«ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟ 1821»- Ο Ήρωας συνταγματάρχης ΒΟΥΡΒΑΧΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, (1787-1827)

«ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟ 1821»- Ο Ήρωας συνταγματάρχης ΒΟΥΡΒΑΧΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, (1787-1827)

Πινακοθήκη ηρωικών μορφών

(59)

Επιμέλεια Γ.Γ.Γ

====================

Ο ήρωας συνταγματάρχης Διονύσιος Βούρβαχης, ήταν από την γενιά των εκπατρισθέντων Βουρβάχων μετά την επανάσταση του Δασκαλογιάννη. Ο Διονύσιος γεννήθηκε στο πλοίο τους, που τους μετέφερε στην φιλόξενο γη της ελεύθερης Κεφαλονιάς.

Ο πατέρας του Σωτήριος, Σφακιανός πλοιοκτήτης, διέπλεε με το ιστιοφόρο του την Μεσόγειο και είχε γνωρισθεί με τον πεθερό του αδελφού του Ναπολέοντα. Ο Σωτήριος μετέφερε μήνυμα από την Μασσαλία στην Αίγυπτο για τον Ναπολέοντα, που τον προειδοποιούσε να γυρίσει πίσω, γιατί του ετοίμαζαν αντεπανάσταση.

Ο Ναπολέων εκτίμησε τη βοήθεια του Σωτηρίου Βούρβαχη και έδωσε στην οικογένεια του τη Γαλλική υπηκοότητα. Ο Διονύσιος φοίτησε στην σχολή αξιωματικών της Γαλλίας και έφθασε γρήγορα μέχρι τον βαθμό του Συνταγματάρχη. Πολέμησε στο πλευρό του Ναπολέοντα από την Ισπανία μέχρι την Πολωνία και τραυματίσθηκε τρεις φορές. Βοήθησε τον Βοναπάρτη να γυρίσει πίσω από την εξορία του και να κάνει τις εκατό τελευταίες μέρες πριν το Βατερλό. Μετά την πτώση του Ναπολέοντα τον αποστράτευσαν.

Ακολούθως ο ήρωας ήλθε στην Ελλάδα, συγκρότησε δικό του σώμα από περίπου 800 άνδρες, πολέμησε εναντίον του Κιουταχή όπου στη μάχη στο Καματερό Αττικής σκοτώθηκε στις 27 Ιανουαρίου 1827. Ο Κιουταχής (Ρεσίτ πασάς) έστειλε το κεφάλι του και το ξίφος του στο σουλτάνο, για να του δείξει ότι νικάει Γάλλους στρατηγούς. Ο γιος του Κάρολος θα γίνει ένας από τους ικανότερους Γάλλους αξιωματικούς.

Ο Μπούρμπαχης που αναφέρει ο Μακρυγιάννης στα απομνημονεύματά του είναι ο Διονύσιος Βούρβαχης (Denis Bourbaki 1787 – 1827), συνταγματάρχης του γαλλικού στρατού.

Ο στρατηγός Μακρυγιάννης γράφει στα απομνημονεύματα του:

«… Ο Μεταξάς, ο Κολοκοτρώνης, ο Υψηλάντης κι’ άλλοι είχαν κάμη δική τους κομπανία. Είχε έρθη κι ένας αξιωματικός από την Γαλλία, γενναίος άντρας και καλός άνθρωπος, τον έλεγαν Μπούρμπαχη, ήταν Κεφαλλωνίτης και συγγενής του Μεταξά• ήταν κολονέλος είς την Γαλλία. Αφού άκουσε την λευτεριά της πατρίδας του, ήρθε ν’ αγωνισθεί απαθής πατριωτικώς πήγε να’ βρη τους συγγενείς και τους πατριώτες του•

ηύρε και τον κόντε Μεταξά και τους συντρόφους τους.

Τον οδηγούν και πλερώνει εξ ιδίων του και συνάζει χίλιους ανθρώπους, σκυλιά του χασαπιού, ανθρώπους του Αναπλιού, των μπιλλιάρδων, της φατρίας τους κωλόπανα.

Αφού τον συβούλεψαν αυτείνοι τον αθώον πατριώτη, τον οδηγούν να πάγη εις τον Καραϊσκάκη, όπου ήταν οι περισσότεροι ξυπόλυτοι εις το ορδί τους τα χασάπικα σκυλιά, οπού πολεμούσαν οι περισσότεροι από αυτούς μέσα τ’ Ανάπλι με τις άτιμες γυναίκες, και ύστερα αυτείνοι να πάνε εις τους γυμνούς και νηστικούς, να παίρνουν ταχτικώς το ταΐνι τους, τα μακαρόνια τους κι’ άλλο τους φαγί και τον μιστόν τους, κ’ εκείνοι οπού αγωνίζονταν εις τα χιόνια νηστικοί να λέπουν τα χασάπικα σκυλιά του Αναπλιού να τρώνε και να πλερώνονται – ήθα σκοτώσουν αυτούς, ή ήθα γένη μια φατρία να διαλυθούν.

Αυτά ο αγαθός Μπούρμπαχης δεν τα ‘ξερε (…)

Ο Μπούρμπαχης με τους στρατιώτες του βγήκε εις το Λουτράκι της Κόρθος. Μ’ έστειλε η Διοίκηση και πήγα και του μίλησα όλα αυτά. Και τότε κατάλαβε ο αθώος πατριώτης και πήγε εις τα Μέγαρα, οπού πήγαν και οι άλλοι (…)

Τότε κάνομεν ένα σκέδιον να βγούμεν συνχρόνως εις τα πόστα της Αθήνας αναντίον των Τούρκων• ο Βάσιος, ο Παναγιώτης Νοταράς, ο Μπούρμπαχης και οι Ντερβενοχωρίτες να πάνε να πιάσουνε από βραδύς την Χασιά, να ταμπουρωθούν – είναι η θέση γερή – να πάγη οχτρός εκεί να τον πολεμήσουν. (Ήταν ως τρεις χιλιάδες ασκέρι). Το ταχτικό, ο Νοταράς ο Γιάννης κ’ εγώ ως χιλιοχτακόσιοι άνθρωποι να βγούμεν εις τον Πειραιά τα μεσάνυχτα.

Πήγαμεν• με διορίζει ο Γκόρδον με το σώμα μου να πρωτοβγώ ομπρός εγώ στη θέση του Φαληρέως. Ράξαμεν εις το Πασιά – Λιμάνι. Πρωτοβγήκα με δυο φελούκες• το είχαν πιασμένο οι Τούρκοι. Πολεμήσαμεν μ’ εκείνους καλά• λαβώθηκαν από ‘μας καμπόσοι. Ήρθαν κι’ άλλες δυο φελούκες μ’ ανθρώπους μου και τότε πολεμήσαμεν γενναίως τους Τούρκους, μας πολέμησαν κι’ αυτείνοι παληκαρίσια, και τους τζκίσαμεν και τους πήγαμεν κυνηγώντα ως το μοναστήρι εις τον Άγιον Σπυρίδωνα, εις τον Δράκον. Τότε γυρίσαμε οπίσου• βήκαν κι’ από τ’ άλλα σώματα• βγάλαμεν εκέινη την νύχτα ως δεκαπέντε κανόνια, μικρά μεγάλα, και γρανέτες και φκειάσαμεν και τα ταμπούρια δια νυχτός και τις θέσες των κανονιών• κι’ όσο να φέξη ευρέθηκαν όλα έτοιμα. Μεθάγαμεν δουλεύοντας. Όσοι έρχονταν δεν έλπιζαν ότι εμείς να φκειάσουμεν όλα αυτά εκείνη τη νύχτα.

Την αυγή μας βλέπουν οι Τούρκοι έτοιμους και χαζίρικους. Ο Βάσιος και οι άλλοι όλοι δεν πήγαν εις την Χασιά καθώς είχαμεν ομιλίαν, αλλά σηκώθηκαν του κεφαλιού τους και πήγαν σ’ ένα χωριόν, Καματερόν το λένε, μιαν ώρα από την Αθήνα. Πήγαν και πιάσαν μια θέση αδύνατη• κι’ αυτό το λάθος το ‘καμεν ο Βάσιος• ότι αυτός γνώριζε τον τόπον της Αθήνας, αγωνίζονταν τόσον καιρόν σε αυτά τα μέρη. Πριν πιάσουν θέσες και να ταμπουρωθούν καλά – κάμαν ένα ταμπούρι τυφλό – τους πέσαν οι Τούρκοι απάνου τους και τους χάλασαν• και σκότωσαν περίτου από τρακόσιους πενήντα Έλληνες• και τους ρίξαν εις φυγή.

Και σκοτώθη κι’ ο αγαθός* Μπούρμπαχης κι άλλοι δυο συνάδελφοί του φιλέλληνες.

‘Ολοι διαλύθηκαν κακώς-κακού. Ο Βάσιος έμεινε εις την Ελεψίνα, ότι οι περισσότεροί του άνθρωποι ήταν Ντερβενοχωρίτες. Τότε πήρε τα κεφάλια αυτεινών ο Κιτάγιας και τα πήγε εις την Αθήνα και τα ‘δειξε των πολιορκημένων και τους είπε να προσκυνήσουνε δια-να σωθούνε αυτείνοι και να μην πάρουν κ’ εμάς εις τον λαιμό τους, οπού ήμαστε εις τον Φαληρέα….»

Προς τιμήν του ήρωα ο δήμος Καματερού τελεί αθλητικούς αγώνες με την ονομασία Βουρβάχεια.

* ανδρείος

http://www.e-sfakia.gr/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%89%CF%80%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%82/36--1821/202------1821

http://physicsgg.me/2013/07/07/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%AE%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%BF-%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%AC-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BA%CE%AF/