχή σ’ αυτές τις συνοδείες, χτυπούν κάμποσα γκογκ ή ανεμίζουν φλάμπουρα. Αυτή η τιμωρία τρομάζει πιο πολύ απ’ όλους τους Τουχάο και τους Λέσεν. Όποιος παρέλασε, έστω και μια φορά, έτσι αστεία καπελωμένος με το μεγάλο σκούφο του, δεν έχει κανένα δικαίωμα στο σεβασμό των άλλων και παύουν μάλιστα να τον θεωρούν σαν ανθρώπινο ον. Να γιατί οι πλούσιοι προτιμούν να πληρώνουν πρόστιμο καλύτερα, παρά να τους καπελώνουν με σκούφους. Αλλά όταν οι αγρότες τους αρνιούνται αυτή τη δυνατότητα, είναι υποχρεωμένοι, θέλοντας και μη, να φορέσουν αυτόν τον περίφημο σκούφο. Σ’ ένα καντόνι μια αγροτική ένωση, απόδειξε πως έχει πολύ πνεύμα. Έπιασε ένα Λέσεν και του δήλωσε πως την ίδια κιόλας μέρα θα του φορούσαν το σκούφο. Ο Λέσεν μαυροκιτρίνισε απ’ τον τρόμο του. Τότε, η αγροτική ένωση αποφάσισε να μην τον διαπομπεύσουν εκείνη τη μέρα, κρίνοντας πως, αν επέβαλλαν άμεσα την ποινή του, το αποτέλεσμα θα ήταν αυτός ο Λέσεν να αγριέψει και να μη φοβάται πια την τιμωρία. Τον στείλαν λοιπόν σπίτι του, αναβάλλοντας την εκτέλεση τής ποινής. Αυτός ο Λέσεν, μην ξέροντας ποια μέρα ακριβώς θα τον καπελώνανε με το μεγάλο σκούφο, δεν μπόρεσε να ξαναβρεί την ησυχία του και η αγωνία τής αναμονής, μέρα με την ημέρα, μεγάλωνε όλο και πιο πολύ.

Το κλείσιμο στις φυλακές τής περιφέρειας. Η ποινή αυτή είναι ακόμη πιο βαριά από το φόρεμα τού μεγάλου σκούφου. Οι Τουχάο και οι Λέσεν συλλαμβάνονται και φυλακίζονται στις τοπικές φυλακές. Οι διοικητές⁴⁵ των περιφερειών υποχρεώνονται να τους φυλάνε και να τους τιμωρούν. Σχετικά με τις φυλακίσεις, τα πράγματα λοιπόν έχουν αλλάξει. Άλλοτε ήταν οι Σενσί που στέλναν τους αγρότες στη φυλακή· τώρα γίνεται το αντίθετο.

Οι προγραφές.⁴⁶Αναφορικά με τους Τουχάο και τους Λέσεν που διέπραξαν εγκλήματα ανατριχιαστικά, οι αγρότες δεν έχουν καμιά διάθεση να τους προγράψουν.⁴⁷ Θέλουν πάνω απ’ όλα να τους συλλάβουν και να τους σκοτώσουν. Αυτοί οι Τουχάο κι αυτοί οι Λέσεν, επειδή φοβούνται πως θα συλληφθούν ή θα εκτελεσθούν, δραπετεύουν. Όλοι σχεδόν οι κυριότεροι Τουχάο και Λέσεν των περιφερειών όπου έχει αναπτυχθεί το αγροτικό κίνημα έχουν φύγει, πράμα που ισοδυναμεί με την προγραφή.⁴⁸ Οι πιο σπουδαίοι πήγαν στη Σανγκάη, οι λιγότερο σπουδαίοι στο Χανκέου, αυτοί που είναι ακόμα λιγότερο σπουδαίοι στο Τσανγκσά. Όσο για τους ολότελα μικρούς, καταφύγανε στα επαρχιακά κέντρα. Ανάμεσα σ’ όλους αυτούς τους Τουχάο και τους Λέσεν, οι περισσότερο ασφαλείς είναι αυτοί που κατέφυγαν στη Σανγκάη. Στο Χανκέου π.χ. έχουν συλλάβει και τους ξανάστειλαν στον τόπο τους τρεις Λέσεν, που είχαν φύγει απ’ την περιφέρεια τού Χο[υ]αζούνγκ. Όσο γι’ αυτούς που κατέφυγαν στο Τσανγκσά, η θέση τους είναι ακόμα πιο δύσκολη: ζουν υπό την αδιάκοπη απειλή να συλληφθούν απ’ τους σπουδαστές των περιφερειών τους που σπουδάζουν στο Τσανγκσά. Όταν βρισκόμουν σ’ αυτή την πόλη, είδα έτσι, μα τα ίδια μου τα μάτια, τη σύλληψη δυο Λέσεν. Κι’ όσο για τους μικρούς Τουχάο και Λέσεν, έχουν κρυφτεί μέσα στα επαρχιακά κέντρα. Είναι εύκολη η ανακάλυψή τους, γιατί οι αγρότες έχουν εκεί πέρα πολλά ζευγάρια μάτια κι αυτιά. Η απόδειξη πως οι αγρότες δεν ανέχονται την παραμονή των Τουχάο και των Λέσεν στην ύπαιθρο, προσφέρεται απ’ τα παράπονα που απευθύνουν οι οικονομικοί οργανισμοί τής επαρχίας τού Χουνάν. Παραπονούνται, δηλαδή, αυτοί οι οργανισμοί για τις δυσκολίες που συναντούν στο να εισπράξουν τα λεφτά, γιατί οι αγρότες κυνήγησαν τους πλούσιους απ’ την ύπαιθρο.

Οι εκτελέσεις. Οι αγρότες, μαζί με τον υπόλοιπο πληθυσμό, καταφεύγουν σ’ αυτό το μέτρο μόνον όταν πρόκειται για πολύ σοβαρούς Τουχάο και Λέσεν. Έτσι, υπό την πίεση των αγροτών και άλλων στρωμάτων τού πληθυσμού, οι αρχές προχώρησαν στην εκτέλεση τού Γιανγκ Τσι-τσε (στην περιφέρεια τού Νινγκσιάνγκ), τού Τσέου Τσια-καν (στην περιφέρεια τού Χο[υ]αζούνγκ).⁴⁹ Στην περιφέρεια τού Σιανγκτάν, ο διοικητής, υπό την πίεση των αγροτών και των άλλων στρωμάτων τού πληθυσμού παρέδωσε τον κρατούμενο Γιαν Ζουν-τσίου⁵⁰ στους αγρότες που τον τουφέκισαν οι ίδιοι. Στην περιφέρεια τού Νινγκσιάνγκ,⁵¹ οι αγρότες εκτέλεσαν οι ίδιοι τον Λιου Τσάο. Αυτή τη στιγμή, οι ονομαζόμενοι Πενγκ Τσι-φαν (περιφέρεια τού Λίλινγκ), Τσέου Τσαν-τσιουέ, Τσάο Γιουν (περιφέρεια τού Λυάνγκ) περιμένουν την απόφαση τού «ειδικού δικαστήριου για τους Τουχάο και τους Λέσεν».⁵² Η εκτέλεση τού τάδε ή τού δείνα σπουδαίου Τουχάο ή Λέσεν συγκινεί ολόκληρη την περιφέρεια και συντελεί στο ξερίζωμα ολόκληρης τής φεουδαρχικής σαπίλας. Σε κάθε περιφέρεια, υπάρχουν πολλοί απ’ αυτούς τους Τουχάο και Λέσεν. Σε μερικές περιφέρειες μάλιστα, ανέρχονται σε πολλές δεκάδες. Πρέπει, σε κάθε περιφέρεια, να προβούν στην εκτέλεση έστω και μερικών Τουχάο και Λέσεν, που θα τους διαλέξουν ανάμεσα. στους πιο εγκληματίες, ανάμεσα στους πιο θηριώδεις. Είναι το πιο αποτελεσματικό μέσο για τη συντριβή τής αντίδρασης. Όταν οι Τουχάο και οι Λέσεν διέθεταν τη δύναμη, δολοφονούσαν τους αγρότες αναίτια. Στην κωμόπολη Σινκανγκτσέν (περιφέρεια Τσανγκσά),⁵³ο αρχηγός των Μιντουάν,⁵⁴ Χο Μάι-τσουάν που διοίκησε επί δέκα χρόνια, με το ίδιο του το χέρι εξόντωσε πάνω από χίλιους φτωχούς αγρότες, δολοφονώντας τους με το φαινομενικά αξιέπαινο πρόσχημα τής «εκρίζωσης τής ληστείας». Οι αρχηγοί των Μιντουάν τού καντονιού Ιντιαντσέν, στην περιφέρεια που γεννήθηκα, στο Σιανγκτάν, ο Τανγκ Τσιουν-γιαν και ο Λο Σιου-ιν,⁵⁵ σε 14 χρόνια, δηλαδή από το 1913, δολοφόνησαν πάνω από 50 άτομα, και θάψαν ζωντανά τέσσερα. Δολοφόνησαν, ιδιαίτερα, δυο δυστυχισμένους, απόλυτα αθώους. Ο Τανγκ Τσιουν-γιαν δήλωσε : «Μ’ αυτούς τους δυο αλήτες, θ’ ανοίξουμε το λογαριασμό». Κι έτσι χάθηκαν δυο άνθρωποι. Και όταν στο παρελθόν, οι Τουχάο κι οι Λέσεν επιδείξανε τέτοια σκληρότητα, όταν επέβαλλαν το καθεστώς τής λευκής τρομοκρατίας στην ύπαιθρο, πώς θα μπορούσε τώρα κανείς να κατηγορήσει τους αγρότες γιατί τουφέκισαν μερικούς Τουχάο η μερικούς Λέσεν και γιατί επιβάλλουν, σε μικρή κλίμακα, ένα καθεστώς τρόμου για να συντρίψουν την αντεπανάσταση;

3. Το οικονομικό χτύπημα εναντίον των γαιοκτημόνων.

Απαγόρευση τής εξαγωγής τού ρυζιού, τής ύψωσης τής τιμής του, τής αγοράς για δημιουργία αποθεμάτων με κερδοσκοπική πρόθεση. Αυτή είναι μια σπουδαία κατάκτηση που πραγματοποιήθηκε απ’ τους αγρότες τού Χουνάν, στη διάρκεια των τελευταίων μηνών, στον οικονομικό τους αγώνα. Απ’ τον περασμένο Οκτώβριο, οι φτωχοί αγρότες εμπόδισαν τους γαιοκτήμονες και τους πλούσιους αγρότες να εξαγάγουν ρύζι, να υψώσουν την τιμή του ή να δημιουργούν αποθέματα για κερδοσκοπία. Τελικά, οι φτωχοί αγρότες πέτυχαν πλήρως τον αντικειμενικό τους σκοπό: Σταμάτησε να φεύγει το ρύζι απ’ την ύπαιθρο, οι τιμές του έπεσαν αισθητά, η απόκρυψη του σταμάτησε.

Απαγόρευση μείωσης των μισθωμάτων των χωραφιών και τού τόκου των ενυπόθηκων δανείων.⁵⁶ Προσπάθεια για τη μείωσή τους. Τον περασμένο Ιούλιο και Αύγουστο, τότε που οι αγροτικές ενώσεις ήταν ακόμη αδύναμες, οι γαιοκτήμονες, ο ένας ύστερα από τον άλλον, εφαρμόζοντας τις παλιές μεθόδους τής άγριας εκμετάλλευσης, ειδοποίησαν τους φτωχούς αγρότες που είχαν μισθώσει απ’ αυτούς τα χωράφια τους πως θα ύψωναν, χωρίς αναβολή, τα μισθώματα και τον τόκο των ενυπόθηκων δανείων. Αλλά απ’ τον Οκτώβριο, τότε που η επιρροή των αγροτικών ενώσεων είχε προοδεύσει αισθητά και που οι αγρότες εκδηλώνονταν ομόφωνα εναντίον τής αύξησης των μισθωμάτων και τού τόκου των ενυπόθηκων δανείων, οι γαιοκτήμονες δεν τόλμησαν πια να βγάλουν λέξη. Από τον Νοέμβριο, όταν οι αγρότες έγιναν ισχυρότεροι απ’ τους γαιοκτήμονες, προχώρησαν ακόμη πιο πέρα κι άρχισαν να κινητοποιούνται για την ελάττωση των μισθωμάτων και των τόκων των ενυπόθηκων δανείων. Οι αγρότες λένε: «Τι κρίμα, το περασμένο φθινόπωρο, όταν εξοφλούσαμε τα μισθώματα, να. μην είναι ακόμα, τότε, αρκετά ισχυρές οι αγροτικές ενώσεις. Αλλιώς τα μισθώματα θα είχανε κιόλας πέσει». Από τώρα ακόμα αρχίζουν την καμπάνια τους για τη μείωση των μισθωμάτων που θα καταβάλλουν το ερχόμενο φθινόπωρο. Όσο για τους γαιοκτήμονες, αυτοί προσπαθούν να μάθουν πώς θα γίνει η μείωση των μισθωμάτων. Σχετικά με τη μείωση των τόκων των ενυπόθηκων δανείων, στην περιφέρεια τού Χονγκσάν και σε αρκετές άλλες, είναι κιόλας στο δρόμο τής πραγματοποίησης.

Απαγόρευση στους γαιοκτήμονες να ξαναπάρουν τα εκμισθωμένα χωράφια. Τον περασμένο Ιούλιο και τον περασμένο Αύγουστο, πολύ συχνά, οι γαιοκτήμονες ξανάπαιρναν από μερικούς καλλιεργητές τη γη που είχαν εκμισθώσει, για να τη δώσουν σ’ άλλους. Απ’ τον Οκτώβριο, δεν τολμάει πια κανείς να το κάνει. Στο εξής δεν υπάρχει τέτοιο θέμα. Οι δυσκολίες αρχίζουν μόνον από τη στιγμή που ο γαιοκτήμονας παίρνει πίσω την εκμισθωμένη γη, για να την καλλιεργήσει με τα δικά του μέσα. Σε κάποια μέρη, οι αγρότες απαγορεύουν στο γαιοκτήμονα να ξαναπάρει τη γη του, έστω κι αν έχει την πρόθεση να την καλλιεργήσει ο ίδιος. Σ’ άλλα μέρη, οι αγρότες τού το επιτρέπουν, αν πραγματικά την καλλιεργεί μα τα δικά του μέσα. Αλλά σ’ αυτή την περίπτωση υπάρχει ο φόβος τής ανεργίας για τους αγρότες που μισθώνουν τη γη. Αυτό το πρόβλημα δεν βρήκε ακόμη ενιαία λύση.

Μείωση τού τόκου των δανείων. Στην περιφέρεια τού Ανχούα, ο τόκος των δανείων μειώθηκε παντού. Στις άλλες περιφέρειες αυτή η μείωση είναι υπό πραγματοποίηση. Ωστόσο, όμως, εκεί όπου οι αγροτικές ενώσεις είναι πολύ δυνατές, οι γαιοκτήμονες, από φόβο μήπως γίνει η «κολλεκτιβοποίηση τής ιδιοκτησίας», αρνιούνται κάθε δάνειο στους αγρότες και στα χωριά δεν υπάρχουν πια παραδείγματα χορήγησης δανείου. Τώρα, η μείωση τού τόκου των δανείων, εφαρμόζεται μονάχα για τα παλιά χρέη. Όχι μονάχα μειώνουν τον τόκο, αλλά απαγορεύουν κιόλας στους δανειστές να ζητάνε από τους οφειλέτες την πληρωμή των ποσών που τους έχουν δανείσει. Ο φτωχός αγρότης λέει: «Δεν πειράζει, δεν πειράζει, τόσα χρόνια τώρα περιμένεις, μπορείς να περιμένεις και ώς την ερχόμενη χρονιά».

4. Ανατροπή τής φεουδαρχικής εξουσίας των Τουχάο και Λέσεν, διάλυση των παλιών οργάνων τής εξουσίας στα διαμερίσματα και στα καντόνια.

Τα παλιά όργανα τής εξουσίας στα διαμερίσματα («Του») και στα καντόνια («Τουάν»),⁵⁷ ιδιαίτερα στα διαμερίσματα (Του), — που αποτελούν τη διοικητική διαίρεση που έρχεται αμέσως μετά την περιφέρεια — βρίσκονταν σχεδόν ολοκληρωτικά στα χέρια των Τουχάο και των Λέσεν. 10.000 στους 50.000 ή 60.000 κάτοικους βρίσκονταν υπό την εξουσία των οργάνων τού «Του». Τα «Του» είχαν το δικό τους στρατό: τους Μιντουάν. Είχαν το δικαίωμα να εισπράττουν φόρους για δικό τους λογαριασμό, π.χ, μια πραγματική φορολογία τής γης⁵⁸ κλπ. Είχαν τη δική τους δικαιοσύνη: Μπορούσαν, π.χ., να συλλάβουν με δική τους πρωτοβουλία⁵⁹ αγρότες, να τους φυλακίσουν, να τους ανακρίνουν και να τους καταδικάζουν. Οι Λέσεν που συμμετείχαν σ’ αυτούς τους οργανισμούς ήταν κυριολεκτικά οι μικροί τύραννοι τού χωριού. Οι αγρότες λογάριαζαν λιγότερο τον πρόεδρο τής Δημοκρατίας, τους τούτσιουν⁶⁰ και τους περιφερειακούς διοικητές από αυτούς τους τοπικούς αυτοκράτορες· αυτοί και μονάχα αυτοί αποτελούσαν την πραγματική «εξουσία». Έτσι να βήξουν αυτές οι «αρχές» κι ο αγρότης ήξερε κιόλας πως θα ’πρεπε να φυλάγεται! Αλλά, τώρα, με την επανάσταση στην ύπαιθρο, μπήκε παντού τέρμα στη δύναμη των γαιοκτημόνων και, φυσικά, όλα τα διοικητικά όργανα στην ύπαιθρο, που ήταν στα χέρια των Τουχάο και των Λέσεν, εξαφανίστηκαν. Οι διοικητές των Του και των Τουάν κρύφτηκαν και δεν τολμάνε ούτε την άκρη τής μύτης τους να φανερώσουν. Όταν κανένας απευθύνεται σ’ αυτούς για μια οποιαδήποτε υπόθεση που ενδιαφέρει τον τόπο, τον παραπέμπουν στην αγροτική ένωση λέγοντας: «Αυτό δεν με αφορά».

Μόλις κανένας, στις συζητήσεις, αναφέρει κάτι γι’ αυτούς τους διοικητές, οι αγρότες σάς λένε με θυμό: «Αυτούς τους πανούργους; Τέλειωσε πια το τραγούδι τους!»

Αυτή η έκφραση: «Τέλειωσε πια το τραγούδι τους» χαρακτηρίζει καλύτερα από κάθε τι την κατάσταση των παλιών διοικητικών οργάνων στην ύπαιθρο, που σαρώθηκαν απ’ το κύμα τής επανάστασης.

5. Η διάλυση των στρατιωτικών δυνάμεων των γαιοκτημόνων και η δημιουργία των ενόπλων δυνάμεων των αγροτών.

Οι ένοπλες δυνάμεις των γαιοκτημόνων, στο κεντρικό τμήμα τής επαρχίας τού Χουνάν, είναι σχετικά λίγες. Στη δύση όμως και στο νότο είναι πιο σημαντικές. Υπολογίζοντας κατά μέσο όρο ως οπλισμό 600 τουφέκια κατά περιφέρεια, έχουμε σύνολο 45.000 για 77 περιφέρειες· στην πραγματικότητα, υπάρχουν ίσως ακόμη περισσότερα. Στο κεντρικό και στο νότιο τμήμα τού Χουνάν, δηλαδή στις περιοχές που το αγροτικό κίνημα αναπτύχθηκε, όπως π.χ. στις περιφέρειες τού Νινγκσιάνγκ, τού Πινγκ[τσ]ιάνγκ, τού Λιουιγιάνγκ, τού Τσανγκσά, τού Λίλινγκ, τού Σιανγκτάν, τού Σιανγκσιάνγκ, τού Ανχούα, τού Χονγκσάν, τού Χονγκγιάνγκ,⁶¹ η αγροτιά εξεγέρθηκε τόσο ορμητικά, που οι γαιοκτήμονες στάθηκαν ανίκανοι για την παραμικρή κίνηση και τα ένοπλα τμήματά τους προσχώρησαν στις αγροτικές ενώσεις και υπερασπίζουν στο εξής τα συμφέροντα τής αγροτιάς. Ένα μικρό τμήμα από τα ένοπλα σώματα των γαιοκτημόνων κρατάει στάση ουδετερότητας, αλλά αποκλίνει προς τη συνθηκολόγηση με τους αγρότες, π.χ. στην περιφέρεια τού Παοτσίνγκ κ.λπ.⁶² Ένα άλλο τμήμα, πολύ μικρής σημασίας, απ’ αυτά τα σώματα τηρεί εχθρική στάση απέναντι στις αγροτικές ενώσεις (περιφέρειες τού Ιτσάνγκ, τού Λινσύ, τού Τσιάχο),⁶³ αλλά υφίσταται τέτοια χτυπήματα απ’ τους αγρότες που, κατά πάσα πιθανότητα, θα εκμηδενιστεί πολύ σύντομα. Οι ένοπλες δυνάμεις που αποσπάστηκαν απ’ τα χέρια των αντιδραστικών γαιοκτημόνων, θα αναδιοργανωθούν σε μόνιμες εντόπιες μονάδες πολιτοφυλακής,⁶⁴ που θα είναι υπό την εξουσία των καινούργιων οργανισμών αυτοδιοίκησης στην ύπαιθρο — των διοικητικών οργανισμών τής υπαίθρου που ενσαρκώνουν την εξουσία τής αγροτιάς. Η προσχώρηση των παλιών ενόπλων δυνάμεων στο πλευρό των αγροτών αποτελεί τη μια άποψη τής δημιουργίας των αγροτικών ενόπλων δυνάμεων.

Μια δεύτερη και καινούργια άποψη αυτής τής δουλειάς, είναι η οργάνωση των «Σοπιαοτούι»: είναι τα ένοπλα τμήματα των λογχοφόρων στο πλευρό των αγροτικών ενώσεων. Η λόγχη («σοπιάο») αποτελείται από ένα μακρύ κοντάρι, που στην άκρη του είναι στερεωμένο ένα δίκοπο μαχαίρι. Στην περιφέρεια μονάχα τού Σιανγκ[σ]ιάνγκ, υπάρχουν 100.000 απ’ αυτούς τους λογχοφόρους. Σ’ άλλες περιφέρειες (Σιανγκτάν, Χο[ν]γκσάν, Λίλινγκ, Τσανγκσά), ο αριθμός τους κυμαίνεται περίπου στις 30.000 με 80.000 κατά περιφέρεια. Σ’ όλες τις περιφέρειες που κερδίζονται απ’ το αγροτικό κίνημα, ο αριθμός των αποσπασμάτων των «Σοπιαοτούι» μεγαλώνει με καταπληκτική ταχύτητα. Τα ένοπλα αγροτικά αποσπάσματα των λογχοφόρων μεταβάλλονται σε προσωρινές μονάδες πολιτοφυλακής των σπιτιών και χωραφιών. Αυτά τα τεράστια ένοπλα αποσπάσματα των λογχοφόρων είναι πιο δυνατά απ’ τα παλιά ένοπλα τμήματα που αναφέραμε παραπάνω. Κι αυτή η δύναμη που μόλις τώρα γεννιέται κάνει κιόλας τους Τουχάο και τους Λέσεν να τρέμουν. Είναι έργο των επαναστατικών αρχών τής επαρχίας τού Χουνάν να επεκτείνουν αποτελεσματικά αυτή τη μορφή οργάνωσης των ενόπλων δυνάμεων στα 20 και πάνω εκατομμύρια κατοίκους που μένουν στις 75 περιφέρειες. Πρέπει κάθε νέος, κάθε ώριμος αγρότης να έχει τη λόγχη του. Δεν πρέπει να περιορίσουμε τις δυνάμεις αυτών των αποσπασμάτων από φόβο πως αυτά μπορεί να κάνει κάποιους να τρομάξουν. Πρέπει να είναι κανείς πολύ δειλός για να τρομάξει βλέποντας αυτά τα αποσπάσματα. Μονάχα οι Τουχάο κι οι Λέσεν τα φοβούνται. Οι επαναστάτες δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν απ’ αυτά.

6. Η ανατροπή τής εξουσίας τού κυρίου διοικητή τής περιφέρειας και των υπηρετών του.⁶⁵

Μόνον υπό τον όρο πως θα εξεγερθούν οι ίδιοι οι αγρότες μπορούμε να εκκαθαρίσουμε τη διοικητική μηχανή. Αυτό το απόδειξε κιόλας το παράδειγμα τής περιφέρειας τού Χαϊφένγκ, στο Κουανγκτούνγκ⁶⁶ και, ακόμα πιο καθαρά, το σημερινό παράδειγμα, τού Χουνάν. Στις περιφέρειες που η εξουσία βρίσκεται στ’ αρπαχτικά χέρια των Τουχάο και των Λέσεν, όλοι όσοι γίνανε διοικητές περιφερειών επιβεβαίωσαν πως είναι, κατά γενικό κανόνα, καταχραστές και ανέντιμοι, αλλά στις περιφέρειες που οι αγρότες έχουν κιόλας επαναστατήσει, οι διοικητές περιφερειών, όποιοι κι αν είναι, εργάζονται τίμια. Σε πολλές απ’ τις περιοχές όπου έμεινα, οι διοικητές ζητάνε πάντα συμβουλές, για οποιοδήποτε ζήτημα, και, πρώτα-πρώτα, απ’ τις αγροτικές ενώσεις. Στις περιφέρειες που το αγροτικό κίνημα είναι ιδιαίτερα ισχυρό, ο λόγος τής αγροτικής ένωσης είναι προικισμένος με μια δύναμη κυριολεκτικά μαγική. Αν η ένωση ζητήσει το πρωί τη σύλληψη ενός Τουχάο ή ενός Λέσεν, ο διοικητής τής περιφέρειας τον συλλαμβάνει πριν απ’ το μεσημέρι. Αν τη ζητήσει το μεσημέρι, η σύλληψη γίνεται πριν απ’ το βράδυ.

Στο πρώτο στάδιο τής εγκαθίδρυσης τής αγροτικής εξουσίας στην ύπαιθρο, οι διοικητές των περιφερειών ήτανε σύμφωνοι με τους Τουχάο και τους Λέσεν και χτυπούσαν μαζί τους αγρότες. Όταν η εξουσία των αγροτών ισορρόπησε με την εξουσία των γαιοκτημόνων, οι διοικητές των περιφερειών ακολούθησαν στάση αμφίρροπη. Δέχονταν μερικές αποφάσεις των αγροτικών ενώσεων και απόρριπταν τις άλλες. Αυτό που είπα προηγούμενα για το μαγικό αποτέλεσμα που φέρνει ο λόγος των αγροτικών ενώσεων, αναφέρεται στην περίοδο που η εξουσία των γαιοκτημόνων είχε πια αντικατασταθεί εντελώς απ’ την εξουσία των αγροτών. Τώρα η κατάσταση, στις περιφέρειες τού Σιανγκσιάνγκ, τού Σιανγκτάν, τού Λίλινγκ και τού Χονγκσάν, είναι η ακόλουθη:

1. Όλες οι υποθέσεις ρυθμίζονται στις κοινές συσκέψεις, όπου συμμετέχει ο διοικητής τής περιφέρειας κι οι αντιπρόσωποι των μαζικών επαναστατικών οργανώσεων. Αυτές οι συσκέψεις, που τις καλεί ο περιφερειακός διοικητής, συνέρχονται στη διοίκηση τής περιφέρειας. Σε ορισμένες περιφέρειες τις ονομάζουν «κοινές συσκέψεις των δημόσιων και των διοικητικών οργάνων», σε άλλες, «συσκέψεις για τις υποθέσεις τής περιφέρειας». Σε αυτές τις συσκέψεις συμμετέχουν εκτός από το διοικητή τής περιφέρειας, οι εκπρόσωποι των κοινωνικών οργανώσεων: Η αγροτική ένωση τής περιφέρειας, το περιφερειακό συνδικαλιστικό συμβούλιο, η ένωση των εμπόρων, η ένωση των γυναικών, των δασκάλων και τού προσωπικού των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων τής περιφέρειας, η ένωση των σπουδαστών και η περιφερειακή επιτροπή τού Κουομιντάνγκ.⁶⁷ Σ’ αυτές τις συσκέψεις, οι εκπρόσωποι των μαζικών οργανώσεων, εκφράζοντας τις απόψεις τους, ασκούν πίεση πάνω στον περιφερειακό διοικητή, που καταλήγει πάντα να υποτάσσεται στη θέλησή τους. Δε χωράει λοιπόν καμιά αμφιβολία πως στο Χουνάν, στο επίπεδο των περιφερειακών οργάνων τής εξουσίας, μπορεί να πραγματοποιηθεί το δημοκρατικό σύστημα τής συλλογικής διοίκησης. Τα σημερινά περιφερειακά όργανα τής εξουσίας δημοκρατικοποιήθηκαν πολύ σημαντικά, στη μορφή και στο περιεχόμενο. Η κατάσταση αυτή δημιουργήθηκε στους δυο-τρεις τελευταίους μήνες, δηλαδή όταν η αγροτιά, που επαναστάτησε σ’ όλη την ύπαιθρο, ανέτρεψε την εξουσία των Τουχάο και των Λέσεν. Μονάχα όταν είδαν πως έχασαν απότομα τα παλιά τους στηρίγματα και πως δεν μπορούσαν να μείνουν στη θέση τους υπό την προϋπόθεση πως θα ’βρισκαν καινούργια, οι περιφερειακοί διοικητές άρχισαν να επιδιώκουν την εύνοια των μαζικών οργανώσεων, πράγμα που κατέληξε στην κατάσταση που εκθέσαμε προηγούμενα.

2. Οι δικαστές⁶⁸ βρέθηκαν σε διαθεσιμότητα. Το δικαστικά σύστημα στο Χουνάν ήταν ακόμη με τέτοιο τρόπο οργανωμένο που ο διοικητής τής περιφέρειας είχε αναλάβει τη δικαιοσύνη, κι ο δικαστής τον βοηθούσε στη διεξαγωγή των δικών. Οι περιφερειακοί διοικητές και οι συνεργάτες τους συγκέντρωναν χρήματα, επιδιδόμενοι σε παντοειδείς καταχρήσεις, στην είσπραξη των φόρων και στις εισφορές, στη στρατολογία των νεοσυλλέκτων και ακόμα, με πλαστογραφίες και εκβιασμούς στην εκδίκαση των αστικών και ποινικών υποθέσεων. Αυτή η τελευταία τακτική τους εξασφάλιζε τα πιο κανονικά και σταθερά κέρδη. Στους τελευταίους μήνες, με την πτώση των Τουχάο και των Λέσεν, οι επαγγελματίες των δικαστικών συναλλαγών εξαφανίστηκαν. Και όπως όλες οι υποθέσεις των αγροτών — μεγάλες και μικρές — ρυθμίζονται τώρα από τις αγροτικές ενώσεις, οι δικαστές τής περιφερειακής διοίκησης περιήλθαν κυριολεκτικά σε διαθεσιμότητα. Ένας δικαστής τής περιφέρειας τού Σιανγκσιάνγκ μου είπε: «Όταν δεν υπήρχαν οι αγροτικές ενώσεις, κάθε μέρα έφταναν περίπου 60 αστικές και ποινικές υποθέσεις στη γραμματεία τής περιφερειακής διοίκησης. Από τότε που δημιουργήθηκαν οι ενώσεις, φτάνουν το πολύ 4 με 5 τέτοιες υποθέσεις». Οι περιφερειακοί διοικητές κι οι συνεργάτες τους πρέπει να το πάρουν απόφαση πως δε θα βλέπουν πια το πορτοφόλι τους να φουσκώνει.

3. Όλα τα όργανα τής ασφάλειας, οι αστυνομικοί, οι υπάλληλοι⁶⁹ των περιφερειακών διοικήσεων, κρύφθηκαν και δεν τολμούν να κυκλοφορούν στα χωριά και να επιδίδονται στις παράνομες φορολογίες τους. Άλλοτε, ήταν οι χωριάτες που φοβούνταν τους ανθρώπους των πόλεων. Τώρα γίνεται το αντίθετο. Εκείνοι που φοβούνται τους χωριάτες είναι προπαντός αυτή η άτιμη συμμορία των αστυνομικών, των οργάνων τής ασφάλειας, των υπαλλήλων, που έτρεφαν και πάχαιναν οι αρχές τής περιφέρειας. Φοβούνται να κυκλοφορήσουν στα χωριά και, όταν το κάνουν, δεν τολμούν πια τώρα να επιδίδονται στις ληστρικές τους φορολογίες. Τρέμουν από φρίκη και στη θέα μονάχα των λογχοφόρων αγροτών.

7. Ανατροπή τής οικογενειακής εξουσίας (εξουσία τού ναού των προγόνων και των παλαιών), τής θρησκευτικής εξουσίας (εξουσία τού προστατευτικού πνεύματος τής πόλης και των τοπικών πνευμάτων) και τής εξουσίας τού συζύγου.

Οι άνθρωποι στην Κίνα, είναι συνήθως υποταγμένοι στην εξουσία τριών δυνάμεων που αποτελούν όλες μαζί ένα ιεραρχικό σύνολο: 1. Το σύστημα τού Κράτους : Τα όργανα τής εξουσίας ως όργανα τού Κράτους, τής επαρχίας, τής περιφέρειας και τού καντονιού (πολιτική εξουσία). 2. Το οικογενειακό σύστημα: Ο ναός των προγόνων τού γένους, των προγόνων τής οικογενειακής γραμμής, οι αρχηγοί τής οικογένειας (οικογενειακή εξουσία). 3. Το θρησκευτικό σύστημα που αποτελείται: α) απ’ τις υποχθόνιες δυνάμεις: ο υπέρτατος άρχοντας τής κόλασης, τα πνεύματα φύλακες των πόλεων και τα τοπικά πνεύματα και β) απ’ τις ουράνιες δυνάμεις: θεοί και άγιοι, απ’ τον υπέρτατο άρχοντα τού ουρανού ώς τα κάθε είδους πνεύματα. Όλα μαζί αποτελούν το σύστημα των μεταφυσικών δυνάμεων (θρησκευτική εξουσία). Όσο για τις γυναίκες, αυτές επιπλέον, βρίσκονται ακόμα και υπό την εξουσία των ανδρών (συζυγική εξουσία). Αυτές οι τέσσερις μορφές εξουσίας — πολιτική, οικογενειακή, θρησκευτική και συζυγική — αντανακλούν την ιδεολογία τής φεουδαρχο-πατριαρχικής τάξης και αποτελούν τα πιο τρομερά δεσμά που παραλύουν τον κινεζικό λαό και ιδιαίτερα την αγροτιά.

Δείξαμε προηγούμενα, πώς, στην ύπαιθρο, ανέτρεψαν οι αγρότες την εξουσία των γαιοκτημόνων. Αυτή η εξουσία είναι ο άξονας γύρω απ’ τον οποίο κινούνται οι τέσσερις δυνάμεις τις όποιες απαριθμήσαμε. Η ανατροπή τής εξουσίας των γαιοκτημόνων συγκλόνισε την οικογενειακή, τη θρησκευτική και τη συζυγική εξουσία. Εκεί που είναι δυνατή η επιρροή των αγροτικών ενώσεων, οι πρεσβύτεροι τού γένους και εκείνοι που διαθέτουν⁷⁰ χρήματα τού ναού των προγόνων, δεν τολμούν πια να κακομεταχειρίζονται τα νεώτερα μέλη τού γένους και να σπαταλούν τα λεφτά τού ναού των προγόνων. Οι πιο κακοί απ’ αυτούς ανατράπηκαν μαζί με τους Τουχάο και τους Λέσεν. Δεν τολμούν πια να καταφεύγουν σε σκληρές σωματικές τιμωρίες, είτε στην εκτέλεση,⁷¹ όπως έκαναν άλλοτε.

Το παλιό έθιμο σύμφωνα με το οποίο οι γυναίκες και οι φτωχοί δεν είχαν το δικαίωμα να συμμετέχουν στο επίσημο τραπέζι, στο ναό τού γένους, καταργήθηκε. Στα μέρη τού Πεϊκούο,⁷² τής περιφέρειας τού Χονγκσάν, ένα πλήθος από γυναίκες μπήκε στο ναό, εγκαταστάθηκαν χωρίς πρωτόκολλα και παρακάθησαν στο επίσημο τραπέζι και ο πιο σεβάσμιος πρεσβύτερος τού γένους δεν μπόρεσε να κάνει τίποτε άλλο απ’ το να παραχωρήσει σ’ αυτές την πιο πλήρη ελευθερία. Σε κάποιο άλλο μέρος, σ’ ένδειξη διαμαρτυρίας εναντίον αυτής τής απαγόρευσης, μια ομάδα φτωχοί αγρότες όρμησαν στο ναό και οργάνωσαν ένα τέτοιο συμπόσιο που οι Τουχάο και οι Λέσεν, αυτοί οι κύριοι οι τόσο άμεμπτοι με τους μακριούς μανδύες τους, το ’βαλαν τρομαγμένοι στα πόδια.

Με την ανάπτυξη τού αγροτικού κινήματος, η εξουσία τής θρησκείας συγκλονίσθηκε παντού. Σε ολόκληρη σειρά από περιοχές, οι αγροτικές ενώσεις παίρνουν τους ναούς και τους χρησιμοποιούν για έδρες των ενώσεων. Παντού οι τοπικές ενώσεις απαιτούν τη δήμευση τής περιουσίας των ναών, για να οργανωθούν σχολεία στην ύπαιθρο και να καλυφθούν τα έξοδα των αγροτικών ενώσεων, και ονομάζουν αυτά τα εισοδήματα «εισοδήματα τής δεισιδαιμονίας». Στην περιφέρεια τού Λίλινγκ, η κίνηση για την απαγόρευση των τελετουργιών που εμπνέονται απ’ τη δεισιδαιμονία, και για την καταστροφή των εικόνων ή των αγαλμάτων των θεών, εξαπλώνεται σημαντικά. Στο βόρειο τμήμα αυτής τής περιφέρειας οι αγρότες απαγόρευσαν τη θρησκευτική τελετουργία τής περιφοράς από σπίτι σε σπίτι των αγαλμάτων των θεών⁷³ με σκοπό την αργυρολογία. Στην περιοχή τού Φουπόλινγκ, στο διαμέρισμα τού Λουκέου,⁷⁴ η επιτροπή τού διαμερίσματος τού Κουόμιντανγκ, επειδή δεν διέθετε επαρκή χώρο για να συνεδριάσει, συγκέντρωσε σε μια γωνία τού ναού τα αγάλματα των θεών και εξοικονόμησε έτσι το χώρο που χρειαζόταν. Αυτό δεν προκάλεσε καμιά διαμαρτυρία εκ μέρους των αγροτών. Έπειτα απ’ αυτό, παρατηρήθηκε μια σαφής μείωση τού αριθμού των ανθρώπων που συμμετείχαν στις θρησκευτικές τελετές για το θάνατο κάποιου συγγενή τους (μετάνοιες μπροστά στα πνεύματα, προσευχές, αποχαιρετισμός προς την ψυχή τού μακαρίτη⁷⁵). Την πρωτοβουλία γι’ αυτή την κίνηση την είχε ο Σιουν Σιαο-σάν,⁷⁶ πρόεδρος μιας αγροτικής ένωσης, που από τότε μισήθηκε τρομερά απ’ τον τοπικό κλήρο. Στο 3ο διαμέρισμα τού Βορρά, οι αγρότες κι οι δάσκαλοι τού δημοτικού σχολείου τής περιοχής τού Λούνγκφενγ-καν σπάσαν τα αγάλματα των θεών για να τα χρησιμοποιήσουν ως καυσόξυλα. Στο διαμέρισμα τού Νότου, στο ναό τού Τούνγκφου-τσε, σπουδαστές και αγρότες έκαψαν πάνω από τριάντα ξύλινα αγάλματα. Μονάχα δυο μικρά ομοιώματα τού «σεβάσμιου Πάο-Κούνγκ»⁷⁷ ξέφυγαν απ’ την πυρκαγιά: Τ’ άρπαξε ένας γέρος αγρότης. «Θα ήταν ιεροσυλία!» είπε. Στα μέρη όπου κυριάρχησαν οι αγρότες, μονάχα οι γέροι και οι γυναίκες εξακολουθούν να πιστεύουν· οι νέοι και οι μεσήλικες έπαυσαν να πιστεύουν. Κι επειδή οι αγροτικές ενώσεις βρίσκονται ακριβώς στα χέρια αυτών των τελευταίων, πραγματοποιούν παντού μια εντατική δουλειά για την εξουδετέρωση τής εξουσίας τής θρησκείας και τής δεισιδαιμονίας.

Σχετικά με τη συζυγική εξουσία, αυτή ήταν πάντα πιο αδύνατη στις φτωχές οικογένειες, επειδή σ’ αυτές οι γυναίκες ήταν αναγκασμένες, εξαιτίας τής οικονομικής κατάστασης τής φτωχής αγροτιάς, να συμμετέχουν περισσότερο στη δουλειά από ό,τι οι γυναίκες των οικογενειών των εύπορων τάξεων. Απ’ το γεγονός αυτό, μπορούσαν να ’χουν το λόγο στην οικογένεια και μάλιστα κατά τρόπο αποφασιστικό. Στα τελευταία, χρόνια, σε συσχετισμό με την αθλιότητα τής γεωργίας που μεγάλωνε, η ίδια η βάση όπου στηριζόταν η εξουσία τού συζύγου στη γυναίκα υπονομεύθηκε. Τον τελευταίο καιρό, μαζί με την εμφάνιση τού σύγχρονου αγροτικού κινήματος, σε πολλά μέρη παρουσιάστηκε το φαινόμενο στις γυναίκες να δημιουργούν αγροτικές ενώσεις· έφτασε γι’ αυτές η ώρα να σηκώσουν το κεφάλι και η συζυγική εξουσία μέρα με την ημέρα εξασθενίζει.

Με λίγα λόγια, η ενίσχυση τής εξουσίας των αγροτών συνέπεσε με τον κλονισμό τού σύνολου των φεουδαρχο-πατριαρχικών αντιλήψεων και θεσμών. Αλλά τώρα, οι βασικές προσπάθειες των αγροτών έχουν στόχο τους την πλήρη κατάργηση τής πολιτικής εξουσίας των γαιοκτημόνων. Εκεί όπου αυτό το καθήκον πραγματοποιήθηκε κιόλας, οι αγρότες ανέλαβαν την υπόθεση εναντίον τού οικογενειακού συστήματος, εναντίον τής θρησκείας, εναντίον των σχέσεων που υπάρχουν ανάμεσα στον άντρα και στη γυναίκα μέσα στην οικογένεια. Η επίθεση αυτή όμως βρίσκεται ακόμα στο προκαταρκτικό στάδιο, γιατί δεν θα μπορέσει κανείς να τελειώσει μ’ αυτές τις τρεις μορφές τού κακού παρά μονάχα όταν οι αγρότες θα ’χουν κερδίσει την οριστική νίκη στον οικονομικό τομέα. Να γιατί πρέπει τώρα να κατευθύνουμε τους αγρότες προς την αποφασιστική πολιτική μάχη για την τελική ανατροπή τής εξουσίας των γαιοκτημόνων. Παράλληλα, πρέπει ν’ αρχίσουμε, χωρίς αργοπορία, τον οικονομικό αγώνα, για να λύσουμε ριζικά το πρόβλημα τής γης και τα άλλα οικονομικά προβλήματα που αφορούν τη φτωχή αγροτιά.

Όσο για το οικογενειακό σύστημα, τις θρησκευτικές δεισιδαιμονίες και τις άδικες σχέσεις που υπάρχουν ανάμεσα στον άντρα και τη γυναίκα, στην οικογένεια, θα εξαφανιστούν αφ’ εαυτού τους με τη νίκη στον πολιτικό και τον οικονομικό τομέα. Αν, αντίθετα, προχωρήσουμε πολύ βιαστικά στην καταστροφή τους, χωρίς να προσέξουμε το κάθε τι, οι Τουχάο και οι Λέσεν δε θα παραλείψουν να εκμεταλλευθούν τις πράξεις μας για να υποσκάψουν το αγροτικό κίνημα και κάνοντας αντεπαναστατική προπαγάνδα, θ’ αρχίσουν να φωνάζουν πως «οι αγροτικές ενώσεις δεν σέβονται τους προγόνους», πως «χλευάζουν τους θεούς και καταστρέφουν τη θρησκεία», πως «θέλουν να κολλεκτιβοποιήσουν τις γυναίκες». Έχουμε ένα χτυπητό παράδειγμα απ’ τα γεγονότα που έγιναν τελευταία στην περιφέρεια τού Σιανγκσιάνγκ, στην επαρχία τού Χουνάν, και στην περιφέρεια τού Γιανγκσίν, στην επαρχία τού Χουπέι, όπου οι γαιοκτήμονες χρησιμοποίησαν τους αγρότες στον αγώνα τους εναντίον τής καταστροφής των αγαλμάτων των θεών. Αλλά⁷⁸ θα ’ρθει ο καιρός που θα τα γκρεμίσουν με τα ίδια τους τα χέρια — κάθε πρόωρη εξωτερική επέμβαση θα αποτύχαινε σ’ αυτή την υπόθεση. Στην προπαγάνδα που πρέπει να διεξάγουν σχετικά οι κομμουνιστές, πρέπει να ακολουθούν την εξής γραμμή: «Τέντωνε το τόξο, αλλά μην ρίχνεις».⁷⁹ Πρέπει να είναι οι ίδιοι οι αγρότες εκείνοι που θα καταστρέψουν τα ομοιώματα των θεών, τα μνημεία των γυναικών που δε θέλησαν να επιζήσουν ύστερα απ’ το θάνατο τού συζύγου τους, τις αψίδες που ανεγέρθηκαν για να τιμηθούν οι αγνές σύζυγοι κι οι πιστές χήρες. Δε θα ήταν σωστό να υποκαταστήσουμε τούς αγρότες σ’ αυτή τη δουλειά.

Είχα κι εγώ την ευκαιρία να κάνω προπαγάνδα στην ύπαιθρο εναντίον των δεισιδαιμονιών και είπα

«Πιστεύοντας στα ωροσκόπια οι άνθρωποι ελπίζουν μια καλύτερη τύχη. Πιστεύοντας στις γαιομαντείες,⁸⁰ ελπίζουν πως οι τάφοι των προγόνων θα τους φέρουν ευτυχία. Αυτό το χρόνο, σε μερικούς μήνες, οι αγρότες ανέτρεψαν την εξουσία των Τουχάο, των Λέσεν και των καταχραστών και ανέντιμων κρατικών υπαλλήλων. Μήπως, μέσα σ’ αυτούς τους τελευταίους μήνες, η μοίρα έπαυσε ξαφνικά να χαμογελάει στους Τουχάο, στους Λέσεν και στους πουλημένους κρατικούς υπαλλήλους, μήπως οι τάφοι των προγόνων τους έπαυσαν απότομα να τους φέρνουν την ευτυχία; Τι λένε οι Τουχάο κι οι Λέσεν για τις αγροτικές σας ενώσεις; Ξεφωνίζουν: «Είναι πολύ παράξενο! Σήμερα όλος ο κόσμος γέμισε από μέλη επιτροπών. Όπου να στραφείς, δεξιά ή αριστερά,⁸¹ θα πέσεις πάντοτε πάνω σε κάποιον απ’ αυτούς!» και πραγματικά, στην ύπαιθρο, στην πόλη, στα συνδικάτα, στις αγροτικές ενώσεις, στο Κουόμιντανγκ, στο Κομμουνιστικό Κόμμα, παντού συναντά κανείς τους δικούς του, μέλη των εκτελεστικών επιτροπών. Αληθινά, γέμισε ο κόσμος από μέλη επιτροπών. Μα μήπως είναι η μοίρα, μήπως είναι οι τάφοι των προγόνων που είναι υπεύθυνοι γι’ αυτό; Είναι πολύ παράξενο! Να που η μοίρα άρχισε ξαφνικά να προστατεύει τους δυστυχισμένους τής υπαίθρου, να που οι τάφοι των προγόνων άρχισαν κι αυτοί να τους φέρνουν την ευτυχία. Οι θεοί; Μπορείτε βέβαια να τους σέβεσθε, αλλά θα μπορούσε κανείς ν’ ανατρέψει τους Τουχάο και τους Λέσεν χωρίς τις αγροτικές ενώσεις, μονάχα με τη βοήθεια τού θεού τού πολέμου,⁸² μονάχα με τη βοήθεια τής θεάς τής ευσπλαχνίας; Είναι πολύ σπλαχνικοί⁸³ οι θεοί και οι θεές. Τους σεβόσαστε εδώ κι εκατοντάδες χρόνια, αλλά κανένας τους, για να σας φανεί ευχάριστος, δεν ανέτρεψε έστω κι έναν μονάχα Τουχάο, έστω κι ένα μονάχα Λέσεν! Τώρα θέλετε να μειωθούν τα μισθώματα των χωραφιών. Επιτρέψτε μου να σας κάνω μιαν ερώτηση. Πώς λογαριάζετε να τα καταφέρετε; Πιστεύοντας στους θεούς ή πιστεύοντας στις αγροτικές ενώσεις;»

Κι οι αγρότες, ακούγοντας αυτά, δεν μπόρεσαν να κρατηθούν και να μη γελάσουν.

8. Η ανάπτυξη τής πολιτικής προπαγάνδας.

Θα ήταν δυνατό, ακόμα και αν θα δημιουργούσαμε δέκα χιλιάδες πολιτικά σχολεία,⁸⁴ να διαφωτίσουμε πολιτικά, σ’ ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα, όλους τους άνδρες και τις γυναίκες, απ’ τους πιο μικρούς ώς τους πιο μεγάλους, που κατοικούν στα πιο απομακρυσμένα χωριά, στις πιο απόμερες γωνιές, όπως ακριβώς το κάνουν οι αγροτικές ενώσεις; Δεν το πιστεύω. Τα πολιτικά συνθήματα: «Κάτω ο ιμπεριαλισμός! Κάτω οι μιλιταριστές! Κάτω οι καταχραστές και ανέντιμοι κρατικοί υπάλληλοι! Κάτω οι Τουχάο και οι Λέσεν!» πετάνε κυριολεκτικά χωρίς να έχουν ανάγκη από φτερά. Κατακτούν τεράστιες μάζες τής υπαίθρου, νέους, ώριμους, γέρους, γυναίκες, παιδιά, χαράζονται στη συνείδησή τους και κάθε τόσο βρίσκονται στα χείλη τους. Αν δείτε μια ομάδα παιδιών την ώρα που παίζουν και που ένα απ’ αυτά, με γουρλωμένα τα μάτια, χτυπώντας το πόδι και κουνώντας τη γροθιά, να πέφτει με μανία πάνω στα άλλο, θ’ ακούσετε σίγουρα αυτή τη διαπεραστική κραυγή: «Κάτω ο ιμπεριαλισμός!»

Μια μέρα, στο διαμέρισμα τού Σιανγκτάν, κάτι παιδιά που έβοσκαν γελάδες άρχισαν να παίζουν τον πόλεμο. Το ένα απ’ αυτά ήτανε ο Τανγκ Σενγκ-τσι⁸⁵ και το άλλο ο Γιε Κάι-σιν.⁸⁶ Το ένα νικήθηκε και το άλλο άρχισε να το καταδιώκει. Νικητής ήτανε ο Τανγκ Σενγκ-τσι και νικημένος ο Γιε Κάι-σιν που το ’βαλε στα πόδια. Ξέρουμε πως όλα σχεδόν τα παιδιά στις πολιτείες και πάρα πολλά παιδιά στην ύπαιθρο τραγουδούν το τραγούδι: «Κάτω οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις!»

Στην ύπαιθρο, υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν τα παραγγέλματα τού Σουν Γιατ-σεν. Όλην την ημέρα, χρησιμοποιούν⁸⁷ με κάθε ευκαιρία ή και χωρίς να περιμένουν την ευκαιρία λέξεις ή εκφράσεις απ’ αυτά τα παραγγέλματα, όπως «ελευθερία», «ισότητα», «οι τρεις αρχές τού λαού», «οι άνισες συμβάσεις». Μια ωραία μέρα, ένα άτομο, ένας Σενσί προφανώς, συναντάει έναν αγρότη σ’ ένα μονοπάτι. Ο άνθρωπος αυτός κάνει το σπουδαίο και δεν αφήνει τον αγρότη να περάσει. Τότε ο αγρότης τού φωνάζει με θυμό. «Άντε λοιπόν, Τουχάο-Λέσεν, δεν ξέρεις λοιπόν τις τρεις αρχές τού λαού;» Όταν πήγαιναν τα λαχανικά τους στην αγορά τού Τσανγκσά, οι περιβολάρηδες απ’ τα περίχωρα, δέχονταν συνεχώς τις πιέσεις τής αστυνομίας.⁸⁸ Τώρα όμως βρήκαν ένα μέσο για να αμύνονται: Τις τρεις αρχές τού λαού. Όταν οι αστυνομικοί ετοιμάζονται να τους βρίσουν και να τους χτυπήσουν, οι περιβολάρηδες, για να αμυνθούν, καταφεύγουν αμέσως στις τρεις αρχές τού λαού και οι αστυνομικοί δεν μπορούν να τους πουν τίποτα. Στην περιφέρεια τού Σιανγκτάν, μια αγροτική ένωση κάποιου διαμερίσματος δεν τα κατάφερνε να συνεννοηθεί με μια αγροτική ένωση ενός καντονιού. Τότε ο πρόεδρος τής δεύτερης είπε: «είμαστε εναντίον των ανίσων συμβάσεων που θέλει να μας επιβάλλει η αγροτική ένωση τού διαμερίσματος!»

Η τιμή τής πολιτικής διαφώτισης που αναπτύσσεται στην ύπαιθρο ανήκει στο κομμουνιστικό κόμμα και στις αγροτικές ενώσεις. Απλές αφίσες, με περιεχόμενο ευκολονόητο, που μοιράζονται πλατιά., επίσης εικόνες, και η προφορική προπαγάνδα, αυτά είναι που διαπαιδαγωγούν τους αγρότες περισσότερο κι απ’ το να παρακολουθήσουν πολιτικά σχολεία. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που μας έδωσαν οι σύντροφοι που δουλεύουν στην ύπαιθρο, η πολιτική διαφώτιση ενισχύθηκε ιδιαίτερα με αφορμή τις τρεις μαζικές καμπάνιες: τις αντί-αγγλικές εκδηλώσεις, το γιορτασμό τής επετείου τής Οκτωβριανής επανάστασης και τις γιορτές που οργανώθηκαν για τις επιτυχίες τής Εκστρατείας τού Βορρά. Σ’ αυτές τις εκδηλώσεις, η πολιτική διαφώτιση που αναπτύχθηκε παντού όπου υπήρχαν αγροτικές ενώσεις, κινητοποίησε ολόκληρα χωριά⁸⁹ και έδωσε μεγάλα αποτελέσματα. Θα πρέπει στο μέλλον να αγρυπνούμε για να χρησιμοποιούμε όλες τις δυνατότητες και να δίνουμε στα απλά συνθήματα, που ανέφερα προηγούμενα, ένα περιεχόμενο πιο συγκεκριμένο πάντοτε και να τα κάνουμε πιο καθαρά, πιο προσιτά.

9. Οι απαγορεύσεις που επέβαλαν οι αγρότες.

Μόλις οι αγροτικές ενώσεις, υπό την καθοδήγηση τού κομμουνιστικού κόμματος, επέβαλαν την εξουσία τους στην ύπαιθρο, οι αγρότες άρχισαν να απαγορεύουν ή να περιορίζουν κάθε τι που δεν επιδοκίμαζαν. Τα χαρτοπαίγνια, τα τυχερά παιχνίδια, το όπιο, απαγορεύτηκαν αυστηρά.

Το χαρτοπαίγνιο. Εκεί όπου οι αγροτικές ενώσεις απόκτησαν μεγάλη δύναμη, τα χαρτοπαίγνια, καθώς και το μαζόνγκ (κινέζικο ντόμινο) και το ντόμινο, απαγορεύτηκαν εντελώς. Στο 14ο διαμέρισμα τής περιφέρειας τού Σιανγκσιάνγκ, μια αγροτική ένωση διαμερίσματος έκαψε δύο πανέρια γεμάτα από πλάκες τού μαζόνγκ.

Στα χωριά δεν παίζουν χαρτιά και όσοι παραβαίνουν αυτή την απαγόρευση τιμωρούνται αμέσως και χωρίς την παραμικρή επιείκεια.

Τα άλλα τυχερά παιχνίδια. Τα τυχερά παιχνίδια τα απαγορεύουν οι ίδιοι οι παλαιοί παίχτες, που παίζαν χρόνια και χρόνια, πιο πολύ απ’ όλους. Εκεί που η δύναμη των αγροτικών ενώσεων είναι μεγάλη, τα τυχερά παιχνίδια, όπως και τα χαρτιά, εξαφανίστηκαν εντελώς.

Το όπιο. Απαγορεύτηκε αυστηρά να καπνίζουν όπιο. Όταν οι αγροτικές ενώσεις έδωσαν τη διαταγή να παραδοθούν οι πίπες τού όπιου, κανείς δεν σκέφτηκε να μην υπακούσει. Στην περιφέρεια τού Λίλινγκ, έπιασαν ένα Λέσεν που δεν είχε παραδώσει την πίπα του και, για τιμωρία, τον διαπόμπευσαν στα χωριό.

Η εκστρατεία τού «αφοπλισμού» των καπνιστών όπιου που διεξήγαγαν οι αγρότες δεν υστερεί καθόλου, σε σκληρότητα, από την εκστρατεία για τον αφοπλισμό τού στρατού τού Ου Πέι-Φου και τού Σουν Τσουάν- Φανγκ⁹⁰ απ’ το στρατό τής Εκστρατείας τού Βορρά. Οι «ουάν-σουν» (έτσι οι Λέσεν αποκαλούν χλευαστικά τούς αγρότες) «αφόπλισαν», μέσα στις ίδιες τις οικογένειες των αξιωματικών τού επαναστατικού στρατού, πολλούς σεβάσμιους γέροντες που κάπνιζαν χρόνια και χρόνια το όπιο και που, σ’ ολόκληρη τη ζωή τους. δεν είχαν αφήσει ποτέ την πίπα τους. Οι «ουάν-σούι» δεν απαγορεύουν μονάχα την καλλιέργεια τής παπαρούνας και το κάπνισμα τού όπιου, αλλά ακόμα και την μεταφορά του. Στις περιφέρειες τού Παοτσίνγκ, τού Σιανγκσιάνγκ, τού Γιουσιάν, τού Λίλινγκ,⁹¹ κατασχέθηκαν μεγάλες ποσότητες όπιου που μεταφέρονταν απ’ την επαρχία τού Κουεϊτσέου στην επαρχία τού Κιανγκσί⁹² και κάηκαν. Αυτό είναι αντίθετο με τα συμφέροντα των οικονομικών οργάνων τής κυβέρνησης. Τελικά, η αγροτική ένωση τής επαρχίας έχοντας υπ’ όψη της την ανάγκη να εξασφαλίσει τον ανεφοδιασμό τού στρατού τής εκστρατείας τού Βορρά, έδωσε εντολή στις αγροτικές ενώσεις βάσης να «αναβάλουν προσωρινά» την απαγόρευση τής μεταφοράς τού όπιου. Οι αγρότες όμως δυσαρεστήθηκαν πολύ απ’ αυτό.

Εκτός απ’ αυτές τις απαγορεύσεις και απ’ τους περιορισμούς, υπάρχουν και πολλοί άλλοι. Αναφέρουμε μερικούς ακόμα.

Το «Χουακόν». Είναι οι άσεμνες θεατρικές παραστάσεις. Απαγορεύτηκαν σε πολλές περιοχές.

Τα φορεία. Σε πολλές περιφέρειες, σημειώθηκαν περιπτώσεις επίθεσης εναντίον φορείων, ιδιαίτερα στην περιφέρεια τού Σιανγκσιάνγκ. Οι αγρότες τρέφουν ένα βαθύ μίσος γι’ αυτούς που χρησιμοποιούν φορεία και είναι πάντοτε έτοιμοι να τους χτυπήσουν, αλλά οι αγροτικές ενώσεις τούς το απαγορεύουν. Οι αγωνιστές των αγροτικών ενώσεων εξηγούν στους αγρότες: «Επιτιθέμενοι εναντίον των φορείων, θα καταφέρετε να κάνουν οι πλούσιοι οικονομία στα λεφτά τους, και θα καταδικάσετε στην ανεργία τους εργάτες που τα μεταφέρουν. Σε ποιον άλλον από τον εαυτό σας θα κάνετε κακό;» Οι αγρότες το κατάλαβαν πολύ καλά και σκέφτηκαν έναν άλλον τρόπο να τιμωρήσουν τους πλουσίους· αύξησαν πολύ την τιμή τής πληρωμής των μεταφορικών.

Η παρασκευή οινοπνευματωδών ποτών και σερμπετιών

Παντού οι αγρότες απαγόρευσαν την παρασκευή οινοπνευματωδών ποτών από ρύζι και σερμπετιών, πράγμα που προκάλεσε ένα σωρό παράπονα απ’ την πλευρά των ιδιοκτητών οινοπνευμοτοποιείων και των εργοστασίων που έφτιαχναν τα σερμπέτια. Απ’ την άλλη μεριά, στην περιοχή τού Φουτιάν-που (στην περιφέρεια τού Χονγκσάν), δεν απαγόρευσαν την κατασκευή αλκοόλ από ρύζι, αλλά επέβαλαν να πουλιέται σε τόσο χαμηλή τιμή, που οι οινοπνευματοποιοί, μη έχοντας πια κανένα κέρδος, αναγκάστηκαν να διακόψουν την παραγωγή τους.

Τα γουρούνια. Ο αριθμός των γουρουνιών που τρέφουν οι αγροτικές επιχειρήσεις περιορίστηκε, γιατί χρειαζόταν να ξοδεύουν ρύζι για την τροφή τους.

Τα πουλερικά. Στην περιφέρεια τού Σιανγκσιάνγκ, απαγορεύτηκαν οι κότες και οι πάπιες, αλλά αυτό προκάλεσε τις διαμαρτυρίες των γυναικών. Στο Γιανγκτάνγκ (στην περιφέρεια τού Χονγκσάν), επιτρέπουν μόνο τρεις κότες ή πάπιες κατά οικογένεια και στο Φουτιάν-Που πέντε.⁹³ Σε πολλές περιπτώσεις απαγορεύονται απολύτως οι πάπιες γιατί προξενούν πιο πολλές ζημιές απ’ τις κότες: όχι μονάχα, τρώνε τους σπόρους, αλλά καταστρέφουν και τα φυτά τού ρυζιού.

Τα συμπόσια. Απαγορεύτηκαν παντού τα πλούσια τραπέζια. Στην περιοχή τού Σαοσάν⁹⁴ (στην περιφέρεια τού Σιανγκτάν) βγήκε διαταγή να προσφέρονται στους ξένους μόνον πιάτα με κοτόπουλο, με ψάρι ή με χοιρινό. Απαγορεύτηκε να προσφέρονται πιάτα με βλαστάρια μπαμπού, θαλασσινά μαρούλια και με μεσογειακό φιδέ. Στην περιφέρεια τού Χονγκσάν δεν επιτρέπεται να σερβίρονται σε κάθε τραπέζι παραπάνω από 8 πιάτα. Στο 3ο ανατολικό διαμέρισμα τής περιφέρειας τού Λίλινγκ επιτρέπεται να σερβίρονται μονάχα 5. Στο 2ο βορεινό διαμέρισμα, 3 πιάτα κρέας και 3 πιάτα λαχανικά και φρούτα, στο 3ο δυτικό διαμέρισμα απαγορεύτηκε να οργανώνονται φαγοπότια για την πρωτοχρονιά. Στην περιφέρεια τού Σιανγκσιάνγκ, απαγορεύτηκε να σερβίρονται στους επισκέπτες παστίτσια με αυγά, αν και αυτό δεν είναι καθόλου φαγητό πολυτελείας. Όταν στο 2ο διαμέρισμα τής περιφέρειας τού Σιανγκσιάνγκ, σερβίρισαν σ’ ένα γάμο ένα τέτοιο πιάτο, το πλήθος των χωρικών όρμησε στο σπίτι εκείνου που παραβίαζε έτσι τον κανονισμό κι έκανε όλα τα φαγητά μια πελώρια σούπα. Στο Τσιαμούτσεν (στην περιφέρεια Σιανγκσιάνγκ),⁹⁵ αποφεύγουν τα περιζήτητα φαγητά και για τις θυσίες στους προγόνους προσφέρουν μονάχα φρούτα.

Τα καματερά. Ένα βουβάλι ή μια γελάδα είναι ένας θησαυρός για τον αγρότη. Η έκφραση «όποιος σκοτώνει γελάδα, γίνεται γελάδα στη μέλλουσα ζωή» έγινε κυριολεκτικά ένα θρησκευτικό παράγγελμα. Να γιατί λοιπόν απαγορεύτηκε να σφάζουν τα καματερά. Πριν ανεβούν στην εξουσία οι αγρότες, μόνο με την βοήθεια των θρησκευτικών παραγγελμάτων⁹⁶ μπορούσαν να ενεργήσουν και ήταν ανίσχυροι να απαγορεύσουν να σφάζονται τα καματερά. Όταν η εξουσία των αγροτικών ενώσεων μεγάλωσε, ανέλαβαν και τον έλεγχο αυτών των ζώων και απαγόρευσαν τη σφαγή τους στις πόλεις. Στο Σιανγκτάν όπου υπήρχαν άλλοτε πέντε μαγαζιά που πουλούσαν βοδινό κρέας, τώρα πια υπάρχει μονάχα ένα και σε κείνο πουλούν μόνο κρέας από βουβάλια ή γελάδες που τις έσφαξαν γιατί είχαν αδυνατίσει πολύ ή ήταν ακατάλληλες για την δουλειά. Σ’ ολόκληρη την περιφέρεια τού Χουνάν, το σφάξιμο των καματερών απαγορεύτηκε κατηγορηματικά. Έτσι, ένας αγρότης που ή γελάδα του είχε σπάσει το πόδι της, δεν τόλμησε να την σφάξει χωρίς να πάρει πρώτα την άδεια απ’ την αγροτική ένωση. Όταν το εμπορικό επιμελητήριο τού Τσουτσέου, χωρίς να λογαριάσει τις συνέπειες, έδωσε άδεια για να σφαγεί μια γελάδα, οι αγρότες κατέβηκαν στην πόλη και απαίτησαν να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Το εμπορικό επιμελητήριο αναγκάστηκε να πληρώσει πρόστιμο, να ζητήσει συγγνώμη και να κάψει πυροτεχνήματα.⁹⁷

Η αλητεία. Στην περιφέρεια τού Λίλιγκ, απαγορεύτηκε να γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι, την ημέρα τής γιορτής τής άνοιξης ή των τοπικών πνευμάτων, να τραγουδούν παίζοντας καστανιέτες και να ζητούν δώρα για τούτο. Σε μερικές περιφέρειες αυτό το είδος τής ζητιανιάς ή απαγορεύτηκε ή έσβησε μόνο του, γιατί κανείς δεν κάνει κάτι τέτοιο. Προηγούμενα υπήρχαν αυτοί που τους λέγανε «ζητιάνους-δασκάλους-τραγουδιστές» ή «αλήτες» πού, συνήθως, επιδίδονταν σε κάθε λογής υπερβολές. Στο εξής πρέπει να σκύβουν μπροστά στην εξουσία των αγροτικών ενώσεων. Στο Σαοσάν (περιφέρεια τού Σιανγκ[τ]άν) υπάρχει ένας ναός τού θεού τής βροχής, όπου οι αλήτες είχαν συνήθειο να συγκεντρώνονται από αμνημόνευτους χρόνους, και αυτοί δεν αναγνώριζαν καμιά εξουσία. Απ’ την εμφάνιση των αγροτικών ενώσεων εξαφανίστηκαν όλοι και κανείς δεν ξέρει πού. Στο ίδιο διαμέρισμα, η αγροτική ένωση τού καντονιού τού Χουτί έπιασε τρεις αλήτες και τους ανάγκασε να κουβαλάν άργιλο με αμάξια και να ψήνουν τούβλα. Απαγορεύτηκαν ακόμα οι υπερβολές κατά τη διάρκεια των εορταστικών επισκέψεων τής πρωτοχρονιάς.

Εξάλλου, σε διάφορες περιοχές, καθιερώθηκαν μια σειρά απαγορεύσεις π.χ. στην περιφέρεια τού Λίλινγκ απαγορεύτηκε να γίνονται λιτανείες και να καίνε λιβάνι προς τιμή των πνευμάτων, να προσφέρουν στους συγγενείς ακριβά φαγητά και γλυκίσματα, να καίνε χάρτινα ρούχα τη μέρα που ήταν αφιερωμένη στη μνήμη των νεκρών και να κολλάνε, τον καινούργιο χρόνο, στις πόρτες την εικόνα των αγίων που προστατεύουν το σπίτι. Στην περιοχή τού Κουσούι (στην περιφέρεια τού Σιανγκσιάνγκ)⁹⁸ απαγορεύτηκε η χρήση τού ναργιλέ. Στο δεύτερο διαμέρισμα τής ίδιας περιφέρειας απαγορεύτηκαν τα πυροτεχνήματα και οι ρουκέτες με τρία γεμίσματα. Στην πρώτη περίπτωση το πρόστιμο είναι 1 γιουάν και 2 τσάο και στην δεύτερη 2 γιουάν και 4 τσάο. Στο 7ο και 20ο διαμέρισμα απαγορεύτηκαν τα πολυέξοδα τραπέζια για τις κηδείες και στο 18ο διαμέρισμα απαγορεύτηκε να προσφέρονται δώρα για την ταφή. Όλα αυτά φέρνουν το όνομα «αγροτικές απαγορεύσεις» και είναι τόσες πολλές που είναι αδύνατο να τις απαριθμήσουμε.

Αυτές οι απαγορεύσεις επιδιώκουν δύο σπουδαίους σκοπούς: 1. Την καταπολέμηση των βλαβερών κοινωνικών συνηθειών — όπως το χαρτοπαίγνιο, τα άλλα τυχερά παιχνίδια, το όπιο — συνηθειών που γεννήθηκαν από την αισχρή πολιτική κυριαρχία των γαιοκτημόνων και που εξαφανίζονται με την πτώση τους· 2. την άμυνα από την εκμετάλλευση των εμπόρων των πόλεων.

Κι ακριβώς για να αμυνθούν εναντίον αυτής τής εκμετάλλευσης απαγόρευσαν π.χ. να γίνονται πλούσια τραπέζια, ν’ αγοράζονται γλυκίσματα, ακριβά είδη κ.λ.π. Δεδομένου ότι η τιμή των βιομηχανικών προϊόντων είναι μεγάλη, και, αντίθετα, η τιμή των αγροτικών είναι χαμηλή, οι αγρότες υποφέρουν από πολύ μεγάλες στερήσεις και ζουν υπό την απάνθρωπη εκμετάλλευση των εμπόρων· για να αμυνθούν, οι αγρότες είναι υποχρεωμένοι να τα περιορίσουν όλα. Όσο για την απαγόρευση τής εξαγωγής τού ρυζιού, για την οποία μιλήσαμε προηγουμένως, εξηγείται από το γεγονός πώς οι φτωχοί αγρότες, δεν έχουν αρκετό δικό τους ρύζι και αναγκάζονται να το αγοράζουν στην αγορά. Επίσης θέλουν να εμποδίσουν κάθε ύψωση στις τιμές των τροφίμων. Όλα αυτά προέρχονται απ’ την απογύμνωση των αγροτών και από τις αντιθέσεις που υπάρχουν ανάμεσα στην πόλη και στην ύπαιθρο, αλλά αυτό δε σημαίνει καθόλου πως οι αγρότες μποϋκοτάρουν τα βιομηχανικά προϊόντα ή αρνούνται το εμπόριο με την πόλη από προσήλωση στη λεγόμενη θεωρία τού «ανατολίτικου πολιτισμού».⁹⁹

Για να υπερασπίσουν τα οικονομικά τους συμφέροντα οι αγρότες, πρέπει να δημιουργήσουν συνεταιρισμούς με σκοπό την από κοινού αγορά των εμπορευμάτων που τους χρειάζονται για την δική τους κατανάλωση. Η βοήθεια απ’ την κυβέρνησή τους είναι το ίδιο αναγκαία με τη δημιουργία πιστωτικών συνεταιρισμών. Τότε οι αγρότες δεν θα έχουν πια, φυσικά, ανάγκη να καταφεύγουν στην απαγόρευση τής εξαγωγής τού ρυζιού, για να εμποδίσουν την ύψωση τής τιμής των τροφίμων. Δεν θα έχουν πια, επίσης, ανάγκη να αγωνίζονται, για να προστατεύσουν τα οικονομικά τους συμφέροντα εναντίον τής εμφάνισης ορισμένων βιομηχανικών προϊόντων στην ύπαιθρο.

10. Η εξαφάνιση τής ληστείας.

Πιστεύω πως, αρχίζοντας απ’ τον Γιούι και τον Τανγκ, τον Ουέν-Ουάνγκ και τον Ου-Ουάνγκ¹⁰⁰ για να τελειώσουμε με τους αυτοκράτορες τής δυναστείας Μαντσού και τους προέδρους τής Κινέζικης Δημοκρατίας, δεν υπήρξαν ποτέ στην Κίνα, κυβερνήτες που να διαθέτουν, για την εξαφάνιση τής ληστείας, δύναμη τόσο σοβαρή, όσο αυτή που διαθέτουν σήμερα οι αγροτικές ενώσεις. Στο σημείο αυτό οι αγροτικές ενώσεις είναι τυχερές· δεν υπάρχει πια ίχνος ληστών. Είναι αξιοσημείωτο πως σε πολλές περιοχές, δεν απομένουν πια ούτε εκείνοι οι κλέφτες που αρπάζουν τα λαχανικά από τους κήπους. Μπορεί, εδώ κι εκεί να υπάρχουν μερικοί ακόμα, όμως η ληστεία εξαφανίστηκε εντελώς σ’ όλες τις περιφέρειες, όπου είχα την ευκαιρία να μείνω, ακόμα και εκεί που άλλοτε υπήρχαν πολλοί ληστές.

Αυτό εξηγείται από τους παρακάτω λόγους:

1. Οι ληστές δεν ξέρουν πια που να κρυφτούν, γιατί υπάρχουν παντού μέλη των αγροτικών ενώσεων. Στο πρώτο κάλεσμα οι «μακριές λόγχες» και τα «κοντά ρόπαλα» συγκεντρώνονται κατά εκατοντάδες.

2. Με την ανάπτυξη τού αγροτικού κινήματος η τιμή τού ρυζιού έπεσε αρκετά. Την άνοιξη τού περασμένου χρόνου ένα νταν ρύζι,¹⁰¹ όχι αποφλοιωμένο, στοίχιζε 6 γιουάν. Τούτο τον χειμώνα, κατέβηκε στα 2 γιουάν. Η κατάσταση βελτιώθηκε σημαντικά.

3. Τα μέλη των μυστικών εταιριών μπήκανε στις αγροτικές ενώσεις. (Βλέπε 1η σημείωση στη σελίδα 18). Εκεί μπορούν να διαδραματίζουν το ρόλο τού ήρωα ανοιχτά, για σκοπούς κοινωνικούς, και να δίνουν διέξοδο στη δυσαρέσκεια που ήταν συσσωρευμένη μέσα τους.

Μ’ αυτό τον τρόπο, η ύπαρξη των μυστικών οργανώσεων «των βουνών, των ναών, τού λιβανιού και των νερών»¹⁰² δεν έχει πια κανένα λόγο. Οι αγρότες έχουν τώρα αρκετές ευκαιρίες να στρέψουν τον θυμό τους στους Τουχάο και τους Λέσεν που τους καταπίεζαν, επιβάλλοντάς τους βαριούς φόρους, βαριά πρόστιμα, και σφάζοντας τα γουρούνια τους και τα πρόβατά τους.

4. Τον καιρό τής στρατολογίας κατατάχθηκαν στο στρατό πολλά «αναμμένα κεφάλια».

Απ’ αυτό συνάγεται το συμπέρασμα πως, με την εμφάνιση τού αγροτικού κινήματος, η ληστεία εξαφανίστηκε. Ακόμα και οι Σενσί και οι πλούσιοι επιδοκιμάζουν αυτήν την πλευρά τής δραστηριότητας των αγροτικών ενώσεων. Λένε: οι αγροτικές ενώσεις, για να πούμε την αλήθεια, μπορούν να κάνουν και καλό.

Η απαγόρευση των τυχερών παιχνιδιών και τού óπιου καθώς και η εξαφάνιση τής ληστείας, εξασφάλισαν στις αγροτικές ενώσεις τη γενική συμπάθεια.

11. Η κατάργηση των αναγκαστικών εισφορών και των φόρων.

Όσο η χώρα δεν είναι ενωμένη, όσο οι δυνάμεις τού ιμπεριαλισμού και των μιλιταριστών δεν έχουν ανατραπεί, είναι αδύνατο ν’ απαλλαγούν οι αγρότες, από το βαρύ φορτίο των φόρων στο κράτος, το φορτίο, μ’ άλλα λόγια, των πολεμικών δαπανών τού επαναστατικού στρατού. Με την ορμή όμως τού αγροτικού κινήματος και την πτώση τής εξουσίας των Τουχάο και των Λέσεν, οι βαριοί φόροι (όπως η έγγειος εισφορά) που ήταν υποχρεωμένοι να πληρώνουν οι αγρότες, όταν η διοίκηση τής υπαίθρου ήταν στα χέρια των Τουχάο και των Λέσεν, καταργήθηκαν ή τουλάχιστον ελαττώθηκαν. Πρέπει να το περιλάβουμε κι αυτό στον αριθμό των αρετών των αγροτικών ενώσεων.

12. Το εκπολιτιστικό κίνημα.

Από αιώνες η κουλτούρα στην Κίνα είναι προνόμιο των γαιοκτημόνων. Είναι απρόσιτη για τους αγρότες. Αλλά, στην πραγματικότητα, η κουλτούρα αυτή των γαιοκτημόνων χρωστάει την ύπαρξή της στους αγρότες γιατί όλα τα συστατικά της στοιχεία γεννήθηκαν από το αίμα και τον ιδρώτα των αγροτών. Τα 90% περίπου τού πληθυσμού τής Κίνας δεν έχουν πλησιάσει καθόλου τον πνευματικό πολιτισμό και δεν έχουν μορφωθεί. Η τεράστια πλειοψηφία απ’ αυτούς τους ανθρώπους είναι αγρότες.

Με την πτώση τής εξουσίας των γαιοκτημόνων στην ύπαιθρο άρχισε το κίνημα των αγροτών προς τον πολιτισμό. Κοιτάξτε με τι ενθουσιασμό οι αγρότες, που πάντοτε μισούσαν τα σχολεία, ανοίγουν τώρα νυχτερινά σχολεία. Άλλοτε, οι αγρότες δεν μπορούσαν να συνηθίσουν στα σχολεία με το «ξένο σύστημα διδασκαλίας». Όταν σπούδαζα, μόλις γύριζα σπίτι μου, είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω την αντίθεση των αγροτών γι’ αυτά τα σχολεία, αλλά εκείνο τον καιρό συμφωνούσα με τους σπουδαστές πού είχαν πάρει «ξενική μόρφωση», ήμουνα οπαδός των ξένων μεθόδων διδασκαλίας, και υπεράσπιζα κι εγώ τα σχολεία. Είχα τότε την εντύπωση πως οι αγρότες, ώς ένα βαθμό, έκαναν λάθος. Και μονάχα στα 1925, αφού πέρασα, 6 μήνες στην ύπαιθρο, αφού στο μεταξύ είχα γίνει κομμουνιστής, έχοντας τη μαρξιστική θεώρηση των πραγμάτων, κατάλαβα πως αυτός που γελιόταν ήμουν εγώ και πως οι αγρότες είχαν δίκιο. Τα βιβλία που χρησιμοποιούσαν στα σχολεία τής κατώτερης εκπαίδευσης στην ύπαιθρο εμπνέονταν ολοκληρωτικά από θέματα τής πόλης και δεν αναφέρονταν καθόλου στις ανάγκες τής υπαίθρου. Οι δάσκαλοι των σχολείων τής κατώτερης εκπαίδευσης φέρονταν πολύ άσχημα απέναντι στους χωρικούς. Όχι μονάχα δεν τους βοηθούσαν, αλλά με τη στάση τους τούς ξεσήκωναν εναντίον τους. Να γιατί οι αγρότες προτιμούσαν απ’ τα κρατικά σχολεία (που τα λένε σχολεία «με το ξένο σύστημα διδασκαλίας») τα ιδιωτικά σχολεία τού παλαιού τύπου (που τα λένε κινεζικά). Το ίδιο και από τους δασκάλους των κρατικών δημοτικών σχολείων προτιμούν τους ιδιωτικούς δασκάλους.

Τώρα βλέπουμε τους αγρότες να ιδρύουν παντού τα δικά τους νυχτερινά σχολεία, που τα λένε αγροτικά σχολεία. Σε μερικές περιοχές άνοιξαν κιόλας, σε άλλες ετοιμάζονται ν’ ανοίξουν. Υπολογίζεται κατά μέσον όρο ένα σχολείο σε κάθε καντόνι. Οι αγρότες τα δημιουργούν με μεγάλο ενθουσιασμό και αυτά τα σχολεία είναι τα μόνα που τα θεωρούν πραγματικά δικά τους σχολεία. Τα χρήματα που χρειάζονται για. τη διατήρηση των νυχτερινών σχολείων προέρχονται από «φόρους στις δεισιδαιμονίες», απ’ τα χρήματα των ναών των προγόνων και απ’ τα ελεύθερα εισοδήματα τής γης και τής άλλης δημόσιας περιουσίας. Τα περιφερειακά γραφεία τής εκπαίδευσης λογάριαζαν να χρησιμοποιήσουν τα κεφάλαια αυτά για τα κρατικά σχολεία, δηλαδή για τα σχολεία με το «ξένο σύστημα διδασκαλίας». Οι αγρότες ήθελαν να τα χρησιμοποιήσουν για δικά τους σχολεία· ύστερα από συζήτηση, αποφασίστηκε να μοιραστούν αυτά τα χρήματα. Σε μερικές περιοχές μάλιστα, τα χρήματα αυτά δόθηκαν εξ ολοκλήρου στους αγρότες. Με την ανάπτυξη τού αγροτικού κινήματος, το μορφωτικό επίπεδο των αγροτών ανέβηκε αστραπιαία. Δεν είναι μακριά ο καιρός που θα δούμε δεκάδες χιλιάδες σχολεία να ξεπετιούνται παντού στην επαρχία. Δεν πρόκειται πια, από δω και πέρα για τις φλυαρίες των διανοουμένων ή των δήθεν «παιδαγωγών» για τη «γενική παιδεία» πού, παρά το θόρυβο που μπορούσαν να κάνουν, ήταν πάντοτε λόγια τού αέρος.

13. Το συνεταιριστικό κίνημα.

Οι αγρότες νιώθουν την πιο πραγματική ανάγκη τού συνεταιρισμού, ιδιαίτερα των καταναλωτικών, των προμηθευτικών και των πιστωτικών συνεταιρισμών. Όταν ο αγρότης αγοράζει προϊόντα τον εκμεταλλεύεται ο έμπορος. Όταν πουλάει την εσοδεία του υφίσταται ακόμα μια φορά την εκμετάλλευση τού ίδιου εμπόρου. Τέλος όταν δανείζεται ρύζι ή λεφτά, τον εκμεταλλεύεται ο τοκογλύφος. Γι’ αυτό οι αγρότες ενδιαφέρονται ζωηρά για τη λύση των προβλημάτων τής πώλησης, τής αγοράς και τής πίστωσης. Τον τελευταίο χειμώνα, όταν, εξαιτίας των στρατιωτικών επιχειρήσεων στον Γιανγκτσέ, οι εμπορικές συναλλαγές διακόπηκαν και η τιμή τού αλατιού ανέβηκε πολύ στο Χουνάν, οι αγρότες οργάνωσαν μεγάλο αριθμό συνεταιρισμών για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους σε αλάτι.

Δεδομένου ότι οι γαιοκτήμονες αρνούνται να δανείζουν τους αγρότες, σε πάρα πολλά μέρη καταβάλλονται προσπάθειες για να οργανωθούν πιστωτικά ταμεία. Η βασική δυσκολία που αντιμετωπίζεται προς το παρόν είναι ότι δεν υπάρχει λεπτομερειακό και κανονικά καταστατικό παρόμοιων οργανισμών. Όσοι δημιουργήθηκαν τοπικά με την πρωτοβουλία των ίδιων των αγροτών, δεν ανταποκρίνονται, στις περισσότερες περιπτώσεις, στις αρχές που διέπουν τους συνεταιρισμούς. Να γιατί οι αγωνιστές τού αγροτικού κινήματος ζητούν επίμονα καταστατικό. Εξασφαλίζοντας την τέλεια διοίκηση, το συνεταιριστικό κίνημα μπορεί ν’ αναπτυχθεί παντού, ανάλογα με την ανάπτυξη των αγροτικών ενώσεων.

14. Η επισκευή των δρόμων και των αναχωμάτων.

Η τιμή και γι’ αυτά τα έργα ανήκει στις αγροτικές ενώσεις. Πριν να εμφανισθούν οι αγροτικές ενώσεις, οι δρόμοι, στις περιοχές τής υπαίθρου, ήταν σε πολύ κακή κατάσταση. Ήταν αδύνατο να επιχειρηθεί η επιδιόρθωσή τους γιατί δεν υπήρχαν λεπτά. Οι πλούσιοι, λοιπόν, αρνούνταν να δώσουν τα απαραίτητα έξοδα και οι δρόμοι είχαν αφεθεί στην πιο πλήρη εγκατάλειψη. Αν κατά τύχη αποφάσιζε κανείς, σε κάποια περιοχή, να επιδιορθώσει ένα δρόμο, έπρεπε να θεωρηθεί ως φιλάνθρωπος ευεργέτης. Ζητιάνευαν δεκάρες από άτομα που ήθελαν «να κάνουν ένα καλό για να το βρουν στον άλλο κόσμο». Μ’ αυτές τις δεκάρες κατασκεύαζαν άθλιους δρόμους, πολύ στενούς. Όταν παρουσιάστηκαν οι αγροτικές ενώσεις, έβγαλαν διαταγή σύμφωνα με την οποία κάθε γαιοκτήμονας που δίπλα απ’ τα κτήματά του περνούσε δρόμος, υποχρεωνόταν να διορθώσει αυτό το τμήμα τού δρόμου. Επί πλέον, και σύμφωνα με τις τοπικές ανάγκες, καθόρισαν στην κάθε περίπτωση το πλάτος που έπρεπε να ’χει: Τρία, πέντε, εφτά τσι ή ένα τσανγκ. Ποιος θα τολμούσε να αρνηθεί να εκτελέσει τέτοια διαταγή; Σε λίγο παρουσιάστηκαν αρκετοί αμαξιτοί δρόμοι. Κι’ αυτό δε γινόταν από φιλανθρωπικά κίνητρα αλλά ως αποτέλεσμα εξαναγκασμού. Και τελικά τα αποτελέσματα αυτού τού εξαναγκασμού — που άλλωστε ήταν πολύ ήπιος — διαπιστώθηκαν ως πολύ ικανοποιητικά.

Το ίδιο γινόταν με τα αναχώματα· ο αδυσώπητος γαιοκτήμονας ένα μόνο σκεφτόταν: Πώς να βγάλει όσο μπορούσε περισσότερα από το φτωχό αγρότη που μισθώνει τα χωράφια του και δεν εννοούσε να θυσιάσει, έστω και λίγες δεκάρες, για την επισκευή των αναχωμάτων, καταδικάζοντας έτσι τους βάλτους στην ξηρασία, και τους φτωχούς αγρότες στην πείνα. Γι’ αυτόν, ένα είχε σημασία: πώς να μαζέψει τα λεφτά των μισθωμάτων. Αλλά να που παρουσιάσθηκαν οι αγροτικές ενώσεις και που, χωρίς αβρότητες, άρχισαν να εκδίδουν διαταγές, πως οι γαιοκτήμονες υποχρεώνονταν να αναλάβουν την επισκευή των αναχωμάτων. Όταν ένας γαιοκτήμονας αρνιέται, η αγροτική ένωση τού λέει με απάθεια: «Πολύ ωραία, αφού δε θέλετε να αναλάβετε την επισκευή, θα δώσετε ρύζι: από ένα τού το άτομο κάθε μέρα!» Μα επειδή αυτό δεν συμφέρει καθόλου το γαιοκτήμονα, τρέχει να επισκευάσει ο ίδιος τα αναχώματα. Έτσι ξανάγιναν πάρα πολλά αναχώματα που είχαν εγκαταλειφθεί.

Αυτές είναι οι δεκατέσσερις κατακτήσεις που πραγματοποιήθηκαν από τους αγρότες υπό την ηγεσία των αγροτικών ενώσεων. Σκέψου, αναγνώστη, και λέγε αν υπάρχει τίποτα σ’ αυτά που να είναι επιζήμιο, αναφορικά με το επαναστατικό πνεύμα και την επαναστατική άποψη. Πιστεύω πως, μονάχα οι Τουχάο και οι Λέσεν, μπορούν να αντιδρούν με τρόπο αρνητικό σ’ αυτά. Και η πληροφορία που προέρχεται απ’ το Νάντσανγκ¹⁰³ φαίνεται πολύ περίεργη. Σύμφωνα μ’ αυτή την πληροφορία οι κ.κ. Τσανγκ Κάι-Σεκ και Τσανγκ Τσινγκ-Τσιανγκ¹⁰⁴ αποδοκιμάζουν έντονα τις ενέργειες των αγροτών τού Χουνάν και οι αρχηγοί τής δεξιάς τού Χουνάν, Λιου Γιε-Τσι και Σία¹⁰⁵ αλληλέγγυοι μ’ αυτούς δήλωσαν: «Μα αυτά είναι πραγματική μπολσεβικοποίηση!» Κι εγώ ερωτώ: θα μπορούσε να γίνεται λόγος για εθνική επανάσταση χωρίς ένα μίνιμουμ μπολσεβικοποίησης; Όλες αυτές οι καθημερινές εκκλήσεις για την «αφύπνιση των μαζών τού λαού» κι αυτός ο θανάσιμος τρόμος όταν οι μάζες ξυπνούν πραγματικά δε μας θυμίζει την περίφημη ιστορία του Γιε Κουνγκ και τής αγάπης του για τους δράκους; ¹⁰⁶

---

1 Το άρθρο αυτό γράφτηκε ως απάντηση στις επικρίσεις και στις επιθέσεις που εξαπολύθηκαν. — μέσα κι έξω απ’ το Κόμμα — εναντίον τής επαναστατικής πάλης τής αγροτιάς. Γι’ αυτό ακριβώς, ο σύντροφος Μάο-Τσε-Τουνγκ επισκέφθηκε την επαρχία τού Χουνάν, έκανε εκεί μια έρευνα τριανταδύο ολόκληρες ημέρες και σύνταξε αυτή την έκθεση. Την εποχή εκείνη, οι δεξιοί οπορτουνιστές που βρίσκονταν μέσα στο κόμμα, υπό την καθοδήγηση τού Τσεν-Του-Σιέου [Chen Tu-hsiu], αρνήθηκαν να δεχθούν την άποψη τού συντρόφου Μάο-Τσε-Τουνγκ κι επιμείνανε στις λαθεμένες αντιλήψεις τους. Το λάθος τους βρισκόταν στο γεγονός ότι, τρομαγμένοι απ’ το κύμα τής αντίδρασης που είχε απλωθεί μέσα στο Κουόμιντανγκ δεν τολμούσαν να υποστηρίξουν τις ενέργειες που αναλαμβάνονταν ή επρόκειτο να αναληφθούν μέσα στα πλαίσια τού μεγάλου επαναστατικού αγώνα τής αγροτιάς. Υποχωρώντας έτσι στο Κουόμιντανγκ προτιμούσαν να αποδιώχνουν τον πρωταρχικό τους σύμμαχο, την αγροτιά, και να απομονώσουν έτσι την εργατική τάξη και το Κομμουνιστικό Κόμμα. Αν, στη διάρκεια τού καλοκαιριού τού 1927, το Κουόμιντανγκ αποφάσισε να διαπράξει την προδοσία του, να εξαπολύσει την εκστρατεία του «για εκκαθάριση τού κόμματος» και να αρχίσει τον πόλεμο εναντίον τού λαού, αυτό εξηγείται βασικά απ’ το γεγονός πως πέτυχε ακριβώς να εκμεταλλευθεί αυτή την αδυναμία τού Κομμουνιστικού Κόμματος.

2 Το Χουνάν ήταν εκείνη την εποχή η κύρια εστία τού αγροτικού κινήματος στην Κίνα.

3 [Με λατινικούς χαρακτήρες στο αγγλικό κείμενο: Hsiangtan, Hsianghsiang, Hengshan, Liling & Changsha.]

4 Οι Σενσί αποτελούσαν ιδιότυπη κατηγορία στη φεουδαρχική Κίνα. Οι Σενσί (κατά γράμμα «οι άνθρωποι που φορούν τη ζώνη των υπαλλήλων»), οι «προύχοντες», ήσαν το τμήμα των πλουσίων χωρικών και μεγάλων γαιοκτημόνων, που συχνά περιβάλλονταν με «πανεπιστημιακούς» τίτλους, που τους αποχτούσαν στις επίσημες κρατικές εξετάσεις. Μπορώντας με τούτο ν’ αποχτήσουν επίσημες θέσεις, αποτελούσαν την ηγετική κλίκα στο παλαιό κινέζικο χωριό. Η κατηγορία των Σενσί δεν ήταν ομοιογενής : την αποτελούσαν οι πιο άσπλαχνοι εκμεταλλευτές τής αγροτιάς: οι Λέσεν (κατά λέξη «οι κακοί Σενσί»), οι γαιοκτήμονες και μεσαίοι χωρικοί που περιέβαλλαν τους Λέσεν και τις αρχές τού διαμερίσματος, οι εξαθλιωμένοι μικρογαιοκτήμονες και οι πατροπαράδοτου τύπου κινέζοι διανοούμενοι. Άλλοτε παραδέχονταν ότι ο όρος «σενσί» αντιστοιχούσε στην αγγλική λέξη «gentry».

5 [Με λατινικούς χαρακτήρες στο αγγλικό κείμενο: Hankow & Changsha.]

6 Τσάο-Χονγκ-Τι [Chao Heng-ti]: Όργανο τής κλίκας των μιλιταριστών τού Πεϊγιάνγκ. Διοικούσε την επαρχία τού Χουνάν. Στα 1926 ανατράπηκε απ’ το στρατό τής εκστρατείας τού βορρά.

7 [Με λατινικούς χαρακτήρες στο αγγλικό κείμενο: Hsiangtan, Hsianghsiang, Liuyang, Changsha, Liling, Ninghsiang, Pingkiang, Hsiangyin, Hengshan, Hengyang, Leiyang, Chenhsien &Anhua]

8 [Το αγγλικό κείμενο έχει «χωρίς προηγούμενο στην ιστορία».]

9 [«έκαναν πραγματικότητα το σύνθημα».]

10 Η δυναστεία (μαντσού) των Τσίνγκ κυβέρνησε την Κίνα απ’ τα 664 ώς τα 1911.

11 [Στο αγγλικό κείμενο, «σκουπίδια», «τιποτένιοι».]

12 [«και τις αντιμετώπιζαν σαν συμμορίες»]

13 Η επανάσταση τού Σινχάι, δηλαδή η επανάσταση τού 1911 τέλειωσε με την ανατροπή των δεσποτών τής δυναστείας των Τσινγκ (Μαντσού). Στις 10 Οκτωβρίου τού 1911, ένα τμήμα τού καινούργιου στρατού, που επηρεαζόταν από τις επαναστατικές οργανώσεις τής αστικής και τής μικροαστικής τάξης, επαναστάτησε στο Ουτσάνγκ [Wuchang]. Η επανάσταση αυτή απλώθηκε σε λίγο από επαρχία σε επαρχία και η δυναστεία Μαντσού των Τσινγκ γκρεμίστηκε. Την 1 Ιανουαρίου 1912 δημιουργήθηκε στο Νανκίν η προσωρινή κυβέρνηση τής κινεζικής δημοκρατίας και ως προσωρινός της πρόεδρος εκλέχθηκε ο Σουν Γιατ-Σεν [Sun Yat-sen]. Η επανάσταση τού 1911 θριάμβευσε χάρη στη συμμαχία τής αστικής τάξης, τής αγροτιάς, των εργατών και των μικροαστών των πόλεων. Ωστόσο, επειδή το μπλοκ που καθοδηγούσε την επανάσταση ήταν συμβιβαστικό, δεν πρόσφερε καμιά θετική συμβολή στην αγροτιά κι υποχώρησε στην πίεση τού ιμπεριαλισμού και των φεουδαρχικών δυνάμεων. Το αποτέλεσμα είναι πως η εξουσία έπεσε στα χέρια τού μιλιταριστή τού Πεϊγιάνκ, Γιουάν Σι-Κάι [Yuan Shih-kai], και πως τελικά η επανάσταση ηττήθηκε.

14 {«[Είναι αλήθεια πως στα χωριά οι αγρότες] έχουν ‘αποχαλινωθεί’»}

15 Τα ιδιότυπα κινεζικά φορεία που τα κρατούσαν οι κούληδες και τα χρησιμοποιούσαν οι αφεντάδες και οι πλούσιοι.

16 [«τα στολισμένα με φίλντισι»]

17 [«με την παραμικρή αφορμή»]

18 [«η τιμωρία»]

19 [«Οι αρετές τού Κομφούκιου»]

20 [«Για την επανόρθωση τής αδικίας είναι απαραίτητη η υπέρβαση των ορίων».]

21 Αυτή η παροιμία σημαίνει πως για να διορθώσουν τα λάθη τους οι άνθρωποι κάνουν υπερβολές. Παλιότερα την χρησιμοποιούσαν συχνά για να παραλύουν τους ανθρώπους, επιτρέποντάς τους να διορθώνουν μονάχα τους παλιούς κοινωνικούς κανόνες, όχι όμως και να τους συντρίβουν. Οι πράξεις που απέβλεπαν στη διόρθωση των παλιών κανόνων, χαρακτηρίζονταν σωστές, «αλύγιστες». Εκείνες, αντίθετα, που τους συντρίβανε τις θεωρούσανε πολύ «κυρτές». Αυτή είναι η θεωρία των ρεφορμιστών, των οπορτουνιστών που βρίσκονται στις γραμμές τής επανάστασης. Ο σύντροφος Μάο-Τσε-Τούνγκ στο προκείμενο καταδικάζει αυτές τις θεωρίες. Η φράση «για να ισιώσεις κάτι πρέπει πρώτα να το λυγίσεις όσο παίρνει, αν δεν λυγίσεις κάτι όσο γίνεται δεν θα μπορέσεις να το ισιώσεις», σημαίνει, στο προκείμενο, πως για να τελειώνεις με την παλιά τάξη, τη φεουδαρχική, είναι ανάγκη να χρησιμοποιήσεις μεθόδους βασιζόμενες στην επαναστατική δράση των μαζών κι όχι στις ρεφορμιστικές μεθόδους τής διόρθωσης, τής επανόρθωσης τής παλιάς τάξης.

22 [Hsiangtan & Hsianghsiang]

23 [Με λατινικούς χαρακτήρες, τα τοπωνύμια και κύρια ονόματα: Kiangsi, Chiang Kai-shek, Kwangtung, Wu Pei-fu, Yuehchow.]

24 Το χειμώνα τού 1926 και την άνοιξη τού 1927, όταν ο στρατός τής Εκστρατείας τού Βορρά έφτασε στο λεκανοπέδιο τού Γιανγκτσέ, το αντεπαναστατικό πρόσωπο τού Τσανγκ-Κάι-Σεκ [Chiang Kai-shek] δεν είχε ακόμα ξεσκεπαστεί καλά κι οι αγροτικές μάζες εξακολούθησαν να τον θεωρούν ως επαναστάτη. Όσο για τους γαιοκτήμονες και για τους πλούσιους αγρότες, ήσαν δυσαρεστημένοι μαζί του και διέδιδαν τη φήμη πως ο στρατός τής Εκστρατείας τού Βορρά είχε νικηθεί και πως αυτός (ο Τσανγκ-Κάι-Σεκ) είχε πληγωθεί στο πόδι. Ο Τσανγκ-Κάι-Σεκ αποκαλύφθηκε εντελώς ως αντεπαναστάτης, μόνον ύστερα απ’ το αντεπαναστατικό του πραξικόπημα τής 12 Απριλίου 1927, στη Σαγκάη και σ’ άλλα μέρη, όταν έσφαξε τους εργάτες, χτύπησε το αγροτικό κίνημα και άρχισε το διωγμό τού Κομμουνιστικού Κόμματος. Από τότε οι γαιοκτήμονες κι οι πλούσιοι αγρότες άρχισαν να τον υποστηρίζουν.

25 Το Κουανγκτούνγκ [Kwangtung] ήταν η πρώτη βάση τής επανάστασης στον πρώτο εμφύλιο επαναστατικό πόλεμο.

26 Ου-Πέι-Φου [Wu Pei-fu]: Ένας από τους πιο γνωστούς εκπροσώπους τής κλίκας των μιλιταριστών τού Πεϊγιάνγκ. Όπως κι ο Τσάο Κουν, που έγινε πρόεδρος στα 1923, με δωροδοκίες, ο Ου-Πέι-Φου ανήκε στην κλίκα τού Τσίλι [Chihli] των μιλιταριστών τού Πεϊγιάνγκ, που έφερε τον Τσάο Κουν στην ηγεσία αυτής τής κλίκας. Οι σύγχρονοι τούς ανέφεραν μαζί και τους δυο, με το ίδιο όνομα: «Τσάο Ου» [Tsao-Wu]. Αφού ηττήθηκε, στα 1920, ο Τουάν-Τσι-Ζούι [Tuan Chi-jui], που ανήκε στην κλίκα των μιλιταριστών τού Ανχουέι [Anhwei], ο Ου-Πέι-Φου εξασφάλισε προέχουσα θέση στην κυβέρνηση των μιλιταριστών τού Πεϊγιάνγκ, ως όργανο τού αγγλο-αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Στις 7 Φεβρουαρίου 1923, κατέστειλε άγρια την απεργία των εργατών τής σιδηροδρομικής γραμμής Πεκίνου-Χανκέου. Στα 1924, στη διάρκεια τής αλληλεξόντωσης τού Τσίλι και τού Μούκντεν, ηττήθηκε απ’ τον Τσανγκ-Τσο-Λιν [Chang Tso-lin ] και έχασε την εξουσία στο Πεκίνο. Στα 1926 όμως με την προτροπή των ιαπώνων ιμπεριαλιστών, συμμάχησε με τον Τσανγκ-Τσο-Λιν, πράγμα που τού επέτρεψε να επανεμφανισθεί στην πολιτική σκηνή. Ο Ου-Πέι-Φου ήταν ο πρώτος εχθρός που ηττήθηκε απ’ το στρατό τής Εκστρατείας τού Βορρά, μόλις βγήκε απ’ το Κουανγκτούνγκ, στα 1926.

27 Οι τρεις αρχές τού λαού είναι οι θεμελιώδεις αρχές τού προγράμματος που καθορίσθηκε απ’ τον Σουν Γιατ-Σεν για την αστικοδημοκρατική επανάσταση στην Κίνα: Εθνικισμός, κυριαρχία τού λαού, ευημερία τού λαού. Στα 1924 στο «μανιφέστο τού Πρώτου Συνέδριου τού Κουόμιντανγκ, ο Σουν Γιατ-Σεν έδωσε καινούργια ερμηνεία αυτών των τριών αρχών, εξηγώντας πως ο εθνικισμός σήμαινε τον αγώνα εναντίον τού ιμπεριαλισμού. Στο ίδιο κείμενο, δήλωσε πως ήταν ανάγκη να υποστηρίξουν δραστήρια το κίνημα των εργατών και των αγροτών. Έτσι οι τρεις παλιές αρχές τού λαού γίνανε οι τρεις καινούργιες αρχές τού λαού που εκφράζανε τις «τρεις θεμελιώδες πολιτικές θέσεις»: Τη συμμαχία με τη Ρωσία, τη συμμαχία με το κομμουνιστικό κόμμα και την υποστήριξη των εργατών και των αγροτών. Αυτές οι τρεις καινούργιες αρχές τού λαού απετέλεσαν την πολιτική βάση τής συνεργασίας τού κινεζικού κομμουνιστικού κόμματος και τού Κουόμιντανγκ στον πρώτο εμφύλιο επαναστατικό πόλεμο.

28 [Yen Jung-chiu/Hsiangtan & Yang Chih-tse/Ninghsiang]

29 [«θορυβήθηκαν».]

30 [Kiukiang]

31 «Ουάν-σούι» [wansui] σημαίνει κατά λέξη «δέκα χιλιάδες χρόνια». Χρησιμοποιείται ως επιφώνημα με τη σημασία τού «Ζήτω!». Αυτή την ίδια την έκφραση την χρησιμοποιούσαν άλλοτε όταν απευθύνονταν στον αυτοκράτορα με τη σημασία τού «Μεγαλειότατε!». Απ’ αυτό και το λογοπαίγνιο «οι αγρότες, ουάν-σούι;» Που σημαίνει : «έγιναν λοιπόν πια οι αγρότες αυτοκράτορες;»

32 Στα 1947, οι αγροτικές μάζες αγνοούσαν ακόμα πως δεν έπρεπε ν’ αφήνουν τους πλούσιους αγρότες να μπαίνουν στις αγροτικές ενώσεις.

33 [«επιτίθενται στο»]

34 Στην κατηγορία των «πάμφτωχων», για τους οποίους μιλάει ο σύντροφος Μάο-Τσε-Τουνγκ, ανήκουν οι εργάτες γης (αγροτικό προλεταριάτο) και τα στοιχεία τής υπαίθρου που έχουν ξεπέσει από την τάξη τους.

35 Εδώ πρόκειται για το αγροτικό μισοπρολεταριάτο.

36 [Hengshan]

37 Πρόκειται για τις περιφερειακές επιτροπές τού Κουόμιντανγκ αυτής τής εποχής.

38 [Hengshan & Hsianghsiang ]

39 [Hsiangtan, Hsianghsiang & Hengshan]

40 [{Y}{L}iyang & Huajung]

41 [Chengpu & Lin{g}ling]

42 Γιουάν Τσου-μινγκ [Yuan Tsu-ming]: Μιλιταριστής τού Κουεϊτσέου [Kweichow] που ασκούσε, εκείνη την εποχή, την εξουσία του στο δυτικό τμήμα τού Χουνάν.

43 [«Οι διαμαρτυρίες»]

44 [Machiaho/Hsiangtan ]

45 [«ειρηνοδίκες»]

46 [«εκτοπίσεις»]

47 [«εξορίσουν»]

48 [«με το μέτρο τής εκτόπισης»]

49 [Στοαγγλικόκείμενοέχουμε: «Yang Chih-tse of Ninghsiang, Chou Chia-kan of Yuehyang and Fu Tao-nan and Sun Po-chu of Huajung »]

50 [Yen Jung-chiu/Hsiangtan]

51 [Liu Chao/Ninghsiang ]

52 [Peng Chih-fan of Liling & Chou Tien-chueh and Tsao Yun of Yiyang ]

53 Ho Maichuan/Hsinkang, Changsha]

54 Μιντουάν: Οπλισμένα αποσπάσματα που διατηρούσαν οι γαιοκτήμονες και τα χρησιμοποιούσαν για να υπερασπίζουν τα συμφέροντά τους και να συντρίβουν το αγροτικό κίνημα.

55 [Tang Chun-yen & Lo Shu-lin of Yintien/ Hsiangtan]

56 [«αρραβώνων και προκαταβολών»]

57 Στο Χουνάν, τα «Του» και τα «Τουάν» είναι οι κατώτερες διοικητικές υποδιαιρέσεις. Τα παλιά διοικητικά όργανα των «Του» και των «Τουάν» ήταν τα όργανα των γαιοκτημόνων που τα χρησιμοποιούσαν για να ενισχύουν την εξουσία τους πάνω στους αγρότες. Επικεφαλής των «Του» και των «Τουάν» ήταν οι «διοικητές των Τού» (Τούτσουνγκ) και οι «διοικητές των Τουάν» (Τουάντσουνγκ).

58 Τα όργανα τής εξουσίας, που βρίσκονταν στα χέρια των Τουχάο και των Λέσεν κι εκμεταλλεύονταν άγρια τους αγρότες, δεν περιορίζονταν μονάχα να εισπράττουν τους κανονικούς φόρους, αλλά προεισέπρατταν επιπλέον συμπληρωματικό φόρο για κάθε μου γης.

59 [«κατά βούληση»]

60 Οι «τούτσιουν» ήταν οι στρατιωτικοί διοικητές που είχε εγκαταστήσει σε κάθε επαρχία η ηγετική κλίκα των μιλιταριστών τού Πεϊγιάνγκ. Ο «τούτσιουν» είχε κάθε πολιτική και στρατιωτική εξουσία στην επαρχία, τής οποίας ήταν στην πραγματικότητα δικτάτορας. Ενεργώντας σε συμφωνία με τους ιμπεριαλιστές, οι «τούτσιουν» είχαν εγκαθιδρύσει στο φέουδό τους φεουδαρχο-στρατοκρατική κατάσταση.

61 [Ninghsiang, Pingkiang, Liuyang, Changsha, Liling, Hsiangtan, Hsianghsiang, Anhua, Hengshan & Hengyang]

62 [Paoching]

63 [Yichang, Linwu & Chiaho]

64 Οι μόνιμες εντόπιες μονάδες πολιτοφυλακής είναι μια από τις ποικιλίες των στρατιωτικών οργανώσεων που υπήρχαν τότε στην ύπαιθρο. Το επίθετο «εντόπιες» σημαίνει πως σχεδόν κάθε αγροτικό σπίτι πρέπει να συμμετάσχει στην πολιτοφυλακή. Μετά την ήττα τής επανάστασης, στα 1927, οι εντόπιες πολιτοφυλακές, σε πολλά διαμερίσματα, πέσαν στα χέρια των γαιοκτημόνων και μεταβλήθηκαν σε ένοπλες αντεπαναστατικές οργανώσεις.

65 [«ειρηνοδικών και κλητήρων»]

66 [Haifeng/Kwangtung]

67 Σε πολλά μέρη, οι περιφερειακές επιτροπές τού Κουόμιντανγκ ακολουθούσαν εκείνη την εποχή τις εντολές τής Κεντρικής Εκτελεστικής Επιτροπής τού Κουόμιντανγκ που είχε συσταθεί στο Ουχάν [Wuhan]. Πολλές απ’ αυτές εφάρμοζαν τις «τρεις θεμελιώδεις πολιτικές θέσεις» τού Σουν Γιατ-Σεν (συμμαχία με τη Ρωσία, συμμαχία με το κομμουνιστικό κόμμα και υποστήριξη στους εργάτες και στους αγρότες) και αποτελούσαν όργανα τού επαναστατικού μπλοκ των κομμουνιστών, τής αριστεράς τού Κουόμιντανγκ και των άλλων επαναστατικών στοιχείων.

68 [«βοηθοί δικαστές»]

69 [«κλητήρες»]

70 [«διαχειρίζονται τα...»]

71 [«such as flogging, drowning and burying alive»: Δεν τολμούν πια να καταφεύγουν σε σκληρές σωματικές τιμωρίες, όπως μαστιγώσεις, είτε σε θανατώσεις είτε με πνιγμό ή με ενταφιασμούς εν ζωή]

72 [Paikno]

73 [«των αγαλμάτων τού θεού τής πανούκλας»]

74 [Fupoling/Lukou]

75 [«προσφορές ιερών λυχνιών»]

76 [Sun Hsiao-shan]

77 Πάο-Κουνγκ [Pao Cheng]: Δικαστής τού ΧΙ αιώνα· διάσημος για την ακεραιότητά του και τον αδιάφθορο χαρακτήρα του. Τον τιμούσαν ως θεό τής δικαιοσύνης.

78 [«τα αγάλματα τα κατασκευάζουν οι αγρότες κι, όταν έρθει ο καιρός, θα τα γκρεμίσουν ...»]

79— Αυτό το απόφθεγμα ανήκει στον Μέντσιους, κινέζο φιλόσοφο τού VI αιώνα π.Χ. Η σημασία του είναι η εξής: Ένας ικανός τοξότης, όταν διδάσκει τους άλλους, δεν κάνει τίποτ’ άλλο παρά να τεντώνει τη χορδή χωρίς να αφήνει το βέλος, αν και δίνει την εντύπωση πως πρόκειται να το αφήσει να εκτοξευθεί σ’ ένα δευτερόλεπτο. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί αυτό το απόφθεγμα για να δείξει στους κομμουνιστές πως πρέπει πρώτα να ξυπνήσουν την πολιτική συνείδηση των μαζών και ύστερα να περιμένουν τους ίδιους τους αγρότες με δική τους πρωτοβουλία, εκούσια, να αποβάλλουν τις θρησκευτικές τους δεισιδαιμονίες και τα άλλα βλαβερά έθιμα και προλήψεις, και όχι να προσπαθήσουν να πετύχουν αυτό το αποτέλεσμα με διαταγές και εντολές. Σ’ αυτό το σημείο οι κομμουνιστές δεν πρέπει να υποκαταστήσουν τους αγρότες.

80 Γαιομαντεία : Σύστημα από δεισιδαίμονες αντιλήψεις σύμφωνα με τις οποίες ο τόπος και τα σημεία τού ορίζοντα ασκούν κάποια επίδραση στη ζωή και στην τύχη τού ανθρώπου. Στην Κίνα κατέφευγαν στους γαιομάντες όταν επρόκειτο να διαλέξουν τον τόπο που θα ’χτιζαν έναν τάφο ή ένα σπίτι κ.λπ.

81 [«δεν μπορείς να πας ούτε για κατούρημα χωρίς να ...»]

82 [Kuan {Yu}]

83[«Αξιολύπητοι οι θεοί και οι θεές σας»]

84 [«νομικές σχολές και σχολές πολιτικής επιστήμης»]

85 — Τανγκ Σενγκ-τσι [Tang Sheng-chih]: Στρατηγός που πολέμησε πλάι στους επαναστάτες τον καιρό τής εκστρατείας τού Βορρά.

86 Γιε Κάι-σιν [Yeh Kai-hsin ]: Στρατηγός τής κλίκας των μιλιταριστών τού Πεϊγιάνγκ που αγωνίσθηκε εναντίον τής επανάστασης.

87 [«έστω και με τρόπο αδέξιο»]

88 [«παρενοχλούνταν συνεχώς από την αστυνομία»]

89 [«ολόκληρη την ύπαιθρο»]

90 Σουν Τσουάν- Φανγκ [Sun Chuan-fang]: Μιλιταριστής που κυριαρχούσε εκείνη την εποχή σε πέντε επαρχίες τής νοτιοδυτικής Κίνας. Είναι ο δήμιος που κατέπνιξε την εξέγερση των εργατών τής Σαγκάης. Το χειμώνα τού 1926, οι κύριες δυνάμεις του τσακίστηκαν από το στρατό τής Εκστρατείας τού Βορρά στην περιοχή τού Ναντσάνγκ-Κιουκιάνγκ [Nanchang-Kiukiang] (στην επαρχία τού Κιανγκσί).

91 [Paoching, Hsianghsiang, Yuhsien & Liling ]

92 [Kweichow/Kiangsi ]

93 [Hsianghsiang, Yangtang/Hengshan, Futienpu]

94 [Shaoshan/Hsiangtan]

95 [Chiamo/Hsianghsiang]

96 [«απαγορεύσεων»]

97 Από αμνημόνευτους χρόνους στην Κίνα, είναι έθιμο να καίνε πυροτεχνήματα στις λαϊκές γιορτές, στις θρησκευτικές τελετές ή με την ευκαιρία γεγονότων που είχαν δημόσια σημασία.

98 [Kushui/Hsianghsiang ]

99 Η θεωρία τού ανατολίτικου πολιτισμού είναι μια αντιδραστική θεωρία πού την προβάλλουν οι κρατούντες για να διατηρήσουν το άχρηστο σύστημα τής γεωργικής παραγωγής και τού ανατολίτικου φεουδαρχικού πολιτισμού, και αντιτίθεται στην χρησιμοποίηση των πραγματοποιήσεων τής σύγχρονης επιστήμης.

100 Θρυλικοί αρχηγοί τής Κίνας στην 3η και 4η χιλιετηρίδα π.χ. Ο Ου[έ]ν-ουάνγκ, στα ιστορικά κινεζικά έργα θεωρείται ως αρχηγός τής ηγεμονίας Τσέου, και ο γιος του, Ου-ουάνγκ, ως κατακτητής τού κράτους Ιν και ο πρώτος ηγεμόνας τής δυναστείας Τσέου (1122-225 π.Χ).

101 [60,5 κιλά]

102 «Σαν» βουνό, «τανγκ» ναός, «σιανγκ» λιβάνι. Λέξεις που βρίσκονται στο όνομα μερικών αιρέσεων που ανήκαν στις παλαιές μυστικές εταιρίες.

103 Το Νάντσανγκ [Nanchang] κυριεύθηκε απ’ το στρατό τής εκστρατείας τού Βορρά, το Νοέμβριο τού 1926. Εκεί, ο Τσανγκ Κάι-Σεκ, εκμεταλλευόμενος μια ευνοϊκή στιγμή, εγκατάστησε το Γενικό του Επιτελείο. Αφού συνένωσε τα μέλη τής δεξιάς τού Κουόμιντανγκ και μερικούς πολιτικούς τής κλίκας τού Πεϊγιάνγκ, άρχισε να ραδιουργεί μαζί με τους ιμπεριαλιστές κι από το Νάντσανγκ ετοίμασε την αντεπαναστατική του συνωμοσία εναντίον τής πόλης Ουχάν [Wuhan], που βρισκόταν τότε στο στρατόπεδο τής επανάστασης. Τελικά, στις 12 Απριλίου 1927, ο Τσανγκ-Κάι-Σεκ έκανε στη Σαγκάη το αντεπαναστατικό του πραξικόπημα, που το ακολούθησε ένα κύμα διωγμών και πρόδωσε, έτσι, την επανάσταση.

104 Τσανγκ Τσενγκ-Τσιάνγκ [Chang Ching-chiang]: Ένας από τους αρχηγούς τής δεξιάς τού Κουόμιντανγκ και ο κύριος σύμβουλος τού Τσανγκ-Κάι-Σεκ.

105 Λιου Γιε-Τσι [Liu Yueh-chih]: Αρχηγός τής εταιρίας «Τσοτσέ», βασικής αντικομμουνιστικής οργάνωσης, εκείνη την εποχή, στο Χουάν.

106 Στο βιβλίο τού Λιου Σιάνγκ: «Σιν Σουέι» [Hsin Hsu], που γράφτηκε στην εποχή των Χαν, βρίσκεται η ιστορία τού Γιε-Κουνγκ που αγαπούσε τους δράκους: «Ο Γιε-Κουνγκ αγαπούσε τους δράκους. Τα όπλα του, τα εργαλεία του και τα γλυπτικά έργα που στόλιζαν το σπίτι του όλα είχαν την μορφή τού δράκου. Αυτό το έμαθε ένας πραγματικός δράκος. Κατέβηκε απ’ τον ουρανό κι έριξε μια ματιά απ’ το παράθυρο τού Γιε-Κουνγκ, αλλά η ουρά του πέρασε μέσ’ απ’ την πόρτα. Βλέποντας το δράκο, ο Γιε-Κουνγκ τα παράτησε όλα και το ’βαλε στα πόδια τρελός από τρόμο και με τα μάτια γεμάτα φαντάσματα. Γι’ αυτό, γιατί ο Γιε-Κουνγκ δεν αγαπούσε καθόλου τους δράκους, αλλά μονάχα το κάθε τι που είχε τη μορφή τους». Ο σύντροφος Μάο Τσε-Τουνγκ συγκρίνει εδώ με το Γιε-Κουνγκ τους οπαδούς τού Τσάνγκ-Κάι-Σεκ που είχαν πάντα τη λέξη επανάσταση στο στόμα μα που, στην πραγματικότητα, την φοβόνταν και στην πράξη ήταν εναντίον της.

Πηγή: http://waltendegewalt.wordpress.com/2011/06/14/%CE%BC%CE%AC%CE%BF%E2%80%94%C2%AB%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%AC%CE%BD%C2%BB/