Η ώρα είναι 13.40, ανήμερα την 47η επέτειο του Πολυτεχνείου, και η πλατεία Κλαυθμώνος, όπου έχει προγραμματιστεί συνάντηση διαδηλωτών για τις 2 το μεσημέρι, είναι απροσπέλαστη. Αστυνομικές δυνάμεις δεν αφήνουν κόσμο να περάσει, ενώ απέναντι έχουν μαζευτεί δημοσιογράφοι, φωτογράφοι και λίγοι διαδηλωτές.
Περνούν λίγα λεπτά και δεν συμβαίνει τίποτα, μέχρι το άκουσμα ενός κρότου από την Πανεπιστημίου. Οι δημοσιογράφοι τρέχουν σύσσωμοι και αντικρίζουν ένα τεράστιο πλήθος. Από την Τράπεζα της Ελλάδος μέχρι την Πατησίων στην Ομόνοια, βρίσκονται χιλιάδες διαδηλωτές, στοιχισμένοι και μασκοφορεμένοι. Μπροστά τους οι αστυνομικές δυνάμεις, σε ένα μέχρι στιγμής στέρεο face-off που αντικατοπτρίζει έναν από τους πιο βαθείς διχασμούς της ελληνικής κοινωνίας. Οι άνθρωποι που διαδηλώνουν εδώ βλέπουν στο πρόσωπο της αστυνομίας τις δυνάμεις που οδήγησαν στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Κι ο θυμός, κι από τις δύο πλευρές, κοχλάζει.
Την αναμονή της πλατείας Κλαυθμώνος αντικαθιστά μια ταχύτητα στην αρχική εξέλιξη των γεγονότων στην Πανεπιστημίου. Γίνεται αρχικά μία προσαγωγή, μετά ακόμη μία – κάποιοι αντιτίθενται στους αστυνομικούς που κάνουν τις προσαγωγές. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν απαντούν. Eνας εκ των προσαχθέντων φαίνεται να αιμορραγεί κι ένας ηλικιωμένος κύριος φωνάζει σε έναν αστυνομικό «ντροπή σας». Εκείνος στην αρχή ακούει, έπειτα από διάφορες κατηγορίες όμως τον σπρώχνει. Οι διαδηλωτές δεν σπάνε τη συνοχή – κρατούν αποστάσεις, δεν έχει πάνω από 4 ή 5 άτομα σε κάθε γραμμή της πορείας, και οι αστυνομικοί τούς κοιτούν.
«Το Πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή, ήτανε εξέγερση και πάλη ταξική». «Το Πολυτεχνείο ζει». «Το ΚΚΕ στην πρωτοπορία». «Δώστε λεφτά για την υγεία», είναι κάποια από τα συνθήματα που ακούγονται.
«Σήμερα νιώθω πολύ άσχημα», λέει στην «Κ» ο Δημήτρης Παπαχρήστου, ο οποίος ήταν εκφωνητής του Πολυτεχνείου και σήμερα βρίσκεται απέναντι από την πλατεία Κλαυθμώνος κρατώντας πανό και ένα κόκκινο γαρίφαλο, το οποίο λέει πως συμβολίζει «ζωή, επανάσταση και το αίμα που χύθηκε». «Η Ιστορία γράφεται με ανυπακοή», συμπληρώνει. «Ηρθα για να τιμήσω τους νεκρούς του Πολυτεχνείου», λέει η 75χρονη Υβόννη.
Παρ’ όλα αυτά, το παράλογο του θεάματος είναι δύσκολο να χαθεί. Από τη μια, οι διαδηλώσεις έχουν απαγορευθεί. Θεωρητικά, θα μπορούσαν να γίνονται ερωτήσεις περί μηνυμάτων προσέλευσης. Ομως δεν γίνεται καμία ερώτηση ή προσέγγιση. Από την άλλη, η πορεία είναι ειρηνική. Σε κάποιες στιγμές, μέχρι να γίνει η εναλλαγή των συνθημάτων, επικρατεί σιωπή.
Περίπου 45 λεπτά αργότερα, η αστυνομία επιστρατεύει την αύρα. Πέφτουν τα πρώτα δακρυγόνα. Οι διαδηλωτές υποχωρούν, αλλά δεν διαλύονται. Το τεθωρακισμένο όχημα της αστυνομίας τούς ακολουθεί, οι περισσότεροι τρέπονται σε φυγή και τώρα οι αποστάσεις έχουν χαθεί πλήρως. Κάποιοι τρέχουν με δακρυσμένα μάτια, δίνει ο ένας στον άλλον φιαλίδια με άσπρο Maalox για την καταπράυνση του καψίματος. Φτάνοντας στην Ομόνοια, ξανανοίγει η αύρα, ξαναπέφτουν δακρυγόνα κι οι διαδηλωτές σκορπίζονται. Στα στενά της Ομόνοιας, μετανάστες έχουν βγει έξω από τα μαγαζιά τους, ενώ άλλοι κρέμονται από τα μπαλκόνια τους για να δουν τι συμβαίνει.
Επεισόδια
Αστυνομικοί ακολουθούν κατά πόδας σε κάποια στενά, αλλά τώρα οι διαδηλώσεις στην Αθήνα είναι διασκορπισμένες. Επεισόδια γίνονται στον Σταθμό Λαρίσης, όπου δεν κρατιούνται αποστάσεις, στο Σκοπευτήριο στην Καισαριανή, κι άλλα στη Θεσσαλονίκη, στην Κέρκυρα και στη Λάρισα, μεταξύ άλλων πόλεων, σύμφωνα με μαρτυρίες στα κοινωνικά δίκτυα.
"Καθημερινή"
|
Οι διαδηλώσεις, ο θυμός και τα δακρυγόνααπό anixneuseis |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου