Τίνος Κόμματος Εκλογή Αρχηγού;

Τίνος Κόμματος Εκλογή Αρχηγού;

Κώστα Δημ.Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου) Κανένα Κόμμα (ούτε η Ν.Δ) δεν πρέπει να είναι ακέφαλο.
Τι είδους όμως κεφαλή ενδείκνυται;
Πρίν δοθεί απάντηση θα πρέπει να ξεκαθαρίσει το ποίου κομματικού σχηματισμού θα ηγηθεί εκείνος που θα επιλεγεί.
Το κάθε κόμμα οφείλει να έχει συγκεκριμένη δομή, αρχές, φυσιογνωμία, τ α υ τ ό τ η τ α ;

Υφίσταται επομένως σοβαρό θέμα τόσο για τους εκλέγοντες, όσο και για όποιον εκλεγεί.
Αντί να αναζητείται (και βάσει αυτού να εκλεγεί) ο κατάλληλος εκείνος ηγέτης ο οποίος θα υλοποιήσει τα πιστεύω, τις αρχές και τις αξίες μίας παράταξης επιδεικνύοντας – με υπερηφάνεια – την ταυτότητά της, αντ’ αυτού επιχειρείται η ανεύρεση εκείνου που θα την οδηγήσει όπου νομίζει ( δεξιά, κεντροδεξιά, κεντρώα, αριστερά, ή όπου υπάρχουν ψηφαλάκια).
Πρόκειται για τραγική τακτική (ατυχή ή πονηρή) που αναπόφευκτα οδηγεί σε συρρίκνωση και αποτυχία.
Χτίζουν πάνω σε σαθρό έδαφος. Επιδιώκουν ανοικοδόμηση / επανίδρυση / πορεία εκτίναξης προς τα εμπρός χωρίς υποδομή, θεμέλια! Δεν το αντιλαμβάνονται; Δεν μπορούν ή δεν θέλουν να το καταλάβουν; Να διαβάσουν, να ακούσουν μπορούν;
Το έχω ξαναγράψει: Αν δεν συνειδητοποιήσουν κάποια πράγματα, αποκτήσουν επαφή με την ν έ α πραγματικότητα του πολυκομματισμού, καθώς και την απαίτηση του (αφυπνισμένου) ψηφοφόρου που θέλει αλήθειες και όχι θολά συνονθυλεύματα, τότε η Ν.Δ θα καταντήσει γκαρσονιέρα στο υπόγειο της κομματικής Πολυκατοικίας (Δίπλα, ή απέναντι από εκείνη του απομειναδιού του ΠΑΣΟΚ).
Είναι λυπηρό να συνεχίζονται τα – θλιβερά, πλην παραδοσιακά – μαγειρέματα με γεύματα (ανθρωποφαγίας) ανάμεσα σε πρώην ηγέτες, βουλευτές, υποψήφιους αρχηγούς.
Με τέτοιες πρακτικές – εκτός από το αδιαφανές και αντιδημοκρατικό του πράγματος – δεν συμφωνούν οι πολίτες.
Οι Αρχηγοί δεν (θα πρέπει να) βγαίνουν μέσα από μαγέρικα και καφενέδες. Είναι ανεπίτρεπτο. Όσο για τα πρόβατα, αυτά κανείς δεν τα λαμβάνει υπ’ όψιν του. (Επιτρέπεται μόνον να βελάξουν από χαρά όταν τους βγάλουν τσοπάνη).
Αλήθεια πόσο ανεξάρτητος, δίκαιος, χωρίς υποσχέσεις, υποχρεώσεις θα είναι αύριο εκείνος που θα εκλεγεί μέσα από (επικρατέστερες) παρεούλες ή «βαρωνίες»;
Δεν θα χρωστάει κάτι, έστω ένα Υπουργηλίκι ή μια καλή θέση σε όσους τον στήριξαν;
Δεν θα βάλει – αναγκαστικά – στην άκρη /περιθώριο τους άλλους που δεν τον ήθελαν;
Αυτοεκτείθενται καθ’εξιν και κατά σύστημα οι της Ν.Δ, ομολογώντας / παραδεχόμενοι ότι αλληλοσπαράσσονται:
-Βουλευτές, προβεβλημένα στελέχη τοποθετούνται δημόσια υπέρ του Άλφα ή Βήτα υποψηφίου.
– Κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται ότι πρέπει να εκλεγεί Αρχηγός που θα ενώνει.
Άραγε αυτό είναι το πρόβλημα ενός κόμματος, οι εσωκομματικές ισορροπίες;
Υποθέτω ότι οι πολίτες θέλουν ηγέτες μπροστάρηδες, να ενώνουν τους Έλληνες και όχι τις ενδοκομματικές ομαδούλες τους.
Υ.Γ Είναι η ύστατη ευκαιρία αναδιαμόρφωσης, αλλαγής νοοτροπίας και αναζήτησης συγκεκριμένης ταυτότητας, στη Ν.Δ.
Τα ηγετικά – και όχι μόνον – στελέχη της οφείλουν να αφυπνιστούν και να αλλάξουν ρότα/ πορεία πλεύσης.
Αν δεν το πράξουν σημαίνει ότι (εκτός από την αδυναμία συνειδητοποίησης της σύγχρονης πραγματικότητας) έχουν χάσει και το ένστικτο αυτοσυντήρησης.
Πως θα πορευτούν;
Μόνον με αλλαγές Αρχηγών;