ΕΛΒΕΤΙΑ, ΤΟ «ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ» ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ…
Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Μαρτίου 3, 2012
(να μην μιλάνε αυτοί για τα λερωμένα τ’ άπλυτα τα… ξεπλυμένα λεφτά της Ελλάδας, γιατί δεν φημίζονται μόνο για τα ρολόγια και τις σοκολάτες)Γράφει η Σοφία Τ.
Μπήκε και η, εκτός ΕΕ, Ελβετία στο παιχνίδι των προκλήσεων κατά του ελληνικού λαού. Μιλάμε για ένα κράτος(συνομοσπονδία) με ιστορία από το 1291 μόλις. Έστω και έμμεσα, η «εφημερίδα» Die Weltwoche, αναφέρεται με υποτιμητικό τρόπο στην Ελλάδα, αντιγράφοντας τα γερμανικά, ολλανδικά, φιλανδικά, δανέζικα κυρίως ΜΜΕ. Προφανώς δεν διάβασαν οι «δημοσιογράφοι», γερμανόφωνοι(το τονίζουν, λες και όσοι μιλούν γερμανικά ή συγγενή αυτών γλώσσα είναι κάτι εξαιρετικό-δυστυχώς οι «Αρίοι» ζουν ακόμα-) της στατιστικές για την εργατικότητα των εργαζομένων στην ΕΕ(και γενικά την Ευρώπη, αφού
δεν ανήκουν στην «Ένωση») ή το πώς αντιμετωπίζονται οι συνάδελφοί τους πια από τα υγιή μυαλά της Γηραιάς Ηπείρου. Η Ελβετία, η πλειοψηφία της, δεν ξέρει τίποτα για το ιστορικό της χρέος απέναντι στην Ελλάδα. Ας ρωτήσει τους, ακόμα και σήμερα, υπάρχοντες φιλέλληνες. Δεν ξέρει προφανώς ή αδιαφορεί αν ξέρει ότι η ευημερία των πολιτών της οφείλεται στο ότι αποτελεί την… Μέκκα του φοροφυγά και στην ουδετερότητα.
· Ο Ιωάννης Καποδίστριας και η Ελβετία […] στον Καποδίστρια οφείλεται η συγκρότηση και οργάνωση του σύγχρονου κράτους της Ελβετίας. Συγκεκριμένως, το 1813, υπηρετώντας ως διπλωμάτης στη Μόσχα, διορίστηκε από τον Τσάρο εκπρόσωπος της Ρωσίας στην Ελβετία, με σκοπό να συνεισφέρει στην απαλλαγή της από την επιρροή του Ναπολέοντα. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ενότητα, την ανεξαρτησία και την ουδετερότητα της Ελβετίας και συνεισέφερε στο ελβετικό σύνταγμα, που προέβλεπε αυτόνομα κρατίδια (καντόνια) ως μέλη της ελβετικής ομοσπονδίας, με προσωπικά προσχέδια. Συμμετείχε στο Συνέδριο της Βιέννης ως μέλος της ρωσικής αντιπροσωπίας και αργότερα εκπρόσωπος της Ρωσίας στη Συνδιάσκεψη των Παρισίων το 1815, όπου πέτυχε την εξουδετέρωση της αυστριακής επιρροής, την ακεραιότητα της Γαλλίας υπό Βουρβόνο μονάρχη καθώς και την διεθνή ουδετερότητα της Ελβετίας. Με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, ενώ ήταν Υπουργός Εξωτερικών του Τσάρου, υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το αξίωμά του το 1822 για να εγκατασταθεί στη Γενεύη της Ελβετίας, όπου έχαιρε υπόληψης για την προσφορά του. Εκεί παρέμεινε μέχρι το 1928 που ανέλαβε Κυβερνήτης του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους. Αξίζει να σημειώσουμε επιγραμματικά, ότι ο Καποδίστριας ανέπτυξε αξιόλογη ευρωπαϊκή πολιτική η οποία συνίσταται: στην ύφεση και τον σταδιακό αφοπλισμό, την κατάργηση του δουλεμπορίου, την εξάλειψη της πειρατείας, την εδραίωση στο ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα ουδέτερων πολιτειακών ομοσπονδιών, την κατάλυση των κλειστών ιμπεριαλιστικών συνασπισμών, τη δημόσια καταδίκη της αρχής των επεμβάσεων σε ξένες πολιτικές υποθέσεις, την καθιέρωση ενός υπερεθνικού οργανισμού με τη συμμετοχή όλων των κρατών χωρίς διακρίσεις, την υιοθέτηση του θεσμού της διαιτησίας ως μέσου επίλυσης των διεθνών διαφορών, την θέσπιση των συνταγματικών θεσμών και την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την βαθμιαία ανεξαρτητοποίηση των αποικιών. […]
· Ουδετερότητα: Το 1789, με την εισβολή της Γαλλίας, η Ελβετία μετεξελίχθηκε σε ενωμένη Ελβετική Δημοκρατία. Με την ανάκτηση της ανεξαρτησίας της, το 1815, τα σύνορα της Συνομοσπονδίας οριστικοποιήθηκαν στο Συνέδριο της Βιέννης και έκτοτε, η πολιτική της Ελβετίας για μόνιμη ένοπλη ουδετερότητα, αναγνωρίστηκε διεθνώς. Η ουδετερότητα χρησιμοποιήθηκε, ως μέσο σωτηρίας, πολλών Εβραίων στον Β’ ΠΠ, αν και όσοι τους έσωσαν αποκαταστάθηκε η μνήμη τους μόλις το 2004.
Ας διαβάσουν κάποιοι εκεί στο «έντυπο» για τους Ελβετούς φιλέλληνες(Εϋνάρδος, J. Meyer). Ας ρωτήσουν και τον ελληνικής καταγωγής(Ρωμιός από την Κων/λη) Ελβετό βουλευτή Ιωσήφ Ζησιάδη για το τι είναι και τι έχει κάνει η Ελλάδα και την πραγματικότητα που της επέβαλλαν να ζήσει.
· Ο Ιωάννης Καποδίστριας και η Ελβετία […] στον Καποδίστρια οφείλεται η συγκρότηση και οργάνωση του σύγχρονου κράτους της Ελβετίας. Συγκεκριμένως, το 1813, υπηρετώντας ως διπλωμάτης στη Μόσχα, διορίστηκε από τον Τσάρο εκπρόσωπος της Ρωσίας στην Ελβετία, με σκοπό να συνεισφέρει στην απαλλαγή της από την επιρροή του Ναπολέοντα. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ενότητα, την ανεξαρτησία και την ουδετερότητα της Ελβετίας και συνεισέφερε στο ελβετικό σύνταγμα, που προέβλεπε αυτόνομα κρατίδια (καντόνια) ως μέλη της ελβετικής ομοσπονδίας, με προσωπικά προσχέδια. Συμμετείχε στο Συνέδριο της Βιέννης ως μέλος της ρωσικής αντιπροσωπίας και αργότερα εκπρόσωπος της Ρωσίας στη Συνδιάσκεψη των Παρισίων το 1815, όπου πέτυχε την εξουδετέρωση της αυστριακής επιρροής, την ακεραιότητα της Γαλλίας υπό Βουρβόνο μονάρχη καθώς και την διεθνή ουδετερότητα της Ελβετίας. Με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, ενώ ήταν Υπουργός Εξωτερικών του Τσάρου, υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το αξίωμά του το 1822 για να εγκατασταθεί στη Γενεύη της Ελβετίας, όπου έχαιρε υπόληψης για την προσφορά του. Εκεί παρέμεινε μέχρι το 1928 που ανέλαβε Κυβερνήτης του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους. Αξίζει να σημειώσουμε επιγραμματικά, ότι