Καλησπέρα σε όλους, θέλω να μοιραστώ την σημερινή μου περιπέτεια με αστυνομικό του τμήματος της περιοχής μου.
Μένω σε απόσταση 500 περίπου μέτρων από το αστυνομικό τμήμα. Βγαίνοντας σήμερα το πρωί για να κάνω τα ψώνια μου, έχοντας μαζί μου και το χαρτί εξόδου και την ταυτότητα, πέρασα από το αστυνομικό τμήμα για να ρωτήσω τι δικαιολογητικά χρειάζονται για μετάβαση για βοήθεια σε συγγενικό πρόσωπο του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος, συγκεκριμένα της μητέρας μου.
Με όσο γνωρίζουμε από την ενημέρωση, προβλέπεται η μετάβαση για βοήθεια αλλά δεν διευκρινίζεται αν μπορεί κάποιος να πάει σε άλλο νομό κι αυτό ήταν το δικό μου ζητούμενο. Εχω μαρτυρίες ότι στην προηγούμενη καραντίνα, κάποιοι που ξεκίνησαν να πάνε για βοήθεια σε άλλο νομό και το πρόστιμο πλήρωσαν και δεν τους επέτρεψαν να πάνε.
Ηθελα λοιπόν διευκρινήσεις και λύση στο πρόβλημά μου.
Εξω από το αστυνομικό τμήμα ήταν 4 αστυνομικοί χωρίς μάσκα , μπήκα στο γραφείο κι ο αστυνομικός που συνάντησα επίσης δεν φορούσε μάσκα ! Για μετάβαση σε βοήθεια μου είπε πως πρέπει να έχω μαζί μου βεβαίωση γιατρού, αναρωτήθηκα πως θα έχω βεβαίωση γιατρού όταν ούτε η μητέρα μου που την είδε ο γιατρός είχε. Εξήγησα ότι ο γιατρός κατόπιν εργαστηριακού ελέγχου έκρινε πως πρέπει να χειρουργηθεί κι όρισε χειρουργείο την 17/11/20 και δεν μας το έδωσε γραπτώς. Από ότι γνωρίζω δεν είναι συνήθης πρακτική ο γιατρός να δίνει βεβαίωση στον ασθενή για να χειρουργηθεί, απλά τον προγραμματίζει και το λέει είτε κατ΄ιδίαν είτε τηλεφωνικά, όπως και έγινε και σε μας. Είναι προφανές ότι η μητέρα μου χρίζει βοήθειας, καθώς είναι μόνη της στον τόπο καταγωγής μου κι είναι μεγάλης ηλικίας.
Αξίζει να σας πω πως πριν πάω στην αστυνομία, πήρα πολλά τηλέφωνα στην πολιτική προστασία και προσπάθησα πολλές ώρες να βρω κάποιον να μου εξηγήσει πως μπορώ να πάω για βοήθεια συγγενούς προσώπου σε άλλο νομό, μάταιος κόπος δεν απαντούν στα τηλέφωνα.
Ο αστυνομικός δεν ήταν καθόλου ευγενικός και δεν έδειξε καμία πρόθεση κατανόησης, μου έδωσε τα τηλέφωνα της πολιτικής προστασίας για να μάθω από εκεί, πράγμα αδύνατον. Τον ενημέρωσα ότι δεν μπορώ να επικοινωνήσω με το προστασίας του πολίτη. Στην προσπάθειά μου να βρω λύση, ζήτησα να κάνω γραπτή ΥΔ και να εξηγώ το λόγο που με αναγκάζει να προβώ σε μετακίνηση και απλά θα ήθελα να μου υπογράψει κάποιος ότι έλαβε γνώση. Σκέφτηκα ότι κάνοντας ΥΔ και γνωστοποιώντας τους λόγους μετακίνησης, θα μπορούσα να ταξιδέψω και θα μπορούσα εκ των υστέρων να αποδείξω ότι ήμουν συνοδός στο χειρουργείο της μητέρας μου, καταθέτοντας τότε την βεβαίωση του γιατρού.
Αρνήθηκε και προσπάθησε να με μεταπείσει να μην πάω για βοήθεια, λέγοντάς μου ότι ούτε ο ίδιος πήγε για βοήθεια σε συγγενικό του πρόσωπο.
Αρνήθηκε, λέγοντάς μου ότι δεν ευθύνεται η αστυνομία για ότι συμβαίνει και να πάω να βρω το Χαρδαλιά να κάνω τα παράπονά μου !!
Εξήγησα στο όργανο της αταξίας με την μεγάλη αναίδεια ότι κατέφυγα στην αστυνομία λόγω απόγνωσης και περίμενα τουλάχιστον μια ανθρώπινη συμπεριφορά και στάση και γύρισε με περίσσιο θράσος και μου είπε, το ξέρεις ότι κανονικά έπρεπε να κλείσεις ραντεβού για να έρθεις έως εδώ, το ξέρεις ότι αυτό είναι άσκοπη μετακίνηση ; Για έλα να σου κόψω ένα πρόστιμο !!
Σκέφτηκα ότι ένας τέτοιος παλικαράς θα ήταν κι αυτός που έβαλε πρόστιμο στο παππού άνω των ενενήντα προ ημερών. Με απείλησε με πρόστιμο αλλά δεν μου έκοψε το τρακοσάρι και κάπως έτσι πήρα το μήνυμα πως ήθελε να με ξεφορτωθεί κι ο ίδιος να βγει έξω με τους συναδέρφους του να πάρει χωρίς μάσκα καθαρό αέρα.
Είμαι σίγουρη πως δεν είναι όλοι οι αστυνομικοί τόσο μικρόψυχοι αλλά είμαι σίγουρη πως οι μέρες που διανύουμε είναι μαύρες , σκοτεινές και απάνθρωπες κι ας επιμένουν κάποιοι ότι θέλουν να μας σώσουν από τον ιό. Μας στερούν το να μπορούμε να είμαστε δίπλα στους δικούς μας ανθρώπους σε πολύ δύσκολες δοκιμασίες με το πρόσχημα του να μας σώσουν και δεν αντιλαμβάνονται ότι μας σκοτώνουν με μικρές δόσεις, πολύ ταχτικά, πολύ σιωπηλά, πολύ σοφά.
Κάθε μέρα γυρίζουμε στο σπίτι μας για να θάψουμε ένα νεκρό: μια σκέψη, ένα αίσθημα.Αγγελική Πατεράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου