Τα όπλα των Βίκινγκς και ο «χωροφύλακας της Μέσης Ανατολής»

Κυριακή, 8 Απριλίου 2012

Τα όπλα των Βίκινγκς και ο «χωροφύλακας της Μέσης Ανατολής»

Στη Σουηδία υπέβαλε την παραίτησή του ο υπουργός Άμυνας. Στην απόφασή του να εγκαταλείψει το αξίωμά του συνέβαλαν τα ΜΜΕ, τα οποία κατηγόρησαν τον Στεν Τόλγκφορς ότι συνεργάζεται με το «δικτατορικό καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας».



Οι εξαγωγές όπλων στη Σαουδική Αραβία επισήμως στη Σουηδία δεν έχουν απαγορευτεί. Ωστόσο η αριστερή αντιπολίτευση εστιάζεται στο γεγονός ότι όλες οι συμφωνίες με το Ριάντ είχαν κλείσει κρυφά από την κοινή γνώμη και μετά τα γεγονότα της «αραβικής άνοιξης» κάθε άλλο παρά τάσσεται υπέρ παρόμοιων συμβάσεων.

Όπως αναφέρθηκε, στόχος του προγράμματος Simoom, η αξία του οποίου μετριόταν σε δισεκατομμύρια σουηδικές κορώνες, ήταν να βοηθηθούν οι Σαουδάραβες να κατασκευάσουν ένα εργοστάσιο όπλων για την παραγωγή εκρηκτικών υλών και αντιαρματικών πυραύλων. Η υπόθεση δεν έφθασε λοιπόν ποτέ ως τις οικοδομικές εργασίες, ενώ άρχισαν να διαρρέουν λεπτομέρειες της σχεδιαζόμενης συναλλαγής.

Αποδείχθηκε ότι οι κυβερνήσεις Σουηδίας και Σαουδικής Αραβίας υπέγραψαν συμφωνία συνεργασίας ήδη από το 2005. Όμως τη δεδομένη στιγμή, που επικεφαλής της νέας κυβέρνησης της Σουηδίας ανέλαβε ο Φρέντερικ Ρέινφελντ, η κατάσταση στη Μέση Ανατολή είχε ριζικά αλλάξει και ολοκληρώθηκε με την «αραβική άνοιξη». Η τροφοδότηση με όπλα του «Άραβα αστυνομικού» έφερε τη Στοκχόλμη σε δύσκολη θέση και μείωνε τη δημοτικότητα του κυβερνώντος συνασπισμού στο εσωτερικό της χώρας. Ωστόσο οι Σαουδάραβες απείλησαν ότι, εαν η Σουηδία αρνηθεί την κατασκευή του εργοστασίου, το Ριάντ δεν θα αγοράσει από τη Στοκχόλμη σταθμούς ραντάρ αξίας περίπου 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Το αποτέλεσμα ήταν να αποφασίσει η Στοκχόλμη να συγκαλύψει τη συναλλαγή. Το υπουργείο Άμυνας συνήψε τη συμφωνία για την κατασκευή του εργοστασίου στην έρημο της Αραβίας, όμως κατέστρεψε τα έγγραφα για την πορεία των διαπραγματεύσεων. Όπως αποδείχθηκε, όμως, όχι όλα τα έγγραφα: η αντιπολίτευση και οι δημοσιογράφοι κατόρθωσαν να ανακαλύψουν αρκετές αποδείξεις.

Παρ’ όλ’ αυτά οι διαστάσεις του σκανδάλου προκαλούν ορισμένα ερωτήματα. Για τη Σουηδία η παραγωγή όπλων και η εμπορία τους είναι μια παραδοσιακή πηγή εσόδων για τον προϋπολογισμό. Η απαγόρευση συνεργασίας με το Ριάντ στους σουηδικούς νόμους επίσης δεν είναι καταγεγραμμένη. Ταυτόχρονα η Σουηδία ακολουθεί πολιτική ουδετερότητας και μη ένταξης σε κάποιες ενώσεις. Ακριβώς αυτό το χαρτί και αποφάσισαν να παίξουν οι αντίπαλοι της σημερινής συντηρητικής κυβέρνησης, θεωρεί ο καθηγητής του Κέντρου Βορειοευρωπαϊκών Μελετών Λεβ Βορονκόφ:

Το σημερινό σκάνδαλο προκλήθηκε από το γεγονός ότι η ενέργεια αυτή της κυβέρνησης εκτιμήθηκε από την κοινή γνώμη της Σουηδίας ως υποχώρηση από την παραδοσιακή πολιτική της απόστασης από συνασπισμούς. Αυτό και προκάλεσε την αντίδραση από πλευράς αριστερών και αντιπολιτευόμενων κομμάτων, καθώς προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν την κατάσταση έτσι ώστε να κερδίσουν ψήφους στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι Δυτικοί αναλυτές θεωρούν τη Σαουδική Αραβία μία από τις πιο άγριες δικτατορίες στον κόσμο. Ισχύουν εκεί οι νόμοι της Σαρίας, που επιτρέπουν τη θανατική ποινή. Την ίδια στιγμή οι δυτικές πρωτεύουσες δεν βλέπουν σ’ αυτό παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ για πολύ μικρότερα αμαρτήματα τιμώρησαν τον Μουαμάρ Καντάφι και είναι έτοιμοι να τιμωρήσουν τον Μπασάρ Άσαντ. Εξηγείται αυτό πολύ απλά, σημειώνει ο πρόεδρος του Ιδρύματος Μελετών των Προβλημάτων Δημοκρατίας Μαξίμ Γκριγκόριεφ:

Η Σαουδική Αραβία είναι ένας από τους βασικούς προμηθευτές ενεργειακών πηγών. Στην πολιτική και οικονομική ελίτ των ΗΠΑ είναι πολλοί εκείνοι, που επωφελούνται σε κέρδη από τη συνεργασία μαζί της. Και είναι σαφές ότι για καμία προσπάθεια εξαναγκασμού της Σαουδικής Αραβίας να απαρνηθεί την πολιτική της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν μπορεί να γίνει λόγος.

Στη Στοκχόλμη την ίδια στιγμή εξαναγκάζουν σε παραίτηση βασικούς υπουργούς. Πίσω τους είναι ενδεχόμενο να ακολουθήσει και ο επικεφαλής της κυβέρνησης. Δεν αποκλείεται και η ανάδειξη στην εξουσία των αριστερών. Θα εγκαταλείψουν άραγε τον εξοπλισμό του «χωροφύλακα της Μέσης Ανατολής»; Η πλειονότητα των αναλυτών υποστηρίζει ότι όχι. Τα συνθήματα είναι καλά κατά τη διάρκεια του αγώνα για την εξουσία. Ενώ μετά τη νίκη να εγκαταλείψεις τα «οπλικά δισεκατομμύρια» είναι εξαιρετικά δύσκολο.