ο Καποδίστριας ανέπτυξε αξιόλογη ευρωπαϊκή πολιτική η οποία συνίσταται: στην ύφεση και τον σταδιακό αφοπλισμό, την κατάργηση του δουλεμπορίου, την εξάλειψη της πειρατείας, την εδραίωση στο ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα ουδέτερων πολιτειακών ομοσπονδιών, την κατάλυση των κλειστών ιμπεριαλιστικών συνασπισμών, τη δημόσια καταδίκη της αρχής των επεμβάσεων σε ξένες πολιτικές υποθέσεις, την καθιέρωση ενός υπερεθνικού οργανισμού με τη συμμετοχή όλων των κρατών χωρίς διακρίσεις, την υιοθέτηση του θεσμού της διαιτησίας ως μέσου επίλυσης των διεθνών διαφορών, την θέσπιση των συνταγματικών θεσμών και την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την βαθμιαία ανεξαρτητοποίηση των αποικιών. […]
· Ουδετερότητα: Το 1789, με την εισβολή της Γαλλίας, η Ελβετία μετεξελίχθηκε σε ενωμένη Ελβετική Δημοκρατία. Με την ανάκτηση της ανεξαρτησίας της, το 1815, τα σύνορα της Συνομοσπονδίας οριστικοποιήθηκαν στο Συνέδριο της Βιέννης και έκτοτε, η πολιτική της Ελβετίας για μόνιμη ένοπλη ουδετερότητα, αναγνωρίστηκε διεθνώς. Η ουδετερότητα χρησιμοποιήθηκε, ως μέσο σωτηρίας, πολλών Εβραίων στον Β’ ΠΠ, αν και όσοι τους έσωσαν αποκαταστάθηκε η μνήμη τους μόλις το 2004.
Ας διαβάσουν κάποιοι εκεί στο «έντυπο» για τους Ελβετούς φιλέλληνες(Εϋνάρδος, J. Meyer). Ας ρωτήσουν και τον ελληνικής καταγωγής(Ρωμιός από την Κων/λη) Ελβετό βουλευτή Ιωσήφ Ζησιάδη για το τι είναι και τι έχει κάνει η Ελλάδα και την πραγματικότητα που της επέβαλλαν να ζήσει.
Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Μαρτίου 3, 2012
(να μην μιλάνε αυτοί για τα λερωμένα τ’ άπλυτα τα… ξεπλυμένα λεφτά της Ελλάδας, γιατί δεν φημίζονται μόνο για τα ρολόγια και τις σοκολάτες)Γράφει η Σοφία Τ.
Μπήκε και η, εκτός ΕΕ, Ελβετία στο παιχνίδι των προκλήσεων κατά του ελληνικού λαού. Μιλάμε για ένα κράτος(συνομοσπονδία) με ιστορία από το 1291 μόλις. Έστω και έμμεσα, η «εφημερίδα» Die Weltwoche, αναφέρεται με υποτιμητικό τρόπο στην Ελλάδα, αντιγράφοντας τα γερμανικά, ολλανδικά, φιλανδικά, δανέζικα κυρίως ΜΜΕ. Προφανώς δεν διάβασαν οι «δημοσιογράφοι», γερμανόφωνοι(το τονίζουν, λες και όσοι μιλούν γερμανικά ή συγγενή αυτών γλώσσα είναι κάτι εξαιρετικό-δυστυχώς οι «Αρίοι» ζουν ακόμα-) της στατιστικές για την εργατικότητα των εργαζομένων στην ΕΕ(και γενικά την Ευρώπη, αφού
δεν ανήκουν στην «Ένωση») ή το πώς αντιμετωπίζονται οι συνάδελφοί τους πια από τα υγιή μυαλά της Γηραιάς Ηπείρου. Η Ελβετία, η πλειοψηφία της, δεν ξέρει τίποτα για το ιστορικό της χρέος απέναντι στην Ελλάδα. Ας ρωτήσει τους, ακόμα και σήμερα, υπάρχοντες φιλέλληνες. Δεν ξέρει προφανώς ή αδιαφορεί αν ξέρει ότι η ευημερία των πολιτών της οφείλεται στο ότι αποτελεί την… Μέκκα του φοροφυγά και στην ουδετερότητα.
· Ο Ιωάννης Καποδίστριας και η Ελβετία […] στον Καποδίστρια οφείλεται η συγκρότηση και οργάνωση του σύγχρονου κράτους της Ελβετίας. Συγκεκριμένως, το 1813, υπηρετώντας ως διπλωμάτης στη Μόσχα, διορίστηκε από τον Τσάρο εκπρόσωπος της Ρωσίας στην Ελβετία, με σκοπό να συνεισφέρει στην απαλλαγή της από την επιρροή του Ναπολέοντα. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ενότητα, την ανεξαρτησία και την ουδετερότητα της Ελβετίας και συνεισέφερε στο ελβετικό σύνταγμα, που προέβλεπε αυτόνομα κρατίδια (καντόνια) ως μέλη της ελβετικής ομοσπονδίας, με προσωπικά προσχέδια. Συμμετείχε στο Συνέδριο της Βιέννης ως μέλος της ρωσικής αντιπροσωπίας και αργότερα εκπρόσωπος της Ρωσίας στη Συνδιάσκεψη των Παρισίων το 1815, όπου πέτυχε την εξουδετέρωση της αυστριακής επιρροής, την ακεραιότητα της Γαλλίας υπό Βουρβόνο μονάρχη καθώς και την διεθνή ουδετερότητα της Ελβετίας. Με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, ενώ ήταν Υπουργός Εξωτερικών του Τσάρου, υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το αξίωμά του το 1822 για να εγκατασταθεί στη Γενεύη της Ελβετίας, όπου έχαιρε υπόληψης για την προσφορά του. Εκεί παρέμεινε μέχρι το 1928 που ανέλαβε Κυβερνήτης του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους. Αξίζει να σημειώσουμε επιγραμματικά, ότι ο Καποδίστριας ανέπτυξε αξιόλογη ευρωπαϊκή πολιτική η οποία συνίσταται: στην ύφεση και τον σταδιακό αφοπλισμό, την κατάργηση του δουλεμπορίου, την εξάλειψη της πειρατείας, την εδραίωση στο ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα ουδέτερων πολιτειακών ομοσπονδιών, την κατάλυση των κλειστών ιμπεριαλιστικών συνασπισμών, τη δημόσια καταδίκη της αρχής των επεμβάσεων σε ξένες πολιτικές υποθέσεις, την καθιέρωση ενός υπερεθνικού οργανισμού με τη συμμετοχή όλων των κρατών χωρίς διακρίσεις, την υιοθέτηση του θεσμού της διαιτησίας ως μέσου επίλυσης των διεθνών διαφορών, την θέσπιση των συνταγματικών θεσμών και την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την βαθμιαία ανεξαρτητοποίηση των αποικιών. […]
· Ουδετερότητα: Το 1789, με την εισβολή της Γαλλίας, η Ελβετία μετεξελίχθηκε σε ενωμένη Ελβετική Δημοκρατία. Με την ανάκτηση της ανεξαρτησίας της, το 1815, τα σύνορα της Συνομοσπονδίας οριστικοποιήθηκαν στο Συνέδριο της Βιέννης και έκτοτε, η πολιτική της Ελβετίας για μόνιμη ένοπλη ουδετερότητα, αναγνωρίστηκε διεθνώς. Η ουδετερότητα χρησιμοποιήθηκε, ως μέσο σωτηρίας, πολλών Εβραίων στον Β’ ΠΠ, αν και όσοι τους έσωσαν αποκαταστάθηκε η μνήμη τους μόλις το 2004.
Ας διαβάσουν κάποιοι εκεί στο «έντυπο» για τους Ελβετούς φιλέλληνες(Εϋνάρδος, J. Meyer). Ας ρωτήσουν και τον ελληνικής καταγωγής(Ρωμιός από την Κων/λη) Ελβετό βουλευτή Ιωσήφ Ζησιάδη για το τι είναι και τι έχει κάνει η Ελλάδα και την πραγματικότητα που της επέβαλλαν να ζήσει.
· Ο Ιωάννης Καποδίστριας και η Ελβετία […] στον Καποδίστρια οφείλεται η συγκρότηση και οργάνωση του σύγχρονου κράτους της Ελβετίας. Συγκεκριμένως, το 1813, υπηρετώντας ως διπλωμάτης στη Μόσχα, διορίστηκε από τον Τσάρο εκπρόσωπος της Ρωσίας στην Ελβετία, με σκοπό να συνεισφέρει στην απαλλαγή της από την επιρροή του Ναπολέοντα. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ενότητα, την ανεξαρτησία και την ουδετερότητα της Ελβετίας και συνεισέφερε στο ελβετικό σύνταγμα, που προέβλεπε αυτόνομα κρατίδια (καντόνια) ως μέλη της ελβετικής ομοσπονδίας, με προσωπικά προσχέδια. Συμμετείχε στο Συνέδριο της Βιέννης ως μέλος της ρωσικής αντιπροσωπίας και αργότερα εκπρόσωπος της Ρωσίας στη Συνδιάσκεψη των Παρισίων το 1815, όπου πέτυχε την εξουδετέρωση της αυστριακής επιρροής, την ακεραιότητα της Γαλλίας υπό Βουρβόνο μονάρχη καθώς και την διεθνή ουδετερότητα της Ελβετίας. Με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, ενώ ήταν Υπουργός Εξωτερικών του Τσάρου, υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το αξίωμά του το 1822 για να εγκατασταθεί στη Γενεύη της Ελβετίας, όπου έχαιρε υπόληψης για την προσφορά του. Εκεί παρέμεινε μέχρι το 1928 που ανέλαβε Κυβερνήτης του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους. Αξίζει να σημειώσουμε επιγραμματικά, ότι ο Καποδίστριας ανέπτυξε αξιόλογη ευρωπαϊκή πολιτική η οποία συνίσταται: στην ύφεση και τον σταδιακό αφοπλισμό, την κατάργηση του δουλεμπορίου, την εξάλειψη της πειρατείας, την εδραίωση στο ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα ουδέτερων πολιτειακών ομοσπονδιών, την κατάλυση των κλειστών ιμπεριαλιστικών συνασπισμών, τη δημόσια καταδίκη της αρχής των επεμβάσεων σε ξένες πολιτικές υποθέσεις, την καθιέρωση ενός υπερεθνικού οργανισμού με τη συμμετοχή όλων των κρατών χωρίς διακρίσεις, την υιοθέτηση του θεσμού της διαιτησίας ως μέσου επίλυσης των διεθνών διαφορών, την θέσπιση των συνταγματικών θεσμών και την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την βαθμιαία ανεξαρτητοποίηση των αποικιών. […]
· Ουδετερότητα: Το 1789, με την εισβολή της Γαλλίας, η Ελβετία μετεξελίχθηκε σε ενωμένη Ελβετική Δημοκρατία. Με την ανάκτηση της ανεξαρτησίας της, το 1815, τα σύνορα της Συνομοσπονδίας οριστικοποιήθηκαν στο Συνέδριο της Βιέννης και έκτοτε, η πολιτική της Ελβετίας για μόνιμη ένοπλη ουδετερότητα, αναγνωρίστηκε διεθνώς. Η ουδετερότητα χρησιμοποιήθηκε, ως μέσο σωτηρίας, πολλών Εβραίων στον Β’ ΠΠ, αν και όσοι τους έσωσαν αποκαταστάθηκε η μνήμη τους μόλις το 2004.
Ας διαβάσουν κάποιοι εκεί στο «έντυπο» για τους Ελβετούς φιλέλληνες(Εϋνάρδος, J. Meyer). Ας ρωτήσουν και τον ελληνικής καταγωγής(Ρωμιός από την Κων/λη) Ελβετό βουλευτή Ιωσήφ Ζησιάδη για το τι είναι και τι έχει κάνει η Ελλάδα και την πραγματικότητα που της επέβαλλαν να ζήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου