Απόσπασμα από συνέντευξη του δημοσιογράφου Γιώργου Αυγερόπουλου στην εφημερίδα “Το Παρών”, 7 Ιούλη 2013.- Αυτή η κρίση έχει πάτο;-
Όχι. Και δεν βρισκόμαστε ούτε καν στην μέση. Πιστεύω από τον Σεπτέμβριο
θα δούμε σημεία και τέρατα. «Πολλά έχουν δει τα μάτια μου, αλλά αυτό
μου φέρνει τρόμο…» που λέει και ο ποιητής. Αυτό που με τρομάζει
περισσότερο είναι η πόλωση που υπάρχει στην κοινωνία. Εάν τολμήσει
στην Ελλάδα του 21ου αιώνα να πεις κάτι που να είναι εκτός της
κυβερνητικής γραμμής: ανάπτυξη, επενδύσεις, «Success story» – θεωρείσαι
προδότης, εχθρός της πατρίδας, ΣΥΡΙΖΑ, Κομμουνιστοσυμμορίτης,
αναρχικός. Έχουν χάσει οι λέξεις το νόημα τους. Γυρνάμε προς τα πίσω. Ξυπνούν φαντάσματα του εμφυλίου.Εγώ
χαρακτηρίζω τον εαυτό μου ουμανιστή, έχω ως κέντρο της ύπαρξής μου τον
άνθρωπο. Υπερασπίζομαι την κοινωνική δικαιοσύνη. Ε λοιπόν, σε μια
χώρα που αυτή τη στιγμή ακούγεται ο ρόγχος του θανάτου δεν μπορείς να
μιλάς για «Success story» με επίσημα καταγεγραμμένους 1.500.000
άνεργους, με χιλιάδες άστεγους, με ανθρώπους που τρώνε σε συσσίτια, με
μία αυτοκτονία κάθε μέρα. Δεν μπορείς να μιλάς για κράτος δικαίου
όταν ένας άνθρωπος, ο Κώστας Σακκάς, ήταν στη φυλακή χωρίς δίκη για 2,5
χρόνια, ό,τι και αν έχει κάνει. Δεν μπορείς να μιλάς για κοινωνικό κράτος όταν κλείνεις νοσοκομεία και σχολεία.- Θα αντιδράσει ο ελληνικός λαός;- Ναι. Γιατί ό,τι καβάτζα είχε ο καθένας στην τράπεζα σώνεται. Να μην πω ότι σώθηκε ήδη. Το παιχνίδι νομίζω ότι έχει τελειώσει. Όταν
σε λίγο ο καθένας μας δεν θα έχει να χάσει τίποτα άλλο, ξέρετε τι θα
ακουστεί; Αυτή η ανατριχιαστική κραυγή, η ιαχή της απελπισίας, αυτό το
μαζικό «ααααα….» της οργής που ακούστηκε από τους εξαθλιωμένους της Βραζιλίας. Όταν είδα αυτό το βίντεο ανατρίχιασα.Οι
διμοιρίες των ματ οπισθοχωρούσαν μπροστά σ’ ένα τεράστιο πλήθος σαν
ποτάμι, που έτρεχε καταπάνω τους. Κανένα δακρυγόνο και κανένας
πυροβολισμός δεν ήταν ικανός να τους σταματήσει. Πολύ φοβάμαι ότι αυτό θα συμβεί κάποια στιγμή και στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου