Οι λεονταρισμοί του Ταγίπ Ερντογάν
>Από το Νταβός στο «Μαβί Μαρμαρά» με την έξοδο στη Γάζα και τέλος στην Αραβική Άνοιξη
Σε μετέπειτα στάδιο εγκαταλείφθηκε η πολιτική αυτή και η Άγκυρα προχώρησε σε σύσφιξη των σχέσεών της με το Ισραήλ. Εμπόριο, αμυντικές συμφωνίες, κοινές ασκήσεις, τουρισμός. Οι δεσμοί αυτοί ήταν πολύ στενοί ενόσω ο Στρατός είχε το πάνω χέρι στην Τουρκία. Η ανάληψη της εξουσίας από τον Ερντογάν και η περιθωριοποίηση, σε κάποια βαθμό, των ενόπλων δυνάμεων, είχε ως αποτέλεσμα την ένταση της τελευταίας περιόδου. Από το Νταβός άρχισε η κατηφόρα, για να φθάσουμε στα γεγονότα των ημερών με τον Ερντογάν να μεταβαίνει στις χώρες της Αραβικής Άνοιξης και να γίνεται δεκτός ως λυτρωτής και ως μέγας ηγέτης, ικανός να σηκώσει κεφάλι κατά του προαιώνιου εχθρού του αραβικού κόσμου, του Ισραήλ. Στελέχη της πανίσχυρης ισλαμικής οργάνωσης «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» υποδέχτηκαν τον Ερντογάν με επιφυλακτικότητα, ανακοινώνοντας ότι δεν νομίζουν ότι αυτός ή η χώρα του θα πρέπει να καθοδηγούν τον αραβικό κόσμο και να χαράσσουν το μέλλον του.
Αν και ομόθρησκοι οι Τούρκοι δεν είχαν πάντοτε καλές σχέσεις με τους Άραβες, και αυτό οφείλεται στην πολιτική που για αιώνες ακολουθούσε η Οθωμανική Αυτοκρατορία για τις αραβικές χώρες που είχε υπό τον ζυγό της και η απαράδεκτη συμπεριφορά προς αυτούς. Οι σύγχρονοι Άραβες θεωρούν την Τουρκία ως αποστάτη από τον δρόμο του Ισλάμ, καθ’ ότι έχει ως ημέρα αργία της Κυριακή αντί την Παρασκευή, έχει αλλάξει το ημερολόγιό της, την αραβική γραφή, μιμείται τους γκιαούρηδες (άπιστους), κατάργησε τα ιεροδιδασκαλεία, ήταν από τις πρώτες χώρες που αναγνώρισε το Ισραήλ... Άσχετα αν στις 14/9/2011 ο Ερντογάν στο Κάιρο δήλωσε ότι οι Τούρκοι και οι Άραβες είναι αδέλφια, γεγονός είναι ότι μεταξύ τους υπήρχε μια ψυχρότητα. Μίσος τους χωρίζει με τους Αραβες
Οι Σαουδάραβες θεωρούν αμαρτία ότι διάφορα αντικείμενα του προφήτη Μωάμεθ βρίσκονται στην κατοχή της Τουρκίας, αφού η χώρα αυτή έχει απομακρυνθεί από το δρόμο του Ισλάμ.
Πολλές αραβικές και μουσουλμανικές χώρες επέκριναν και επικρίνουν την Τουρκία λόγω της πολιτικής της απέναντι σε αριθμό ομόθρησκων λαών, όπως του Ιράκ, όπου τουρκικά βομβαρδιστικά αεροσκάφη εισέρχονταν στο έδαφός του με πρόφαση να καταδιώξουν τους Κούρδους αντάρτες, ή της Συρίας της οποίας μέρος του εδάφους της (Αλεξανδρέττα) έχει καταληφθεί από την Τουρκία. Την επικρίνουν για τη στάση της πριν και κατά τη διάρκεια του Κόλπου.
ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ?Άραβες λόγιοι αναφέρθηκαν με τα χειρότερα λόγια για τουςΤούρκους. Ένας από αυτούς είναι ο Ιbn ΑlΜukaffa. Πρόκειται για λόγιο που έζησε τον 8ο αιώνα. Μελέτησε και μετέφρασε αρχαίους Έλληνες και σε αυτόν οφείλεται η γνωριμία του αραβικού κόσμου με τους Έλληνες. Ήταν λάτρης του αρχαίου πνεύματος, ενώ αντιπαθούσε υπερβολικά τους Τούρκους. Να τι γράφει για αυτούς: «Οι Τούρκοι είναι άγρια σαρκοβόρα ζώα που δημιουργήθηκαν για να επιτίθενται σε άλλους λαούς».
?Ο Αbu Suleyman ΑlΜantiki, λόγιος και αυτός, χαρακτήρισε τους Τούρκους ως ζώα και πολύ υποδεέστερα όντα από τους Άραβες.
?Ο Αbu Ζeyd Αhmed SahlΑl Βalhi ισχυριζόταν ότι οι Τούρκοι είναι υπαίτιοι για κάθε κακό καικαταστροφή που δέχονται οι Άραβες. Ο Βalhi χαρακτηρίζει τους Τούρκους τύραννους.
?Ο Ιbni Sina, φιλόσοφος και γιατρός, (θεωρείται ίσως ο μεγαλύτερος φιλόσοφος του ισλαμικούκόσμου και συνεχιστής της διδασκαλίας του Αριστοτέλη, έλεγε ότι οι Τούρκοι είναι όντα με κάποια πνευματική καθυστέρηση.
Στα έργα του Αl-Sika Rahtu-Αki διαβάζουμε πολλούς παρόμοιους χαρακτηρισμούς για τους Τούρκους.
?Ο Ιdrisi ήταν γνωστός γεωγράφος και σύμβουλος του βασιλιά της Σικελίας Ruggiero ΙΙ. Η άποψή του για τους Τούρκους ήταν ότι πρόκειται για μια φυλή άγρια, εκδικητική, αμόρφωτη.
?Ο Ιmam-i Gazellθεωρείται η σημαντικότερη προσωπικότητα μετά τον ιδρυτή της μωαμεθανικήςθρησκείας Μωάμεθ. Για τους Τούρκους γράφει: «Είναι άστατοι.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του βίου τους δεν ακολουθούν το σωστό δρόμο». ?Από τους σύγχρονους Άραβες, ο Σαουδάραβας Μοχάμμετ Χασάν Ζιντάν (στον αραβικό κόσμο θεωρείται αυθεντία στις ιστορικές μελέτες) γράφει: Οι Τούρκοι έχουν σώμα ελαφιού και κάνουν πράξεις λεονταριού. Τα πρόσωπά τους δείχνουν καθαρά αλλά η καρδιά τους είναι σαν τον βράχο. Μακριά από τους Τούρκους. Σε άρθρο του στην σαουδική εφημερίδα Οκάζ, έγραφε: «Μακριά από τους Τούρκους γιατί είναι φυλή ασιατική, απόγονοι των Μογγόλων».
?Ο μουφτής της Αιγύπτου Μουχάμτερ Αμτούχ δήλωνε: «Οι Τούρκοι είναι βάρβαροι. Η συμβολή τους στο Ισλάμ είναι ζημιογόνα».
?Ο Σύρος συγγραφέας Αμτουλραχάν πιστεύει ότι οι Τούρκοι μόνο κακό έκαναν στο Ισλάμ.
?Ο Άγγλος πρόξενος στην Παλαιστίνη JamesFinn (1853-1858) έγραφε: «Οι Άραβες απεχθάνονται και μισούν τους Τούρκους (Τουρκέρ Αλκλάν, στη Ραντικάλ, στις 9/7/2010).
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ 25/09/2011
Για μια ακόμη φορά ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν κατάφερε να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας επάνω του, προβάλλοντας εαυτόν και την Τουρκία ως υπερασπιστές του καταπιεζόμενου από τους Ισραηλίτες παλαιστινιακού λαού. Κατάφερε ακόμη να αυξήσει τα ποσοστά του κόμματός του (του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης). Δημοσκόπηση της εταιρίας Σόναρ έδειξε ότι το κόμμα του Ερντογάν βρίσκεται στην πρώτη θέση των προτιμήσεων των Τούρκων ψηφοφόρων με ποσοστό 52,25% (αύξηση 3 ποσοστιαίων μονάδων ), ενώ το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μείωσε τα ποσοστά που έλαβε στις τελευταίες εκλογές κατά 3,6 ποσοστιαίες μονάδες, περιοριζόμενο σε ποσοστό 22,37%.
Για τους λεονταρισμούς του Ερντογάν γράφτηκαν και λέχθηκαν πολλά. Οι αναλύσεις Ελλήνων, Τούρκων και ξένων πολιτικών αναλυτών επικεντρώνουν την προσοχή τους στο στόχο της Τουρκίας να καταστεί ηγέτιδα δύναμη του σουνίτικου κόσμου, αφήνοντας στο περιθώριο το σιίτικο Ιράν, που και αυτό με τη σειρά του διεκδικεί τον ίδιο ρόλο.
Για τους λεονταρισμούς του Ερντογάν γράφτηκαν και λέχθηκαν πολλά. Οι αναλύσεις Ελλήνων, Τούρκων και ξένων πολιτικών αναλυτών επικεντρώνουν την προσοχή τους στο στόχο της Τουρκίας να καταστεί ηγέτιδα δύναμη του σουνίτικου κόσμου, αφήνοντας στο περιθώριο το σιίτικο Ιράν, που και αυτό με τη σειρά του διεκδικεί τον ίδιο ρόλο.
Οι βάσεις για την αντιισραηλιτική στάση και συμπεριφορά της Τουρκίας τέθηκαν στο Νταβός τον Ιανουάριο του 2009, μετά την αντιπαράθεση με τον τότε πρωθυπουργό του Ισραήλ Σιμόν Πέρεζ. Ο Ερντογάν ενοχλήθηκε επειδή -όπως υποστήριξε- δεν τον άφηναν να απαντήσει στον Πέρεζ για τα όσα υποστήριξε για τις συγκρούσεις στη Λωρίδα της Γάζας και εγκατέλειψε την αίθουσα. Και μόνο η στάση αυτή ήταν αρκετή για να κερδίσει τη συμπάθεια του αραβικού κόσμου.
Αποκορύφωμα της έντασης στις σχέσεις των δύο κρατών ήταν η επίθεση που δέχτηκε το πλοίο «Μαβί Μαρμαρά» τον Μάιο του 2010 από Ισραηλινούς κομάντος, όταν επιχείρησε να παραβιάσει την αποκλεισμένη θαλάσσια ζώνη της Γάζας. Από τότε η Τουρκία διεκδικεί από το Ισραήλ μια δημόσια συγγνώμη, αποζημίωση των οικογενειών των φονευθέντων εννέα Τούρκων και τον τερματισμό του αποκλεισμού. Φυσικά το Ισραήλ αψήφησε τις έμμεσες και άμεσες απειλές της Τουρκίας.
Με την αποστολή του «Μαβί Μαρμαρά» και τον σάλο που προκλήθηκε από την δολοφονία Τούρκων, ο Ερντογάν ανέβασε τις μετοχές του μεταξύ των Αράβων. Σε έκθεση του ΟΗΕ για την επίθεση στο τουρκικό πλοίο, που συντάχτηκε από τον Πάλμερ και δημοσιοποιήθηκε αρχές Σεπτεμβρίου, γίνεται μεν αναφορά στην υπερβολική χρήση βίας από τους Ισραηλινούς, ωστόσο υποστηρίζεται πως ο ναυτικός αποκλεισμός της Γάζας είναι νόμιμος. Η αναφορά αυτή δεν άρεσε στην Τουρκία.
Το κερασάκι στην τούρτα για τους Τούρκους ήταν η συμφωνία του Ισραήλ με την Κύπρο για έρευνες για φυσικό αέριο, αλλά και κάποιες έμμεσες δηλώσεις Ισραηλινών ότι θα εξοπλίσουν και θα εκπαιδεύσουν Κούρδους αντάρτες και ότι θα εργαστούν προς αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας.
Οι σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ ήταν ανέκαθεν στην ημερησία διάταξη του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών, στο οποίο υπήρχαν και υπάρχουν δύο σχολές σκέψης. Η μια υποστηρίζει ανεπιφύλακτα την ανάπτυξη των σχέσεων με το Τελ Αβίβ και η άλλη το ακριβώς αντίθετο. Μέχρι τελευταία η πλάστιγγα κάποτε έκλινε υπέρ των απόψεων της μιας σχολής και κάποτε υπέρ της άλλης, ανάλογα με το διεθνές σκηνικό.
Μετά το τελευταίο στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία (12/9/1980), υπέρ της αναβάθμισης των σχέσεων με το Ισραήλ ήταν ο γενικός διευθυντής του Υπουργείου Εξωτερικών, ο πρέσβης της Τουρκίας στην Ουάσιγκτον, ο αντιπρόσωπος της χώρας στον ΟΗΕ και άλλα στελέχη του υπουργείου και του διπλωματικού σώματος. Επικεφαλής του φιλοαραβικού μετώπου ήταν ο υπουργός Ιλτέρ Τουρκμέν. Μετά από πολλές παρασκηνιακές ζυμώσεις ο Τουρκμέν πέτυχε να πείσει τον δικτάτορα Εβρέν να υποβαθμίσει τις διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ και να επικεντρωθεί στην αναβάθμιση των σχέσεων με τους Άραβες. Η τότε ηγεσία ήλπιζε ότι με την ανάπτυξη των σχέσεων με τον αραβικό κόσμο θα ανοίξει τις πύλες της μια τεράστια αγορά, η Τουρκία θα εξασφαλίσει καύσιμα σε συμφέρουσες τιμές, θα τυγχάνει υποστήριξης σε ψηφίσματα του ΟΗΕ.
Σε μετέπειτα στάδιο εγκαταλείφθηκε η πολιτική αυτή και η Άγκυρα προχώρησε σε σύσφιξη των σχέσεών της με το Ισραήλ. Εμπόριο, αμυντικές συμφωνίες, κοινές ασκήσεις, τουρισμός. Οι δεσμοί αυτοί ήταν πολύ στενοί ενόσω ο Στρατός είχε το πάνω χέρι στην Τουρκία. Η ανάληψη της εξουσίας από τον Ερντογάν και η περιθωριοποίηση, σε κάποια βαθμό, των ενόπλων δυνάμεων, είχε ως αποτέλεσμα την ένταση της τελευταίας περιόδου. Από το Νταβός άρχισε η κατηφόρα, για να φθάσουμε στα γεγονότα των ημερών με τον Ερντογάν να μεταβαίνει στις χώρες της Αραβικής Άνοιξης και να γίνεται δεκτός ως λυτρωτής και ως μέγας ηγέτης, ικανός να σηκώσει κεφάλι κατά του προαιώνιου εχθρού του αραβικού κόσμου, του Ισραήλ. Στελέχη της πανίσχυρης ισλαμικής οργάνωσης «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» υποδέχτηκαν τον Ερντογάν με επιφυλακτικότητα, ανακοινώνοντας ότι δεν νομίζουν ότι αυτός ή η χώρα του θα πρέπει να καθοδηγούν τον αραβικό κόσμο και να χαράσσουν το μέλλον του.
Η απουσία ηγετικών μορφών στις χώρες της Αραβικής Άνοιξης προσφέρει την ευκαιρία στον Ερντογάν να προβληθεί ως ηγετική προσωπικότητα. Μετά τις προκλητικές και προσβλητικές δηλώσεις του σε βάρος του Ισραήλ και τα μεγάλα λόγια για αντίποινα αν το Ισραήλ διανοηθεί και επιτεθεί σε πλοία που μεταφέρουν βοήθεια στη Γάζα, διενεργήθηκε δημοσκόπηση στις χώρες αυτές, με τον Ερντογάν να θεωρείται το πιο αγαπητό πρόσωπο. Η αγάπη και συμπάθεια στο πρόσωπο του Ερντογάν εκφράζεται σε μια περίοδο κατά την οποία βράζει το καζάνι της πολιτικής σε πολλές αραβικές χώρες.
Πώς ο Ερντογάν θα υπερασπιστεί τους λαούς αυτούς από τον όποιο κίνδυνο όταν συμπεριφέρεται με τον τρόπο που συμπεριφέρεται στους Κούρδους της Τουρκίας, όταν η χώρα του κατέχει μεγάλο τμήμα κυπριακού εδάφους, όταν δεν καταδίκασε τις σφαγές στο Νταρφούρ; Σε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον πρωθυπουργό της Αιγύπτου δήλωσε: «Το Ισραήλ δεν έχει να πει τίποτα στον κόσμο για την ειρήνη». Τι έχει όμως να πει εκείνος για την γενοκτονία 1,5 εκατ. Αρμενίων, τον ξεριζωμό των Ελλήνων της Πόλης, την εισβολή στη Κύπρο, τη σφαγή των Κούρδων;
Αν και ομόθρησκοι οι Τούρκοι δεν είχαν πάντοτε καλές σχέσεις με τους Άραβες, και αυτό οφείλεται στην πολιτική που για αιώνες ακολουθούσε η Οθωμανική Αυτοκρατορία για τις αραβικές χώρες που είχε υπό τον ζυγό της και η απαράδεκτη συμπεριφορά προς αυτούς. Οι σύγχρονοι Άραβες θεωρούν την Τουρκία ως αποστάτη από τον δρόμο του Ισλάμ, καθ’ ότι έχει ως ημέρα αργία της Κυριακή αντί την Παρασκευή, έχει αλλάξει το ημερολόγιό της, την αραβική γραφή, μιμείται τους γκιαούρηδες (άπιστους), κατάργησε τα ιεροδιδασκαλεία, ήταν από τις πρώτες χώρες που αναγνώρισε το Ισραήλ... Άσχετα αν στις 14/9/2011 ο Ερντογάν στο Κάιρο δήλωσε ότι οι Τούρκοι και οι Άραβες είναι αδέλφια, γεγονός είναι ότι μεταξύ τους υπήρχε μια ψυχρότητα.
Οι μεν Άραβες δεν δικαιολογούσαν την Τουρκία για τις στενές σχέσεις που ανάπτυσσε με το Ισραήλ, οι δε Τούρκοι δεν δικαιολογούσαν τους ομόθρησκους Άραβες που υποστήριζαν την Κυπριακή Δημοκρατία, επένδυαν σε αυτή, χρηματοδοτούσαν έργα υποδομής.
ΑΜΟΙΒΑΙΑείναι και τα αισθήματα των Τούρκων για τους Άραβες. Η τουρκική παροιμία «Νe arabin yuzu, ne Sam’in sekeri» αντανακλά πλήρως τα αισθήματα των Τούρκων, αφού αποτρέπει τους Τούρκους από το να επισκεφθούν τη Δαμασκό και να γευτούν τα γλυκά της, αφού θα είναι υποχρεωμένοι να συναντήσουν πρόσωπο Άραβα. Όταν ξέσπασαν οι ταραχές στη Λιβύη, ο Καντάφι δήλωσε ότι «δεν πρόκειται να αφήσουμε τη χώρα μας και πάλι στους Τούρκους», υπονοώντας σε λαούς που τους συμπεριφέρθηκαν βάρβαρα. Όταν η επίσημη Τουρκία διαμαρτυρήθηκε για τη δήλωση, ο Λίβυος ηγέτης δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι αυτή η έκφραση έχει ριζώσει μεταξύ του λιβικού λαού για τους Τούρκους. Όσο και αν προσποιούνται φιλικά αισθήματα με τους Σαουδάραβες, υπάρχει ένα αμοιβαίο μίσος. Οι μεν Τούρκοι δεν χωνεύουν το ότι οι Άγιοι Τόποι τους, η Μέκκα και Μεδίνα, βρίσκονται στα χέρια των Σαουδάραβων, με τον βασιλιά Φαχτ να δηλώνει ότι δεν θα ήθελε στη χώρα του ούτε μια πέτρα από την εποχή της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Οι Σαουδάραβες θεωρούν αμαρτία ότι διάφορα αντικείμενα του προφήτη Μωάμεθ βρίσκονται στην κατοχή της Τουρκίας, αφού η χώρα αυτή έχει απομακρυνθεί από το δρόμο του Ισλάμ.
Πολλές αραβικές και μουσουλμανικές χώρες επέκριναν και επικρίνουν την Τουρκία λόγω της πολιτικής της απέναντι σε αριθμό ομόθρησκων λαών, όπως του Ιράκ, όπου τουρκικά βομβαρδιστικά αεροσκάφη εισέρχονταν στο έδαφός του με πρόφαση να καταδιώξουν τους Κούρδους αντάρτες, ή της Συρίας της οποίας μέρος του εδάφους της (Αλεξανδρέττα) έχει καταληφθεί από την Τουρκία. Την επικρίνουν για τη στάση της πριν και κατά τη διάρκεια του Κόλπου.
?Ο Αbu Suleyman ΑlΜantiki, λόγιος και αυτός, χαρακτήρισε τους Τούρκους ως ζώα και πολύ υποδεέστερα όντα από τους Άραβες.
?Ο Αbu Ζeyd Αhmed SahlΑl Βalhi ισχυριζόταν ότι οι Τούρκοι είναι υπαίτιοι για κάθε κακό καικαταστροφή που δέχονται οι Άραβες. Ο Βalhi χαρακτηρίζει τους Τούρκους τύραννους.
?Ο Ιbni Sina, φιλόσοφος και γιατρός, (θεωρείται ίσως ο μεγαλύτερος φιλόσοφος του ισλαμικούκόσμου και συνεχιστής της διδασκαλίας του Αριστοτέλη, έλεγε ότι οι Τούρκοι είναι όντα με κάποια πνευματική καθυστέρηση.
Στα έργα του Αl-Sika Rahtu-Αki διαβάζουμε πολλούς παρόμοιους χαρακτηρισμούς για τους Τούρκους.
?Ο Ιdrisi ήταν γνωστός γεωγράφος και σύμβουλος του βασιλιά της Σικελίας Ruggiero ΙΙ. Η άποψή του για τους Τούρκους ήταν ότι πρόκειται για μια φυλή άγρια, εκδικητική, αμόρφωτη.
?Ο Ιmam-i Gazellθεωρείται η σημαντικότερη προσωπικότητα μετά τον ιδρυτή της μωαμεθανικήςθρησκείας Μωάμεθ. Για τους Τούρκους γράφει: «Είναι άστατοι.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του βίου τους δεν ακολουθούν το σωστό δρόμο». ?Από τους σύγχρονους Άραβες, ο Σαουδάραβας Μοχάμμετ Χασάν Ζιντάν (στον αραβικό κόσμο θεωρείται αυθεντία στις ιστορικές μελέτες) γράφει: Οι Τούρκοι έχουν σώμα ελαφιού και κάνουν πράξεις λεονταριού. Τα πρόσωπά τους δείχνουν καθαρά αλλά η καρδιά τους είναι σαν τον βράχο. Μακριά από τους Τούρκους. Σε άρθρο του στην σαουδική εφημερίδα Οκάζ, έγραφε: «Μακριά από τους Τούρκους γιατί είναι φυλή ασιατική, απόγονοι των Μογγόλων».
?Ο μουφτής της Αιγύπτου Μουχάμτερ Αμτούχ δήλωνε: «Οι Τούρκοι είναι βάρβαροι. Η συμβολή τους στο Ισλάμ είναι ζημιογόνα».
?Ο Σύρος συγγραφέας Αμτουλραχάν πιστεύει ότι οι Τούρκοι μόνο κακό έκαναν στο Ισλάμ.
?Ο Άγγλος πρόξενος στην Παλαιστίνη JamesFinn (1853-1858) έγραφε: «Οι Άραβες απεχθάνονται και μισούν τους Τούρκους (Τουρκέρ Αλκλάν, στη Ραντικάλ, στις 9/7/2010).
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ 25/09/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου