Ετικέτες

Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2016

Ήταν η αμερικανική επανάσταση (1776) αλκοολική;



2224874868_a960ca8022_z
του Βαγγέλη Γεωργίου
Αμέρικα, τέλη του 18ου αιώνα. Οι Εγγλέζοι τους είχαν ταράξει στη φορολογία. Βρίσκονταν χιλιάδες μίλια μακριά από τα κέντρο των εξελίξεων, το Λονδίνο, και της πανίσχυρης βρετανικής αυτοκρατορίας, και νιώθανε επαρχιώτες ξιπασμένοι. Δεν εκπροσωπούνταν ούτε καν στην βρετανική βουλή. Πήραν έτσι τις κουμπούρες, εκμεταλλεύτηκαν και ένα μάτσο Ινδιάνους και μέσα σε λίγα χρόνια κάνανε δικό τους κράτος: τις περίφημες Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Διώχνοντας όμως τους κοκκινοτρίχηδες Βρετανούς οι Americans έπρεπε να καλύψουν όχι μόνο το πολιτικό κενό αλλά και το.. κοινωνικό. Εμ, ένας πόλεμος που καταργεί ένα 200ετές σύστημα αποικιών βασισμένο πάνω σε μια αυστηρή ταξική διαστρωμάτωση, που ξεριζώνει την ισχυρή τοπική αριστοκρατία που στα χείλη της είχε συνέχεια το «it’s tea time», και που γράφει στα υποδήματά του την πανίσχυρη αγγλικανική εκκλησία, τότε να πράγματα ίσως ξεφύγουν κάθε ελέγχου.

Οι Αμερικανοί ηγέτες της επανάστασης, το παπαδαριό, προώθησαν την έννοια της ατομικής ελευθερίας, την οποία όμως ο Αμερικανός αγρότης ταύτισε με την ασυδοσία. «Ρε σεις εκτός από το να έχουμε για αρχηγό μας όποιον θέλουμε και να πιστεύουμε σε ό,τι γουστάρουμε, θα τρώμε και θα πίνουμε ό,τι μας καπνίσει.. ώπα, για ξαναπέστο αυτό, θα πίνουμε ό,τι και όσο θέλουμε;». Η πολιτική χειραφέτηση σήμαινε και καταναλωτική.
O αιώνας των επαναστάσεων και των γκιλοτίνων και των εντυπωσιακών ντεκολτέ πλησίαζε στο τέλος και το αλκοόλ είχε γίνει η νέα αμερικανική μόδα. Οι άντρες στις πόλεις πίνανε τα οπίσθιά τους ακόμα και στην δουλειά, οι αγρότες σκότωναν την ώρα τους μετατρέποντας το κριθαράκι τους σε ουίσκι, ενώ το εμπόριο του ρουμιού άνθιζε. Στις ΗΠΑ εκείνης της εποχής λειτουργούσαν 14.000 παρασκευαστήρια οινοπνευματωδών ποτών, με συνολική ετήσια παραγωγή 94.750 τόνους αλκοόλ. Δεν την πάλευαν με τίποτα. Αν ήσουν τουρίστας στις ΗΠΑ τότε, θα έβλεπες γύρω σου συνέχεια σουρωμένους. Σε μια κηδεία, αυτοί που ανέλαβαν το δύσκολο έργο να πάνε το φέρετρο στο νεκροταφείο, είχαν γίνει τόσο σκνίπα που έχασαν το δρόμο για το κοιμητήριο. Υπολογίζεται ότι 40 χρόνια μετά την ίδρυση του νέου αμερικανικού κράτους, δηλαδή περίπου μέχρι το 1820, υπήρχαν 7.000.000 άνδρες και γυναίκες αλκοολικοί σε ένα σύνολο 10.000.000 περίπου. Οι ΗΠΑ φάνταζαν ως μια “αλκοολική δημοκρατία” στα πρόθυρα κοινωνικής αποδιοργάνωσης.
Η κοινωνική ελίτ – αυτή κανένα σύστημα δεν την κατήργησε – ένιωσε να απειλείται από την αύξηση φαινομένων εγκληματικότητας και αλκοολισμού, θεωρώντας τα σημάδια ευρύτερης κοινωνικής αποσύνθεσης που θα τους έπαιρνε ο διάολος τον πατέρα και τις βίλες. Το κόμμα των Φεντεραλιστών, που εξέφραζε αυτή την άρχουσα τάξη βρήκε την λύση: θα συμμαχούσαν με την προτεσταντική εκκλησία και θα πρότασσαν την αποχή από το αλκοόλ, ως μέσο κατευνασμού των ανεξέλεγκτων μαζών. Για τους παπάδες, ο αλκοολισμός μωρέ δεν σε άφηνε να γίνεις τέλειος και να βοηθήσεις στην ευημερία της κοινότητας, έτσι μια Βίβλος την Ημέρα το ρούμι κάνει πέρα. “Εγκράτεια εγκράτεια χριστιανοί” φώναζαν από τον άμβωνα οι παπάδες και οι αριστοκράτες τους χειροκροτούσαν αντιδρώντας στην πολιτική της παρακμής και της κοινωνικής αναρχίας.
Πολύ σύντομα οι Φεντεραλιστές σαν κόμμα θα διαλύονταν και τον αντιαλκοολικό χορό θα έσερναν οι παπάδες που 100 χρόνια αργότερα -με την βοήθεια άλλων πανίσχυρων κινημάτων- θα κατάφερναν να περάσουν την στεγνή 18η Τροπολογία, που απαγόρευε την διακίνηση, πώληση και κατανάλωση ποτών που περιείχαν άνω του ½ για 1% οινόπνευμα. Όταν το 1920 ψηφίστηκε η Τροπολογία περί Ποτοαπαγόρευσης, ο διάσημος ευαγγελιστής Μπίλι Σάντεϋ (Billy Sunday), ξεστόμισε ένα βατράχι: «τελείωσε η εποχή των δακρύων. Οι βρώμικες φτωχές συνοικίες θα αποτελούν σε λίγο παρελθόν. Θα μετατρέψουμε τις φυλακές μας σε εργοστάσια και τα κελιά σε αποθήκες. Οι άνδρες θα περπατούν στητοί, οι γυναίκες θα χαμογελούν και τα παιδιά θα γελούν. Η κόλαση θα μείνει για πάντα προς ενοικίαση«.
Ο Σάντευ πέταξε μια ιστορικά επαναστατική βλακεία ακυρώνοντας την Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας που έγραψε ο σημαντικότερος επαναστατικός ηγέτης των ΗΠΑ και αμετανόητος λάτρης του κρασιού, Τόμας Τζέφερσον, στα τέλη του 18ου αιώνα..
http://www.flust.gr/%CE%AE%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%B7-%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-1776-%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%BF%CE%BF/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου