ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΕΠΕΤΕΙΟΙ(27/02): ΕΜΠΡΗΣΜΟΣ ΣΤΟ REICHSTAG ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΕΠΕΤΕΙΟΙ(27/02): ΕΜΠΡΗΣΜΟΣ ΣΤΟ REICHSTAG ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Φεβρουαρίου 28, 2012

Γράφει η Σοφία Τ.

Η 27η Φεβρουαρίου είναι μια μέρα που φέρνει στο νου με ποιον τρόπο εξαπλώθηκε και εδραιώθηκε ο ναζισμός και πώς η μικρή, κατεχόμενη Ελλάδα αντιστέκεται, με την βοήθεια των ποιητών, ακόμα και όταν θρηνεί τον θάνατο ενός μεγάλου από αυτούς. Ο εμπρησμός στο Reichstag, κτίριο της γερμανικής Βουλής, είναι το συμβάν που επέτρεψε στον ναζισμό να εγκαθιδρυθεί και εξαπλωθεί.

Κατά μια εκδοχή, ήταν έργο οργανωμένο από τους ίδιους τους ναζί, για να μπορέσουν να εξοντώσουν τους αντιπάλους και όσους θεωρούσαν «κατώτερούς» τους. Ήταν η αφορμή πάντως να ανασταλούν τα πολιτικά δικαιώματα στην Γερμανία και να κυριαρχήσει ο Hitler. Στις 28/02/1933, όντως, «ο Hitler ζητάει και λαμβάνει από τον πρόεδρο Hindenburg το «Διάταγμα πυρκαγιάς Reichstag», που καταπατά τις περισσότερες πολιτικές ελευθερίες στη Γερμανία και απαγορεύει την αντιναζιστική προπαγάνδα. Με το ΚΚΓ εκτός κοινοβουλίου, το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα καταλαμβάνει την πλειοψηφία των εδρών του Reichstag(52%)[…]». Στις 27/02/1933 το Reichstag πιάνει φωτιά και η αστυνομία βρίσκει στο φλεγόμενο κτίριο τον Marinus van der Lubbe, Ολλανδό εργάτη, αριστερό(από το 1925), με πολύ άσχημη ζωή και ένα εργατικό ατύχημα που του στέρησε μέρος της όρασής του. Ο εργάτης αυτός έφθασε στο Βερολίνο το 1933, όπου οι ναζί είχαν αρχίσει να καταπιέζουν αφόρητα τους αριστερούς. Είχε προσπαθήσει να κάψει άλλα μικρά κτίρια στην γερμανική πρωτεύουσα, αλλά, πηγές, λένε ότι όντως αυτός έκαψε το γερμανικό κοινοβούλιο. Το θέμα δεν μπόρεσε να αποσαφηνιστεί ούτε στην δίκη της Νυρεμβέργης. Η πιο «δυνατή» εκδοχή της ιστορίας ήταν ότι η παρουσία του van der Lubbe στο Reichstag, ήταν δώρο για τους ναζί, για να δικαιολογήσουν την φωτιά ως έργο των κομμουνιστών. O Hilter, κατά τον ανταποκριτή των TIMES Steven Delmer, […] «Έφτασε μέχρι την προφητεία: «Να δώσει ο Θεός αυτό να είναι έργο των Κομμουνιστών. Αυτή τη στιγμή γίνεσαι μάρτυρας της αρχής μιας σπουδαίας νέας εποχής στη Γερμανική Ιστορία, her Delmer. Αυτή η πυρκαγιά είναι η αρχή» […] Ο Goering, σε συνομιλία του με τον Hitler(1942) ομολογεί ότι αυτός έκαψε το κτίριο. Ο van der Lubbe αναφέρθηκε τότε ως «πνευματικά καθυστερημένος». Συνελήφθη με όλα τα σύνεργα της φωτιάς πάνω του. Οι Goering, Goebbels και Hitler, συναντήθηκαν και, αναφερόμενοι στο συμβάν, κατέληξαν σε «[…] κομμουνιστική συνομωσία. Πρέπει να συλλάβετε όλους τους Κομμουνιστές πριν κάνουν κι άλλα για να αποσταθεροποιήσουν το καθεστώς».(σχόλιο: οι κομμουνιστές είναι ακόμα κίνδυνοι για την Γερμανία, κατά την πρώην κομμουνίστρια Merkel) Μαζί με τον van der Lubbe, συνελήφθησαν, ως συνεργοί και άλλοι αριστεροί, αν και δεν ήταν παρόντες στο σημείο της φωτιάς. Ανάμεσα τους και 4 στελέχη του ΚΚ Γερμανίας(Georgy Dimitrov). Όλοι, με διαταγή του Goering, δικάστηκαν στο Ανώτατο Δικαστήριο της Λειψίας. Το θέμα απασχόλησε την διεθνή κοινότητα και καλύφθηκε με 120 ξένους δημοσιογράφους. O Dimitrov ανέτρεψε όλες τις κατηγορίες του Goering, ο οποίος του φώναξε θυμωμένος είσαι «ένα κακοποιό στοιχείο, που έπρεπε να είχε καταλήξει στην αγχόνη εδώ και καιρό!». Η δίκη ήταν ένα «χαστούκι» για τους ναζί. Οι 4 από τους 5 κατηγορούμενους αθωώθηκαν. Ο van der Lubbe καταδικάστηκε σε θάνατο, για κομμουνιστική συνομωσία κατά του Κράτους. Στις 27/02/1943, στην κατεχόμενη από τους ναζί Ελλάδα, πεθαίνει ο ποιητής Κωστής Παλαμάς. Ένας πνευματικός άνθρωπος, που από τους πρώτους βρέθηκε στο πλευρό των Ελλήνων και υπέγραψε γραπτή δήλωση όπου καταδίκασε την «ιταμή αξίωση της φασιστικής βίας». Η κηδεία του, μετετράπη σε αντιναζιστική διαδήλωση. Οι θρήνοι για τον χαμό του έγιναν θρήνοι για την Ελλάδα και δήλωση αντίστασης. Ο επικήδειος του Σικελιανού, ακόμα και 69 χρόνια μετά, συγκλονίζει. Ο κόσμος, μην αντέχοντας άλλο την γερμανική ωμότητα, γιατί σιγά-σιγά ο πόλεμος χανόταν για τον Hitler και η Ελλάδα απεδείχθη πολύ δύσκολος αντίπαλος, δεν πτοήθηκε από τα μέτρα καταστολής των κατακτητών και της «κυβέρνησης» Λογοθετόπουλου και κατάκλυσε το Α’ Νεκροταφείο. Οι ναζί απλά παρακολουθούσαν την τελετή, χωρίς να επέμβουν. Η σιωπή έσπασε από τα λόγια του Σικελιανού.
«Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,
Δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…
Βογγήστε, τύμπανα πολέμου…
Οι φοβερές σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα!
Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα!»
Κατόπιν όλοι οι παραβρισκόμενοι στην κηδεία άρχισαν να ψέλνουν τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδας. Οι κατακτητές σαν να είχαν παγώσει από το θέαμα που έβλεπαν. Σαν ο Παλαμάς να κατάφερε να νικήσει με το έργο του και την προσωπικότητά του τον θάνατο και τον δικό του και τον θάνατο που έσπερνε ο ναζισμός. Μόνο η κηδεία του Γεωργίου Σεφέρη μπόρεσε να συγκλονίσει και συσπειρώσει έτσι τους Έλληνες εναντίον ενός δυνάστη. Πλέον υπάρχουν δυνάστες, αλλά όχι πνευματικοί άνθρωποι…