Αν ήμουν Ελληνας!
Οκτωβρίου 28, 2011 — Λουκάς
Αν ήμουν από την Ελλάδα θα ανησυχούσα. Θα είχα τον νου μου στη στρατιωτική μηχανή που διοικούσε τη χώρα έως το 1974 και η οποία δεν αποκλείεται να αναζητεί την ευκαιρία για να εκδικηθεί!
Του Gabor Steingart*
Οταν σ’ έχουν προσκαλέσει στον τόπο τους οι φίλοι σου, θα ήθελες φεύγοντας να μπορέσεις να πεις ότι «ήταν πολύ όμορφα» και πως εντυπωσιάστηκες απ’ όσα είδες. Δυστυχώς, για τα είκοσι μέλη της ερευνητικής ομάδας της Handlesblatt που επισκέφτηκαν την Ελλάδα προκειμένου να συλλέξουν πληροφορίες γύρω από το επίκεντρο της κρίσης, στάθηκε αδύνατο να κοιτάξουν πίσω κατά τρόπο ευχάριστο.
Αναμφίβολα, τις τελευταίες μέρες συναντήσαμε γενναίους Ελληνες, που αντιμάχονται την κρίση – μια κρίση που είναι πιο δυνατή απ’ αυτούς. Παρά ταύτα, η κυρίαρχη αίσθηση ήταν διαφορετική: Είχαμε έρθει σε μια εξουθενωμένη χώρα, μια χώρα που κουβαλάει στις πλάτες ένα διπλό βάρος – εκείνο του τεράστιου χρέους για το οποίο ευθύνεται η ίδια και εκείνο μιας πολιτικής διάσωσης από πλευράς της Ευρώπης, που κάνει τα πράγματα χειρότερα.
Τα αποτελέσματα που έχουν πετύχει οι «σωτήρες» της Ελλάδας είναι αποκαρδιωτικά: Η παραγωγή μειώνεται, η ανεργία διογκώνεται και οι νέοι ονειρεύονται μια ζωή στο εξωτερικό. Ενα τέτοιο βουνό χρέους δεν μπορεί να πέσει όταν η οικονομική ισχύς συρρικνώνεται. Εν ολίγοις, κανείς δεν κάνει μυς όταν πεθαίνει της πείνας. Αν ήμουν από την Ελλάδα, θα είχα αρχικά καταθέσει μήνυση για πρόκληση σοβαρού τραυματισμού εις βάρος των «σωτήρων» μου και στη συνέχεια θα πήγαινα στο Σύνταγμα, προκειμένου να διαμαρτυρηθώ ενάντια σε μια πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης, που το μόνο που κάνει είναι να επιδεινώνει την κρίση. Η δίνη περιστρέφεται ολοένα και πιο γρήγορα, τραβώντας τη χώρα προς τα κάτω. Η συμφωνία για το «κούρεμα» του χρέους ναι μεν θα επιβραδύνει την αποσύνθεση της Ελλάδας, αλλά δεν θα την αποτρέψει. Κατ’ αρχάς, το «κούρεμα» ήρθε με καθυστέρηση ενός έτους. Αν μια τέτοια απόφαση είχε ληφθεί πέρυσι, το σημερινό χρέος της Ελλάδας θα κυμαινόταν κάτω του 100% της οικονομικής ισχύος της χώρας. Οπως έχουν τα πράγματα πλέον, ωστόσο, η Ελλάδα δεν θα έχει πρόσβαση στις διεθνείς αγορές δανεισμού στο ορατό, τουλάχιστον, μέλλον. Η κατάσταση περιπλέκεται περαιτέρω από το γεγονός ότι το 1/3 των ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου ελέγχεται από τους ίδιους τους Ελληνες – τα 74 δισ. ανήκουν στις τράπεζες και άρα στους αποταμιευτές τους και τα 26 δισ. στα ασφαλιστικά ταμεία και άρα στους δικαιούχους τους. Εν μια νυκτί, οι Ελληνες έγιναν κατά πολύ φτωχότεροι. Κατανοώ, λοιπόν, γιατί ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο άνθρωπος πίσω από τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνη Σαμαρά, λέει πως «αρχικά αρρωστήσαμε με τύφο και τώρα έρχονται να μας δώσουν μια ένεση καρκίνου».
Η θεραπεία που επεβλήθη στην Ελλάδα θυμίζει εκείνη που δοκίμασε το μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ Τζέφρεϊ Σακς και τα Παιδιά από το Σικάγο στη Ρωσία: Βεβιασμένη απορρύθμιση, βιαστικές ιδιωτικοποιήσεις και περικοπές κοινωνικών παροχών. Ετσι δημιουργήθηκε ο καπιταλισμός της Αγριας Δύσης σε μια χώρα που μέχρι σήμερα παραμένει διαιρεμένη μεταξύ δισεκατομμυριούχων και φτωχών. Ο Σακς, ο οποίος έγινε γνωστός ως ο «Δρ Σοκ», ζήτησε αργότερα συγγνώμη από τον ρωσικό λαό. Τον ρόλο του «Δρ Σοκ» έχουν σήμερα αναλάβει οι πολυάριθμοι σωτήρες της Ελλάδας στις Βρυξέλλες, στο Παρίσι και στο Βερολίνο. Αν εμείς είχαμε συμπεριφερθεί στα αδέλφια στην πρώην ανατολική Γερμανία όπως οι Ευρωπαίοι συμπεριφέρονται στους Ελληνες σήμερα, θα οδηγούσαν ακόμα Trabant και θα εξακολουθούσαν να περιμένουν τις μπανάνες. Οσα κάναμε σωστά για τους πολίτες της πρώην Ανατολικής Γερμανίας -από τη διαγραφή των χρεών των επιχειρήσεών τους μέχρι τις μισθολογικές αυξήσεις-, κάνουμε σήμερα λάθος στην περίπτωση της Ελλάδας.
Τα διαβολικά αποτελέσματα του προγράμματος της Ευρώπης για τη διάλυση του Νότου είναι πλέον ορατά στο αστικό τοπίο της Αθήνας. Οι τοξικομανείς πληθαίνουν, όπως και οι ιερόδουλες, τα εμπορικά καταστήματα κλείνουν το ένα πίσω από το άλλο και οι εξαγριωμένοι πολίτες πολλαπλασιάζονται. Ακόμα πιο επικίνδυνα, όμως, είναι όσα δεν φαίνονται. Αν ήμουν από την Ελλάδα θα ανησυχούσα. Θα είχα τον νου μου στη στρατιωτική μηχανή που διοικούσε τη χώρα έως το 1974 και η οποία δεν αποκλείεται να αναζητεί την ευκαιρία για να εκδικηθεί. Το ξέρουμε και απ’ άλλες χώρες: ο Δρ Σοκ είναι εχθρός της δημοκρατίας.
*Ο κ. Gabor Steingart είναι αρχισυντάκτης της γερμανικής οικονομικής εφημερίδας Handlesblatt.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου