Ο ΦΛΕΣΣΑΣ
Από τον Ιανουάριο του 1769, Η Αικατερίνη η Μεγάλη της Ρώσσιας σκέφτηκε αμέσως τους Έλληνες, όταν της χρειάστηκε ένας αντιπερισπασμός
για να σώσει τον στρατό της που απειλούνταν από τους Τατάρους στις όχθες του Δνείπερου ποταμού.
Με τη συνθήκη Κιουτσούκ-Καϊναρτζή οι ρωσικές δυνάμεις αποχώρησαν εγκαταλείποντας τους Έλληνες.
Την 5ην Ιουλίου 1770 διαδραματίσθηκε στη Μεσσήνη η τελευταία πράξη της επανάστασης του Ορ-
λόφ. Εκεί μέσα στα ερείπια του παλιού πύργου της Ιζαμπώς, στο σημερινό χώρο της πανηγυρίστριας, οχυρώθηκε ο μεγάλος ήρωας ο Γιώργης Φλέσσας (παππούς του Παπαφλέσσα) με 150 Μεσσήνιους.Η μάχη που κράτησε 3-4 μέρες ήταν φονικότατη. Οι Τουρκαλβανοί βασιβουζούκοι επιτίθεντο με μανία. Είχε φτάσει εκεί νωρίτερα με 150 Μεσσήνιους για να υποστηρίξει τον Ιωάννη Σκυλόγιαννη, συγγενή του Π. Γερακάρη, ο οποίος διακρίθηκε επί Μοροζίνη. Ταμπουρώθηκαν στον πύργο του Γεωργίου Χατζή ή Πληγούρη, έξω από το Φρούριο της Πύλου, αλλά πολιορκήθηκαν από τους Τούρκους που έφτασαν εσπευσμένα από τη Τρίπολη και κατασφάγηκαν όλοι την 5ην Ιουλίου 1770. Ιδού πως περιγράφει την μάχη ο Κωνσταντίνος Ιωάννου Φλέσσας στο ανέκδοτο βιβλίο του «Ιστορία του Ιερού Αγώνος κατά τε της Τουρκίας και της Αυστριακής Αυτοκρατορίας»
«….150 Μεσσήνιοι υπό τον Γεώργιον Δημ. Φλέσσαν παραμείναντες έξω των φρουρίων της Πύλου,
μετά τον απόπλουν εκ Κορώνης του Ρωσικού στόλου, έσπευσαν εν Νησίον της Μεσσήνης προς υποστήριξιν του Ιωάννη Σκυλογιάννη, συγγενούς του Π. Γερακάρη , του διακριθέντος επί Μοροζίνη και εν τη οχυρά οικία του Χατζή Γεωργίου, του καλουμένου Πληγούρη, επολιορκήθησαν υπό των αίφνης κατελθόντων εκ Τριπόλεως Τούρκων και εφωνεύθησαν άπαντες μεταδοθέντος του πυρός εις την οικίαν του Πληγούρη την 5ην Ιουλίου 1770……» Ο Ελληνικός λαός, ύστερα από την επανάσταση τού Ορλόφ (1770) και τον ηρωικό θάνατο τού Γεωργίου Φλέσσα, παππού τού Παπαφλέσσα, συνέθεσε το δημοτικό τραγούδι:
Λεβέντες παλικάρια από την Πολιανή
με τ’ ησιμόαρματά τους πάνε γιά το Νησί.
Περνώντας τήν Συρόκα καί τήν Βελανιδιά
Ευρίσκουν ένα γέρο μέ 4 παιδιά.
Γειά σου χαρά σου γέρο
Καλώς τα τά παιδιά,
καλώς τον καπετάνιο
μέ τα κλεφτόπουλα.
Σήκω να πάμε γέρο
νά πάμε στό Νησί
για Τούρκικα κεφάλια
έλα κοντά καί σύ.
Πώς νάρθω Καπετάνιε
πού είμ’ ανήμπορος,
μα πάρε τα παιδιά μου
κι’ ας μείνω μοναχός.
Πρόσεχε Καπετάνιε
στό δρόμο πού θα βγής,
είναι γιομάτος Τούρκους
κι’ αδίκως θά χαθής.
Φλέσσα Γιώργη μέ λένε
καί λόγια δέν ακώ.
Τούς Τούρκους θα κτυπήσω
το αίμα τους θα πιώ…
Από τον Ιανουάριο του 1769, Η Αικατερίνη η Μεγάλη της Ρώσσιας σκέφτηκε αμέσως τους Έλληνες, όταν της χρειάστηκε ένας αντιπερισπασμός
για να σώσει τον στρατό της που απειλούνταν από τους Τατάρους στις όχθες του Δνείπερου ποταμού.
Με τη συνθήκη Κιουτσούκ-Καϊναρτζή οι ρωσικές δυνάμεις αποχώρησαν εγκαταλείποντας τους Έλληνες.
Την 5ην Ιουλίου 1770 διαδραματίσθηκε στη Μεσσήνη η τελευταία πράξη της επανάστασης του Ορ-
λόφ. Εκεί μέσα στα ερείπια του παλιού πύργου της Ιζαμπώς, στο σημερινό χώρο της πανηγυρίστριας, οχυρώθηκε ο μεγάλος ήρωας ο Γιώργης Φλέσσας (παππούς του Παπαφλέσσα) με 150 Μεσσήνιους.Η μάχη που κράτησε 3-4 μέρες ήταν φονικότατη. Οι Τουρκαλβανοί βασιβουζούκοι επιτίθεντο με μανία. Είχε φτάσει εκεί νωρίτερα με 150 Μεσσήνιους για να υποστηρίξει τον Ιωάννη Σκυλόγιαννη, συγγενή του Π. Γερακάρη, ο οποίος διακρίθηκε επί Μοροζίνη. Ταμπουρώθηκαν στον πύργο του Γεωργίου Χατζή ή Πληγούρη, έξω από το Φρούριο της Πύλου, αλλά πολιορκήθηκαν από τους Τούρκους που έφτασαν εσπευσμένα από τη Τρίπολη και κατασφάγηκαν όλοι την 5ην Ιουλίου 1770. Ιδού πως περιγράφει την μάχη ο Κωνσταντίνος Ιωάννου Φλέσσας στο ανέκδοτο βιβλίο του «Ιστορία του Ιερού Αγώνος κατά τε της Τουρκίας και της Αυστριακής Αυτοκρατορίας»
«….150 Μεσσήνιοι υπό τον Γεώργιον Δημ. Φλέσσαν παραμείναντες έξω των φρουρίων της Πύλου,
μετά τον απόπλουν εκ Κορώνης του Ρωσικού στόλου, έσπευσαν εν Νησίον της Μεσσήνης προς υποστήριξιν του Ιωάννη Σκυλογιάννη, συγγενούς του Π. Γερακάρη , του διακριθέντος επί Μοροζίνη και εν τη οχυρά οικία του Χατζή Γεωργίου, του καλουμένου Πληγούρη, επολιορκήθησαν υπό των αίφνης κατελθόντων εκ Τριπόλεως Τούρκων και εφωνεύθησαν άπαντες μεταδοθέντος του πυρός εις την οικίαν του Πληγούρη την 5ην Ιουλίου 1770……» Ο Ελληνικός λαός, ύστερα από την επανάσταση τού Ορλόφ (1770) και τον ηρωικό θάνατο τού Γεωργίου Φλέσσα, παππού τού Παπαφλέσσα, συνέθεσε το δημοτικό τραγούδι:
Λεβέντες παλικάρια από την Πολιανή
με τ’ ησιμόαρματά τους πάνε γιά το Νησί.
Περνώντας τήν Συρόκα καί τήν Βελανιδιά
Ευρίσκουν ένα γέρο μέ 4 παιδιά.
Γειά σου χαρά σου γέρο
Καλώς τα τά παιδιά,
καλώς τον καπετάνιο
μέ τα κλεφτόπουλα.
Σήκω να πάμε γέρο
νά πάμε στό Νησί
για Τούρκικα κεφάλια
έλα κοντά καί σύ.
Πώς νάρθω Καπετάνιε
πού είμ’ ανήμπορος,
μα πάρε τα παιδιά μου
κι’ ας μείνω μοναχός.
Πρόσεχε Καπετάνιε
στό δρόμο πού θα βγής,
είναι γιομάτος Τούρκους
κι’ αδίκως θά χαθής.
Φλέσσα Γιώργη μέ λένε
καί λόγια δέν ακώ.
Τούς Τούρκους θα κτυπήσω
το αίμα τους θα πιώ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου