Αραβική άνοιξη, ισλαμικός χειμώνας;
Οκτωβρίου 30, 2011 — Λουκάς
Μέχρι πρόσφατα, οι Αμερικανοί προσπαθούσαν να στριμώξουν το Ιράν μέσω των συμμαχικών τους απολυταρχικών καθεστώτων στον αραβικό κόσμο, όπως η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και η Ιορδανία. Οι δημοκρατικές εξεγέρσεις στην περιοχή τούς ανάγκασαν να αλλάξουν γραμμή, με την ελπίδα ότι θα φέρουν στην εξουσία φιλελεύθερες, φιλοδυτικές δυνάμεις, σαν κι αυτές που προσπάθησε να συσπειρώσει ο Μοχάμεντ ελ Μπαραντέι στην Αίγυπτο.
Οι πρώτες ενδείξεις κάθε άλλο παρά δικαιώνουν αυτές τις προσδοκίες. Στην Τυνησία, τη χώρα που άνοιξε τον χορό της Αραβικής Ανοιξης, πρώτο κόμμα με μεγάλη διαφορά αναδείχθηκε από τις εκλογές της περασμένης Κυριακής το ισλαμικό Ενάχντα. Κάτι ανάλογο αναμένεται να συμβεί σε περίπου ενάμιση μήνα στις εκλογές της Αιγύπτου, με τους μετριοπαθείς Αδελφούς Μουσουλμάνους στην πρώτη θέση, αλλά και με σημαντικό ποσοστό στα πιο σκληροπυρηνικά ισλαμικά κόμματα των σαλαφιστών. Στη Συρία, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και οι σύμμαχοί τους έχουν 10 αντιπροσώπους στο 19μελές Εθνικό Συμβούλιο της αντιπολίτευσης. Οσο για τη Λιβύη, ήδη ο επικεφαλής του νέου καθεστώτος, Μουσταφά Αμπντελτζαλίλ, ανήγγειλε ότι ο ισλαμικός νόμος (σαρία) θα είναι η βάση του νέου Συντάγματος.
Λίγο-πολύ σε όλο τον αραβικό κόσμο επιβεβαιώνεται η τάση που εκδηλώθηκε για πρώτη φορά με τη νίκη της Χαμάς στις παλαιστινιακές εκλογές: Η δημοκρατία δεν φέρνει στην εξουσία τους φιλελεύθερους αστούς που θα επιθυμούσε η Δύση, αλλά την κυριότερη δύναμη που συγκρούστηκε επί δεκαετίες με τα παλιά, απολυταρχικά καθεστώτα, το πολιτικό Ισλάμ. Ασφαλώς, στις γραμμές του τελευταίου συγκρούονται πολύ διαφορετικά ρεύματα, από τους μετριοπαθείς του Ενάχντα που εμπνέονται από την Τουρκία του Ερντογάν, μέχρι τους ακραίους φονταμενταλιστές της Αιγύπτου και της Συρίας. Σε κάθε περίπτωση, η «εξημέρωση» του πολιτικού Ισλάμ δεν φαίνεται εύκολη υπόθεση για την Αμερική, ιδιαίτερα αν δεν υπερβεί τη στρατηγική τής άνευ όρων υποστήριξης του Ισραήλ εις βάρος των Παλαιστινίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου