Ένα ματωμένο σύμβολο εμπνέει για 38 χρόνια >Η ιστορία της σημαίας του Πολυτεχνείου

ΚΥΡΙΑΚΉ, 20 ΝΟΕΜΒΡΊΟΥ 2011

Ένα ματωμένο σύμβολο εμπνέει για 38 χρόνια >Η ιστορία της σημαίας του Πολυτεχνείου

Της Ευαγγελίας Σιζοπούλου

17Νοεμβρίου 1973, ώρα 02:58 π.μ., λεωφόρος Πατησίων, Αθήνα… Η πύλη του Πολυτεχνείου πέφτει…Το χουντικό τανκ δεν δίστασε ούτε στη θέα δεκάδων φοιτητών που κρέμονταν από αυτήν. Δεν δίστασε ούτε και στη σκέψη ότι αυτοί οι ωραίοι «ελεύθεροι πολιορκημένοι» ήταν αδέρφια και είχαν αίμα ελληνικό στις φλέβες τους. Η πύλη έπεσε και το τανκ εκτέλεσε με τραγική…επιτυχία τις εντολές του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Πανικός, ποδοπατήματα, φωνές, βουητά, χιλιάδες φοιτητές να οδηγούνται εκτός του ηρωικού χώρου…Όμως κάτω από τις ερπύστριες, μια ματωμένη σημαία έγινε το ουσιαστικότερο σύμβολο εκείνου του αγώνα και εκείνης της γενιάς που όρθωσε το ανάστημά της στο δικτατορικό καθεστώς, απαιτώντας δημοκρατία και αξιοπρέπεια.
 

Μια ματωμένη σημαία που κανείς δεν κατάλαβε πώς «σώθηκε» από τις ερπύστριες και πώς «έφυγε» από το Πολυτεχνείο. Εκείνη η σημαία βρίσκεται κάθε χρόνο επικεφαλής της πορείας του Πολυτεχνείου προς την αμερικανική πρεσβεία. Βρίσκεται στην κατοχή της Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ, η οποία τη φυγαδεύει με έναν ιδιαίτερο τρόπο, αφού η σημαία του Πολυτεχνείου αποτελεί χρόνια τώρα, το μήλον της Έριδος, μεταξύ των αριστερών φοιτητικών και νεολαιίστικων παρατάξεων. Μέχρι και ισχυρή ομάδα περιφρούρησης συνοδεύει την ομάδα των πεζοπόρων φοιτητών της ΠΑΣΠ (φοιτητική παράταξη του ΠΑΣΟΚ) για προστασία της σημαίας.
 

Κάνοντας αναζήτηση σε διάφορες πηγές προκύπτει ότι η ηρωική σημαία του Πολυτεχνείου που έχει πάνω της κηλίδες αίματος, έφτασε στην Εθνική Φοιτητική Ένωση Ελλάδος (ΕΦΕΕ) και στον πρώτο μεταπολιτευτικό πρόεδρό της Γιώργο Σταματάκη, της ΚΝΕ. Στην πρώτη πορεία του 1975 την κρατούσαν ο Στέφανος Τζουμάκας, ο Σταματάκης, ο γενικός γραμματέας Χρύσανθος Λαζαρίδης (ΚΚΕ Εσωτερικού) και ο πρόεδρος της τότε ΕΣΕΕ. Το 1976 πέρασε στα χέρια του Τζουμάκα της ΠΑΣΠ, μετέπειτα υπουργού του ΠΑΣΟΚ. Ουσιαστικά από εκείνη τη στιγμή η σημαία του Πολυτεχνείου πέρασε στα χέρια της ΠΑΣΠ. Τον Τζουμάκα διαδέχθηκε ο Χρήστος Παπουτσής που εξελέγη πρόεδρος της ΕΦΕΕ το 1978 μέχρι το 1980, οπότε η ΕΦΕΕ έπαψε να υπάρχει. Η σημαία στη συνέχεια βρέθηκε στα χέρια του Φώτη Χατζημιχάλη, ο οποίος με τη σειρά του την παρέδωσε το 1982 στον Γιάννη Τσαμουργκέλη. Από το 1982 η σημαία έπαψε να βρίσκεται στα γραφεία της ΕΦΕΕ και άρχισε να φυλάσσεται σε σπίτια στελεχών της ΠΑΣΠ. Το 1987 η σημαία βρέθηκε στα χέρια του Βασίλη Τόγια, ο οποίος το 1989 υπήρξε ο πρώτος εκλεγμένος γραμματέας της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ. Από τότε, η σημαία μεταφέρεται στην πορεία με πάσα μυστικότητα, αφού έγιναν πολλές προσπάθειες για να αποσπαστεί από την ΠΑΣΠ.

Τριγμοί στις σχέσεις ΠΑΣΟΚ - Νεολαίας 

Τη σημαία τη ζητά εδώ και χρόνια το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο με σκοπό να την τοποθετήσει στο Μουσείο του, υποστηρίζοντας την άποψη άλλων νεολαιών, ότι αυτό το σύμβολο δεν ανήκει σε κόμμα ή σε κομματική νεολαία. Κάτι στο οποίο αντιδρά η Νεολαία ΠΑΣΟΚ, στις σχέσεις της οποίας με το κόμμα της υπήρξαν τριγμοί για αυτό το θέμα. Το ΠΑΣΟΚ υποστηρίζει ότι η Νεολαία του πρέπει ναπαραδώσει τη σημαία στη Βουλή για προστασία. Από πλευράς της η ΠΑΣΠ κοντραρίστηκε έντονα με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, σημειώνοντας ότι θα περιφρουρήσει τη σημαία-σύμβολο και θα την παραδώσει όταν συγκροτηθεί και πάλι Κεντρικό Συμβούλιο της ΕΦΕΕ. Η διαμάχη κρατάει χρόνια με το πιο πρόσφατο επεισόδιό της να σημειώνεται πριν από τρεις μέρες. Ο γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Καρχιμάκης τάχθηκε υπέρ της παράδοσης της σημαίας,σημειώνοντας ότι αυτή «δεν είναι λάφυρο και δεν χρειάζεται ούτε φανερούς ούτε μυστικούς νομείς».

Το κοινό… μυστικό των φοιτητών 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΣΙΖΟΠΟΥΛΟΥ

ΜΑΡΤΥΡΙΑ

ΟΝΤΑΣφοιτήτρια πριν από μερικά χρόνια στην Αθήνα κι έχοντας ενεργό εμπλοκή στο φοιτητικό κίνημα, δήλωσα παρούσα σε αρκετές πορείες του Πολυτεχνείου. Την πρώτη φορά, λίγες ώρες πριν την έναρξή της βρέθηκα στα γραφεία της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ και της ΠΑΣΠ στο κέντρο της Αθήνας. Πέρα από τον αναβρασμό και την έντονη κινητοποίηση που επικρατούσε ενόψει του μεγάλου γεγονότος, η συζήτηση κάποιων στελεχών της Νεολαίας επικεντρωνόταν σε μια…σημαία. Λίγα και μετρημένα λόγια που στα αφτιά όσων δεν γνώριζαν, έμοιαζαν περισσότερο με κωδικούς και όχι με λέξεις ουσίας και περιεχομένου. Λόγια και βλέμματα που μπέρδευαν ακόμα περισσότερο το ήδη μπερδεμένομυαλό, που για πρώτη φορά ερχόταν αντιμέτωπο με το πάθος και τη δύναμη του ελληνικού φοιτητικού κινήματος.

«Η σημαία…», έλεγε κάποιος. «Ποιος;», ρωτούσε σιγανά ένας άλλος…«Όλα εντάξει;», αγωνιούσε ένας τρίτος. Και οι ματιές εκείνης της μυστικής συνεννόησης να συνεχίζονται.

Βρισκόσουν μέσα σε ένα κλίμα που δεν σε ενέπνεε να ρωτήσεις και να εκφράσεις τις απορίες σου. Που δεν σε άφηνε να βρεις τις λέξεις να ρωτήσεις το πιο απλό: «Μα, για ποια σημαία μιλάτε ρε παιδιά;». Αργότερα αποχωρώντας από τα γραφεία, ρώτησα έναν Ελλαδίτη συμφοιτητή μου για την…ακαταλαβίστικη εκείνη συζήτηση των συναγωνιστών του. Η απάντηση λιτή, χωρίς πολλά. «Για τη σημαία του Πολυτεχνείου. Τη ματωμένη. Την κρατάει εδώ και αρκετά χρόνια η Νεολαία του ΠΑΣΟΚ για να την προστατέψει. Κάθε χρόνο ανατίθεται σε ένα από τα μέλη της να τη μεταφέρει στην πορεία για να είναι επικεφαλής της. Άσε, είναι ολόκληρη ιστορία…». Άκουγα με προσοχή την απάντηση αλλά οι απορίες δεν είχαν λυθεί…ήθελα να ρωτήσω: «Τι εννοείς ματωμένη; Έχει αίμα των ηρωικών φοιτητών, γιατί την κρατάει η Νεολαία, γιατί να την προστατέψει κι από ποιους;». Τελικά, δεν ρώτησα τίποτα…είχα σκοπό να το ψάξω αργότερα μόνη μου. Εκείνη την ώρα, μου αρκούσε που βρισκόμουνα στην Αθήνα και συγκεκριμένα στην πορεία του Πολυτεχνείου. Μου αρκούσε που έστω και με αυτόν τον τρόπο, αρκετά χρόνια μετά, βρέθηκα λίγο πιο κοντά σε εκείνα τα παιδιά που δεν λύγισαν ούτε μπροστά στο επιβλητικό χουντικό τανκ. Αυτό για την έφηβη ψυχή και καρδιά ήταν σπουδαίο και αρκετό.

Όσο για τη σημαία, την είδα αρκετή ώρα μετά…Είναι απίστευτο πως εκείνη ειδικά η ελληνική σημαία, σε κάνει να μην μπορείς να αρθρώσεις λέξη, παρά μόνο να βουρκώσεις. Τελικά, αυτό είναι το μεγαλείο του Ελληνισμού.
http://www.philenews.com/digital/