Το τίμημα της αποκατάστασης

του Ιωάννη Σ. Λάμπρου,  Πολιτικού Επιστήμονος

Σοφά έπραξε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Παπούλιας αποφασίζοντας την ματαίωση της εκδήλωσης για την Επέτειο Αποκατάστασης της Δημοκρατίας ( 24 Ιουλίου) , επικαλούμενος  τη δυσχερή οικονομική συγκυρία. Η πρωτοβουλία έρχεται με καθυστέρηση δεκαετιών. Έστω και έτσι,  με την επίκληση της  άσχημης δημοσιονομική κατάστασης, ελπίζουμε να μπει ένα τέλος σε αυτή τη φάρσα.
Πέραν του ερωτήματος,  κατά πόσο εκπληρώθηκαν οι πόθοι και οι προσδοκίες  του Ελληνικού Λαού από την Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία σε βαθμό μάλιστα να συνοδεύεται το γεγονός, μέχρι πριν λίγα χρόνια, από εντυπωσιακή δεξίωση, ο επί χρόνια εορτασμός της επετείου διαστρέβλωσε την ιστορική πραγματικότητα αναφορικά με την πτώση του στρατιωτικού καθεστώτος.
Ενώ είναι αποδεδειγμένο ότι η τουρκική εισβολή στην Κύπρο ανάγκασε την καρικατούρα της τότε στρατιωτικής κυβέρνησης  να παραδώσει την εξουσία στους πολιτικούς, καθ’όλη την διάρκεια της μεταπολιτεύσεως καλλιεργείται ο μύθος ότι η πτώση της δικτατορίας προήλθε από πράξεις αντιστασιακών. Αντίσταση, φυσικά, υπήρξε.  Δεν ήταν καθολική, όμως, και σε καμία περίπτωση δεν συνετέλεσε στην πτώση του καθεστώτος, χωρίς αυτό, φυσικά, να υποβαθμίζει την πράξη της αντίστασης και τις ταλαιπωρίες  πολλών συμπολιτών μας. Ακόμα, και όταν πράξεις αντίστασης πήραν πιο γενική μορφή, όπως η αντίσταση των φοιτητών της Νομικής και του Πολυτεχνείου, όχι μόνο δεν έκαναν το στρατιωτικό καθεστώς πιο διαλλακτικό αλλά είχαν το  ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Η ριψοκίνδυνη ενέργεια του Α. Παναγούλη, η αξιοπρεπής  στάση πολιτικών της εποχής, μεταξύ άλλων του Π. Κανελλόπουλου, ο οποίος δεν καταδέχθηκε να ζητήσει την βοήθεια ξένων κυβερνήσεων για να διαφύγει στο εξωτερικό, αποτελούν λαμπρά παραδείγματα αντίστασης, τα οποία, όμως, δεν στάθηκαν αρκετά να ανατρέψουν  το καθεστώς. Ως προς τον Π. Κανελλόπουλο αξίζει να γίνει ιδιαίτερη μνεία, διότι η προσφορά του σχεδόν αποσιωπάται και τις αντιστασιακές δάφνες τις καρπώνονται κατά κύριο λόγο πολιτικοί οι οποίοι, είτε κράτησαν εφεκτική στάση απέναντι στο καθεστώς, είτε έκαναν αντίσταση από το …Λονδίνο, το Μόναχο, τη Στοκχόλμη και το Παρίσι.
Την δικτατορία δεν την έριξαν οι Ελλαδίτες, ως όφειλαν. Το τίμημα της αποκατάστασης της δημοκρατίας στην χώρα μας το πλήρωσαν εκατοντάδες χιλιάδες  πρόσφυγες, χιλιάδες νεκροί και εκατοντάδες αγνοούμενοι  Έλληνες της Κύπρου. Αποσιώπηση της σημασίας της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο ως παράγοντα πτώσης της δικτατορίας, αποκρύπτει βολικά το χρέος του ελλαδικού κράτους για την απελευθέρωση της  Κύπρου…
Πρόταση του γράφοντος. Κάθε χρόνο να λαμβάνει χώρα μια λιτή επιμνημόσυνη δέηση στη μνήμη όσων  πραγματικά αντιστάθηκαν στο καθεστώς και δεν βρίσκονται πια ανάμεσα μας, καθώς επίσης  στη μνήμη των Κυπρίων αδελφών, οι οποίοι πλήρωσαν το τίμημα της δημοκρατικής αποκατάστασης με την ίδια τους τη ζωή. Η εικόνα πολιτικών να αλληλοσυγχαίρονται για την αποκατάσταση της δημοκρατίας, έστω και χωρίς τη δεξίωση, προκαλεί αηδία, αν λάβει κανείς υπ’όψιν τη συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου.
Εκδήλωση μνήμης, λοιπόν, για  όσους, απόντες πια από τη ζωή, δεν φυγομάχησαν στο εξωτερικό κατά τη διάρκεια της επταετίας.
Εκδήλωση τιμής, για τη Μόρφου, την Κερύνεια, το Τρίκωμο, το Ριζοκάρπασο, τη Γιαλούσα.
Εκδήλωση μνήμης και υπόμνησης ότι λευτεριά και δικαιοσύνη δεν δίνονται σε επαίτες λαούς.
Εκδήλωση μνήμης και υπόμνησης ότι η Ελληνική Δημοκρατία θα είναι λειψή όσο το έμβλημα του κατακτητή μολύνει τον  Πενταδάκτυλο.
Τα θεμέλια της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας έχουν χτιστεί πάνω σε τάφους Κυπρίων. Το γεγονός αυτό καθορίζει και το χρέος μας απέναντι τους.