Η Τουρκία ξεπερνά την παγίδα του Θουκυδίδη;

του Παντελή Σαββίδη

Υπάρχει μια ψευδαίσθηση στις ΗΠΑ ότι μπορούν να επαναφέρουν την Τουρκία στο δυτικό άρμα.

Νομίζω πως η Τουρκία πέρασε τον Ρουβίκωνα. Η σχέση της Τουρκίας με τη Δύση δεν θα είναι ποτέ ίδια με πριν, ανεξαρτήτως του ποιος θα κυβερνά τη χώρα.

Η Τουρκία έφερε βαρέως το ότι αναγκαζόταν να υποκύπτει στις δυτικές- κυρίως αμερικανικές- επιθυμίες. Και με την τακτική του μαστιγίου (πότε δυναμικά πότε κάνοντας την υπάκουη) και του καρότου έχει δημιουργήσει μια κατάσταση μη αντιστρέψιμη.

Η Τουρκία εδώ που έφθασε δεν έχει κανέναν λόγο να επιστρέψει στο “μαντρί”.

Θα χρησιμοποιήσει το “μαντρί” εκβιάζοντάς το.

Το πως είναι πολύ απλό. Έχει δημιουργήσει μέτωπα με τη Ρωσία τα οποία ενεργοποιεί ή παγώνει όποτε τη συμφέρει.

Αυτήν τη δυνατότητά της θα προβάλλει ζητώντας από τη Δύση να ικανοποιήσει στρατηγικούς στόχους της απέναντι και στην Ελλάδα.

Γι αυτό χρειάζεται μια σοβαρή επαναδιατύπωση της αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής της χώρας.

Στη βάση δύο αξιωμάτων:

Πρώτον η Ελλάδα μόνη της, χωρίς την άμεση εμπλοκή κανενός, θα υποστηρίξει ένοπλα την εδαφική της ακεραιότητα αν χρειαστεί.

Δεύτερον, οι δυτικοί σύμμαχοι της χώρας (ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Ε.Ε.) θα προσφέρουν βορά την χώρα στην Τουρκία αν το συμφέρον τους βρίσκεται στην Άγκυρα.

Η Τουρκία ισχυροποιείται με μεθοδευμένο σχέδιο τη στιγμή που στην Αθήνα περιμένουν την επόμενη κίνησή της για να την αντιμετωπίσουν. Δεν σχεδιάζουν με βάση την καλή ανάλυση του τι θα κάνει η Τουρκία.

Η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων:

-Ανάλυση της πολιτικής της Τουρκίας ως το 2050 από μια ομάδα στην οποία θα συμμετέχει το καλύτερο δυναμικό που διαθέτει η χώρα, ανεξαρτήτως πολιτικής ή ιδεολογικής τοποθετήσεως.

-Διαμόρφωση των στρατηγικών στόχων της χώρας στη βάση της παραπάνω ανάλυσης.

-Επαναδιατύπωση της αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής με βάση την ανάλυση.

-Ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων, της Διπλωματικής Υπηρεσίας και των θεσμών ενημέρωσης.

-Βεβαίως, πάνω από όλα, ανάπτυξη των οικονομικών δυνατοτήτων της χώρας.

Το πως είναι ζητούμενο. Πάντως, ανάπτυξη με την ξεπερασμένη αντίληψη του συγκεντρωτισμού δεν γίνεται. Αυτό το μοντέλο θα οδηγήσει στην συγκέντρωση όλων των πολιτών της χώρας στο λεκανοπέδιο και την συρρίκνωση, από κάθε άποψη της Ελλάδας.