Κρούγκμαν:Διαφόρες Αμερικής -Ευρώπης-η απάτη του sucees story τηςλιτότητας (Μικρή συλλογή άρθρων)

Α)Κρούγκμαν: Πολλές οι διαφορές Αμερικής – Ευρώπης

• 

Στιγμιότυπο από το χθεσινό πρωινό πάνελ με θέμα συζήτησης τις προκλήσεις της Δημοκρατίας.

Ο Πολ Κρούγκμαν συμμετείχε και σε πρωινό πάνελ στο πλαίσιο του συνεδρίου, με θέμα την οικονομική ανισότητα. Στις παρεμβάσεις του, μεταξύ άλλων, τόνισε ότι η προσδοκία πολλών ότι η κατάρρευση του 2008 θα οδηγούσε σε ένα νέο New Deal και στην υποχώρηση των φονταμενταλιστών της αγοράς, διαψεύστηκε. Ωστόσο, είπε, η κατάσταση είναι καλύτερη στην Αμερική, όπου ο Ομπάμα ακολούθησε σε κάποιο βαθμό τα χνάρια του Φρανκλίνου Ρούζβελτ. Αντιθέτως στην Ευρώπη, πρόσθεσε, η κατάρτιση της πολιτικής έχει παραδοθεί σε τεχνοκρατικές ελίτ, «που δεν έχουν ιδέα τι κάνουν» και απλώς προωθούν δογματικά πολιτικές που περιορίζουν τα δικαιώματα των εργαζομένων και τα εισοδήματα των πολιτών.

Μιλώντας στο ίδιο πάνελ, η πρώην υπουργός Αννα Διαμαντοπούλου συμφώνησε πως η Ευρωζώνη «δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι», ένα κοινό νόμισμα χωρίς κράτος, και ανέδειξε την ανάγκη για έναν κοινό ευρωπαϊκό προϋπολογισμό που θα περιλαμβάνει σημαντικές μεταβιβάσεις μεταξύ των κρατών-μελών. Ωστόσο σημείωσε, διαφωνώντας με τον Κρούγκμαν, ότι «η λιτότητα δεν είναι το μόνο πρόβλημα στην Ελλάδα» και ότι, με το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα και πολιτική κουλτούρα, μια αλλαγή νομίσματος δεν θα έλυνε τα προβλήματα.
Νωρίτερα, σε πάνελ με θέμα την οικουμενικότητα της φιλελεύθερης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, η Πόλα Ντομπριάνσκι, πρώην υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για θέματα δημοκρατίας, δήλωσε ότι «η δημοκρατία αντιμετωπίζει προκλήσεις, αλλά δεν βρίσκεται σε υποχώρηση». Ο Μπένι Τάι, αναπληρωτής καθηγητής Νομικής στο Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ, έδωσε το στίγμα των διεκδικήσεων της κινεζικής επαρχίας λέγοντας ότι «δεν μας αρκεί η υλική ευημερία» και ότι «θέλουμε ελευθερία, το δικαίωμα να επιλέγουμε τους ηγέτες μας». Από την πλευρά του, ο επενδυτής υψηλού κινδύνου Ερικ Λι εξέφρασε τον σκεπτικισμό του για την οικονομική αποδοτικότητα των δημοκρατικών χωρών, αντιπαραθέτοντάς τη με τα επιτεύγματα της Κίνας τα τελευταία 30 χρόνια.
Η ισλαμιστική απειλή
Στη συζήτηση σχετικά με την ισλαμιστική απειλή, ο Ρίτσαρντ Ντίαρλοβ, πρώην επικεφαλής της βρετανικής υπηρεσίας πληροφοριών MI6, σημείωσε ότι το πρόβλημα του «Ισλαμικού Κράτους» δεν θα αντιμετωπιστεί οριστικά έως ότου να γίνει άμεση προτεραιότητα από τους βασικούς παίκτες, που όλοι –η Ουάσιγκτον, ο πρόεδρος της Συρίας Ασαντ, το Ιράκ και η Αγκυρα– επί του παρόντος έχουν άλλους στόχους πιο ψηλά στην ατζέντα τους.
Στο πάνελ με θέμα την ψηφιακή τεχνολογία, με συντονιστή τον διευθυντή σύνταξης της «Κ», Νίκο Κωνσταντάρα, η Βάλερι Πλέιμ-Γουίλσον, πρώην υπάλληλος της CIA, τόνισε τους κινδύνους που εγκυμονούν για τη δημοκρατία οι τεράστιες δυνατότητες ηλεκτρονικής παρακολούθησης που διαθέτουν σήμερα οι μυστικές υπηρεσίες. Η ημέρα ξεκίνησε με εισαγωγικές ομιλίες από τον Αχιλλέα Τσάλτα, αντιπρόεδρο των International New York Times με τομέα αρμοδιότητας τη διοργάνωση συνεδρίων, και την υπηρεσιακή υπουργό Τουρισμού Αλκ. Πρωτοψάλτη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ
www.kathimerini.gr

=====================================================

Β)Κρούγκμαν: Το παραμύθι του success story της λιτότητας

Posted by netakias.com στο Σεπτεμβρίου 16, 2015

Ο Πολ Κρουγκμαν αμφισβητεί την υποτιθέμενη «επιτυχία» της λιτότητας σε Ισπανία και Πορτογαλία, με άρθρο του στους New York Times.

Για να υποστηρίξει κάποιος ότι η «λιτότητα πέτυχε» πρέπει να τηρούνται δύο προϋποθέσεις σημειώνει ο αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος.

Πρώτον να καθοριστεί η επιτυχία σε πολύ χαμηλά επίπεδα και δεύτερον θα πρέπει να παρερμηνευτούν εσκεμμένα οι θεωρίες του Κεϊνς σχετικά με τη διαδικασία της εσωτερικής υποτίμησης.

Παρουσιάζοντας ένα διάγραμμα ανάπτυξης του ισπανικού ΑΕΠ ο Π. Κρούγκμαν σημειώνει: βλέπουμε μια τρομερή ύφεση που αφήνει την Ισπανία πολύ κάτω από το επίπεδο της προ κρίσης περιόδου και ακόμη περισσότερο κάτω από την τάση αύξησης που είχε, η οποία μάλιστα ακολουθείται από μια ανάκαμψη η οποία ακόμα κι αν συνεχίσει με τους σημερινούς ρυθμούς, θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να καλύψει το χαμένο έδαφος.

Και ερωτά: Είναι αυτό μια δικαίωση της πολιτικής λιτότητας;

Ο Πολ Κρούγκμαν παραθέτει στο άρθρο του μια παλαιότερη δήλωση του που αμφισβητεί τις «κλασσικές» μακροοικονομικές θεωρίες που λένε: «με το πέρασμα του χρόνου ο σταδιακός αποπληθωρισμός αυξάνει την ανταγωνιστικότητα, οδηγώντας σε ανάκαμψη και αύξηση της απασχόλησης, αυτό  συνεπάγεται μια περίοδο ανάπτυξης άνω του φυσιολογικού και εμμέσως, παράλληλη αύξηση των εξαγωγών άνω του κανονιού ρυθμού».

Αυτοί οι δείκτες είναι πραγματικά ό, τι προβλέπει το μοντέλο, επισημαίνει. Το θέμα, ωστόσο, είναι ότι μπορεί να πάρει πολύ χρόνο – και υπάρχει μεγάλος πόνος κατά την πορεία.

Αυτό ακριβώς είναι και το σημείο που είχε υπογραμμίσει ο Μίλτον Φρίντμαν στο έργο του για τις ευέλικτες συναλλαγματικές ισοτιμίες στο οποίο ανέφερε ότι: Η ανεργία παράγει σταθερά πτωτικές πιέσεις στις τιμές και τους μισθούς και η προσαρμογή δεν θα έχει ολοκληρωθεί έως ότου ο  αποπληθωρισμός έχει τρέξει την καταθλιπτική πορεία του.

Πηγή enikos.gr